ตอนที่ 2

วันที่ 1 มกราคม ปี พุทธศักราช 3301

ที่แนวรบตะวันออกเฉียงใต้ ด่านไชยานุภาพ

"ทุกหน่วยเตรียมพร้อม!! ยิง!!! "

สิ้นคำสั่งลูกกระสุนกับลูกธนูถูกยิงออกไปหาพวกปีศาจจนพวกมันล้มตายเป็นจำนวนมากแต่ในทางกลับกันพวกมันก็มีจำนวนเยอะเกินกว่าที่เมืองหลวงคาดการณ์ไว้มากแต่ก็พอลดจำนวนพวกปีศาจไปได้พอสมควร

เสมา : ทุกหน่วยชักดาบเตรียมเข้าปะทะข้าศึก

: ประจัญบาน!!!

เสียงโฮ่ร้องดังก้องไปทั่วสมรภูมิ

กองกำลังไชยานุภาพ ต้องต่อต้านพวกปีศาจ จนกว่ากองกำลังที่หลักจะมาถึง

ก้าน : พวกเราจะต้านไม่ไหวอยู่แล้วไอพวก

กองกำลังหลักมัวทำอะไรอยู่!

ต้า : กูไม่รู้!! แต่พวกเราต้องต้านพวกมันไว้ให้ได้

ไม่งั้นชิบหายหมดแน่

เสมา : ไอ้ไท ยิงพลุสัญญาณเลย!!!

ไท : ตอนนี้เนี่ยนะ!!

เสมา : ยิงเลย พวกเราต้านจะไม่ไหวแล้ว!!!

ไท : คุ้มกันที!!

เมื่อพลุสัญญาณถูกยิงขึ้นน่านฟ้ากองโจรมนุษย์ที่เสมาให้ซ่อนตัวไว้ก่อนหน้า ก็ได้วิ่งจากป่ามาและได้โหมกระหน่ำยิงปืนใหญ่ และปืนเล็กน้อยใส่พวกปีศาจไม่ยั้ง แบบสายฟ้าฟาด

เป็นการโจมตีด้านข้างที่มีประสิทธิภาพสูง

จนพวกปีศาจที่ว่าเยอะมาก

ต้องวิ่งแตกทัพเอาตัวรอดกันจนหมด

พอศึกครั้งนี้สงบลงพวกทหารก็ได้เก็บของทุกคนที่ร่วมศึก ไปทำพิธีศาสนาภายในค่ายส่วนศพ ของพวกปีศาจก็เอามากองกัน ราดน้ำมันให้ทั่วและจุดไฟเผาทิ้ง

ก้าว : ไงเสมา

เสมา : เป็นไงบ้างเพื่อน

ก้าว : เหนื่อยอ่ะดิ

เสมา : ศึกครั้งนี้มันแปลกๆ

ก้าว : ถ้ามันไม่แปลกจริงเอ็งก็ไม่เรียกข้าหรอก

เสมา : ก็จริงอย่างที่เอ็งว่านั้นแหละ

ไท : เสมา!

เสมา : ว่า วันนี้คนตายกี่คน