ง้อ

ใบหน้าสวยแม้จะมีน้ำตาแต่สายตาของญาติผู้น้องกลับจริงจังและเต็มไปด้วยความโกรธ ท่าทางแบบนั้นทำให้ท่านแม่ทัพคลายมือที่บีบรั้งไว้จากแขนของญาติผู้น้องออก แต่ก็ยังคงไม่ปล่อยไป

"อยู่กับข้าที่นี่เถิดญาติผู้น้อง..."เสียงแผ่วเบาพูดพร้อมกับถอนหายใจไปด้วย

"อยู่กับท่าน...ให้าท่านจับข้าแต่งงานกับชายอื่นน่ะเหรอ ข้าบอกแล้วไงข้าจะไม่อยู่ที่นี่!"ซีอินสะบัดแขนจนหลุดออกจากมือของท่านแม่ทัพ

"ใครจะอยากยกเจ้าให้ชายคนอื่นล่ะหื้มแม่เทพธิดาของข้า"

ประโยคนั้นได้ยินชัดทุกคำ แต่หัวใจที่เต้นแรงด้วยความหวังมันอยากได้ยินความหมายของ

ประโยคนั้น

"ข้าบอกให้เจ้าอยู่กับข้า ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าไปอยู่กับชายอื่น อยู่ที่จวนของข้า...ที่หลับนอนของข้า แบบนี้แล้วเจ้ายังไม่อยากอยู่อีกหรอ"

"อาเจา!...นี่ท่าน!..."ท่าทางดีใจจนร้อนรนถูกร่างของแม่ทัพสวมกอดแน่นไว้"อาเจา..."

"แค่ข้าได้ซบลงบนไหล่เจ้าความเหนื่อยล้าของข้าก็หมดสิ้นไม่รู้สึกกังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย เจ้าทำแบบนั้นกับข้าได้ยังไงกัน...ซีอิน"

"อาเจา...ข้าไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด"

ท่านแม่ทัพผละออกมาจากกอดมองใบหน้าสวยด้วยแววตาอ่อนโอน"เด็กน้อย เจ้าเป็นเด็กที่ฉลาดนะ แล้วทำไมตอนนี้ถึงไม่รู้เอาซะล่ะ"

"ข้าไม่อาจบอกคำตอบที่เข้าข้างตัวเองได้หากไม่ได้ยินจากปากท่าน"

"ปาก?..."สายตาจ้องมองไปยังเรียวปากของคนตรงหน้า พร้อมกระชับเอวบางเข้ามากอด เรียวปากประกบลงอย่างนุ่มนวลไร้การปฏิเสธจากอีกคน

"จะต้องให้ข้าพูดอีกไหมหื้มซีอิน"

ใบหน้าสวยหลบสายตาคมที่จ้องมองมาไปชั่วครู่

ด้วยความเขินอาย

"ข้าไม่คิดว่าท่านจะจู่โจมแบบนี้อาเจา..."

"ข้าเป็นแม่ทัพชำนาญก็แต่เรื่องออกคำสั่งกับทหาร แต่เรื่องที่ให้ข้าอธิบายความรู้สึกมันยากกว่าการทำศึกซะอีก"

"ข้าเข้าใจแล้วอาเจา..."ซีอินยังคงอยู่ในอ้อมกอดของท่านแม่ทัพ

"อาเจา...ท่านอยากถอดชุดออกไหม

"หื้มม? ทำไมข้าต้องทำแบบนั้น"ท่านแม่ทัพมองใบหน้าที่เขินอาย

"ข้าเห็นว่าดึกแล้วท่านอาจจะอยากถอดชุดนี้ออก...แล้วก็นอน"ใบหน้าแดงก่ำสายตาอ้อนมอง มือจับเสื้อที่คอรั้งไว้

แม้แต่ใบหน้าของท่านแม่ทัพเองก็ยังร้อนผ่าวที่รู้สึกถึงความต้องการของคนในอ้อมกอด

"เจ้าง่วงแล้วงั้นเหรอซีอิน"ท่านแม่ทัพถามไปพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อย

ซีอินหลบสายตาที่จ้องมาถอนหายใจเบาๆด้วยความเขินอาย

"มันดึกมากแล้ว..."

"ชุดของเจ้าน่าถอดกว่าของข้าเสียอีกซีอิน"ใบหน้าสวยถูกเชยคางให้หันกลับมา

"ซีอิน ข้าไม่อาจทำตามความต้องการของตัวเองได้หากมันไม่ใช่ความต้องการจากเจ้าเช่นกัน"

ดวงตาใสมองกลับอย่างเว้าวอนมากกว่าความเขินอายเสียอีก

"อาเจา แม้ข้าต้องการท่านมากเพียงใด แต่เราจะทำตามความต้องการของตัวเองได้อย่างไรกัน ในเมื่อ."

"ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้า"ท่านแม่ทัพตอบอย่างหนักแน่น

"เจ้าจะถอดเองหรือจะให้ข้าถอดให้กันล่ะ แต่มันจะดีกว่าหากข้าเป็นคนถอดชุดของเจ้าเอง"

"ถ้าอาเจาบอกแบบนั้น ข้าจะปฏิเสธได้ยังไงกัน"

ท่านแม่ทัพยิ้มเบาๆตอบรับพร้อมกับกุมมือของซีอินเดินไปที่เตียงนอน

"งั้นข้าก็คงต้องถอดชุดให้เจ้า"

"ข้าไม่รู้ว่าเราจะทำมันออกมาได้ดีได้ยังไง แล้วมันจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"ซีอินถามด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์

"แม่เทพธิดาของข้า~ข้าจะไม่ทำให้เจ้าบุบสลายเลยแม้แต่น้อย..."เสื้อผ้าค่อยๆถูกปลดออกไปพร้อมกับคำปลอบที่อ่อนโยนของท่านแม่ทัพ

"เรือนร่างของเจ้ายากที่จะใช้เพียงมือสัมผัส แต่ข้าจะใช้ทั้งตัวและหัวใจสัมผัสเจ้าอย่างอ่อนโยน..."

คำปลอบที่ทำให้คนร่างบางใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ร่างบางสั่นเทาไปทุกขณะที่เสื้อผ้ากำลังถูกปลดออกจากร่างกาย ท่าทางของท่านแม่ทัพดูช่ำชองกับการปลดเปลื้องเสื้อผ้า แม้แต่ซีอินญาติผู้น้องยังใคร่รู้ เมื่อท่านแม่ทัพกำลังสัมผัสผิวกายของเธอด้วยริมฝีปาก

ราวกับร่างกายกำลังร่ายรำไปกับบทเพลงที่ถูกบรรเลงด้วยการสัมผัสที่แสนจะนุ่มนวล แต่ในบางครั้งบทเพลงแห่งการสัมผัสรุนแรงกับจุดที่อ่อนโยน

ตัดไปที่หัวเตียง

"อาเจา... ท่านทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน"ซีอินที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดของท่านแม่ทัพเอ่ยถามขึ้นด้วยความหอบเหนื่อย

"เรื่องนั้นมันจะสำคัญยังไง ในเมื่อตอนนี้เจ้าเป็นของข้าแล้วแม่เทพธิดาน้อย..."

请继续下一集。(โปรดติดตามตอนต่อไป)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***