ตอนที่3.

(16:23น.) มหาวิทยาลัย

ในเวลานี้เป็นเวลาที่นักเรียนและนักศึกษาต่างก็เลิกเรียนกันแล้ว"สรุปแกมีเรื่องไรจะพูด"หญิงสาวร่างบางที่นั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนในมหาวิทยาลัยพูดกับเพื่อนของเธอที่เมื่อตอนกลางวันบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย"คืองี้.."ยังไม่ทันที่ศิราจะพูดอะไรก็มีคนมาขัดซะก่อน"มาทำอะไรกัน ทำไมไม่กลับหอ"เป็นเสียงทุ้มของชายหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามาหา5สาวที่จับกลุ่มคุยกันอยู่"มาขัดจังหวะหมดเลยพี่แบงค์"ดาวที่อยากจะฟังเรื่องที่ศิราจะเล่าก็โดนแบงค์รุ่นพี่สุดฮอตขัดซะก่อนทำให้อดรู้

"จะคุยกันเรื่องอะไร ทำไมไม่คุยกันที่หอมาคุยไรตรงนี้"แบงค์บ่นรุ่นน้องของเขา ก็จริงเวลานี้ควรจะกลับหอไปพักผ่อนแต่ดันมาอยู่ที่นี่

"รุ่นพี่ไม่ต้องมายุ่งหรอก พวกรุ่นน้องเขาจะคุยกันออกไปเลย"พิมไล่แบงค์ให้ออกไปจากตรงนี้แต่แบงค์ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่มีทีท่าว่าจะออกไป"ถ้ารุ่นพี่ไม่ไปพวกเราไปเอง"พิมที่เห็นว่ารุ่นพี่จะไม่ไปจริงๆตัวเองก็ต้องไปเพราะเรื่องนี้จะคุยให้คนอื่นเห็นไม่ได้"เดี๋ยวก่อน พวกเธอต้องกลับหอเดี๋ยวนี้"รุ่นพี่ที่จับมือพิมไว้ก่อนที่จะไปที่อื่น"ไม่"พิมยืนยันคำเดิมเสียงแข็ง"เอาน่าพิม พวกเรากลับหอกันก่อนเถอะนะ"สุรันบอกให้พิมกลับหอตอนนี้เพราะเธอรู้สึกแปลกๆกลัวว่าถ้าอยู่ต่อเดี๋ยวจะเกิดเรื่องไม่ดี"หัดเชื่อฟังเหมือนเพื่อนเธอบ้าง"รุ่นพี่ที่จับแขนพิมอยู่นานพูดออกมาพร้อมทำหน้ากวนๆใส่"ปล่อยแขนฉันได้ละ จะกลับหอ"พิมพูดออกมาแบบหัวเสีย ถ้าเพื่อนเธอไม่บอกให้กลับเธอก็คงจะดื้ออยู่ต่อแน่"ได้"รุ่นพี่พูดพร้อมปล่อยแขนของพิมแล้วเดินจากไป อยู่ๆอากาศก็เย็นขึ้นมาดื้อๆ"ฉันว่าเรารีบกลับเถอะ"รินที่เงียบอยู่นานบอกกับเพื่อนๆเพราะเริ่มจะไม่ค่อยดีถ้าอยู่ต่อ ทั้งหมดจึงเดินกลับไปหอ

.

.

.

.

.

.

"นี่มึงรู้จักกับน้องกูได้ไงวะ"ชายหนุ่มร่างสูงที่ตอนนี้กำลังเดินตามเพื่อนของเขากลับหอ"กูไม่รู้จักน้องมึง"น้ำหนึ่งตอบเพื่อนที่เดินตามเขาอยู่ข้างหลัง"แต่เมื่อตอนกลางวันน้องกุก็อยู่กับมึงหนิ"หวังจงยีงคงเซ้าซี้ถามน้ำหนึ่งเรื่อยๆจนมาถึงหน้าหอพักชาย น้ำหนึ่งก็หยุดเดิน"ตอนนั้นยัยผีบ้านั่นมาหากุเอง กุไม่เกี่ยวและไม่รู้จัก..."ยังไม่ทันที่น้ำหนึ่งจะพูดจบก็มีเสียงหญิงสาวดังขึ้นมาก่อน"ว่าเค้าเป็นยัยผีบ้าได้ไงอะ เค้าไม่ได้บ้านะ"ผีสาวหรือธิดา ที่ยืนรอน้ำหนึ่งอยู่บนหอพักก็ได้ก้มลงมาพูดกับน้ำหนึ่ง"เธอบ้ายอมรับซะเถอะ ขนาดชื่อตัวเองยังจำไม่ได้เลย"น้ำหนึ่งพูดตอบกลับธิดาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดติดโมโหนิดหน่อยแต่คำพูดเหล่านี้ก็ไม่ได้ทำให้ธิดารู้สึกอะไร"น้องกุอยู่ตรงนี้หรอวะ"หวังจงที่เห็นน้ำหนึ่งคุยคนเดียวจึงถามเผื่อคุยกับน้องสาวตัวเอง"คุณเป็นพี่ชายฉันจริงๆหรอ"น้ำหนึ่งไม่ได้ตอบคำถามของหวังจงแต่กลับเป็นธิดาที่ถามขึ้นมาเพราะเธอเป็นผีความจำเสื่อมจึงจำอะไรไม่ได้

"เหมือนมันได้ยินเธองั้นแหละ"น้ำหนึ่งที่เห็นหวังจงไม่ตอบอะไรจึงตอบแทน

'เออก็จริงอะ'ธิดาที่คิดในใจได้ว่าหวังจงไม่เห็นผีแล้วจะรู้ว่าเธอถามอะไรได้ไง"เธอออกไปจากหอพักชายได้ละ แล้วก็ไม่ต้องมาอยู่ห้องฉันด้วย"น้ำหนึ่งพูดแล้วเดินขึ้นบันไดตรงไปยังห้องที่ธิดายืนคุยอยู่หน้าระเบียง หวังจงก็เดินขึ้นมาด้วย"ถ้าไม่ให้ฉันอยู่ห้องนายแล้วจะให้ฉันอยู่ไหนละ อย่าลืมสิฉันจำอะไรไม่ได้นะ"ธิดาพูดก่อนที่น้ำหนึางจะเข้าห้องไป"ก็ไปนอนข้างถนนสิ"น้ำหนึ่งพูดก่อนจะปิดประตูใส่ธิดาและหวังจง

ปัง!

"เออ ไอ้คนใจร้าย ไม่ง้อก็ได้เว้ยยย"ธิดาพูดทิ้งท้ายก่อนจะหายตัวไป

พรึ่บ!

หวังจงที่ยืนงงว่าน้ำหนึ่งคุยอะไรกับธิดาเพราะไม่ได้ยินที่เขาคุยกันจึงเดินเข้าห้องที่อยู่ข้างๆน้ำหนึ่งแล้วปิดประตูก่อนจะเดินไปอาบน้ำ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***