ตอนที่5

เช้าของอีกวันโยริค่อยๆลืมตาขึ้นเธอก็ต้องตกใจ

เพราะหน้าคิโดมาชิดใกล้หน้าเธอโยริรีบผลัก

คิโดออกห่างจนคนตัวโตรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

"อะไรของเธอมาผลักฉันทำไม่​คนอุสาดูแลทั้งวันทั้งคืนแทนที่จะขอบใจ​ คิโดพูดจบโยริก็พูดแชกทันที​ " ไม่มีทางฉันไม่มีวันขอบใจผู้ชายเลวๆแบบคุณเป็นอันขาด​ "แน่ใจหรอกว่าจะไม่พูด​ คิโดพูดยังไม่ทันจบบทเขาก็กระซากร่างบ้างเข้ามากอดไว้​ แล้วก้มลงหมอแก้มโยริอย่างรวดเร็ว​ โยริเธอพยายามผลักคิโดออกแต่ไม่เป็นผลเขาแรงเยอะกว่าเธอ​ "หยุดนะคุณบ้าไปแล้วหรือไงปล่อยฉันนะคุณมันทุเรต

ไม่ว่าโยริจะพูดอะไรคิโดก็ไม่ฟังเขาหอมแก้มโยริซ้ายขวาไปมาจนกว่าโยริจะพูดคำว่าขอบคุณ​เขา

" ฉันไม่หยุดจนกว่าเธอจะพูดขอบคุณแต่ถ้ายังไม่พูดอีกฉันก็จะเปลี่ยนจากหอมเป็นจูบแทน​ จะลองไหมล่ะ​ โยริถึงกับเบิกตากว้างกับสิ่งที่เขาพูดแล้วเขากำลังจะเปลี่ยนมาจูบเธอจริงๆโยริเห็นแบบนั้นเธอจึงรีบพูด​ "ไม่หยุดฉะ​ฉะ​ฉันขอบคุณ​​ โยริรีบพูดเพื่อตัดปัณหาและไม่อยากให้เขาทำอะไรเธอไปมากกว่านี้​ คิโดพอได้ยินเขาก็หยุดแล้วยิ้มแบบสะใจ​ "ก็แค่นี้แหละไปอาบน้ำสะเสื้อผ้าฉันซื้อมาให้แล้วเธอต้องทำงานใช้หนี้ชีวิตที่พวกเธอก่อ​ ​แล้ว

คิโดก็ปล่อยให้โยริเป็นอิสระ​ โยริรีบถอยห่างจาก

คิโดทันที​ เธอมองหน้าเขาด้วยความเกรียดชัง

" ฉันไม่อาบคุณจะทำไม่ คิโดกระตุกยิ้ม

"ฉันก็จะปรั้มเธออยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืนดีไหมล่ะ

โยริถึงกับหน้าชีดกับคำพูดที่ได้ฟัง​เธอกัดฟันแน่น​ "คุณมันประสาท​สมองคงคิดได้แต่เรื่องต่ำๆ

พูดจบเธอก็ลุกจากเตรียงแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที​ คิโดเลยตะโกนตามหลังเธอ

" ฉันให้เวลาเธอ1ชัวโมงถ้าเกินนั้นฉันจะพังประตูเข้าไปจักการเธอ

โยริเธอเลยปิดประตูเสียงดังรั้น​เพื่อประชดคิโด ปังงง

โยริไม่รอช้าเธอหาทางออกจากที่นี้เธอมองไปเจอหน้าต่างระบายอากาศเธอจึงรีบหาสิ่งที่จะทำให้เธอออกจากที่นี้เธอจึงมองไปเจอถังใสอุปกรญ์ทำความสะอาดที่แม่บ้านลืมไว้เธอเลยเทอุปกรณ์ออกอย่างเบาๆแล้วเธอนำถังคว้ามลงแล้วปีนขึ้นไปหาหน้าต่างและสิ่งที่เธอดีใจสุดๆคือหน้าต่างเปิดได้เธอจึงรีบปีนออกจากหน้าต่างห้องน้ำแล้วลงมาดานหลังห้องทันที​ พอเธอลงมาได้เธอมองซ้ายขวาว่ามีคนอยู่ไหมแล้วเธอก็รีบวิ่งอย่าไม่คิดชีวิต​ ไกล​ลูกน้องคนสนิทคิโดเห็นโยริกำลังวิ่งหนีเขาจึงรีบวิ่งตาม"หยุดนะฉันบอกให้หยุดไกลวิ่งเร็วมากจนมาชิดตัวโยริไว้ทันไกลกระซากแขนเธออย่างแรงและลามโยริกลับมา​ คิโดเห็นท่าไม่ดีแล้วเวลาก็ผ่านไป1ชัวโมงกว่าโยริก็ยังไม่ออกมาเขาจึงร้องเรียกก็ไม่มีคนตอบเคราะประตูแล้วก็ไม่มีคนตอบเขาจึงถีบประตูเข้าไปพอประตูเปิดออกมาเขารีบมองหาโยริทุกซอกทุกมุมก็ไม่เจอคิโดมองไปเห็นถังใสอุปกรณ์และหน้าต่างเปิดออกเขากัดฟันแน่นเขาและใช้มือทุบผนังห้องน้ำอย่างแรง​ ทุบ

"บ้าจริงโยริเธอตายแน่ พูดจบเขาจึงรีบวิ่งไปดานหลังห้องน้ำแล้วเขาก็เจอคนที่สร้างปัณหาทันทีเขาเห็นไกลกำลังกระซากโยริให้เดินตามเขามาโยริพอมองไปเห็นคิโดเธอก็ถึงกับหน้าชีดเธอเริ่มกลัวเพราะเห็นสีหน้าคิโดเขากัดฟันแน่นคิวขมวดเข้าหากันบ่งบอกว่าเขากำลังโกรทมาก​ ไกล​พอเห็นผู้เป็นนายเขาจึงรีบอธิบายให้นายเขาฟัง"ผมเห็นเขากำลังวิ่งหนีคับผมเลยตามไปจับตัวมา​ คิโดพยักหน้าและนิ่งเงียบเพราะยังไม่มีใครรุ้ว่าเขาพูดแล้วมีแค่โยริที่ได้ยินเสียงเขาเท่านั้นแล้วคิโดก็กระซากแขนโยริให้เดินตามเขาไปโยริไม่ทันตั้งตัวเธอจึงเซไปตามแรงดึง" โอ้ยยยปล่อยนะฉันเจ็บพวกคุณมันบ้าไปแล้วไอ่เลวไอบ้าปล่อยฉันนะโยริเธอเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาเธอกลัวคิโดจะทำอะไรเธออีกเธอพยายามร้องขอชีวิตแล้วก็ไม่เป็นผลคิโดพาโยริเข้ามาในบ้าน​ อิ่มเธอเห็นคิโดกระซากโยริเธอก็สงสารแต่เธอช่วยอะไรไม่ได้แค่เธอกำลังจะเอ้ยปากพูดเธอก็เจอกับสายตาดูร้ายของคิโคมองมาหาเธอ​ เธอจึงไม่พูดเพราะเวลาคิโดโกรทเขาจะไม่ไว้หน้าใคร​ พอมาถึงในห้องคิโดพาโยริเข้าไปในห้องน้ำเขาจับแขนเธอแยกออกจากกันและดันร่างบ้างให้ชิดผนังอย่างรวดเร็ว"ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าคิดหนีเธอจำได้ไหมครั้งสุดท้ายที่เธอคิดหนีเธอโดนอะไรห่ะ​ คิโดโกรทมากเขาตะคอกใสหน้าโยริ​ โยริเธอก้มหน้าร้องไห้เสียงใจที่หนีไปไม่ได้

" ถึงวันนี้ฉันหนีไปไม่ได้แต่ฉันก็จะหนีหนีไปให้ไกลจากคุณได้ยินไหมฉันจะหนีจะหนีไปให้ได้โยริเธอก็ตะโกน​ใสหน้าคิโด้เช่นกันคิโดโกรทจนไม่รู้จะทำไงเขากลัวว่าเขาจะไม่ได้อยู่กับโยริอีก" เธอไม่มีวันนั้นหรอกโยริเธอต้องอยู่กับฉันที่นี้จนตายอาบน้ำสะจะได้หายบ้า​ คิโดยื้นมือไปหยิบฟักบัวมาแล้วเปิดน้ำฉีดใสโยริ​ โยริเธอพยายามดิ้นหนีแต่คนตัวโตกดบ่าเธอเอาไว้

" หยุดนะปล่อนฉัน​ ฉันบอกให้หยุดไง

อือออออึอออ​ "ล้างความบ้าของเธอ​ ออกไงจะได้หายบ้าสักที​ โยริร้องโว้ยวายป่นกับเสียงร้องไห้เธอหมดแรงสุ้เขาแล้วเธอจึงนั่งลงกับพื่นและร้องไห้อืออออึอออ​ คิโดพอเห็นโยริร้องไห้ไม่หยุดเขาก็

ปล่อยเธอแล้วปิดฟักบัว​ก้มลงมองโยริเขาเริ่มสงสารเธอขี้นมา​ สายตาเขาเริ่มอ่อนโยนขึ้นแต่พอเขาตั้งสติได้เขาก็ทำเป็นเสียงแข็งเหมือนเดิม

"จำไว้อย่างสร้างปัณหาอีกอย่าหาว่าฉันไม่เตือน

พูดจบคิโดก็เดินออกจากห้องน้ำไปแล้วตรงออกไปที่ห้องอีกฝั่งหนึ่งเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า​ โยริเธอก็เอาแต่นั่งร้องไห้​ อือออออึอออ​ แล้วเธอก็ตั้งสติได้เธอก็รีบอาบน้ำแล้วออกมานั่งกอดเข่าที่ข้างเตรียงนอนเช่นเคย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***