//กำไลหยกข้ามพิภพ//#02

......................

...ที่นี้ที่ไหน...

"ฉันตื่นมาท้ามกลางผู้คนที่เรียกฉันว่าคุณหนูลี่ผิง"

ที่เป็นบุตรสาวคนเดียว ของตระกูลจ้าว มีเชื้อสายราชวงศ์ จากคุณตาทวด ที่แต่งงานกับคุณยายทวดที่เป็นสามัญชน"

ฉัน : โอ๊ย!! ปวดหัวจัง!!!

ฉัน : ที่นี้ที่ไหน??? ฉันมาทำอะไรที่นี้

ฉัน : พ่อ!!! แม่!!! หนูไม่ตลกนะ หนูอยากกลับบ้าน!!

คนรับใช้ : คุณหนู!!! เจ็บตรงไหนไหมเจ้าค่ะ??

ฉัน : วอท!!!! เจ้าค่ะ!!! ฟังแล้วเหมือนกำลังถ่ายหนัง!!

คนรับใช้ : คุณหนูตกจากต้นไม้ หัวต้องกระแทกพื้นแน่ ๆ มึงไปบอกนายท่าน ว่าคุณหนูเพี้ยนไปแล้ว

ฉัน : เพี้ยนอะไรกันป้า!!! ฉันไม่ได้เป็นไร

ฉัน : แล้วป้าไปนั่งพื้นทำไม?? พื้นมันเย็น สกปรก

คนรับใช้ : ไม่ได้เจ้าค่ะ บ่าวมิอาจเอื้อมที่จะนั่งเทียบเทียมคุณหนูได้!!!

ฉัน : ป้าเลิกเล่นตลกเถอะ!! ฉันไม่สนุกด้วยแล้วนะ เห็นพ่อกับแม่ฉันไหม??

คนรับใช้ : คุณหนูหมายถึง นายหญิง กับ นายท่านใช่ไหมเจ้าค่ะ??

ฉัน : นั้นแหละ!!! พาไปที

...----------------...

คนรับใช้ : นั้นเจ้าค่ะ นายหญิง กับ นายท่าน...

ฉัน : นั้นไม่ใช่พ่อแม่ฉัน!!!

ฉัน : ป้า!!! เลิกเล่น พาไปหาพ่อกับแม่หน่อย...

ท่านแม่ : ผิงผิงของแม่ เจ็บตรงไหนไหมลูก!!

ท่านพ่อ : พ่อบอกลูกแล้วใช่ไหม ว่าให้พวกคนรับใช้ไปเก็บให้

ฉัน : พวกคุณเป็นใครหรอค่ะ??

ท่านแม่ : ตายจริง!!! ลูกจำพ่อกับแม่ไม่ได้รึ??

ท่านพ่อ : พวกมึงไปตามหมอที่ดีที่สุดมารักษาลูกกู

ฉัน : หนูไม่ได้ป่วย หนูแค่ต้องการกลับบ้าน...

ฉัน : ที่นี้ไม่ใช่บ้านของหนู

ท่านแม่ : บ้านคือกะไรรึ??

ฉัน : หมายถึงเรือน บ้านเรือน

ฉัน : แล้วเมื่อไหร่หนังจะเลิกถ่ายทำ!! อยากกลับบ้าน แยกกอง!! แต่ถ่ายหนังยังใง ไม่มีกล้องสักตัว ซ่อนกล้องก็ไม่บอก

ฉัน : //หากล้องทุกซอกทุกมุมแต่ไม่เจอ

เซียวหลาน : หาอะไร ผิงผิง??

ฉัน : //ตกใจที่เห็นเซียวหลาน

ฉัน : ไอ้เซียวหลาน มึงก็มากับกูด้วยหรอว่ะ!!

ฉัน : กูดีใจมาก ที่ยังมีมึง!!

เซียวหลาน : ทำตัวแปลก ๆ เราก็เจอกันทุกวันนะผิงผิง

เซียวหลาน : ผิงผิงทำไมพูดจาหยาบคายแบบนั้นล่ะ

ฉัน : ไอหลาน ปกติมึงกับกู ก็พูดด้วยกันบ่อย ๆ มึงจำไม่ได้หรอ ?? //กอดขาเซียวหลาน

ท่านแม่ : สำรวมกิริยาหน่อยผิงผิง

เซียวหลาน : สวัสดีครับเจ้าคุณลุง คุณป้า...

เซียวหลาน : วันนี้่คุณย่าให้นำดอกบัวมาให้ จะได้นำไปทำบุญวันพรุ่งนี้ครับ...

แม่ของผิงผิง : ขอบใจมากจ๊ะ เซียวหลาน ฝากขอบคุณท่านคุณย่าด้วยนะ....

ฉัน : อย่าบอกนะ!!!! มึงก็เป็นแบบคนอื่นที่เขาคุยกัน

เซียวหลาน : ทำตัวแปลก ๆ ปกติพวกเราก็ใช้คำพูด กันแบบนี้!!

ฉัน : OMG!!😲 สวรรค์เล่นตลกอะไรกับกูเนี่ย!!!

ฉัน : อยากกลับบ้านโว้ย!!!

ฉัน : ไอหลาน อย่าพึ่งกลับ!!

ฉัน : กูถามอะไรหน่อย ปีนี้ พ.ศ. อะไร

เซียวหลาน : //ทำหน้างงไม่เข้าใจ

ฉัน : งงอีก!! พุทธศักราชอ่ะ??

เซียวหลาน : ปีพุทธศักราช 2400

ฉัน : โอ้ย!!! แล้วจะกลับบ้านยังใงเนี่ย!! ห่างกันตั้ง163ปี

เซียวหลาน : ที่นี้ใงบ้าน

ฉัน : พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจอ่ะ ไอหลาน

ฉัน : คิดถึงพ่อจ้ากับแม่จ้าจัง!!

.......

.......

.......

.............

...Follow the next episode...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***