ตอนที่4

โยริเธอใสเสื้อผ้าตั้งแต่เมือคืนและนั่งกอดเข่ามาตลอดทั้งคืนเธอพยายามตั้งสติให้ได้ คิโดตืนขึ้นมาเขาไคว้หาโยริแต่ไม่เจอเขาจึงรีบลุกขึ้นเขาคิดว่าโยริคงคิดหนีอีก แต่พอลุกขึ้นก็พบโยรินั่งกอดเข่าอยู่ข้างเตรียงนอน คิโดเลยแอบยิ้ม "ตืนแล้วหรอกที่รักเขาเลยพูดกวนประสาทโยริ แต่เธอไม่ตอบแทมไม่มองหน้าเขาเลยทำให้คิโดโมโห" ได้ยินที่ฉันพูดไหมหะ เขาเริ่มใสเสียงดังขึ้นแล้วก้าวขาลงจากเตียงพร้อมกับเดินมาหาโยริ แล้วคิโดก็กระซากให้โยริลุกขึ้นโยริเสียหลักลุกขึ้นเซไปชนอก

แกรง เธอรีบผลักเขาออกพร้อมกับตบหน้าคิโดทันที่ เพียะ " อย่างมาแตะตัวฉันฉันเกรียดคุณ คิโดหน้าหันเพราะแรงตบ พอหันกับมาเขาก็จับหน้าโยริมาจูบอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัวเธอพยายามขัดขืนทั้งทุบทั้งตีเขาก็ไม่สะทบสะท้าน แล้วเขาก็คายจูบออก เพียะ โยริตบเข้าที่หน้าเขาอีกทีเพราะเธอเกรียดเขาขยักขะแยงเขามาก คิโดพอโดนตบอีกเขาไม่รอช้าเขาก็จับโยริมาจูบอีกและครั้งนี้เขากดจูบอย่ารุ่นแรง โยริใช้แรงที่มีผลักเขาออก เธอถึงกับล้มทั้งยืมเธอสุ้ผู้ชายใจร้ายคนนี้ไม่ได้เลยเธอเริ่มร้องไห้และสะอึ้น พูดก็ไม่เป็นภาษาเธอมองหน้าเขาด้วยความเกรียดชั่ง

"ฆ่าฉันเถอะอย่าทรมารฉันอีกเลย ฉันไม่มีอะไรให้คนแบบคุณแล้วจิตใจคุณทำด้วยอะไรคุณจะทำร้ายฉันไปอีกนานแค่ไหนคุณยังมีความเป็นคนอยู่หรือป่าวแค้นอะไรฉันหนักหนา แค้นมากก็ฆ่าฉันเลยสิหะเอาเลยฆ่าฉันเลย ทำสิ โยริตะคอกใสหน้าคิโดอย่างแรงเพราะเธอหมดความอดทนแล้วที่เธอต้องมารับกรรมบ้าๆแบบนี้ อือๆๆๆอึอๆๆๆๆๆๆๆ โยริได้แต่ยืนร้องไห้เพราะทำอะไรได้ไม่เลย คิโดเห็นแบบนั้นเขาถึงกับหน้าถอดสีแล้วเขาก็กระซากโยริมากอดทันที โยริไม่มีแรงจะสุ้แล้วจึงได้ยืนนิ่งๆให้

คิโดทำตามใจ โยริเธอเหนื่อยคิดถึงแม่เป็นห่วงแม่ป่านนี้่แม่เธอจะเป็นไงบ้างเธอก็ไม่รุ้ว่าเธอจะรอดไปเจอแม่หรือป่าว แล้วเธอก็สลบไปเพราะหมดแรง คิโดตกใจมากเขาเลยอุ้มเธอมานอนที่เตียงและดูแลเธอเป็นออย่างดี "ผมขอโทษนะโยริผมมันบ้าทำไรไม่คิดเห็นแก่ตัวร้ายคุณคือคนที่ผมรักผมจะพยายามเลิกแค้นเลิกเอาตัวเองไปอยู่กับอดีดผมจะพยายามลืมเพื่อคุณพูดจบเขาก็หมอแก้มโยริอย่างอ่อนโยนและแววตาที่อ่อนโยนนั้นไม่มีใครได้เห็น วันนั้นทั้งวันเขานอนกอดโยริจนเช้าของอีกวัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่3

บทต่อไป

ตอนที่5

