After Life การผจญภัยเทพวิญญาณกับเหล่าภูติ
ตอนแรกงานเลี้ยง[1/3]
ออ..คือว่าทุกคน.. ฉันมีเรื่องจะบอก...//เลิกลั่กลังเล
คือฉันจะลาออกจากการเป็นเมเนเจอร์สาขาแต่นี้เป็นต้นไป
ห๊ะ!!! //ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
จูน
เมื่อกี้นี้คุณเมเนเจอร์พูดว่าอะไรนะครับ!!//จูนสะดุ้งตกใจเผลอพูดเสียงสูงใส่
คือฉันจะลาออกจากการเป็นเมเนเจอร์..แห่งนี้แล้ว//เมเนเจอร์
คะทิ
ทำไมอ่ะ!! //เสียงเศร้า
ก็เพราะว่าคำอธิษฐานของทุกคนสมหวังแล้ว..//สีหน้าเศร้าแต่เสียงเรียบ
ฉันเลยหมดห่วงนะ... //เมเนเจอร์พูดด้วยเสียงเรียบเฉยแต่สีหน้าเศร้า
อีกอย่างถ้าฉันยังอยู่ต่อคงเป็นภาระของทุกคนอีก..//สีหน้าเศร้า
เซียน
อึก ถ้างั้นทำไมถึงไม่บอกกันก่อนล่ะ!! //เซียนเสียงดุใส่
ออ...//เมเนเจอร์ที่ได้ยินคำตอบของเซียนก็เกิดความลั่งเล่ที่จะตอบ
เซียน
อย่างน้อยก็ให้พวกเราได้..ทำใจก็ยังดี..
ทำไมล่ะ..//เซียนทำหน้าตาเหมือนน้ำตาจะไหล..
นยังซอนเบ
ถ้าบอกพวกนายก่อน พวกนายจะยอมเหรอ? //เมเนเจอร์ที่ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง หัวหน้าผู้จัดการนยังก็ตอบแทน
เซียน
ฮึก//เซียนที่ได้ยินคำตอบของหัวหน้าเมเนเจอร์ก็อึ้งไป
นยังซอนเบ
ถ้าหากบอกพวกนายก่อน พวกนายจะทำตามภาระกิจที่ทำรึไง? พวกนายจะทำตามเป้าหมายตัวเองที่วางเอามาเป็นปีได้ไหมล่ะ//หัวหน้าผู้จัดหารนยังถามต่อด้วยเสียงและท่าทางหนักแน่
.... //ทุกคนที่ได้ยินกับคำถามของหัวหน้าเมเนเจอร์ก็นิ่งกันพักใหญ่เพราะไม่สามารถตอบคำถามที่หัวหน้าเมเนเจอร์ตั้งคำถาม
เอลล์
ฮึก ผู้จัดการนยังเองก็รู้ด้วยหรอครับ!!//เอลล์
เอลล์
ทำไมถึงได้ปิดบังล่ะครับ ฮัดชิ้ว!//ตะโกนพูดออกมาพร้อมจาม
แอดมิน
(สำหรับใครไม่รู้ การจามของเอลล์ ในตัวเอลล์ที่มีภูติอยู่ในร่างกายที่คอยสั่งห้ามคิดพูดด้านลบอยู่ จึงเป็นการเตือนด้วยการจาม)
นยังซอนเบ
ทีฉันยอมปิดบังเรื่องนี้ด้วยก็เพราะฉันไม่อยากที่จะฝืนเมเนเเจอร์และอยากให้พวกนายได้ไปเกิดกันตามคำอธิฐานของตัวเองที่ได้เขียนลงไปในวันนั่น..//สีหน้าที่จริงใจ
นยังซอนเบ
ถึงแม้จะลำบากใจไปหน่อยก็เถอะ...//หัวหน้าผู้จัดการนยังทำสีหน้าจริงใจและเศร้าใจไปด้วย.
ฮึก //ทุกคนทำสีหน้านิ่งเงียบเศร้าอมทุกกันอีกครั้ง
แล้วนี่พวกนายจะยืนเศร้าก้นอยู่ทำไมล่ะ!!//มีเสียงของที่ทำลายความเงียบนั้นขึ้นมา
เอ๋ ควับ//หันไปทางต้นเสียง
ลิฮิต์
ทำไมไม่มาจัดงานเลี้ยงอำลากันล่ะ!!
ไนน์
ลิฮิต์..//ไนน์ที่อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินจึงเรียกชื่อของคนต้นคิด..
ลิฮิต์
ใช่ไหนๆ เป็นวันที่สุดท้ายที่พวกเราจะได้เจอกันนี่ เรามาจัดงานเลี้ยงกันเถอะ! //สีหน้าออกเศร้า
งะ..งานเลี้ยงงั้นหรอ..//เมเนเจอร์เอ๋ย
โนอาห์
อืม ก็ดีด้วยนี่ //โนอาห์เอ๋ย
โนอาห์
ไหนๆเป็นวันที่สุดท้ายกันแล้วด้วย../ยิ้ม
ซีริลล์
โนอาห์ด้วยหรอ! //ตกใจ
ยูเซฟ
แต่ว่างานเลี้ยงเองก็ต้องใช้ทุน แล้วพวกเราจะทำยังไงล่ะ..//ยูเซฟเอ๋ยปัญหา
ไนน์
นั้นสินะครับ ถ้าไม่ทุนพวกเราจะทำยังไงกันดี..เงินในคลังสาขาที่14 ก็แทบไม่เหลืออยู่แล้ว ทุกวันนี้ก็ใช่แบบพออยู่ได้..// เอ๋ยปัญหา
โมริ
เรื่องนั้นให้ผมจัดการเองดีกว่าครับ..
โมริ
ถ้าเงินในกระเป๋าที่ผมเล่นหุ้นก็พอมีอยู่
โมริ
ครั้งนี้จะเป็นกรณีพิเศษครับ..//ลืมตายิ้ม
เดียร์
มะ..โมริ!//น้ำเล็ด..
นยังซอนเบ
งั้นก็ตามนั้นเลย! เรามาจัดเลี้ยงอำลาด้วยกันเถอะ! พวกเรามาทำกันเป็นวันที่ดีที่สุดกันเถอะ!!
โอ้ว!!/ลิฮิต์/จูน/หลุยส์/เดียร์/คะทิ/เอลล์
หึ//อีธาน,โมริ,ไนน์ แม้เค้าไม่ได้แสดงอะไรออกมาแต่ก็ไม่ได้คัดค้านเรื่องานเลี้ยง เพียงแค่ยิ้มเท่านั้น
ควินซี่
งะ...งานเลี้ยงงั้นหรอ.. มะ...มันก็แค่เป็นงานธรรมดาๆ ไม่เห็นน่าตื่นเต้นอะไรเลย...//น่าแดง
ซีริลล์
นะ...นั้นสินะ..//น่าแดงแว่นตากลบสีขาว
คะทิ
งั้นพวกนายไม่ทำกันสินะ...//สกิต
ทำ!! อยู่แล้ว!!! //ควินซี่&ซีริลล์
จูน
โอ้ว! ชักมีไฟแล้วสิครับ//ไฟฟรึ่บทางด้านหลัง
เวรีน
แต่ว่า แค่ก แค่ก แบ่งกลุ่มจะ แค่ก แค่ก ว่ายังไง..แค่ก แค่ก
ไนน์
เรื่องนั้นพวกเรามาแบ่งกลุ่มแบบนี้กันดีไหมครับ..
ไนน์
฿+-_&-฿&_-//ไนน์อธิบายการแบ่งกลุ่มกัน
แต่บางคนก็ออกความคิดเห็นกัน... เช่น
ลิฮิต์
฿(&+฿---_//ลิฮิต์ด้วยสายตาที่จริงจัง
นยังซอนเบ
งั้นก็ตกลงตามนี้กันนะ..
นยังซอนเบ
ทีม! หาวัตถุดิบ..
นยังซอนเบ
มีเจมี่! จูน!! โนอาห์!! คะทิ! คิรร์! เดียร์!
นยังซอนเบ
ทีมปรุงวัตถุดิบ!!
นยังซอนเบ
ธีโอ! ไนน์! เมเนเจอร์
นยังซอนเบ
ลิฮิต์,กีย์,หลุยส์,อีธาน
นยังซอนเบ
ทีมสุดท้าย! ทีมจัดงานเลี้ยง!
นยังซอนเบ
เอลล์,ไอตาชิ,เวรีน,ยูเซฟ
อ่ะ... ลืมสนิทเลย..//ทุกคน
เอลล์,{เซียน},(ซีริลล์)ไอตาชิ,เวรีน,ยูเซฟ, {ควินซี่}
คะทิ
แค่ใช่อยู่ในกลุ่มนี้ก็จบแล้วนี่
นยังซอนเบ
เอาล่ะทีนี้ก็จบปัญญหาได้สักทีหนึ่ง..
นยังซอนเบ
งั้นก็เริ่มกันเลย!!
โอ้ว! ทุกคนชูมือตะโกนขึ้นอีกครั้ง
แล้วทักคนก็วิ่งไปตามหน้าที่ของตัวเอง....
คะทิ
ฮึ่บ!! ฮึ่บอ๊าก~ ฟึ่บ "เสียงดึง" "คะทิดึงแครอทอย่างสุดกำลัง"
คะทิ
อ๊าก!~ ฮึ่บ!~ ฟึ่บ!!~ อ๊าก~ ฟิ้ว~ตูบ //คะทิดึงแครอทจนล้ม"
คะทิ/คุณคะทิ!!! //โนอาห์,จูน
จูน
ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ!!//จูนวิ่งยื่นมือมา
คะทิ
อ้อ ไม่เป็นไร! ฮาคัง! ฮึ่บ!//คะทิลุกขึ้นมาปัดก้นตัวเอง
จูน
งั้นทำงานต่อกันเลยน่ะครับ!!
เจมี่
ได้แล้ว...//เจมี่ยิ้ม
คิรร์
ตึก ตึก ตึก //คิรร์ค่อยๆเดินย่อง
คิรร์
//เสียงเล็งคิรร์กำลังเล็งลูกศรกระต่ายกินหญ้าอยู่นั้น"
คิรร์
//ม่านรูดตาหยีตาเพื่อเล็งศัตรู"
คิรร์
ฟึ่ว~ //เสียงปล่อยลูกธนู
ป๊อก "กระต่ายถูกยิงจากธนูของคิรร์"
คิรร์
ตึก ตึก ตึก //คิรร์ออกมาทางต้นไม้ที่ซ่อนอยู่
คิรร์
ฟึ่บ!! //คิรร์ที่จับสัมผัสได้ก็หันไป
คิรร์
ฟุ่บ //ทำท่าจะเล็งยิงใส่พุ้มไม้
คิรร์
ฟ้าว! //คิรร์ปล่อยธนูออกไป
คิรร์
เดียร์...//คิรร์เรักยชื่อพร้อมกับท่าทีที่เหงื่อตก
เดียร์
ตึก ตึก ตึก //เดินเข้ามา
คิรร์
ขอโทษด้วย...//คิรร์เอ๋ยขอโทษ
เดียร์
ที่ล่าสัตว์งั้นหรอ!..
เดียร์
งั้นหรอ!ไหนดูสิ!//จ้อง
เดียร์
เอาจะไปไหนนะ//เดียร์
คิรร์
..เอาเจ้านี่ไปให้กับคุณเมเนเจอร์..
เดียร์
งั้นเดี๋ยวเราไปล่ะ!!ฟึ่บ//พูด+โบกมือกับคิรร์
เดียร์
ไปหาพวกคะทิล่ะ //แล้วเดียร์ก็วิ่งไป
คิรร์
.........//จ้องมองเดียร์ที่วิ่งไป
[ตัดมาที่ทางด้านของทีมทำอาหาร]
ไนน์
อึก ดูท่าทางมากันแล้ว..
ตึก ตึกตึก ตึก ตึก ตึก นี่พี่สาว~//พวกคะทิวิ่ง
คะทิ
พวกเราได้มาเยอะเลย!!! //วิ่งมา
เมเนเจอร์
คะทิ!!//เดินมาหาคะทิ
คะทิ
อ่ะนี่ฮะ!!//ยื่นให้เมเนเจอร์
เมเนเจอร์
ตึก ตึก ตึก ตึก //เดินมา
เมเนเจอร์
เป็นไรไหม?//ถามด้วยสีหน้าความเป็นห่วงและจับแก้ม
คะทิ
ไม่เป็นไรหรอกฮะ แค่ตัวเปื้อนนิดหน่อย..ฮาคัง คิกคิก //พูดด้วยรอยยิ้ม
เมเนเจอร์
งั้นเองหรอ//สีหน้าโล่งออก
เมเนเจอร์
ควับ ขอบใจมากเลยนะ//เมเนเจอร์รับของและขอบคุณคะทิเอามาให้
ธีโอ
อึก! //ธีโอไม่พอใจที่เห็นคะทอและเมเนเจอร์พูดคุยสนุกสนาน
ไนน์
ธีโอ..//ไนน์เรียกธีโอทร่กำลังอารมณ์เสีย
เจมี่
//ตามหลังมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
โนอาห์
นี่ของที่พวกเรามาให้
เจมี่
ได้มาเพียบเลย..//ยื่นให้
เมเนเจอร์
อ๋อ อื้ม ขอบใจทุกคนเลยนะ//เมเนเจอร์ยิ้ม
เมเนเจอร์
ตึก ตึก ตึก ตึก //
เมเนเจอร์
งั้นพวกเรามาทำอย่างเต็มที่กันเถอะ ฮิๆ//ยิ้ม
เมเนเจอร์
ปัก ปัก ปัก //เมเนเจอร์หั่นของ..
เมเนเจอร์
(ทำของตรงนี้เสร็จแล้ว...)
(ต่อไปก็หั่น!)//หันไป
เมเนเจอร์
หือ มีอะไร..ธีโอ..
ธีโอ
คือว่า..//น่าแดงเลิกลั่ก
เมเนเจอร์
นี่มันซุปเห็นหรอ?//ถาม
ธีโอ
ครับ คุณเมเนเจอร์...//น่าแดง
เมเนเจอร์
งั้นฉันขอชิมจะได้ไหม?
ธีโอ
ครับได้ครับ! ผมเองก็จะให้คุณเมเนเจอร์ทานอยู่พอดีเลยครับ //เอ๋ยเสียงสดใส
เมเนเจอร์
งั้นก็...จ๋อม//ตัก
เมเนเจอร์
อร่อยมากเลย ธีโอ!//ยิ้มแย้ม
ธีโอ
หือ! จริงหรอครับ!!//ดีใจ
นาการริ
อืม! ตัวซุปเองก็กลมกล่อมมาก มีดึงกลิ่นเห็นทรัฟเฟิลด้วย
เมเนเจอร์
เก่งขึ้นเยอะเลยนะ ธีโอ //ยิ้ม
ธีโอ
อ๊า~ ครับ!! //ธีโอที่ดีใจอยู่นั้นเองก็ยิ้มออกมาเหมือนเด็ก
เมเนเจอร์
ออ.. ไนน์ด้วยหรอ!
เมเนเจอร์
ไหนๆ เอาให้ดูกหน่อย //หันใาถามไนน์
เมเนเจอร์
แถมเป็นวานิลลาซะด้วย
เมเนเจอร์
งั้มๆ อึก //กลืน
เมเนเจอร์
อื้ม~ อร่อย~ อร่อยมากเลย~
เมเนเจอร์
พัฒนาไปเยอะเลย~ ไนน์ หึๆ//ยิ้ม
ไนน์
ออ....//ไนน์ไม่ได้พูด แต่สีหน้าน่าแดงอมยิ้มแก้มชี่อยู่คนเดียว
ธีโอ
ชิ! //ส่วนธีโอกลับมาอารมณ์เสียอีกครั้ง..
[กลุ่มของซื้อของ+แลเจัดงานปาตี้]
เวรีน
ขวาอีกแค่กๆ...หน่อยแค่ก..
เอลล์
อย่างงี้หรอครับ ท่านเวรีน//ขยับเลื่อนป้าย
ควินซี่
เดี๋ยวซิ นายเองก็ช่วยทำบ้างซิ โมริ!!
โมริ
ก็ทำไงได้ผมเป็นผู้ออกทุนก็ช่วยเรื่องเงินให้แล้วไง..//โมริทำน่าทีนั่งสบายใจเชิบจิบชาไม่สนใจใคร
ควินซี่
ฮึ๋ย!!!!//ทำท่าเจ็บใจ
ไอตาชิ
เรียบร้อยแล้วขอรับ!//ยื่น
ไอตาชิกางกระดาษที่ตัดออกเป็นรูปหมี
ซิริลล์ โนอาห์ เซียน ยกโต๊ะ
ควินซี่
ออ! รู้แล้วน่า//เดินไปช่วยยกของ
ควินซี่
ชิ ตึก ตึก ตึก ตึก
เซียน
ฟูว์ค่อยยังช่วย กว่าจะยกเสร็จ//เอาแขนเช็ดหน้าผาก
เอลล์
โห~ โต๊ะเยอะจังครับ//เดินลงมาดูโต๊ะ
โมริ
ก็นะ ... มันก็ต้องเยอะอยู่แล้วละ เพราะพวกเรากินเลี้ยงเยอะกันนี่ //โมริยิ้ม
โนอาห์
แต่ยังไงก็เยอะอยู่ดีนะ
ควินซี่
หึ ! ฉันเองก็ช่วยหรอกนะ!! แต่ว่า //เหลือบมอง
ซีริลล์
อึก //ซีริลล์หลังจากยกโต๊ะก็นอนสภาพแน่นิ่งล้า
เซียน
เฮ่อ~ เวรีนไม่ว่าหรอกนะ แต่...นายเองก็ด้วยหรอ ซีริลล์
เซียน
แค่ยกแค่นี้นายหมดแรงเลยหรอ? //เซียนหันไปถามซีริลล์ที่นอนแน่นิ่งหลังยกโต๊ะ
ซีริลล์
ก็เพราะผมไม่ได้มีแรง! เยอะถึงพวกพี่ และผมเองก็เป็นอัจฉริยะทางด้านวิทยาศาสตร์ ไม่ใช่ด้านกำลังซักหน่อย!//อธิบายสภาพนอนแน่นิ่ง
ยูเซฟ
เอาเถอะ! แปะ แปะ เรามาตัดต่อกันดีกว่าเดี๋ยวถ้าพวกกลุ่มซื้อของหรือกลุ่มคุณเมเนเจอร์จะมาแล้วจะวางของได้ยังไง//ยูเซฟตบนมือเรียกสติ
ลิฮิต์
มาแล้ว~//มีคนเปิดประตู พร้อมกับเสียงสดมสร่าเริง
ควินซี่
พอพูดถึงก็มาเลยเหะ
ไอตาชิ
โห~ เยอะเหมือนกันนะขอรับ//ไอตาชิก้มๆมองดูของขวัญที่ซื้อมา
ลิฮิต์
นี่พวกเราซื้อของเยอะเลยแหละ~ พวกเหล่าที่รักต้องตะลึงกันแน่ๆเลย~//ยิ้มพูด
หลุยส์
ฮ่าๆ จงดีใจซะเถอะ ข้าคนนี้เป็นคนเลือกซื้อเอง//หลังพูดโพสต์ท่าปัดผมขึ้นยื่นหลังเชิด เปล่งประกาย
ควินซี่
แต่ถ้ามาสภาพห่อแบบนี้แล้วพวกนายเองก็ต้องรู้แล้วซิ//โวยวาย
กีย์
หุหุ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ถึงแม้เราจะเป็นคนซื้อก็เถอะ แต่...//ชะงักลงชั่วขณะหนึ่ง
อีธาน
เราให้ทางพนักงานช่วยห่อให้ เพราะพวกเราห่อไม่เป็นหรอกว่า //อีธานอธิบายให้เห๋ในภาพตอนซื้อของ+ภาพที่พวกเค้ายืนหันหลังไม่มองของขวัญ
อีธาน
เพราะงั้นไม่ต้องห่วงว่าพวกเราจะรู้หรอกนะ นายสมองทึบ//อีธานพูดเน้นเสียงคำสุดท้าย
ควินซี่
ห๊ะ ว่าไง!! //ควีนซี่ที่ได้ยินคำสุดท้ายก็ชุนเฉียวในทันที
ลิฮิต์
stop! stop! //ลิฮิต์งั้นมือเชิงห้ามทั้งสองคนที่กำลังจะทะเลาะ
ยูเซฟ
หยุดทะเลาะกันเลยทั้งสองคน! //ออกตัวพูด
ยูเซฟ
วันนี้เป็นที่พวกเราที่จัดงานเลี้ยงอำลากันนะ หลังจากวันถัดไปพวกเราก็จะไม่ได้เจอกัน
ั อีกจะทะเลาะไปทำไม! //ยูเซฟพูดเตือนสติทั้งสอง
อึก //ทั้งสองคนสะอึกทันที
ลิฮิต์
เอาเถอะๆ เรามาจัดงานต่อกันดีกว่า//บรรยากาศที่ตึงเครียดมีลิฮิต์ที่คอยพูดให้ดีขึ้น
ลิฮิต์
จะได้ให้ที่รักของพวกเราชื่นชมกัน~//ยิ้ม
จากนั้นก็จัดตัวงานเลี้ยงต่อ แม้จะมีปัญหาต่างๆขึ้นมา
เซียน
เฮ่อ~ ค่อยยังช่วยหน่อย ทำเสร็จสักที
โนอาห์
หลังจัดเสร็จ อาหารมาพอดี
คะทิ
สวยจัง~//ตาเป็นประกาย
เมเนเจอร์
โห~ นี่พวกคุณยูเซฟจัดทำหรอคะ..
ไนน์
แล้วอาหารให้วางตรงไหน//ไนน์มากับจาน แต่หาที่วางไม่เจอ
เอลล์
ก็วางตรงนั้นครับ!//เอลล์ยื่นมือเชิญอาสานำทาง
เอลล์
ว้าว~ //ตาเปล่งประกาย
ลิฮิต์
มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย//อมยิ้ม
คะทิ
ว้าว~ ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก //เดินไปหยิบ
เซียน
เฮ้ย! เดี๋ยวซิ คะทิ หมับ//เซียนจับคะทิ
คะทิ
อะไรเล่าจับแขนเสื้อทำไมเนี่ย//คะทิโวยวายที่เซียนจับคอเสื้อ
เซียน
พวกเรายังมาไม่ครบเลย//เซียนอธิบายคะทิ
ใครกันบ้างละที่ยังไม่ครบ อ่ะ!! //คะทิโวยวายกันไปอีกครั้งเมื่อได้ยินคำว่ายังมากันไม่ครบ
โมริ
หัวหน้าผู้จัดการนยัง อาจารย์เซย์.. จูน เจมี่ และเดียร์ ยังไม่มากันเลย
คะทิ
อึก//คะทิสะอึกทันทีเมื่อโมริบอกรายชื่อที่ยังไม่มา ณที่แห่งนี้
โมริ
ฉะนั้นเรายังจัดกินไม่ได้ เพราะยังมาไม่ครบ...ครับ //โมริอธิบายให้กับคะทิอย่างใจเย็น
คะทิ
เชอะ!!! ตึก ตึก ตึก ตึก ฟึ่บ//คะทิเดินกาฟัดกาเฟียดไปที่นั่งตัวหนึ่งกอดอก
คะทิ
หึ!!! //และมีหน้าบูดบึ้ง
เมเนเจอร์
งั้นเดี๋ยวฉันไปตาม..เรียกพวกเค้าเอง
เมเนเจอร์ เอลล์ โนอาห์ ไอตาชิ พวกเค้าอาสาไปเรียก จูน ธีโอ ผู้จัดการนยัง อาจารย์เซย คีร์ และเดียร์
ตึก ตึก ตึก ตึก //เดินออกไป
มาแล้วๆ ขอรับ ตึก ตึก ตึก ตึก/
ไอตาชิ
ตามมาเรียบร้อยแล้วขอรับ~//ไอตาชิ
ควินซี่
พวกนายหายไปไหนมาเนี่ย!!! ให้พวกเรานั่งรอแห้งเหี่ยว!!
นยังซอนเบ
หือ~//ยกมาพร้อมกับเก้าอี้
เจมี่
....//เจมี่ไม่พูดอะไรออกมา มีเพียงทำท่าตาเปล่งประกาย
จูน
สุดยอดเลยครับ!!//ดีอกใจ
เดียร์
โห~ ยอดเลยนี่หรองานเลี้ยง~//รอยยิ้ม
อาจารย์เซย์
ว้าว~ห้องนี้จัดได้สวยเลยนี่~//อาจารย์เซย์เดินมาอึ้งตะลึงกับงานเลี้ยงที่เหล่าเทพวิญญาณจัดกันเอง
อาจารย์เซย์
ทำงานได้ดีเลยนี่.. //ชื่นชม
เซียน
อึก //เซียนที่ได้รับคำชื่นชมจากอาจารย์เซย์ก็น่าแดงขึ้น
ซีริลล์
กะ..ก็ไม่ได้อะไรมากซะ..ซะกะหน่อย//ระหว่างพูดก็มีความเขินอายเล็กน้อย
ควินซี่
นั้นสินะ..//ตอบเก๊กเขิน
ลิฮิต์
แด่งานเลี้ยงอำลาของพวกเรา ที่จบการศึกษา ณที่แห่งนี้!!//ลีฮิต์พํดด้วยรอยยิ้ม
ทุกคนยืนแก้วขึ้นด้วยเป็นรอยยิ้ม
คัมปาย! กึก!//ชนแก้วขึ้นดังขึ้น
คะทิ
อืม! อร่อย!//ตาเปล่งประกาย
คะทิ
อร่อยมากๆ เลยพี่สาว!! //ชื่นชม
ยูเซฟ
อืม~อร่อยจริงนั้นแหละ//ยูเซฟหยิบอาหารจากโต๊ะแล้วทาน
โมริ
นั้นสิครับ.. อร่อยมากเลย..//ชื่นชมด้วยท่าทางที่น่าแดงหน่อยๆ
นาการริ
อืม~ ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ~ ชั้นเองก็ไม่ได้ทำแค่คนเดียว
เมเนเจอร์
มีไนน์กับธีโอที่ช่วยทำด้วย
เมเนเจอร์
หึ..//เมเนเจอร์ที่ได้รับคำชื่นชมของยูเซฟและโมริก็พูดเชิงถ่อมตน
อีธาน
แต่ยังไงๆก็ต้องขอบคุณคุณเมเนเจอร์อยู่ดีครับ//อีธานส่งยิ้มให้กับเม้นเจอร์
เมเนเจอร์
งั้นหรอ..//เมเนเจอร์ตอบด้วยคำพูดพร้อมกับใบหน้าอมยิ้มฝาดเลือดแดงเบาๆ
อีธาน
งั้นผมขอตัวก่อนครับ คุณเมเนเจอร์
นาการริ
อื้ม!! //เมเนเจอร์ยิ้มให้กับอีธาน
อีธาน
อึก!//อีธานตกใจกับรอยยิ้มนั้น
อีธาน
งั้นหรอครับ..//แต่ก็ตอบกลับคำพูดเพียงสั้นและเรียบง่าย
อีธาน
ตึก ตึก ตึก ตึก//อีธานก็เดินหันหลังไป
เมเนเจอร์
ตึก ตึก ตึก ตึก //เดินหันหลังตรงข้าม
เดียร์
....//เดียร์นิ่งอึ้งไปเมื่อเห็นรอยยิ้มของเมเนเจอร์
ไนน์
เดียร์..//ไนน์เรียกเดียร์เตือนสติ
ไนน์
เมื่อกี้นี้.มอง..//ไนน์ถามเดียร์ด้วยสีหน้าสงสัย
เดียร์
อ่ะ..!คือ..//เดียร์ที่โดนคำถามของไนน์ก็อ้ำอึ้งๆ
เดียร์
ก็ดูของขวัญไง!! เห็นของขวัญสวยๆแล้ว...อยากได้
เดียร์
ว้าว~อยากได้จัง แต่ไม่ได้ เพราะเมเนเจอร์บอกว่ามันไม่ดี! //เดียร์หัวเราะกลบเกลื่อน
เดียร์
งั้นเไปเอาของกินก่อนนะ!! ไปล่ะ!!
จากนั้นเลี้ยงก็เริ่มมีเสียงอีกครั้งอย่างสนุกสนาน
และแล้วก็ถึงเวลาที่รอคอยกัน!!//เสียงจาดบนเวที
แอดมิน
เย้ ลงตอนแรกได้สักทีหนึ่ง!
แอดมิน
มาตอนแรกก็ยาวม๊าก จริงๆแล้วกะว่าจะเขียนในงานเลี้ยงในตอนเดียวเลย
แอดมิน
แต่เนื่อง..จากความขี้เกียจของนักเขียนเองและระยะเวลานานไป
แอดมิน
เลยกะว่าจะเขียนตอนนี้ไม่เกิน3ตอนนี้
แอดมิน
และจะขึ้นบทใหม่เล๊ย~
Comments