ห้องนอนของฉัน

เมื่อออโรร่า เดินถึงประตูหน้าบ้านก็มีซองจดหมายเเปลกประหลาดวางอยู่ที่พรมเช็ดเท้าหน้าประตูบ้านของออโรร่า เธอ หยิบจดหมายปริศนาขึ้นมาอ่าน (ความในจดหมาย) ''ไงสาวน้อยออโรร่าหวังว่าเราจะได้มีโอกาสเจอกันอีกครั้งนะ'' ตอนนี้ออโรร่ารู้สึกกลัวเเละมึนงงว่าเธอไปรู้จักกับคนส่งจดหมายตอนไหนเพราะเธอไม่เคยมีเพื่อนบ้านเเละญาติ นอกจากโรซี่ที่เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ

ติง!ติง!ติง!เสียงเม็ดน้ำฝนหยดลงกระทบกับหลังคาบ้าน ออโรร่า:รีบเข้าบ้านดีกว่ายังไม่เก็บผ้าเลยนี้เนอะ ส่วนเรื่องนี้ค่อยคิดต่อว่าจะเอาไงต่อไปดี

เธอเดินไปเก็บผ้าที่ราวตากผ้า อยู่ๆ ก็มีเสียง

ชายหนุ่มดังขึ้น ในห้องนอนของเธอเสียงมัน ค่อยๆลอยมาอย่างแผ่วเบา เธอตกใจจนสะดุ้งทำอะไร

ไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งแล้วฟังว่าต้นเสียง กำลังพูดอะไรอยู่ (เสียงชายหนุ่มปริศนา):เเม่สาวน้อยคนนี้ช่างน่ารักน่าสนใจจริงๆเเละชีวิตเธอก็ช่างน่าสงสาร หวังว่าฉันจะได้เจอเธออีกครั้งนะออโรร่า

เด็กสาวฟังจบก็ตื้นกลัวเธอคิดว่ามีขโมยขึ้นบ้านของเธอเธอหยิบไม้เทนนิส เเล้ว ขึ้นบันใดอย่าง ช้าๆ ให้เงียบที่สุด ค่อยๆ เปิดประตูห้องช้าๆด้วยความรอบคอบ เพราะเสียงต้นกำเนิดมาจากห้องนอนของเธอ เอี๊ยด!!!!!!!! ๆ เสียงหน้าต่างเปิด พร้อมผ้าม่านที่โบกปริ้วตามสายลมที่พัดผ่านเข้ามาในห้องนอนของเธอในห้องว่างเปล่าไร้สิ่งมีชิวิตใดๆนอกจากเธอเธอคิดว่าเธอคงหูฟาด เพราะคิดมากเรื่องจดหมายใบนั้นเธอโล่งใจเป็นอย่างมากว่าไม่มีใครอยู่ในห้องของเธอ ด้วยความเบาใจเธอเลยรีบเดินลงบันได จนเผลอเหยียบขั้นบันไดผิดซึ้งบันไดชันมากเธอเลยคิดทำใจเเล้วว่าถ้าเธอตกลงมา

ขาเธอคงหักไม่ก็เเพลง เเต่เเล้วมีร่างกายที่ใหญ่ ปรากฏขึ้น มาฉุดดึงเสื้อของเธอไว้จากข้างหลัง

เธอ รู้สึกได้ เเละมีเสียงกระซิบข้างหูว่า"ระวังหน่อยสิตกลงไปเดี่ยวก็ไม่สวยกันพอดี"เธอยืนอึ้งอยู่สักพักกับสิ่งที่เธอเจอเเละสิ่งที่เธอพึ่งได้ยิน เมี้ยว~เมี้ยว~เสียงร้องของเจ้ามูฟว

ี่ (ร้องอ้อน ) มาได้ทันเวลาพอดีเลยมูฟวี่น้อย

ของ ฉัน อย่างน้อยมีเเกรอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ไม่ค่อยกลัวเเล้วหล่ะเด็กสาวอุ้มเเมวน้อยพร้อมก้าวลงบันไดไปอย่างช้าๆเเละระมัดระวังเป็นอย่างดี...............

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ครั้งเเรกที่เจอเธอ

บทต่อไป

ข้อเเลกเปลี่ยน



ฮอต