ตอนที่4

"อือ..." ฉันลืมตาขึ้นมางงๆ​เพราะแสงไฟในห้อง​ ฉันคงอยู่ที่โรงพยาบาล​สินะ

"โอ้ย!!" ฉันพยายามลุกขึ้นมานั่งแต่แผลบนหัวก็ดันรู้สึกเจ็บแปลบ​ บวกกับแผลถลอกตามร่างกาย​และรอยช้ำต่างๆที่ชัดเจน​ โชคดีที่เหมือนจะไม่ได้เป็นอะไรมาก

"ฟื้นแล้วเหรอ"เสียงคุ้นหูดังขึ้น

"ทอน"ชายร่างสูงหันไปกดเรียกพยาบาลและบอกว่าเธอฟื้นแล้ว​ สักพักหมอก็เข้ามาตรวจ

"ผลตรวจก้านเป็นยังไงบ้างครับ" เดี๋ยวนะ​ เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าก้าน?? 

"ทอน... ก้านเหรอ" ฉันเรียกเขาและชี้มาที่ตัวเองเป็นเชิงถาม

"..." ตังค์​ทอน​มองหน้าฉันอย่างฉงนและหันไปหาหมอ

"อาการตอนนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากนะครับ​ ศรีษะ​กระแทกแต่ไม่รุนแรงมาก​ อาจจะเพราะกระแทกที่ศรีษะหรือไม่ก็ตกใจกับเหตุการณ์​เลยทำให้สูญเสียความทรงจำไปชั่วขณะ​ เดี๋ยวทางเราจะทำการตรวจอีกทีนะครับ" ตังค์ทอนพยักหน้ารับก่อนที่หมอจะออกไป

"ก้าน​ จำอะไรได้บ้างไหม" ตังค์​ทอน​เดินเข้ามานั่งข้างๆเตียง

"..."ฉันนิ่งเงียบและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น​ ไม่ใช่​ ฉันไม่ใช่ก้าน​ ไม่จริง

"ก้าน​ จำฝันได้​ไหม​"ฉันพยักหน้าน้อยๆ​ ตังค์​ทอนหน้าเศร้าไปชั่วขณะ

" ฝัน...ไม่อยู่แล้วนะ"น้ำตาของชายหนุ่มเอ่อล้น​ออกมาแม้จะยังไม่ไหล​ แต่เธอไม่เคยเห็นเขาร้องไห้มาก่อน​ สิ่งที่เธอเสียใจกว่าคือคำที่ว่าเธอไม่อยู่ในโลกนี้อีกแล้ว​ ทุกอย่างในหัวขาวโพลน​ไปหมด​ เธอคิดอะไรไม่ออก​

"งั้น​ ผมขอตัวไปคุยกับหมอก่อนนะ​ เดี๋ยว​ผมกลับมา" ชายหนุ่มลุกและหันหน้าหนีเหมือนไม่ต้องการให้เธอเห็นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา

"ปึง" เสียงประตูปิดแต่ไม่อาจดึงสติเธอกลับมาจากการช็อกในเหตุการณ์​นี้ได้

ฝันดีพยุงตัวลุกขึ้นมาจากเตียง​ แม้จะยังเจ็บแต่เธออยากเห็นใบหน้าของเธอตอนนี้​ ขอแค่ให้ใบหน้านี้เป็นเธอ​ ขอแค่... 

"ไม่จริง" ใบหน้าที่สะท้อนในกระจกไม่ใช่เธอ​ ใบหน้าสวยหวานปานน้ำผึ้ง​ ผิวขาวตัดกับผมสีน้ำตาลเข้มที่ได้รับการดูแลอย่างดี​ นี่ไม่ใช่เธอ​ แต่เป็นภาพของผู้หญิงคนนั้น​ คนที่ทำลายชีวิตเธอและครอบครัวเธอ

"ไม่​ ไม่!!! ฮือ... "เสียงหวานร้องไห้กระซิก​ เธอจับใบหน้าที่ไม่ใช่ของเธออย่างไม่เข้าใจ​ ทำไมต้องเกิดเรื่อง​แบบ​นี้​กับ​เธอ​

พึ่บ

เหตุการณ์​ทั้งหลายในความทรงจํา​ของก้านพลูผุดขึ้นในหัวของเธอไม่หยุด

"**หึ โชคดีล่ะกันรายงานของแกจะไม่มีทางถึงมืออาจารย์​ เรียนไปอีกสักปีแล้วกันนะ"มุมปากของใบหน้าหวานกระตุกขึ้นพลางหยิบรายงานที่สอดอยู่ในกองงานบนโต้ะ​ออกมา​ และโยนมันทิ้งลงถังขยะ

"ช่วยไม่ได้นะคะ​ ลูกของคุณมันหาเรื่องเอง​ จะรอดหรือไม่รอดก็อยู่ที่บุญเก่าแล้วกัน"ก้านพลูบ่นพึมพัมหลังได้รับสายจากบุคคลที่เธอได้ใช้งาน

"จริงๆแล้วเนี่ยก้านก็ไม่ได้อยากพูดอะไรมากเพียงแต่ว่าเพื่อนก้านคนนี้เค้ามีปัญหา​บางอย่างที่ไม่ค่อยจะดีนัก อีกอย่างคนเก่งๆเราก็หาได้ตลอด ก้านว่าคุณน่าจะเห็นแก่ผลประโยชน์​ทางธุรกิจที่จะได้หลังจากนี้​มากกว่าเด็กฝึกงานธรรมดานะคะ*" 

"ทอนคะ​ ก้านว่าก้านมีวิธีที่จะทำให้ฝันมีชีวิตที่ดีขึ้นนะคะ" รอยยิ้มเสแสร้ง​ที่ถูกปั้นขึ้นมองชายหนุ่มอย่างเข้าใจตรงข้ามกับภายในที่คับคั่ง​ไปด้วยความรู้สึกเกลียด​ชัง*

"ทำไมเธอถึงทำได้ขนาดนี้​ ทั้งหมดนั่น... "ไม่ได้​ เธอรับมันไม่ไหว​ ในร่างนี้เธอไม่สามารถจะทนอยู่ในร่างนี้ได้​ ร่างที่พราก​ทุกอย่างไปจากเธอ​ รวมถึงชีวิต​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***