ถูกจับได้ซะละ

"เหมียว... เหมียว"

"เจ้าแมวเหมียวคงจะหิวแล้วสินะ"

หลังจากกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยเสร็จฉันก็ออกเดินทางต่อพร้อมกับเจ้าแมวเหมียว พอเดินได้สักพักก็มีเสียงเท้าคนที่มุ่งตรงมาที่ฉันและเรียกชื่อฉันอยู่หลายต่อหลายครั้ง ฉันจึงรีบวิ่งตรงไปที่คฤหาสน์หลังหนึ่งซึ่งอยู่ไกล้กับฉัน ฉันจึงรีบปีนขึ้นกำแพงและเข้าไปในคฤหาสน์หลังนั้นและเข้าไปซ่อนในสวนดอกไม่ ตอนแรกฉันก็ว่าคุ้นๆ ที่แท้ก็เป็นคฤหาสน์ของเพื่อนพ่อ ฉันจึงเดินดูดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน เด็กชายคนนั้นเดินเข้ามาในสวนดอกไม้และใช้มือของเขากอดเข้าที่เอวของฉันอย่างไม่ทันตั้งตัวและทำให้ฉันหนีออกจากเด็กชายคนนั้นไม่ได้เลย+กับหน้าตาที่หล่อราวกับเทวดาตัวน้อยและสายตาอันนุ้มนวลของเขาราวกับมองคู่รักอย่างหวานฉ่ำกับความอบอุ่นที่ออกมาจากร่างกายเขาและส่งมอบมาให้ฉันเหมือนกับกำลังมอบความรักให้กับหญิงสาว ทำให้ฉันหลงใหลและยืนอยู่ตรงนั้นให้เขากอดอย่างหนีไปไม่ได้ พอฉันได้สติจึงรีบร่วมรวมแรงทั้งหมดและผลักเขาออกจากฉัน วินาทีนั้นทุกคนต่างตกใจ เด็กชายคนนั้นมองฉันเหมือนกับไม่เคยเห็นฉันทำและสายตาเหมือนคนรู้จัก

"เจนนิเฟอร์"

เขาเรียกชื่อฉันขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว อยู่เฉยๆ ภาพตรงหน้าก็หายไปและตื่นขึ้นมาในคฤหาสน์ของเพื่อนพ่อ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนเตียงนอนที่กว้างใหญ่ แล้วก็มีเสียงคนเดินเข้ามา นั้นไงเอาแล้ว พ่อแม่เองละ อุส่าจะหนีสำเร็จแล้วแต่เป็นเพราะ ไอ้เด็กชายคนนั้นคนเดียว

"ให้ตายเหอะ"

"ลูกพูดอะไรหรอเจนนิเฟอร์"

"ป่าว.. คะ"

"แม่แล้วเจ้าแมวเหมียวละคะอยู่ใหน"

"เจ้า... แมวเหมียว..?? "

"เจ้าแมวเหมียวหายไปแล้ว"

หนีไม่สำเร็จยังไม่พอเจ้าแมวเหมียวยังหายอีกแถมยังถูกเด็กชายคนนั้นทำอะไรแปลกๆ อีกT ~T

พ่อแม่ของฉันก็พาฉันกลับคฤหาสน์ ฉันจึงถามแม่เกี่ยวกับเด็กชายคนนั้น แต่ความจริงมันแสนจะโชคร้ายมากก เพราะเด็กชายคนนั้นชื่อกัฟ เป็นคุณชายน้อยของตระกูลVที่มีชื่อเสียงมากและรวยมากเลยทีเดียวแถมยังมีอำนาจมาก และไม่เท่านั้นฉันกับเขาก็เป็นคู่หมั้นกันด้วย แล้วเราทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เราทั้งสองต่างมีใจให้กันมาตั้งนานแล้ว

"ไม่... ฉันจะกลับบ้าน... อยู่ที่นี้คงไม่ได้แล้วแหละ"

ฉันนอนคิดนั้งคิดจนเวลาผ่านไปหลายวัน และฉันก็คิดได้ว่าฉันอยู่ในความฝันแค่เพียงหลับตาฉันก็กลับบ้านได้แล้ว ในขณะที่ฉันนั้งหลับตาอยู่นั้นฉันก็รู้สึกขยับตัวไม่ได้พอเวลาผ่านไปสักพักฉันก็ลืมตาขึ้นมาเจอกับเจ้าแมวเหมียวของฉัน โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าแมวเหมียวนี้มาจากไหนและที่ขยับตัวไม่ได้คืออะไร เจ้าแมวเหมียวมองมาที่ฉันและเข้ามานอนตักฉันอย่างไม่ลังเล พอตกกลางคืนฉันจึงให้เจ้าแมวเหมียวนอนอยู่บนเตียงของฉันแล้วก็นอนกับฉันด้วย พอฉันหลับลงในคืนนั้น ฉันได้ตื่นขึ้นมาในเวลาเที่ยงคืน ฉันเห็นกับชายผิวขาว ผมสีขาว ดวงตาสีฟ้าราวกับอัณมณีที่เปร่งประกายในยามค่ำคืน หล่อราวกับออกมาจากเทพนิยาย ใส่เสื้อสีขาวอมสีฟ้าที่แสดงให้เห็นในความเย็นชา นายคนนั้นกำลังมองดูดวงจันทน์ที่เต็มไปด้วยดาวฝน แสงสว่างจากดวงจันทร์ทำให้ดวงตาของนายคนนั้นเป็นเหมื่อนที่ในยามค่ำคืนที่ฉันเคยเห็นในป่าที่บ้านร้าง พอฉันได้สติจากเสน่ห์ของชายคนนั้นฉันจึงทำท่าเหมือนคนนอน ชายคนนั้นหันมามองฉันและเดินมาช้าๆ มาไกล้ฉันเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่เตียงฉันแล้วกอดฉันอย่างแน่น พอเวลาผ่านไปฉันก็ไม่รู้เลยว่าฉันนอนหลับตอนใหน

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***