ทะลุมิติมาเป็นชาวบ้านยากจน อยากฟังนิทานไหม

อยากฟังนิทานไหม

ต่อ

ซ่งหลิน

ซ่งจิ้ง อยู่ไหมลูก

ซ่งหลิน

(ตายแล้ว ลืมว่ามีลูกอยู่ เที่ยวเสียลืมเวลา)

ซ่งจิ้ง

ขอรับท่านแม่ //วิ่งออกมาเปิดประตู

ซ่งหลิน

เจ้าล็อคประตูหรอ เก่งมาก //ลูบหัวเขา

ซ่งจิ้ง

ขอรับท่านแม่//ก้มหน้าด้วยความอาย

ซ่งหลิน

ลูกแม่อยู่บ้านคนเดียวได้แล้ว อย่างนี้ต้องให้รางวัล

ซ่งหาน

(รางวัลอะไร)

ซ่งหลิน

ท้าด้าา~~ แม่ซื้อน้ำตาลปั้นมาฝาก //ส่งน้ำตาลปั้นรูปกระต่ายให้

ซ่งจิ้ง

ของข้าจริงๆหรอขอรับ //ตาวาวเมื่อเห็นขนม

ซ่งหลิน

จริงสิจ๊ะ

ซ่งจิ้ง

ขอบคุณขอรับท่านแม่ //รับมา+เลีย

ซ่งจิ้ง

อื้มม!! หวานมากเลยขอรับ //ตาเป็นประกาย

ซ่งหลิน

ชอบไหม ถ้าชอบครั้งหน้าแม่จะซื้อมาให้อีกนะ

ซ่งจิ้ง

ชอบขอรับ ข้าชอบมันมากเลยขอรับ //รีบพยักหน้ารัวๆ

ซ่งหาน

//ยืนมองสองแม่ลูกคุยกัน

ซ่งหาน

(ข้าก็ไม่รังเกียจที่นางเป็นแบบนี้หรอกนะ ถ้านางคิดได้จริงข้าก็พร้อมจะเริ่มใหม่กับนาง)

ซ่งหาน

//ยิ้มเล็กน้อย

เมื่อสองแม่ลูกคุยกันเสร็จ ก็พากันเข้าบ้านโดยมีพ่อเดินเข้าตามไปทีหลัง

ซ่งหลิน

(ต้องลองสุ่มดูก่อนว่านิยายเรื่องไหนพอจะแต่งออกมาแล้วดังเป็นพลุแตก)

ซ่งหลิน

ซ่งจิ้ง..คืนนี้อยากฟังนิทานก่อนนอนไหมจ๊ะ

ซ่งจิ้ง

นิทานหรอขอรับ //ตาลุกวาวพักนึงแล้วก็หายวับไป

ซ่งจิ้งดีใจมากที่แม่ของเขาจะเล่านิทานให้ฟัง แต่ก็ยังกลัวนางจะทุบตีอยู่จึงได้หันไปมองพ่อของเขา

ซ่งจิ้ง

//หันไปมองบิดา

ซ่งหาน

ถ้าเจ้าอยากฟังก็ฟังเถิด พ่อจะมาฟังเป็นเพื่อน

ซ่งหานรู้ว่าซ่งจิ้งชอบฟังนิทานมาก เรื่องที่เขาเล่าให้ฟังทุกคืนล้วนเป็นเรื่องเดิมๆ ครั้งนี้ในเมื่อแม่ของเขาเอ่ยปากก็ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ แต่เขาจะเข้ามาฟังด้วยเพื่อให้ซ่งจิ้งสบายใจ

ซ่งจิ้ง

ขอรับท่านพ่อ//ยิ้มกว้าง

ซ่งจิ้ง

ท่านพ่อขอรับ ข้าอยากไปเล่นบ้านผิงผิงขอรับ //เกาะแขนบิดา

ซ่งหาน

อืม พ่อจะพาเจ้าไป //จูงมือกันออกไป

ซ่งหลิน

(ผิงผิง..ไม่คุ้นชื่อเลยน่าจะเป็นเด็กรุ่นเดียวกันกับซ่งจิ้ง)

ซ่งหลิน

แต่แซ่ผิง มันต้องเป็นบ้านของนังที่จ้องจะงาบสามีเราน่ะสิ!

ซ่งหลิน

//วิ่งออกไปที่หน้าประตู+มองตามหลังพวกเขา