ภายในห้องที่มืดและลกมากโยริร้องให้คนมาช่วย "ช่วยด้วยคะใครอยู่ข้างนอกช่วยด้วยคะ ไม่นานประตูก็เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ คิโดเดินมาหาโยริช้าๆโยริรีบถอยหลังทันที่" แก่ต้องการอะไรจับฉันมาทำไม่ คิโดหยิบสมุดบ้างอย่าขึ้นมาเขียนให้โยริอ่าน พอโยริอ่านเธอก็ตกใจและเสียใจในเวลาเดี่ยวกัน "คุณฉันต้องขอโทษแท้พ่อฉันด้วยแต่พ่อฉันก็ตายเหมือนกันเราเสียใจมามากพอแล้วอย่าต่อเวรต่อกรรมกันเลยนะคุณฉันกับแม่ก็ทุกข์ไม่ต่างจากคุณเลย คุณจะให้พวกฉันชดใช้อะไรอีกชีวิตหรอกงั้นชีวิตฉันคนเดียวพอไหมฉันขอแค่คุณอย่าทำไรแม่ฉันก็พอ คิโดก็เขียนในสมุดของเขาต่อ " เธอต้องชดใช้ด้วยชีวิตเพราะฉันเกรียดพวกเธอที่ทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้พอโยริอ่านจบเธอยังไม่ได้พูดอะไรร่างของเธอก็ถูกผลักจนเธอล้มลงโยริยังไม่ทันตั้งตัวร่างของคิโดก็ตามมาทับร่างเธอทันทีเธอตกใจมากและกลัวในเวลาเดี่ยวกัน " นี้คุณจะทำอะไรคุณปล่อยฉันนะคุณจะมาโทษฉันกับแม่ได้ไงก็เพราะคุณไม่ปล่อยว่างจึงทำให้คุณไม่มีความสุขไงแล้วคุณก็ทุกข์อยู่กับอดีด คิโดไม่ตอบอะไรก้มลงหาซอกคอโยริทันทีโยริตกใจมากเธอพยายามขัดขืน" ปล่อยฉันนะไอ่บ้าไอ่เลวคุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะปล่อยช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันที คิโดเริ่มลำคราณเสียงร้องของโยริเขาจึงประกบริมฝีปากบ้างทันทีโยริได้แต่อูอีในลำคอเธอเริ่มร้องไห้และกลัวและเธอรีบตั้งสติกัดเข้าที่ปากคิโดทันที่ คิโดร้องเสียงหลงเพราะโยริกัดจนเลือดปากเขาออก "โอ้ยยยยยเธอ โยริเธอจึงรีบดันตัวลุกขึ้นและรีบวิ่งไปที่ประตูแต่ช้าไปคิโดใช้แขนยาวๆเกียวเอวบ้างไว้เสียงก่อน" จะไปไหนฉันทนมานานแล้วกับพวกเธอ โยริได้ยินเสียงคิโดพูดเธอก็ตกใจเพราะคิดว่าคิโดเป็นใบเพราะเวลาจะคุยอะไรเขาจะเขียนตลอด" นายพูดได้หมายความว่าไงกันแล้วที่เขียนกระดาษละ "ก็เพราะพวกเธอไงที่ทำให้ฉันต้องเกือบจะพูดไม่ได้กินข้าวไม่ได้นอนไม่ได้และฉันต้องอยู่คนเดี่ยวหาความอบอุ่นไม่มีฉันต้องดูแลทุกอย่างแทนพ่อแม่ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเธอรุ้ไหมฉันทรมารแค่ไหนห่ะ คิโดโกรทมากเขาตะคอกใสหน้าโยริและโยริเป็นคนแรกที่ได้ยินเสียงเขาในรอบ10ปี " ฉันก็ขอโทษแล้วไงจะเอาอะไรอีกถ้าคุณอยากฆ่าฉันก็เอาเลยแต่อย่าทำไรแม่ฉัน
ิคิโดกัดฟันแน่นเพราะความแค้น" ตายมันง่ายไปสำหรับเธอฉันจะพรากสิ่งที่เธอรักไปจากเธอทุกอย่าง เธอจะได้รู้ว่าการเสียงสิ่งที่รักไปมันเป็นหยัง "อย่างทำไรแม่ฉันนะโว้ยยยไอ่เลว
" ฉันจะทำทุกอย่างให้เธอเจ็บเหมือนที่ฉันเป็นไม่ว่าจะเป็นแม่เธอบ้านเธอหรือโดยฉะเพราะร่างกายเธอฉันก็จะพรากมันเองพูดจบคิโดก็เช็ดเลือดที่ปากออกแล้วผลักโยริลงบนพื่นและคิโดก็ตามมาทับร่างโยริอย่างรวดเร็วเขาชีกเสื้อโยริออกอย่างไม่ใยดีโยริตกใจมากเธอร้องไห้เพราะกลัวและพยายามสู้คิโดเธอทั้งถีบทั้งพยายามตะกายหนีเพื่อให้หลุดพ้นแต่ไม่มีประโยนช์เธอสู้แรงเขาไม่ได้เลยคิโดจูบซอกคอเธอทั้นที "ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วยย
ฉันไห้วละอย่างทำฉันเลยฉันกราบก็ได้นะคุณปล่อยฉันไปเถอะ โยริถึงกับยกมือไหวขอชีวิต น้ำตาไหลเต็มหน้า คิโดกระตุกยิ้มมุมปาก " ชีวิตขอกันไม่ได้กรรมพวกเธอทำไว้เธอก็รับเอา อย่าทำเป็นไม่เคยพวกผู้หญิงบ้านๆแบบเธอคงเอามามัวแล้วจะกระแด้ไปทำไม่กันห่ะ" ไอ่ทุเรตแกมันไม่ใช้คนแกมันชั่วปล่อยฉันนะถ้าฉันออกไปได้ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก "คิดว่าฉันกลัวหรอฉันเป็นมาเฟียตำรวจยังต้องกลัวฉันมีเงินมีอำนานแค่ข่มขืนผุ้หญิงบ้านๆอย่างเธอคิดหรอกว่าฉันจะผิดพูดจบคิโดก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกและกระซากเสื้อที่เลือยของโยริออกทันที่ "อย่างนะ กริ้ดดดดดดด
อืออออ อื้ออออ เสียงร้องไห้ป่นเสียสะอืนของ
โยริเธอพูดจนไม่เป็นภาษาทั้งกลัวเธอพยายามสู้จนสุดกำลังทั้งทุบทั้งตีคิโดเขาก็ไม่มีวิวแววจะหยุดอีกเลย คิโคก็จับมือโยริแยกออกจากกันเพราะเขา
ลำครานเขามองหน้าเธอด้วยความแค้นและเขาก็ประกบปากบ้างทันที จนเวลาดึกถึงตี3เสียงร้องไห้ยังคงรำร้องด้วยความเจ็บปวดโยริเธอคิดว่าเธอทำกรรมอะไรถึงได้มีชีวิตเป็นแบบนี้เธอจึงพยายามลุกขึ้นด้วยความเจ็บปวด
และหยิบหาเสื้อผ้าเธอมาใสแล้วเธอก็ต้องตกใจ
เพราะคิโดตื่นขึ้นมาพอดี" จะไปไหน มือหนาจับแขนเล็กทันที เพียะ โยริตบเข้าที่หน้าคิโดอย่างแรง จนหน้าคิโดเป็นรอยแดง คิโดโกรทมากที่โยริ
กล้าตบหน้าเขา " เธอกล้าดียังไงมาตบฉันห่ะคิโด
กระซากร่างบ้างเข้ามาหาตัวเองทันที " มันน้อยไปกับสิ่งที่คุณทำกับฉันแล้วก็ปล่อยฉันสักที คิโดตุกยิ้มอย่างเสือร้าย "นี้แค่เริ่มต้นเธอยังต้องเจออะไรอีกเยอะ" "คุณต้องการอะไรอีกฉันไม่มีอะไรให้คุณแล้วคุณยังอยากได้อะไรอีกสะใจคุณแล้วใช้ไหมฉันเจ็บฉันทรามารแล้วพอใจหรือยัง อือออออออึ้อออ โยริทั้งตะคอกด่าคิโดทั้งร้องไห้ คิโดแอบตกใจที่โยริยังบริสุทธ์ "ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะได้เป็นคนแรกของเธอ แทมแน้นเป็นบ้าเลย เขาพูดแล้วกระซากเอวบ้างเข้ามากอดไว้ โยริพยายามผลักคิโดออกอย่างแรง" เลวที่สุดคุณมันป่าเถือนฉันเกรียดคุณคุณมันเลวที่สุด
"ฉันจะเลวกว่านี้อีกคอยดูสิ หึอออออ คิโดพูดพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอ โยริเธอเสียใจจนไม่รุ้จะทำไงกับการที่เธอต้องมารับกรรมบ้าๆพวกนี้ เธอก้มหน้าร้องไห้และพูดทั้งสะอึ้น " สิ่งที่เกิดขึ้นฉันถือว่าทานให้หมามันกินและจะไม่มีอีก คิโดพอได้ฟังแบบนั้นเขาก็โกรทจนเลือดขึ้นหน้า เขากดหัวโยริลงมาให้โดนปากเขาทันทีคิโดจูบโยริอย่างรุนแรงโยริเธอใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักคิโดออกทันที เพียะ" เลวที่สุด เธอพูดยังไม่ทันหมดร่างหนาก็ดึงเธอมาจูบอีกโทษทานที่เธอกล้าตบหน้าเขา โยริได้แต่อูอีในลำคอ เธอทั้งทุบทั้งผลักคิโดออกแต่ก็ไม่เป็นผล
คิโดพอเห็นโยริจะหายใจไม่ออกเขาจึงพละออก
" เอาสิตบฉันอีกสิเธอตบฉันคักนี้จะไม่ใช้แค่จูบเอาสิตบสิ โยริเธอร้องไห้ในสมองเธอมึนไปหมด
คิโดเลยผลักเธอออกห่างจากตัวเอง โยริพอเธอเป็นอิสระเธอก็ขยับหนีออกห่างคิโดทันทีเพราะเธอกลัวเขาจะทำอะไรเธออีก แล้วคิโดก็เดินออกจากห้องไปและให้ลูกน้องเฝ้าดูโยริอย่างให้หนีไปได้ โยริเอาแต่ร้องไห้ทั้งคืน เธอเจ็บปวดเหลือยเกิด "แม่คะช่วยโยด้วยโยกลัวววเหลือยเกิน แล้วเธอก็หลับไปเพราะความอ่อนเพีย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 16
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments