แสงสีฟ้า

"ฮ่าๆๆๆ ... ในที่สุดก็วางแผนสำเร็จฮ่าๆๆๆ " ฉันใช้เวลาเตรียมแผนอยู่นานเลยคราวนี้แหละฉันก็จะได้กลับบ้านสักที อยู่ที่นี้น่าเบื่อเป็นบ้าเลย ฉันได้ให้คนรับใช้เข้ามาและสั่งงานกับทุกคนส่วนบอดี้การ์ด ฉันก็บอกไปว่าพ่อเรียกหาทุกคน แต่พวกบอดี้การ์ดยังเหลืออีกแค่2คน ที่เฝ้าฉันไว้ ฉันจึงใช้ท่าไม้ตายคือ เอาแจกันตีหัวอีกคนและเอาเท้าของฉันที่เคยฝึกมวยมาจากร่างเก่าของฉันแตะลงไปที่อวัยของผู้ชายที่เป็นบอดี้การ์ด

"ฮ่าๆๆๆ ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก เป็นไงเจอของพิฆาตเข้าให้"ฉันจึงรีบเดินออกทางประตูและค่อยๆ หลบตามกำแพงคฤหาสน์ จนเดินมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้คฤหาสน์หลังนี้ไม่มากฉันจึงพักอยู่ที่นี้ก่อน และงีบหลับไปในบ้านร้างที่ไม่มีคนอยู่+-+

"เห้อบ้านหลัง.. นี้ไม่มีคนอยู่หรอ.. ผ่านไปกี.. นาทีแล้วนี้... ห้าว.. การนอนนี้มันดีจริงๆ เลย"พอตื่นมาฉันก็พบว่าเป็นตอนกลางคืนแล้ว แถมยังอากาศหนาวด้วยสิและมืดมากจนมองไม่เห็นอะไรเลย มีแต่ดวงจันทร์ที่สว่างไสวระยิบระยับ ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดาวที่สวยงาม และยังมีหิ่งห้อยบินรอบๆ ตัวฉันในคืนนี้ช่างเป็นคืนที่สวยงามเหลือเกิน ในขณะที่ฉันกำลังชมดวงจันทร์อยู่ฉันได้เดินไปตามแสงสีฟ้าที่สว่างไสวอยู่ในป่าและเดินไปเรื่อยๆ ตามแสงสีฟ้า

หลังจากฉันเดินได้สักพักก็พบกับแมวสีขาวบริสุทธิ์ที่กำลังเดินอยู่บนทุ่งหญ้า ฉันมองดูแมวตัวนั้นสักพัก ฉันเลยตัดสินใจเดินไปหาแมวตัวนั้นและอุ้มขึ้นมา ฉันเลยตัดสินใจเอาแมวตัวนั้นมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงซะเลย ฉันจึงรีบเดินกลับบ้านร้างพอยามเช้าฉันจึงรีบเดินทางต่อพร้อมกับแมวตัวเมื่อคืน และฉันก็เดินทางไปตามถนนเส้นตรง แต่ก็มีอุปสรรคในการหนีครั้งนี้เพราะพ่อแม่ของฉันตามหาฉันและส่งสารไปบอกเมืองต่างๆ พร้อมรูปภาพของฉัน เพื่อให้ตามหาฉันได้ง่ายและเสนอราคาตัวฉันมากมายนี้สิ ฉันคงต้องปลอมตัวแช้วสินี้ อย่างแรกต้องซื้อเสื้อผ้าของชาวบ้าน อย่างที่2ต้องเปลี่ยนกับเสื้อคุณหนูนี้

"เจ้าแมวสีขาวรอฉันตรงนี้สักพักนะ ฉันต้องไปเปลี่ยนเสื้อก่อนและห้ามไปไหนนะ"

"เหมียว.. "

"เชื่อฟังดีมากเจ้าแมว"

5นาทีผ่านมา

"ท๊าด๊า"

"เปลี่ยนเสร็จแล้วเจ้าแมวเหมียว เดินทางต่อเหอะเนอะเจ้าแมวเหมียว"

พอเดินมาจนถึงหมู่บ้านอีกแห่งหนึ่งฉันก็เริ่ม... หิวข้าวสุดๆ แล้ว

"ทำไงดีๆๆๆ ไม่มีข้าวกินแล้ว.. เงินก็ไม่มี ฮือๆๆ ชีวิตที่น่าสงสารของฉัน.. เรียนก็ยังไม่จบแต่ต้องมาอดข้าวกิน เจ้าแมวเหมียวทำไงดี

"เหมียว... เหมียว"

"เจ้าคงจะเห็นใจฉันสินะที่กำลังจะตายเพราะอดข้าวกิน" T~T

ในตอนที่ฉันกำลังท่องชื่ออาหารต่างๆ นาๆ อยู่นั้นฉันได้นอนหลับไปโดยไม่รู้ตัว+กับความหิว และตื่นขึ้นมาในตอนเที่ยง และก็มีอาหารมากมายที่อยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับเจ้าแมวเหมียวของฉัน

"ขอบคุณพระเจ้าที่เห็นใจฉัน ถ้าไม่ได้พระเจ้าฉันคงตายเพราะความหิว ขอบคุณพระเจ้า พระเจ้าจงเจริญๆ "

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เจนนิเฟอร์

บทต่อไป

ถูกจับได้ซะละ

