จินตนาการของฉันกลายเป็นจริง ตอนที่ 2 ย้อนทำไม

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

เห้อ

เอเดน

เป็นอะไรรึพะยะค่ะ

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

ข้า...ไม่มีอะไรหรอก

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

ข้านอนก่อนนะ

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

ฝันดีล่ะ

เอเดน

พะย่ะค่ะ

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

อยู่ที่นี่...

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

มีความสุข

ลูเทียร์ เบลาเทอร์

กว่าเมื่อก่อนจัง...

ย้อนไปเมื่อโซดายังอยู่ที่บ้าน

ไม่รู้จะย้อนทำไม

โซดา

นี่เราร้องไห้อีกเเล้ว

โซดา

เเต่ไม่เป็นไร

โซดา

เราร้องไห้เเค่เเปปเดียวหนิเนอะ

โซดา

สู้ๆ นะโซดา

โซดา

เราเก่งอยู่เเล้ว

โซดา

ฮึบ

ถึงอย่างงั้น

โซดาร้องไห้ได้ทุกวัน

เเต่ไม่มีใครรู้

ว่าเทอร้องไห้

โซดา

//น้ำตาไหล

ไม่สิ

เทอไม่ได้ร้องไห้

เเค่น้ำไหลเอง

โซดา

เพราะอะไรนะ

โซดา

ทำไมเราต้องรู้ทุกอย่างอยู่เเล้ว

โซดา

ทำไมความจำต้องดีขนาดนี้

หลังจากนั้น

โซดาก็ไม่ค่อยกินข้าวเช้า

เเละข้าวเย็น

โซดา

เเล้วเเต่

โซดา

ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เเล้วเเต่

...

ก็ตอนเช้านายยังเห็นพี่โซดาทำอยู่เลย

โซดา

เเล้วเเต่

โซดา

ใครจะเชื่อก็เเล้วเเต่

โซดา

เพราะพี่ก็จำไม่ได้เเล้วเหมือนกัน

...

น่ะ

...

พี่เขาจำไม่ได้

...

อ่าว

โซดาความจำเริ่มไม่ดี

เเละก็เครียดกว่าเดิม

โซดา

//ถ้าชั้นตาย...

โซดา

//เเม่กับน้องคงเเกล้งร้องไห้...

โซดา

//เเละมีความสุขมากกว่านี้...

โซดา

//เเต่ชั้นจะไม่ตายง่ายๆ หรอก

เวลาก่อนนอนเทอจะคิดเรื่องเรื่องเดิม

โซดา

//ถ้ามันเกิดเรื่องนั้นขึ้นจริงๆ

โซดา

//ชั้นต้องตายจริงๆ หรอ

โซดา

//มันจะเป็นยังไงนะ

โซดา

//มันจะเงียบ...หรอ

โซดา

//ถ้าเกิดขึ้นจริงๆ

โซดา

//อยากกอดเเม่กับน้องจัง

เเต่โซดาก็ยังรักเเม่เเละน้องอยู่ดี

ถึงเเม่กับน้องจะไม่รักโซดาก็ตาม...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ