ตอนที่3

แสงแดดยามเช้าสาดส่อเข้ามาในห้องคนตัวโตคิโดกำลังอาบน้ำในห้องน้ำแล้วเขาก็อารมดีเป็นพิเศษเวลาผ่านมา1ชัวโมงคิโดก็ออกจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวพันที่เอวแล้วเขาก็หยิบรูปภาพเด็กหญิงคนหนึ่งที่ขายมลัยอยู่ริมทาง​แล้วเขาก็กระตุกยิ้มอย่างพอใจ​ คิโดแอบรักโยริตั้งแต่ยังเป็นเด็กพอพ่อแม่เขาเสียเขาก็แค้นคนที่ทำให้พ่อแม่เขาตายเขาเลยสั่งให้ลูกน้องตามหาคนที่เป็นต้นเหตุและแอบให้สืบเรื่องของโยริและแม่เธอมาตลอด​ โยริเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนช่วยแม่ทุกอย่างดูแลแม่แทนพ่อที่เสีย​ไปเธอจบแค่ม6เพราะไม่มีเงินเรียนต่อแต่เธอก็ไม่เสียใจเธอยังร่าเริ่งเอาตัวรอด​ จนคิโดแอบอิฉาชีวิตเธอที่ไม่ว่าจะเสียพ่อไปพวกเขาก็อยู่กันได้ยิ้มกินได้นอนได้จนคิโดหมั้นไ​ส่พวกเขาคิโดจึงอยากแก้แค้ด้วยการจับตัวโยริมาแก้แค้นแต่คิโดก็มีใจให้โยริมาตลอดเขาไม่สนหญิงอื่นเลยมีผู้หญิงมากมายเข้าหาเขาเขาก็ไม่สนใจ​ เขาเก็บรูปโยริไว้ตลอดเขาสั่งให้ลูกน้องตามสืบโยริมาตั้งแต่เด็ก

รูปเปนเด็ก​เขาก็มี

"ในที่สุดเธอก็เป็นของฉันคนเดี่ยวฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่โยริ​ ทันใดนั้นก็มีเสียงประตูดังขึ้น

ก็อกๆๆ​ คุณหนู่คะทานอะไรหรือยังคะ​ เสียงหญิงวัยชราดังขึ้น​ออกมาทานข้าวนะคะอิ่มทำอาหารเยอะแยะมากเลยคะ​ แล้วหญิงวัยกลางคนก็เดินออกไป​ คิโดจึงรีบแต่งตัวทันที่​ โยริเธอรุ้สึกเจ็บตามร่างกายเธอค่อยๆลุกขึ้นนั่งพร้อมกับน้ำตาเธอนั่งกอดเข่าก้มหน้าร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด​ ป้าอิ่มเป็นคนดูแลคิโดมาตั้งแต่คิโดยังเด็กๆเธอเดินผ่านมาเห็นลูกน้องคนสนิทคิโดมายืนเฝ้าหน้าห้องเก็บของเธอจึงอย่างรู้ว่าข้างในนั้นมีอะไรทำไม่ต้องเฝ้าเธอจึงแต่งเรื่องลอกลูกน้องคิโดเพื่อจะเข้าไปดูสิว่ามีอะไรอยู่ในนั้น​ "ไกลฉันเห็นคุณหนูเขียนกระดาษตามหาแก่อยู่นะตั้งนานสองนานแน่​ ส่วนไกลก็งงทำไม่ผู้เป็นนายจึงเรียกหาเขาทั้งๆที่ใช้เขาเฝ้าประตู​แต่ป้าอิ่มเป็นคนแก่ของที่นี้คงไม่โกหก

" จริงหรอกป้างั้นฝากดูห้องนี้แปบนะคับ​ "อือรีบไปเถอะ​แล้วอิ่มก็ใช้กุนแจสำรองเปิดเข้าไปในห้องทันที​ และอิ่มก็ต้องตกใจเมือเธอพบหญิงสาวร่างบ้างนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่อิ่มตกใจมากจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที​ "หนูเป็นอะไรหรือป่าวทำไม่มาอยู่ที่นี่​ โยริได้ยินเสียงอิ่มพูดเธอก็เงยหน้ามามองต้นเสียงทันที​แล้วอิ่มก็ต้องตกเพราะนั้นคือคนที่

คุณหนูของเขาตามหามาตลอดอิ่มรู้ แทบทุกเรื่องของคิโดแม้กระทั้งเรื่องโยริที่ผู้เป็นนายทั้งรักทั้งแค้น​เธอ​ โยริเธอมองอิ่มด้วยสายตามีความหวัง

ที่จะออกจากที่นี้​" ป้าคะช่วยหนู่ด้วยคะหนู่โดนจับตัวมาคะช่วยพาหนู่ออกจากที่นี้ที อิ่มทั้งสงสารทั้งเห็นใจแต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยเธอรู้นิสัยคิโดดีถ้าเขาโกรทใครหน้าไหนเขาก็ไม่สน​ " ป้าช่วยหนู่ออกจากที่นี้ไม่ได้หรอกนะแต่ป้าช่วยพาหนู ออกจากห้องนี้ได้ โยริไม่ได้ตอบอะไร แล้วอิ่มก็พาโยริออกมาข้างนอกห้องเพราะกลัวโยริจะขาดอากาสตายสะก่อน​ ไกลรีบวิ่งไปหาผู้เป็นนายจนเจอคิโดพอดีนายคับนายเรียกหาผมมีอะไรคับ​ คิโดลงมาจากบลห้องเขาก็งงกับสิ่งที่ลูกน้องเขาถาม​ เขาเลยหยิบสมุดคู้กายเขาขึ้นมาจดด้วยความโมโห​ "ฉันไม่ได้เรียกแก่แล้วฉันสั่งแก่เฝ้าห้องเก็บของแก่หนีมาทำไม่​ ไกลพอได้อ่านเขาก็ถึงกับหน้าชีด​ แล้วเขาก็รีบตั้งสติพูดต่อ" คือป้าอิ่มบอกผมมาคับบอกว่านายเรียกหาคับ​ คิโดไม่รอช้ารีบวิ่งไปห้องเก็บของทันทีเพราะเขารุ้นิสัยป้าอิ่มดีต้องไปพาโยริหนีแน่​ พอวิ่งมาถึงเขาก็เจอป้าอิ่มกำลังทำกับข้าวให้โยริทานเธอหิวจนไม่มีแรง​ โยริตกใจที่เจอคิโดเธอรีบขยับไปอยู่หลังป้าอิ่มทันที​อิ่มพอเห็นผู้เป็นนายมาถึงเธอก็ส่งยิ้มให้คิโ​ด​ "เอ้าคุณหนูทานข้าวไหมคะป้ากำลังทำให้หนูโยริอยู่พอดี คิโดเริ่มมีอาการโมโหที่อิ่มกล้าพาโยริออกมาทั้งที่ไม่ได้รับอนุญาญ เขาก้มจดกระดาษให้อิ่มอ่านทันที​ " ป้าอิ่มนี้คือนักโทษผมป้าพาเธอออกมาทำไม่และนี้คือเรื่องของผมป้าอย่ามายุ้งอิ่มอ่านจบเธอก็มองหน้าคิโ​ด​"คุณหนูคะนักโทษที่ว่าเขาก็คนนะคะแทมในห้องเก็บของมืดสกปกอีกอากาศแทบหายใจไม่ได้เลยและเขาก็หิวข้าวเป็นเหมือนกันฉะนั้นคนนี้ป้าอยากให้มาเป็นคนใช้ส่วนตัวคุณหนูดีกว่าคุณ​หนูจะได้ใช้ชอยแบบ

ไหนก็ได้ดีกว่าให้นั่งๆนอนในห้องมืดๆสู้ใช้แรงงานดีกว่า​โยริพอเธอฟังแบบนั้นเธอก็ถอยหลังห่างจากป้าอิ่ม​เธอคิดว่าอิ่มก็พวกเดียวกับคิโดแต่แท้จริงแล้วอิ่มกำลังช่วยเธอออกจากห้องนั้น​ต่างหาก​ โยริตั้งสติได้เธอเลยรีบวิ่งออกมาจากห้องครัวทันที​

คิโดเลยรีบวิ่งตามและกระซากแขนบ้างไว้เสียก่อน

"ปล่อยฉันนะไอ่คนชัว อย่ามาแตะตัวฉันไอ่คนป่าเถือน โยริเธอพยายามแกะมือคิโดออกแต่ไม่เป็นผลคิโดกระซากร่างบ้างมาชิดตัวเองแล้วอุ่มภาตบ่าทันทีโยริตกใจมากเธอดินหนีแล้วใช้มือตีหลังคิโดแต่ไม่มีวี่แววว่าเขาจะปล่อยเลย อิ่มรีบเดินตามมาเธอพยายามห้ามคิโดไม่ให้ทำร้ายโยริแต่ห้ามไม่ทันคิโดพาโยริไปที่ห้องเขาทันที​ และโยนโยริลงบนที่นอนอย่างไม่ปารนี "โอ้้้ยยยยยย ฉันเจ็บนะ

" แค่นี้ยังน้อยไปเธอกล้าดียังไงคิดหนีฉันหะ​ คิโดตะคอกใสหน้าโยริ​ โยริยังไม่ทันที่จะอ้าปากคิโดกระซากแขนทั้งสองของเธอไว้แล้วกดลงที่นอนอย่ารวดเร็วโยริไม่ทันตั้งตัว​ "คุณจะทำอะไร​ปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะ​คุณมันป่าเถือนที่สุด​ อย่ามาทำอะไรต่ำๆกับฉันนะ​

คิโดกระตุกยิ้มมุมปาก" ทำไม่ฉันจะทำไม่ได้เธอลืมไปแล้วหรอกฉันเป็นผัวเธอ​ โยริเธอเกรียดคิโดมากและเธอจะไม่มีวันให้อภัยเขา

​"คุณมันเลวไอ่ที่คุณข่มขืนฉันฉันไม่นับว่าเป็นผัว​ อย่างมากก็แค่ฐานให้หมากินไง​ คิโดได้ยินแบบนั้นเขาโกรทจนเลือดขึ้นหน้าเขากัดฟันแน่นและบีบแขนโยริแรงขึ้น​ "ปากดีจริงนะได้งั้นฉันยอมเป็นหมาที่ได้เอาเธอทุกวันแล้วกัน​

พูดจบเขาก็ประกบริมฝีปากโยริทันที​ โยริได้แต่อูอีในลำคอเธอพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่สำเสร็จ​ พอแขนเธอเป็นอิสระเธอจึงไค้วหาสิ่งที่จะช่วยชีวิตเธอได้ตอนนี้เธอไคว้ได้โครมไฟตรงหัวที่นอนโยริเธอไม่รอช้าฟาดใสหัวคิโดอย่างแรง​ คิโดต้องร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บ​ "โอ้ยยยยนี้เธอทำบ้าอะไรนี้หะ​ เขาตะคอกใสหน้าโยริอย่างดัง​ เขาโกรทจนหน้าแดงโยริพอเธอเป็นอิสระเธอจึงรีบลุกจากที่นอนแต่ไม่ทันคนตัวโตจับข้อขาเธอเอาไว้และออกแรงดึงขาเธอจนตัวเธอต้องมาอยู่ใต้ร่างคนใจร้าย​" ปล่อยฉันนะไอ่ทุเรต ไอ่บ้า​ช่วยด้วยยยยใครก็ได้ช่วยด้วย​ โยริเธอหมดหนทางเธอจึงร้องหาคนช่วยน้ำตาไหลรินอาบแก้มร้องขอชีวิตแต่มีหรือคนใจร้ายจะฟังเขากระซากเสื้อตัวเองออกและก้มลงถุยซอกคอโยริทันที

" อือๆๆๆๆอึอๆๆ​ปล่อยฉันนนนนนนนนน

อิ่มเธอได้แต่พวนาให้คุณหนู่ของเขาอย่าทำอะไรผิดไปมากกว่านี้เลย​ อิ่มสงสารโยริจับใจแต่เธอทำอะไรไม่ได้เล​ย​ อิ่มรู้ว่าคิโดแอบรักโยริมาแต่ไหนแต่ไร​คงจะไม่ถึงกับฆ่าโยริหรอก​ เวลาผ่านไปจนค่ำ​ คิโดนอนหันหน้ามองโยริที่หันหลังให้เขาและเอาแต่ร้องไห้​ คิโดก็รู้สึกผิดแต่ที่ทำไปเพราะเขารักเธอและมันก็ป่นความแค้ด้วย​ เขาบอกตัวไว้ว่าเอง

ถ้าเขาหายแค้นโยริวันไหนเขาจะรักเธอและจะไม่มีวันทำร้ายเธออีกและจะดูแลเธอตลอดไปแต่ตอนนี้เขายังมีความแค้นอยู่ในใจเขาถึงต้องร้ายแบบนี้​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***