สยบฟ้าพิชิตแผ่นดิน ตอน 1

เคร้ง!

ท่ามกลางพายุหิมะอันหนาวเหน็บ ปรากฏเด็กสาวร่างเล็กต่อสู้อยู่กับฝูงหมาป่าเพียงลำพัง ห่างออกไปไม่ไกลนักมีชายวัยกลางคนยืนมองอย่างไม่ละสายตา ใบหน้าฉายแววพากภูมิในความสามารถของเด็กสาวตรงหน้า

อาภรณ์สีขาวของนางพริ้วไหวท่ามกลางพายุหิมะที่พัดกระหน่ำ การวาดลวดลายกระบี่ของนางช่างดูสง่างามยิ่งนัก แลดวงหน้าที่งามหยดย้อยหาใดเปรียบ กับดวงตาสีครามลึกล้ำของนางช่างชวนหลงไหลอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่นานนักพื้นหิมะสีขาวบริสุทธิ์ก็ถูกย้อมไปด้วยเลือด

โดยมีเด็กสาวดวงหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกยืนมองร่างของหมาป่าทั้งฝูงที่ไร้ลมหายใจ ช่างเป็นฉากที่น่าสยดสยองยิ่งนัก

หลี่มู่เฟิง

ท่านอา..ข้าทำสำเร็จแล้ว

เด็กสาวร่างเล็กหันไปบอกชายวัยกลางคนที่ตนเองเรียกว่าท่านอา ใบหน้างดงามของนางเต็มไปด้วยคราบเลือด ในแววตาไม่ปรากฏความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย

จินเหยียน

อืม...ข้าเห็นแล้ว

ชายวัยกลางคนกล่าวพลางเดินเข้าไปหาเด็กสาวที่เรียกตนเองว่าท่านอา เขายกมือขึ้นพลางลูบหัวของเด็กสาวก่อนที่จะกล่าวบางอย่างออกมา

จินเหยียน

มู่เฟิงเอ๋ย..บัดนี้เจ้าได้เติบใหญ่ขึ้นมากแล้วข้าหวังเหลือเกินว่าในอนาคตเจ้าจะมิเป็นไปตามคำทำนาย

ชายวัยกลางคนถอนหายใจก่อนจะเอ่ยออกมาอีกว่า

จินเหยียน

บัดนี้เจ้าเป็นเพียงเด็กสาวที่พึ่งจะอายุสิบห้า..แต่ทว่าความแข็งแกร่งของเจ้าในตอนนี้มันอาจจะเทียบเท่ากับปรมาจารย์หรือไม่ก็อาจจะล่วงหน้าไปไกลกว่านั้นแล้วก็ได้

จินเหยียน

ข้ามิว่าดอกหากเจ้าจะสังหารผู้ใด นั่นมันก็เป็นการตัดสินใจของเจ้า ข้าเชื่อว่าทุกอย่างที่เจ้าทำล้วนแล้วแต่มีเหตุผลแต่ทว่าศัตรูที่แท้จริงของเจ้านั้น...

มิทันที่ชายวัยกลางคนจะเอ่ยจบดวงหน้าหล่อเหลาของเขาก็ได้หม่นหมองลงทันที

ทั้งชีวิตนี้ของเขานอกจากแม่ของมู่เฟิงผู้ที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ในตอนที่เขายังเยาว์ ก็มีเพียงหลี่มู่เฟิงที่ทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่เพื่อปกป้องแต่ทว่าเหตุใดเล่าตัวเขาถึงได้มีความแข็งแกร่งเพียงแค่นี้กัน

ทว่ากับหลี่มู่เฟิงนั้นมิใช่ เพราะตัวนางนั้นมีความทรงจำของตนเองมานับหลายชาติ มิต้องพูดถึงความรู้ความสามารถของนางเลย นางนั้นมีความรู้รอบด้าน กลวิธีของนางเองก็มิเหมือนใคร ซ้ำความแข็งแกร่งของตัวนางนั้นก็นับได้ว่าเป็นปรมาจารย์ตัวน้อยก็มิเกินจริง ซึ่งทุกอย่างที่นางแสดงให้เขาเห็นล้วนแล้วแต่ทำให้เขาประหลาดใจ

หลี่มู่เฟิง

ท่านอา...

หลี่มู่เฟิง

ท่านอย่าได้กังวลไปเลย

หลี่มู่เฟิงเอ่ยขึ้นพลางแหงนหน้ามองท้องนภา ดวงหน้าฉายแววเย็นชาก่อนที่จะกล่าวต่อว่า

"เหตุใดข้าต้องเกรงกลัว..ข้า! หลี่มู่เฟิงผู้นี้มิเคยเกรงกลัวต่อฟ้าดิน!"

คำพูดของเด็กสาวสร้างความตื่นตระหนกให้กับจินเหยียนเป็นอย่างมาก

มิเกรงกลัวต่อฟ้าดินหรือ!?

นั่นคือคำพูดของเด็กสาวอายุสิบห้าปีจริงๆ อย่างนั้นหรือ!?

___

ยามค่ำ

ใต้ผืนนภาราตรีอันมืดมิด

ปรากฎเด็กสาวชุดคลุมขนสัตว์ยืนจ้องมองจวนหลังหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางภูเขาหิมะ มือเรียวขาวประหนึ่งหยกค่อยๆ จับหมวกขึ้นมาคลุม

หลี่มู่เฟิง

ท่านอา...

ครั้นที่นางเอ่ยออกมาหยาดน้ำตาของนางก็หยดลงบนพื้น ความรู้สึกมากมายหลั่งไหลเข้ามาอย่างถาโถม ไม่ว่าตัวของนางจะเกิดใหม่อีกกี่ชาติ นางก็ต้องสูญเสียคนที่นางรักอยู่เสมอ ไม่ว่าจะชาติไหนผู้คนมากมายก็ต่างประนามตน ความเจ็บปวดมากมายเหล่านั้นช่างชวนให้นางนึกถึงอย่างน่าพิศวง

มาถึงชาตินี้นางมิสามารถทนเห็นคนที่นางรักต้องตายตกไปตามกันได้อย่างแน่นอน บัดนี้นางเหลือคนที่รักเพียงคนเดียว นั่นคือบุรุษวัยกลางคนนามว่าจินเหยียน ที่ตัวนางนั้นเรียกว่าท่านอา ศัตรูของนางล้วนแล้วแต่เป็นผู้แข็งแกร่ง จะให้ท่านอามาปกป้องนางจากพวกเขากระนั้นหรือ...ไม่มีทางนางมิยอมเป็นแน่แท้

หลี่มู่เฟิง

ข้าสัญญาท่านอา..ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นข้าจะปกป้องคนที่รักให้พ้นจากอันตราย

หลี่มู่เฟิง

ลาก่อน ท่านอา.....

ครั้นที่นางพูดจบดวงหน้างดงามของนางก็ประดับไปด้วยหยาดน้ำตา ก่อนที่นางจะหันหลังและจากไปอย่างรวดเร็ว

ข้าสัญญาท่านอาถ้าข้าแข็งแกร่งขึ้นข้าจะกลับมาพบท่านอีกครั้ง...

___

โปรดติดตามตอนต่อไป🙏

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ