ฟากฟ้าคนขี้อ่อย

เสียงโวยวายของนายฟากฟ้าเสียงดังเป็นบ้า

"ฉันอยู่นี้ไง ไคนายเป็นอะไรเนี่ย สมองกระทบกระเทือนหรือไง อยู่ดีๆก็โวยวาย"

คงต้องพูดชื่อภาษาอังกฤษก็ล่ะนะท่าพูดชื่อภาษาไทยหมอนี้คงอายละนะ

"ทำไม่เรียกชื่อฉันอย่างนี้ล่ะคาริน ฉันบอกให้เธอเรียกชื่อ ฉันที่เป็นภาษาไทยล่ะหรือโกรธ ที่ฉันเรียกเธอชื่อภาษาสเปน งันหรอ ฉันเรียกชื่อเธอภาษาไทยก็ได้นะรินริสา รินริสาอย่าโกรธฟากฟ้านะ"

หมอนี้เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ยเป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ย

" เป็นญาติเธอหรอเปล่าคาริน หรือว่าเพื่อนเธอหรอ "

" เป็นเพื่อนในห้อง-F อ่ะคะ "

" เเล้วทำไมมาอยู่นี้ล่ะตึกเราละ แต่ท่าให้เดินกลับตึกมันไกลมากเลยนะ ตึกเรากับตึกเขามาหางกันมากเลยน่ะ คงต้องให้เขานอนอยู่ที่นี้ สักคืนล่ะนะ เธอไปพักผ่อนก่อนนะคาริน "

อย่าบอกนะว่าจะให้ฉันกับหมอนี้นอนที่ห้องพยาบาล แต่อย่าบอกนะว่าต้องไปเรียนพร้อมกันน่ะนะ คงต้องยอมมองแปลกๆละกัน

" อ้อฉันลืมบอกนะว่าเพื่อนเธอเกิดอาการ จะบอกเธอยังไงดีเเบบว่าจ่ะทำให้รู้สึกว่าตัวเองยังเด็กอยู่อะน่ะเเบบได้เเต่ความทรงจำวัยเด็ก เเต่ไม่ต้องเเบบห่วงหรอกน่ะเดียวอีกเเต่ไม่กี่วันก็หายเเล้วน่ะ ประมาณ 1ถึง2 สัปดาห์อ่ะน่ะ ฉันไปนอนก็ล่ะนะ เเต่ท่ามีอะไรก็มาปลุกฉันล่ะกันไปนอนเเล้ว เธอก็ไปนอนได้ เเล้วนะคาริน "

จากนั่นพี่หมอปลามก็กลับไปนอนเเต่ก็น่ะนี้มัน4 ทุ่มเเล้วนี้ นาแต่ทำไมหน้าดูโทรมๆนะหรือว่าไมได้นอนมาหลายวันแล้วสินะ

" ฉันไปนอนล่ะนะ เธอไปพักผ่อนด้วยนะฟากฟ้า "

" เธอจ่ะไปนอนไหนหรอ ไม่มานอนด้วยกันล่ะ ทำไมไม่ปล่อยฉันให้นอนคนเดียว ละหรือโกรธอะไรฉันหรอ ToT "

ให้ตายสิไคที่โหดๆที่ หาเรื่องคนอื่นไปทั่วหายไปไหนเนี่ย

"ไม่น่ะฟากฟ้าป่วยไงต้องอยู่ใกล้ๆคุณหมอน่ะ นอนพักผ่อนไปนะ "

ตอนสมัยหมอนี้ตอนเด็กๆ นิสัยเเบบนี้หรอเนี่ย เป็นเด็กประถมแบบนี้เลยหรอ

"ก็ได้น่ะเเต่เธอหอมเเก้มฉันหน่อยสิ"

อะไรเนี่ยจริงอยู่ตอนเด็กๆหมอนี้ก็หมอเเก้มฉันอยู่เหมือนกันน่ะ เเต่นี้มันเกินไปไหม เนี่ย เราโตกันแล้วนะ

"อะอะไรเนี่ยคงต้องทำสินะ "

กะก็ได้ จุ๊ฟ กรี๊ดให้ตายให้ตายสิ ฉันทำไปได้ไงเนี่ย

" งันตามสัญญา ที่ตกลงกันไว้ฉันต้อง หอมเเก้มเธอคืนสิน่ะ มานี้สิรินริสา "

อะอะไรเนี่ยขอให้ฉันหอมเเก้มยังมาขอหอมฉันอีกหมอนี้บ้าไปเเล้วหรือไง

" หยุดเดี่ยวนี้นะ "

เสียงนี้มันเคชนี้นา เคชฉันไม่เคยดีใจขนาดนี้ เลยขอบคุณมากๆนะเดียว ท่าว่างว่างเดียวฉันพาเเกไปเลี้ยงโอมากาเสะเลย หลักล้าเลย

"หยุดทำไมล่ะฉันกับรินริสาเป็นเพื่อนกัน เเค่หอมเเก้มทำไมต้องห้ามฉันด้วยล่ะ นายเป็นใครก็ไม่รู้ มายุ่งทำไม"

ที่สุดของนิสัยของหมอนี้ตอนเด็กเด็ก อะเอาเเต่ใจสุดๆ เคยมีครั้ง1 ตอนเด็กเด็กมีคนเอานมสตอเบอรี่ ของโปรดมาให้เเต่หมอนั้นคนที่เอา นมสตอเบอรี่มาให้ ก็โดนนายฟากฟ้าต้อยปากเเตก จริงอยู่ตอนเด็กเด็กหมอนี้คือเบ้ของฉันดีดีเลย

"นะนี้เคช เพื่อนฉันเองนะฟากฟ้าเพื่อนร่วมห้องฉันเอง เคชนี้ฟากฟ้าเพื่อนสมัยเด็กฉันเอง"

คงต้องอธิบายอะไรมากขึ้นตอนขึ้นห้องสินะ เจ็บคอแน้แน้ฉัน

"ฟากฟ้าฉันไปนอนก่อนน่ะ เดียวพรุ่งนี้ฉันจะพาไปเรียนน่ะ บายๆ"

"อือบายๆ"

หมอนี้ทำไมทำเสียงเเบบนี้นะรู้สึกไม่ok จังเลย

( ไค )

ยัยนั้นขนาดเพื่อนสมัยเด็กตัวเองป่วยยังไม่มานอนด้วย เเต่ได้ความสงจำทั้งหมดตอนเด็กเด็กมาเเล้วฉันต้องเอาเธอมาเป็นเจ้าสาวของฉัน ฉันจะเอาคืนที่เธอทำให้ฉันเป็นเบ้ ฉันจะทำให้เธอรักฉันแล้วฉันจะหักอกเธอ ฉันละอย่ากรู้จริงๆเลยว่าท่าหากเด็กห้องคิงที่พวกครูบอว่าเป็นเด็กดีใจแตกละก็คงสนุกน่าดู เเต่ดูจากรูปการไอเคช มันคงจะไม่เคยโดน คารินหอมเเก้มสินะเเต่ท่า ยัยคารินไปให้หมอนั้นจูบละ ไม่สิท่าไอเคชมันไปมีอะไรกันกับคารินละ ท่างันสิ่งที่ฉันทำไปมันก็ไรประโยชน์ไม่สิ

ยัยนี้มันเป็นคนหัวโบราณจะตายใช้ใช้ ฉันจะทำให้เธอกลายเป็น ของฉันเหมือนตอนเด็กเด็ก ไม่สิฉันจะทำให้เธออย่าก กลายมาเป็นเจ้าสาวของฉันให้ได้

" ฟากฟ้าฉันมีของจะมาให้ "

นั้นเสียงยัยคารินนี้นา ฉันว่าเเล้วว่าเธอต้องมาหาฉันคงต้องเเกล้งว่างอนเเละก็ต้องทำตัวให้เหมือนเด็กหน่อยเเล้วกัน

"อะไรละเธอไม่ไปหาเพื่อนใหม่ ของเธอล่ะใช้สิฉันมันเพื่อนเก่าเธอนี้"

เธอต้องงอฉันเเล้วละคาริน

"งอนหรอฉันเอาข้าวมาให้นะกิน กินข้าวเเล้วก็กินยานะ"

" เธอป้อนฉันสิรินริสา ฉันถึงหายงอน " เป็นไงละท่าเพื่อเพื่อนเธอทำได้ป่ะละ

"ก็ได้อ้าปากนะ "

ยัยนี้ทำจริงจริงนี้วาอย่างน้อยยัยนี้ก็ยังห่วงเพื่อน

" อา โอ้ยโอ้ยร้อนจะเลย ทำไมรินริสาไม่ ทำให้มันหายร้อนอะ เค็มมากด้วย เเกล้งฟากฟ้าหรอ"

ให้ตายสิร้อนเป็นบ้าทำไมมันร้อนอย่างนี้ อีกอย่างน้ำซุปอะไรก็ไม่รู้เค็มก็เต็มกะจะให้ฉันเป็นโรคไตตายหรือไงเนี่ยยัยคาริน

"ขะโขโทษ ฉันใส่เกลือมาด้วยเเต่พอดีว่าลืมคนนะ ขอโทษนะ ดะดื่มน้ำก่อนไหมนะ"

ยัยนี้เป็นคนเเบบนี้หรอเป็นคนที่ชื่อบื้อมากเลยนะเนี่ย

"ฟากฟ้ากินข้าวเเล้วกินยานะ นี้ขนมปังกระเทียมกรอบนะอร่อยมากด้วย "

ยัยนี้ไปชื่อมาเเต่ไหนนะปกติโรงอาหารจะปิดตอน 6โมงเย็นนี้นา

" ไม่ต้องงงหรอก โรงอาหารที่ของห้องคิงกับห้องควีนเปิด ตลอด24ชั้วโมงน่ะนะ เเค่จะเปลี่ยนร้านอะนะ เเต่ก็นะฉันเลือกอาหารเบาเบามาให้ฟากฟ้า ทานนะฉันไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้ 7โมงเช้าฉันจะมารับไปทานข้าวเช้านะ ห้องพยาบาลมีห้องอาบน้ำตรงนั้นนะ ส่วนเสื้อผ้านายฉันตากไว้ข้างนอกนะพรุ่งนี้เจอกัน บาย"

"บาย"

ยัยนี้ไปไว้มาไวจังวะ แต่มันก็อร่อยดีนะ รีบกินดีกว่า

7 โมงกว่าๆ

ฉันก็รอยัยคารินพาไปกินข้าวเช้า เเต่ฉันรอยัยคารินจนจะ7.15 เเล้วยังไม่มาหาอีก จะสายเปล่าเนี่ย

" Hi ฟากฟ้าขอโทษนะที่มาช้า พอดีตื่นสายน่ะนะป่ะไปกินข้าวกัน เดียวค่อยนั่งรถไปเรียน "

ยัยนี้ต้องตื่นสายขนาดไหนเนี่ย

" อือไปกินข้าวเช้ากัน "

ขณะเดินไปกินข้าวกับยัยคารินก็โดน มองเเปลกๆก็น่ะคงต้องมองเเปลกๆอยู่ เเล้วปกติเด็กห้องคิงกับห้อง-F ไม่คอยถูกกันสักครั้ง

" ฟากฟ้ากินอะไรดีอะ "

Omg ไม่เคยเห็นโรงอาหารโรงเรียนไหน มีร้านอาหารเยอะ ขนาดนี้เลยรู้เลยว่างบโรงเรียนหายไปไหนหมด

"โจ๊กหรือขนมปังดี ฟากฟ้า"

ยัยนี้ไม่มีข้าวเหนียวหมู่ปิ้งหรือ ปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ หรือไงกันนี้มันโรงอาหารอินเตอร์ ชัดชัดบ้าไปเเล้ว

"รินริสา ไม่มีพวกข้าวเหนียวหมูปิ้งหรือ ปาท่องโก๋หรอ"

ท่าไม่มีพวกนี้เเล้วยัยพวกเพื่อนฉันที่มาเรียนที่นี้ ขาดส้มตำไม่ได้เลย

"ก็มีนะเเต่ของเมื่อว่านนะเเต่เมื่อว่านฉันเอาอาหารเบาๆมา ให้ฟากฟ้ากินก่อนไงฟากฟ้าท้องไส้ไม่ค่อยดีนี้น้า"

ยะยัยนี้จำด้วยหรอว่าท้องไส้ฉันไม่ค่อยดี ความจำดีนะเนี่ย

" สรุปกินโจ๊คนะฟากฟ้า เดียวฉันไปเอามาให้รอเเปปหนึงนะ"

หลังจากยัยคารินไปก็มีคนเข้ามาหาฉัน เป็นผู้หญิงผมสีเเดงเข้มออกดำดำหน่อยๆ กับเพื่อนอีก 4 5 คนมาหาฉัน

"นะนายเป็นเด็กห้อง-F ใช้ไหม"

ยัยนั้นถามเเบบกล้าๆ กลัวๆ ก็นะเรื้องของห้องขึ้นชื่อ ว่าเป็นห้อง-Fห้องที่หาเรื่องคนอื่นนี้นา ก็นะเเต่เรื่องมาถึงพวกเด็กห้องคิง กับห้องควีนด้วยหรอ ใครกันมาบอกกันนะ

ปกติยัยพวกนี้เอาเเต่เรียนนี้น่า หรือเป็นเพราะงานกีฬาสีปีก่อน ที่ยัยพวกเชอร์รี่ไปก่อเรี่อง กับยัยพวกนี้นะ

"ใช้ทำไมหรอ มีเรื่องอะไรจะถามฉันหรอ หรือฉันนั่งที่ของเธอ ขอโทษนะฉันจะลุกออกไปเเล้ว"

ก็นะถึงจะพยายามทำเสียงให้ดูไม่น่ากลัว เเต่ยัยพวกนี้ก็ยังดูกลัวฉันอยู่ เพราะไม่อย่ากให้ยัยคารินจับได้ เเต่ท่าเกิดว่าไอพวกกัน มาเจอฉันในสภาพนี่ละก็มันคง พูดล้อจนฉันเรียนจบเเน้ๆเลย

"มะไม่ใช้หรอพวกฉันเเค่อยากจะเอา จดหมายขอโทษ กับสมุนไพรรักษาอาการประสาทหลอนเเล้วก็สมุนไพรที่ช่วยให้หายปวดประจำ เดือนอะนะมีฉลากการใช้ยาอยู่ข้างหลังยานะ ลาก่อน"

พอยัยนั้นพูดเสร็จยัยนั้นก็ เดินออกไปกับเพื่อนของเธอจากนั้นยัยคารินก็เดินมาพร้อมกับ โจ๊คกับน้ำส้มกับยา

"ฟากฟ้ามีเรื่องอะไรหรอเปล่าอะนี้โจ๊คไก่กับน้ำเปล่าพอกินข้าว เสร็จเเล้วก็กินยานี้นะ"

ยัยนั้นเลือกอาหารคนป่วยมาให้ฉันกิน หรือไงเนี่ยเเต่เอาวะกินก็กิน มันอาจจะอร่อยกว่าที่คิดไวก็ได้

"เป็นไงอร่อยไหมฉันบอกเเล้ว นี้เป็นร้านประจำของฉันเลยนะ"

อะอร่อยเป็นบ้าเลยขนาดยังไม่ปรุงเลยนะเนี่ย

"อร่อยมากเลยรินริสาเเต่ฉันว่าเราต้องรีบกินได้ไหมเดี๋ยวก็ไปเข้าเรียนสายหรอกนะ"

ต้องรีบตัดบทสนทนาเดี๋ยวยัยคารินจำได้ว่าเรา ไม่ได้ป่วยอย่างที่บอกไปท่ายัยคารินรู้ว่า ฉันโกหกว่าป่วยคงไม่ยอมคุยกับฉันเเน้เเน้เลย

"นั้นสินะรีบกินข้าวเช้ากันเถอะเดี๋ยวอาจารย์ก็จะมารับ เราเเล้วด้วย"

ก็ยังดีที่ยัยคารินเป็นคนที่เชื่อคนง่าน หลังจากนั้นคุณครูก็พาฉันกับยัยคารินไปยังตึกเด็กFก็น่ะโดนสายตาเเปลกมองตลอดเลยคงประหลาดใจมากๆสินะ

" ไคนายหายไปไหน มาฉันไปหานายที่หอก็ไม่เจอ "

ยัยนามินี้น่ารำคาญเป็นบ้า ชอบตามฉันประจำเลยน่ารำคาญเเต่เราต้องเเกล้งเป็นว่าเราป่วยอยู่สิอย่าลืมสิไค

"รินริสานะนี้ใครหรอน่ากลัวจังเลย ช่วยฉันด้วยฉันกลัว"

คงต้องเเกล้งว่าเรากลัวกลัวสิ ยัยคารินยังไงก็ต้องเห็นใจฉันอยู่เเล้วคาริน

"นี้เพื่อนร่วมของนายไงฟากฟ้า นายจำเพื่อนร่วมห้องนายไงได้หรอ "

จำได้สิเเต่ไม่อยากจำต่างหาก ยัยผู้หญิงที่ชอบมาหาฉันตอนที่อยากนอนตลอดเวลา

"ไคนายเป็นอะไรไปนาย จำฉันไม่ได้หรอ ฉันนานิเเฟนของนายไงไค"

ให้ตายสิยัยนี้ฉันบอกตอนไหนว่าเป็นเเฟนกับเธอ

"ไม่ใช้นะรินริสาฉันไม่ได้นอกใจเธอนะ ยัยนี้เป็นใครก็ไม่รู้หรอกนะ ฉันเป็นคนบอกเธอนะ ว่าฉันจะเป็นเจ้าบ่าวเเล้วเธอก็เป็นเจ้าสาวยังไงฉันกับ เธอก็ต้องเป็นเเฟนกันก่อนสิ นะนะรินริสา อย่าโกรธฉันเลยนะนะ"

จริงอยู่หรอกนะว่ายังไงเธอก็ต้องไม่โกรธฉันอยู่เเล้ว เเต่ก็ต้องทำเป็นว่ากลัวว่ายัยคารินจะโกรธหรืองอนเรา

"ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะฟากฟ้า เเต่เธอไปนั้นที่นั่งเธอนะที่นั่งเธออยู่นั้นนะ"

ยัยคารินชี้ไปทางที่นั่งของฉันให้ตายคงต้องขู่คน ที่นั้งใกล้ๆยัยคารินเเล้วกัน

"คารินจะครูมีเรื่องจะพูดกับเธอหน่อยนะ ช่วยมาหาครูที่ห้องพักครูหน่อยจะ"

ดีเลยจะได้ขู่พวกนี้ให้หมด

"ฟากฟ้าฉันต้องไปหาคุณครูวริยา นะอยู่ได้ใช้ไหม"

"ได้สิรินริสา ฟากฟ้าอยู่ได้ "

หลังจากที่ยัยคารินเดินออกไปไอพวกกัน มันก็มาล่อฉันเเต่ก็นะก็เเค่ขู่พวกนี้ก็พอ

" ไอไคมึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย หรือว่ามึงความจำเสื่อมหรือไง ไอบ้า "

" บ้าบ้านมึงสิไอกันกูเเค่มีเรื่องจำเป็นที่ต้องทำเเต่ก็นะกูจะนั่ง ใกล้คารินเเทนที่มึงนะไอกันเเล้วมึงก็ต้องเเกล้งทำว่ากูยังป่วยอยู่2อาทิตย์มึงก็ ทำตัวดีดีหน่อยเเล้วก็จัดการ ยัยนามิให้ด้วยเดียวมันจะทำให้ฉันเสียเเผน"

"ให้ทำอย่างไงหรอครับคุณฟากฟ้า"

"ไอกันกูบอกก่อนเลยฟากฟ้าเป็นชื่อของกูที่ คารินเรียกได้คนเดียวเเล้วอีกอย่างกูจะเรียกคารินว่า รินริสานะอีกอย่างพวกคุณมึงอย่ามายุงกับคาริน okปะ"

" จ๋าจ๋าพ่อนักรักฟากฟ้า"

ไอกันนี้ก็นะคิดไว้อยู่เเล้วว่ามันจะล้อ

"เออกูรู้เเล้วเลิกล้อฉันได้เเล้ว ไอกัน"

"ครับครับโกรธเค้า หรอตัวเองอย่างงอนนะครับบบ "

ให้ตายสิวะไอนี่ท่าไม่ ติดว่าฉันต้องเเกล้งว่าฉันป่วยอยู่ เเล้วความจำเสื่อมก็เเกโดนฉันกระทืบเเน้เเน้เลยไอกัน

"พอเถอะไอกันเดียวท่าเกิดว่าไอไคมันหมดความอดทนลง ฉันว่าเเกจะโดนกระทืบเเน้เเน้ไอกัน"

ยังดีที่มีคนเข้าใจฉันไอไกรสมเป็นเเกเลยไอไกร

"โหวให้ตายสิไกรคุงทำไมตัวเองไม่เข้าข้างเขาเลย เขางอลเเล้วนะตัวเอง"

ให้ตายสิไอหมอนี่โครตสงสารเเฟนเเกเลยกัน

" ไอกันมึงมีเเฟนเเล้วนะ ฉันละโครตสงสารเเฟนเเกเลย ไม่น่ามาเป็นเเฟนเเกเลย เเต่ดีไม่ดีแฟนอาจจะมีเเฟนคนใหม่เเล้วก็ได้นะเว้ย "

"ก็จริงอย่างไอไกรว่านี้หว่าเพราะเเฟนไอกันมันอยู่ห้องควีนอีกอย่าง มันกับเเฟนมันก็ไม่ค่อยไดคุยด้วยกันนานเเล้วด้วย"

"ไม่ต้องเป็นกังวนแทนกูก็ได้ปะพวกมึงเเฟนกูรักกูจะตาย"

"เเต่กูเห็นเเบบนี้มานับต่อนับเเล้วนะ พวกประเภทที่เเฟนอยู่ห้องควีนหรือห้อง1 ส่วนใหญ่หนีไปมีเเฟนไหมกันหมด "

ก็จรงอย่างที่ไอไกรพูดเเต่ท่าเกิดว่า กูจีบคารินสำเร็จมันก็ไม่มีความหมายสิเพราะยังไงก็มีโอกาศสงที่ไอพวกเด็กห้องคิง กับห้องควีน จะมาเเย่งคารินไปสิ โดยเฉพาะไอเด็กห้องคิงที่ชื่อเคช

"คุยอะไรกันหรอฟากฟ้า"

ยัยคารินมาตอนไหนเนี่ยดีนะเราไม่ได้นั่งโต๊ะ อยูไม่งันยัยนี้สงใสเราเเน่ว่าเเต่ว่าทำไมมาเร็วจังเลยวะ

"ทำไมมาเร็วจังเลยละรินริสา"

"คุณครูวริยาบอกว่าจะถึงเวลาเข้าเรียนคาบเเรกนะ คุณครูวริยาเลยปล่อยมาก่อน"

ยัยนี้ตอบเเบบไม่ลังเลเลย คงไม่ได้โกหกเราสินะ

" ว่าเเต่ว่าคุยเรื่องอะไรกันงันหรอ "

"พอดีพวกเรากำลังช่วยบอกไอเจ้าไคนะว่ามันเป็นคนอย่างไง"

"รินริสาฉันขอนั่งข้างข้างเธอนะ"

"เเต่นี้มันไม่ใช้ที่ของนายนะนายจะมานั่งได้ยังไงกันไค"

ว่าไวเเล้วว่าต้องเกิดเรื่องเเบบนี้ฉันขู่ไอกันไว้เรียบร้อยเเล้วละนะ

"นายเราของนั้นที่ของนายได้หรือเปล่าพอดีเราอย่ากนั่งกับเพื่อนของเราน่ะได้ไหม "

"ได้อยู่เเล้วสิไคเรื่องเเค่นี้สบายมากเลยละ"

"ขอบคุณนะ ไงรินริสาฉันนั่งได้เเล้วนะ"

ดีอยู่นะที่ไอหมอนี่เป็นไอกันก็เลย ไม่ต้องข่มขู่อีกเพราะท่าเกิดว่า คารินรู้ว่าฉันทำเเบบนี้เพื่อจะได้อยู่ใกล้ใกล้

เธอละก็เธอคงโกรธฉันเป็นฟืนเป็นไฟเเน่เเน่เลยละนะ

"งันก็ได้อีก5 นาที่คุณครูก็จะเข้ามาสอนเเล้วนายอยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่าฟากฟ้าท่าอย่ากเข้าเดียวฉันจะให้เพื่อนนายพาไปเข้า "

ยัยนี้คนก็อุตส่าห์คิดว่าจะเป็นคนพาไป เข้าห้องน้ำที่ไหนได้ให้ไอพวกเพื่อนๆที่เเสนดีข้องฉันพาไป ท่าอย่างงี้ไม่ต้องถามก็ได้นะคาริน

"ไม่อะฉันไม่ได้ปวด เเต่คารินไม่ใช้สิรินริสาปวดหรอ "

ก็นะตามหลักการเเล้วพวกผู้หญิงถ้าจะเข้าห้องน้ำต้องมีเพื่อนไปด้วย เเต่เราเป็นผู้ชายนะจะมาช้วนทำไมนะ

" ไม่อะเเค่ถามฟากฟ้าเฉยนะเผื่อฟากฟ้าอยากเข้าห้องน้ำ จะได้ให้เพื่อนของฟากฟ้าพาไปนะ "

" งันหรอ "

ผิดหวังจันเลยคิดว่าคนเเบบยัยคารินจะเป็นคนที่เดาทางง่ายง่าย ชะอีก

ขณะนี้เวลา 9 นาฬิกาเป็นเวลาเข้าเรียนคาบที่1 เเล้วคะ

"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ สวัสดีค่ะ / ครับ "

นี้คือคาบวิชาชีวะ สงสัยจริงๆน่ะว่าทำไมถึงสอนวิชาชีวะวิทยากับเด็กม.ต้น ด้วยนะโรงเรียนนี้มันแปลกชะมัด

"วันนี้เป็นคาบแรกของพวกเราครูให้เราดูก่อนนะว่าเราจะต้องเรียนอะไรกันบ้าง ในเทอมนี้เราไม่ต้องห่วงนะมันไม่ยากเกินไปหรอก อีกอย่างเรามีเด็กห้องคิงที่ได้เกียรตินิยมวิชาชีววิทยาหน้า ได้ 100 คะแนนเต็มใช่ไหม คารินจัง ครูจะให้พวกเราดู หนังสือกันก่อน เดี๋ยวครูจะให้เราทำแบบทดสอบก่อนเรียนก่อนนะไม่ได้เป็นไม่เป็นไรครู ไม่ว่าแต่ถ้าหลังเรียนจบแล้วเรายังไม่ถึง 70% ครูทำโทษเธอแล้ว ok นะ ครูจะให้เราอ่านหนังสือสามสิบนาทีแล้วก็ ชั่วโมงทำข้อสอบ 1 ชั่วโมง ถ้าเกิดว่าเธอจะเปิดข้อสอบข้อสอบไปแล้วก็ดูหนังสือไป ก็เปิดไปเลยนะไม่มีคำตอบหรอกนะมันมีแต่วิธีทำแต่ถ้าเกิดว่าเธออ่านหนังสือก็ไม่เข้าใจ เธอก็ไม่มีทางทำข้อสอบของครูได้ แต่ไม่ต้องห่วงไปนะถึงพวกเธอตอบผิดทุกข้อครูก็จะไม่ลงโทษพวกเธอหรอก เอาล่ะเริ่มทำข้อสอบได้"

my god ที่มันอะไรกันเนี่ยสาบานนะนี่ข้อสอบเด็ก ม.ต้นยากชะมัดเลยหันไปเห็นสีหน้าของยัยคาริน ทำไมมันยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างนั้นข้อสอบมีทั้งหมด 15 ข้อแต่ทำไมมันมีแต่โจทย์ยาวๆทั้งนั้นเลยวะ

"อาจารย์คะทำเสร็จแล้วค่ะ"

ยัยเชอร์รี่ทำไมมันทำเสร็จเร็วจังวะ

"ขอบใจนะจะเดี๋ยวครูตรวจข้อสอบของเธอเลยนะ อ่านข้อสอบหรือเปล่าคะเนี่ยเพราะว่ามันมีข้อหนึ่งที่ครูเขียนไว้ว่าไม่ต้องตอบ แต่เธอก็ตอบข้อนั้นสรุปคือเธอม้วนตั้งแต่ข้อ 1 ถึงข้อ 15 ฉันควรทำยังไงกับเธอดีเนี่ย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***