เป็นวันที่ดีจริงๆ

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ฉันต้องนั่งเครื่อง จากสเปนกลับไทย 555น่าดีใจจังเลย

"คารินจัดของเสร็จยังคะ จะไปไม่ทั่นเครื่องออกแล้วนะคะ"

"ยังคะพี่จะรีบไป ให้ทันเครื่องออกจะชื้อ เครื่องบินส่วนตัวทำไมละ"

มาคาโอพี่ชายสุดหล่อของฉัน ทำไมต้องรีบด้วยน่ะฉันไม่เข้าใจเลย เครื่องบินก็เครื่องบินขอเราทำไมต้องรีบด้วยยังไง พวกนักบินก็รอ เราอยู่แล้วถึงจะช้าไป4 หรือ5ชั้วโมงก็ตาม

"ท่าทุกคนคิดแบบนี้ ก็เสียเวลาแย่สิไปเร็วๆ เดียวพี่โรมิโอรอนาน"

"พ่อค่ะ แม่คะ หนูกลับไทยก่อนน่ะคะ"

ฉันบอกลาพ่อกับแม่ไม่สิแค่แม่ต่างหาก

"ลู ก กจ๋าอย่ากลับไทยไวนักสิ อ ยู่ กับพ่อก่อน"

"ตัวเองฉันบอกกี่ครั้งน่ะว่า ฉันไม่ให้ออกจากห้องทำงานจนกว่าจะเสร็จ หลังจากที่คุณ

อู่งานไป10วัน กับฉันเลยที่รัก"

ฮาฮาสมแล้วที่เป็นแม่ฉัน

"ไปเร็วพี่โรมิโอรอนานแล้วไปก่อนน่ะครับแม่ปะไปกันดีกว่า"

"ค่ะคุณพี่ชายสุดหล่อ"

ณ สนามบินสเปน

"ลาก่อนค่ะพี่มาคาโอเจอกันอีก4เดือนน่ะคะ"

ฉันบอกลาพี่มาคาโอแล้วขึ้นเครื่องเจอพี่โรมิโอสุดหล่อ

"ไงต้องเป็นคนอย่างไงเนี่ย ไม่กล้านั่งเครื่องบินคนเดียวทั้งๆ ที่บิน10กว่ารอบแล้วนะ

นักบินน้องสาวฉันมา แล้วเตรียมตัวออกบินได้"

งื้องอนอีกแล้ว คงงออีกแล้ว ว่าแต่ว่างอนเรื่องอะไรหรอ นี้คงเป็นเรื่องที่ไปเที่ยวแล้วไม่ชวนแน่ๆ เลย

"พี่โรมิโอสุดหล่อหายโกรธคาริน่ะ วันนี้หนูจะได้อยู่สเปน วันนี้วันสุดท้ายแล้วน่ะเราจะไม่เจอกันอีกตั้ง4เดือนเลย นะ กว่าหนูจะกลับสเปนน่ะน่ะน่ะ"

ออนขั้นสุดในชีวิตในฐานะพี่ชาย

"อะก็ได้รีบขึ้นเครื่องเร็ว"

"ค่ะ"

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

"พี่ไม่อยู่ไทยหน่อยหรอ"

"ไม่ละพี่ต้องเตรียมตัวสอบนะ อย่าดื้อนะคะ มีอะไรให้โทรหาพี่โอเคไหม"

"คะ เดินทางปลอดภัยนะคะพี่ชาย"

"จ้าตั้งใจเรียนนะคะ พอบ้านพาคารินไปโรงเรียนด้วยนะ"

"ครับผม"

ณ โรงเรียนknowing

knowing เป็นโรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่ เป็นโรงเรียนติดอันดับต้นๆ ของโลกที่มีการ จัดการเรียนการสอนดีที่สุดฉันจะ อธิบายให้ฟังนะ

โรงเรียนknowingเป็นโรงเรียนประจำที่แบ่งการกินนอนอยู่กับการเรียน ก็จริงอยู่ที่โรงเรียนแบ่งการเรียนแต่ห้องสุดท้าย

ก็อยูดีกินดีเหมือนคนปกติไม่ได้อดอยากหรอ

"เซบาสเตียนส่งแค่นี้ก็พอค่ะกลับบ้านเถอะค่ะ แล้วนี้คะของฝากชื้อมาให้ลูกสาวเซบาสเตียน ส่วนนี้ก็ของ

เซบาสเตียนคะ เเล้วก็ฝากทักทายลูกสาวเซบาสเตียนด้วยนะคะ"

"ขอบคุณนะครับคุณหนูขอ ให้โชคดีกับการเรียนน่ะครับ"

"คะ เซบาสเตียน"

คนอย่างฉันต้องใช้โชคกับการเรียนด้วยหรอ แต่ก็คิดถึงต้อนเรียนโง่อยู่เลยต้อนที่ยังเรียนได้3.7ต้อนนั้นอ่าหนังสือแทบ ตายอะถึงหอที่อยู่แล้วสิไม่สิ มันคือคฤหาสน์ต่างหาก นั้นใครอ่ะคาตานะหรอไม่สิ

ยัยคาตานะแน่ๆ

"คาตันจังทำไรอยู่หรอมาไว้จุง"

"พอดีเที่ยวแล้วก็บินมาไทยเลยน่ะ แล้วรู้เรื่องการแลกเปลี่ยนห้องหรือยังยัยคาริน"

เรื่องแลกเปลี่ยนห้องปกติพวก ผู้ชายเป็นคนไปเองนี้

" ครูบอกว่าให้จับฉลากเพราะ ครูบอกว่าบางคนโดนบังคับน่ะ แต่ก็น่ะห้องเราน้าจะได้อยู่กับ

ห้องควีนมั้ง"

"นั้นสิปกติพวกผู้ชายก็ไป อยู่ในห้องควีนนี้"

"แล้วคาตันจังรู้ยังว่าจะจับฉลากวันไหนหรอ"

"ไม่รู้สิน่ะน้าจะหลังเปิดเทอม 1สัปดาห์มัง”

"ฉันเอาของไปเก็บก่อนดีกว่า"

2 สัปดาห์ต่อมา

"นักเรียนค่ะ ครูจะให้หัวหน้าห้อง มาเช็คว่ามันครบห้องทั้งหมด หรือเปล่าน่ะคะ"

อ้าวต้องจับห้องด้วยหรอ เเย่ละสิยัยหัวหน้าห้องของเราดวงซวย ที่สุดด้วยตายตาย จำได้เลยตอนนั้นยัยนี้ตกปลา

หมดไปเป็นพันไม่ได้ซักตัว ฉายาปลาไม่มีตายของแกอย่าเอามาใช้นะเว้ย

"ห้องควีน ห้องA ห้องB ห้องC ห้องF

และห้อง-F ห้องครบค่ะ

"ต่อไปให้หัวหน้าห้อง ตรวจชื่อนักเรียน ว่าครบหรือไม่ค่ะ"

"ชื่อนักเรียนหญิง มีทั้งหมด 6 คน คนที่1 คาตานะ

คนที่ 2 คาริน คนที่ 3 ชูครีม คนที่ 4 โรส

คนที่ 5 รองกา คนที่ 6 โคล

รายชื่อนักเรียนหญิงครบค่ะ"

"ต่อมาชื่อนักเรียนชาย มีทังหมด 4 คน คนที่ 1 ทีโม้

คนที่ 2 เคช คนที่ 3 โกด คนที่ 4 แซม

รายชื่อ นักเรียนชายครบค่ะ

จะเริ่มการจับฉลากจากห้องก่อนน่ะคะ”

ถึงเวลาลุ่นที่สุดแล้วสิขอให้ได้ห้องควีนน่ะขอร้องล่ะ

"และห้องที่ได้คือหะหะ ห้อง-Fคะ"

มะ มะไม่จริงน่ะได้ห้อง-F จริงดิ ทำไมเเกอย่ารักษาฉายาปลาไม่ตายทำไม่เนี่ย

"จะจับรายชื่อนะเรียนแล้วน่ะคะ คะคาริน"

"ไม่ ไม่น่ะ! "

ฉันร้องอย่างสุดเสียงไม่คิดเลยว่าจะโดนชื่อฉันไม่น่ะ

"คารินกรุณาเงียบด้วยค่ะครูรู้ว่าเธอตกใจกรุณาสุภาพด้วยนะคะ"

"ขะขอโทษค่ะคุณครู"

ให้ตายสิ สติแตกจนได้ ต่อหน้าครูจนได้

" ท่างันดิฉันขอนำกล้อง ไปให้ห้องอื่นจับฉลาก ก่อนน่ะคะ แล้วเจอกันสัปดาห์หน้าน่ะจะคาริจัง"

ฉันทรุดเลยไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันต้องไป เรียนแลกเปลี่ยนกับ พวกห้อง-F บ้าเอยแล้วคุณครูคนนั้นบอกว่าแล้ว

เจอกันเเสดงว่าคุณครูคนนั้นเป็นครูที่สอนห้อง-f

"คารินฉันขอโทษน่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษจริงๆ น่ะ"

"โคลไม่ต้องมาขอโทษหรอกน่ะของแบบนี้ไม่เป็นไรหรอ ของแบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิด

หรอกนะแค่2สัปดาห์ฉันยังไหวน้า ว่าแต่ว่าแกนี้น่าจะไปทำบุญหน่อยนะ"

"อะเคเดียวฉันไปทำบุญให้เเกเเองนะ"

"ฉันยังไม่ตายยัยบ้านี้ เพราะเเกฉันเลยต้องเลี้ยงชาบูห้าหมื่นนะโอเคป่ะ"

"จ้าาเดียวฉันพาไปเลี้ยง"

"อะไรชาบูหรอ ฉันไปด้วย"

"โคลมีกี่ครั้งไม่ที่เเกจะไม่ยุ่งกับของกินนะ"

"หิมะตกที่ไทยนั้นละที่ฉันจะไม่ยุ่งกับของกิน"

"จ้าา เเม่สาวนักกิน"

หลังจากวันนั้นฉันก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ฉันพยายามหา ข้อมูลพวกห้อง -F ให้ตายสิประหวัดติพวกนี้

นี้มันอะไรกัน ทั้งทะเลาะวิวาทในโรงเรียนสูบบุหรี่ในห้องน้ำ ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในโรงเรียน พวกนี้อยู่ในโรงเรียนknowing ได้ไงเนี่ยเด็กเส้นงั้นหรอ วันนี้หนังสือเรียนมาส่งที่ในที่สะสุดนะเนี่ยอะไรนี้ หนังสือพวกนี้แน่ใจนะ วานี้ของมัธยม.ต้น ของโรงเรียนknowing ได้ไงให้ตายสินาฉันเตรียมของสำหรับ

พวกห้อง-Fไว้แล้วถึงฉันจะเรียน คาราเต้สายดำมาก็เถอะน่ะแต่คงจงต้องใช้ประสบการณ์การแสดงที่พี่ที่รางวันออสการ์สั่งสอน มาให้เต็มที่ล่ะ ทำตัวสันกลัวทำตัวให้อ่อนแอ่ ที่สุดที่ทำได้ ทุกคนน่าจะงงหน่อยนะว่าทำไม่ต้องทำตัวให้โดนแกล้งด้วยละ เสียสะติไปแล้วหรือไงเนี่ย ฉันจะอธิบายให้เธอฟังนะ

แผนของฉันไม่ไดกะจะให้อยู่ในห้องแบบ นั้นนานแบบสันติวิธีหรอก ฉันจะทำให้พวกนั้นรังแกฉันและจะได้กลับห้องไวไว เอาละจัดของแค่นี้ก็พอแล้ว

วันจันทร์

ให้ตายสิไม่เคยยืนหน้าห้องที่เสียงดังขนาดนี้เลย

" นักเรียนทุกคนคะกรุณาเงียบด้วยคะ วันนี้เรามีเพื่อนใหม่จากกิจกรรม แลกเปลี่ยนห้องเรียน

ปีนี้พิเศษกว่าทุกปีคะ เพราะว่าวันนี้เรามีเพื่อนใหม่จากห้องคิง ขอเชิณเพื่อนใหม่ของเรา เข้ามาเลยค่ะ"

ให้ตายสิวะเอาวะเป็นตายเท่ากัน 1 2 3

" สะสวัสดีค่ะฉันชื่อ กัณณิกา คาชิตาส่วนชื่อเล่นชื่อว่าคารินค่ะ เป็นลูกครึ่งไทยสเปนค่ะขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะคะ"

เย้ในที่สุดการแนะนำตัวที่ยากที่สุดก็ผ่านไปได้แล้ว

" โต๊ะไหนว่างบ่างน่ะ คารินจังจะไปนังตรงนั่นนะจะแล้วก็อีกอย่างครูชื่อวริยาน่ะคะ

ท่ามีอะไรแปลกบอก ครูได้เลยน่ะท่ามีอะไรให้ครูช่วยบอกครูได้ตลอดเลยน่ะคะ"

คุณครูวริยาคงเป็นคนดีล่ะนะเพราะระหว่างทางมาที่นั่งรถมาคุณครูที่สอนมองฉันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ก็เคยได้ยินว่าคุณครูที่สอนห้อง คิงและห้องควีนได้เงินเดือนมากกว่าคุณครูที่สอนห้องF หรือ-F แบบหลายเท่า

"ค่ะคุณครู"

ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะแต่กลับรู้สึก ว่ารู้สึกถูกมองแปลกๆ

" อ่ะละค่ะครูจะให้พวกเราถามคำถาม เพื่อนใหม่ของเราคนล่ะ1 ข้อน่ะคะใครอยากถาม

เพื่อนใหม่ของเราเป็นคนแรก"

อะอะไรคุณครูวริยานี้ตั้งใจจะทำอะไรนี้

"คุณครูวริยาครับผมวาคุณคารินคงไม่อยากตอบคำถามพวกที่เรียนโง่กว่ามั้งครับ

ผมดูจากสีหน้าแล้ว"

อะไรกันไอหมอนี้ทำไม่พูดแบบไม่มีมารยาทอย่างนี้

"เชติกาครูบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าจะพูดอะไรเกรงใจคนอื่นบาง"

นายเชติกางั้นหรองั้นท่าฉันตอบแบบนี้ล่ะก็

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณครูวริยา แต่หนูกล้วว่าเพื่อนๆ จะไม่กล้าถามหนูต่างหาก

แต่ท่าเพื่อนๆ อยากรู้หนูจะตอบค่ะท่ามันไม่ทำให้หนูรู้สึกไม่สะดวกใจที่จะตอบนะคะ"

ไงละเจอคำตอบแบบนี้นายจะทำอย่างไงล่ะนายเชติกา ว่าแต่ว่าทำไมเรารู้สึกคุ้นกับชื่อนี้นะ แถมหน้าตา

ก็คลับคล้ายคลับคากับ กับกับใครว่านึกไม่ออกเลย ระหรือว่านายฟากฟ้าใช้นายฟากฟ้าแน่ๆ ทำไมต้อนเด็กๆ หมอนี้เดินตามเราต้อยๆ แต่ดูต้อนนี้สินิสัยน่ารักน่ารัก ตอนเด็กๆ หายไปไหนหมด

"งั้นฉันขอถามเธอหน่อยเวลาเธอเจอ ตารางเรียนของพวกฉันครังแรกเธอคิดว่าพวกฉัน

เป็นคนอย่างไงครับคุณคุณ คุณอะไรนะครับสาบานนะครับ ว่านั้นชื่อของคุณตกลสิดี"

“ใช้ไหมพวกเรา”

“ใช้ใช้ชื่อคนอะไรตลกเป็นบ้า”

555กล้าล้อชื่อฉันงั้นหรอคงตลกมากสินะ ฟากฟ้านายนะนายคงอยากตายมากสินะแต่ฉันไม่ทำหรอฉันจะทำให้นายขายหน้าจนอย่าหมุดดินหนีแน่

" ขอบคุณค่ะที่ถามฉันรู้สึก ว่าคงเป็นห้องที่เน้นกิจกรรม นะคะอีกอย่างท่าจะตลกชื่อดิฉัน

ดิฉันว่าคุณดีกว่าน่ะคะคุณเชติกา หรือน้องฟากฟ้าไม่เจอกันตั้งนานสบายดี

หรือเปล่าค่ะ คุณกรินญาแม่ของคุณ และคุณกรณิกานน้องสาวของคุณสบายดีหรือเปล่าค่ะ

ขอโทษน่ะคะที่ไม่ได้ไปเยียเลย ดิฉันก็ไม่กล้าไปหรอค่ะเพราะ ทำดิฉันทำคุณดิฉันทำอะไร

ต่อมิอะไรกับคุณไป”

หึฟากฟ้านะฟากฟ้าคิดอะไรไม่รูต้อนแรกกะจะไม่ทำให้ขายหน้าแล้วเชียว นายบังคับฉันเองนะ อันที่จริงท่านายยอมคุกเข้าขอร้องอ้อนวอนฉันอาจจะ ไม่บอกเพื่อนในห้องของนายก็ได้นายก็ได้นะ

“ขอโทษนะเธอคิดว่าตัวเองตอบคำถามมิสเกรนหรือไง แล้วก็อีกอย่างทำไมถึงรู้ชื่อภาษาไทย

ของฉันได้ ระหรือว่าเธอเป็นพวกแฟนคลับโรคจิต ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อมาอยู่ห้องเดียวกัน

กับฉันนะ อีกทั้งยังรู้ชื่อจริงแม่กับน้องสาวฉันอีก ยัยโรคจิต”

“ขอโทษนะฉันไม่แฟนคลับของนายหรอนะ คนโรคจิตนะนายต่างหากฟากฟ้า ไม่เจอกันนาน

จนจำกันไม่ได้แล้วหรือไงเนี่ยฟากฟ้า แล้วก็อีกอย่างนะฉันเป็นคนมีมารยาทไม่เหมือนายหรอนะ

อีกอย่างนายนะ”

"คารินคุณมาที่นี้ไม่ทันสามสิบนาทีชั้วโมงคุณก็สติแตกแล้วหรอคะ แล้วอีกอย่างนะคะคุณครูวริยาดิฉัน

ไม่แน่ใจน่ะคะว่า คารินมาเรียนห้องนี้ จะทำให้การเรียนของ คารินตกต่ำลงหรือเปล่า

คุณควรเริ่มสอนได้แล้วน่ะคะ"

คุณครูวริยาหนึงในครูสิบสองจักรพรรดิ จะอธิบายสั่นๆ ให้ฟังก่อนนะ สิบสองจักรพรดิของโรงเรียนนี้นะ

คือคุณครูที่มีความสามารถมากที่สุดในสายงานนั้นๆ แต่ก็นะคุณครูหลายหลายคนที่ไม่เห็นด้วย เพราะว่าคุณครูที่เป็นสิบสองจักรพรดิได้เงินเดือน เดือนละแสนก็นะคงมีการแอนตี้กันบ่างละ

“แต่คุณครูวชิตาค่ะนี้ยังไม่ถึงเวลาสอนเลยนิค่ะ”

“ก็จริงค่ะ แต่ปกติดิฉันจะสอบเด็กๆ ของฉันด้วย วิชาเคมีตอนเช้าทุกวันจันทร์ คุณครูวริยา

ไม่ต้องกังวลหรอน่ะคะดิฉันให้ครูเคมี จากตึกคิงควีนมาสอนเองค่ะคุณครูโบ็ทเข้ามาเลยค่ะ”

คุณครูโบ็ทคิดถึงคุณครูโบ็ทจังเลย คุณครูโบ็ทเป็นที่สอนเคมี ที่เก่งที่สุดในไทยคนหนึ่งเลยละ

แถมยังเป็นเพื่อนรักของพี่สาวฉันด้วยละ

“ครูวริยานี้แกเรียกชื่อฉัน แบบสำเนียงไทยมากเลยน่ะ ฉันมาสอนคารินแล้วนะเธออย่าลืม

เรื่องที่เราตกลงกันไว้นะ”

“ฉันไม่มีทางลืมเรื่องที่เราตกลงกันหรอนะ ว่าแต่ว่าแกนะแน่ใจนะว่าจะสอนเด็กพวกนี้ได้”

“แก่ี้น้า แกคิดว่าแกกำลังพูดกับใครฉันโบ็ค นักเคมีที่เก่งที่สุดในมหาลัย แกลืมอะไรไปหรือ

เปล่าฉันเรียนมหาลัยจบฉันใช้เวลาแค่สองปีนะ แค่สองปี”

“จ้าจ้าแม่คนเก่ง แต่แกลืมอะไรไปหรือเปล่าฉันใช้เวลาเรียนแค่ปีครึ่งน้อยกว่าแกตั้งเยอะ”

“โอเคโอเคแกชนะ แกกลับตึ้กแกไป ฉันจะสอนนักเรียนของฉัน”

หลังจากสอนไปไม่กี่นาที คุณครูโบ็ทก็ต้องสติแตก ก็นะท่าเป็นฉันก็สติเเตกละ

“นี้พวกเธอไม่มีพื้นฐานของเคมีเลยหรือไงพวกเธอจะเป็นห้องท้ายสุดก็เถอะแต่ก็ไม่น่าจะ

ขนาดนี้ตายตาย เดียวพรุ่งนี้ครูจะให้คุณครูสอนเคมีมาสอนพวกเธอก็แล้วกัน”

“คุณครูโบ็ทคะ คุณครูจะมาเปลี่ยนเป็นตารางเรียนของห้องนี้ไม่ไดนะคะ”

“อะไรฉันแค่ลบคาบว่างนักเรียนของเธอนิดหน่อแค่นั้น”

“แต่ว่า การทำแบบนี้มันจะทำให้นะเรียนของฉัน"

“หยุดพูดเลย ฉันผิดหวังกับเธอจริงๆ เธอลืมอะไรไปหรือเปล่าท่าไม่ได้ฉัน คุณคงไม่มีสิทธิ

มายื่นตรงนี้หรอกนะคะเอาเป็นว่าตกลงนะเรื่องเรียนเดี้ยวฉันจะแจ้งผ.อให้”

“คะ”

ไม่รู้นะว่าคุณครูวริยาทำไม่ถึงดูยอมยอมนะ

ได้เวลาเข้าเรียนคาบที่1

"ได้เวลาเรียนเเล้วพรุ่งนี้จะมีครูเคมีมาสอนพวกเธอนะ ตั้งใจเรียนละนะคาริน"

"คะคุณครูโบ็ท"

หมดเวลาเรียนคาบที่สี่ ได้เวลาพักอาหารกลางวัน

เเย้ในที่สุดก็เลิกเรียนเเล้ว ได้กินข้าวเที่ยงสักที่ แต่ก็นะวันนี้ตอนเช้าคุณครูเอาเเต่ให้ฉันตอบคำถามคนเดียวตลอด เเต่ ก็เป็นไปตามที่คาดเอาไว้ เเต่มันก็เกินไปนะบางที่มันก็เกินไปนะ เคชนางบอกว่าจะเป็นคนเอาข้าวมาให้กินเเต่อยู่ไหน นะ

"ไงเด็กใหม่เธอได้ยินข่าวว่าเธอรู้จักไค เธอเป็นอะไรกับไคงั้นหรอ! "

อะไรเนี่ยพวกนี้แฟนคลับนายฟากฟ้าหรอ

"ฉันแค่เป็นเพื่อนกันสมัยเด็กนะ ไม่ได้เป็นอะไรกันเเกินเพื่อนสมัยเด็กนะ "

"ใช่หรอไม่ใช้ว่าเเกโกหกฉันหรอกนะ"

"ไม่ใช้หรอกจะ ฉันเเค่อย่าอยู่เฉยไม่มีเรื่องกับใครนะจะ"

"นั้นสิเจ็มันก็น่าคิดอยู่นะเจ็"

"นั้นสินะ"

ให้ตายสิพวกนี้เป็นพวกสายไรสมอง เเค่พูดดีดีทำเป็นว่ายอมทุกอย่างก็พอเเล้วสินะ

"หรอเธอเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็กงั้นหรอ นั้นสิน่ะยัยเฉ่มแบบเธอไคจะมาสนใจยังไงใช้ไหมพวกเรา "

"ใช้อยู่เเล้วเจ็ 5555"

จ้ายัยสวยไรสมองแค่แกล้งชมว่าเธอสวย และบอกว่าเธอต้องทำอย่างไรฉันได้ ว่าเเต่ไคนี้ใครวะ

" ใช้เธอสวยขนาดนี้ไคต้องชอบเธอแน่ๆ เลย"

เคยชมใครแบบยัดเยียดขนาดนี้

" ใช่สิฉันสวยขนาดนี้เธอนี้ตาถึงน่ะ แต่ฉันจะบอกไว้ก่อนน่ะ ท่าเธออยู่ใกล้ไคเกินไปละก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน ละนะยัยเด็กห้องคิง"

ถึงเธอไม่บอกฉันก็ไม่มายุ่งกับไอบ้านั้นหรอก ว่าเเต่ว่าไอไคนั้นเป็นใครวะเนี่ยสงสัยจังเลย

"จะงั้นฉันขอตัวไปหาข้าวกินก่อนนะ"

" อะไปไหนก็ไป ไปอย่ามานั้นขว้างหูขว้างตาฉันทำไม่ละ น่ารำคาญ"

ครึนๆๆ อะเสียงรถใครเนี่ยน่ารำคาญ

"คารินฉันเอาข้าวมาส่งน่ะ"

เสียงนั้นมันเคชนี้นา หมอนั้นยอมเอาข้าวมาส่งฉันด้วยหรอ หิมะตกที่ไทยแน่นอน

"มาช้าจะนะพ่อคุณ ว่าเเต่ว่าเคชลมอะไรหอบเเกมาละเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เคยทำดีกับฉันเลยน่ะ"

หมอนี้ท่าไม่ถูกบังคับนะ ไม่ยอมทำดีกับฉันหรอกน่ะ หรือว่าหวังผลประโยชน์อะไรเนี่ย

"ใจร้ายเกินไปฉันยอมเสียเวลา มาส่งของกินให้เธอเลยน่ะฉันยอมเสียเวลากินข้าวมา ให้เธอกินเลยน่ะข่าวเที่ยง ฉันยังไม่ได้กินเลยนะ"

น่าสงสาร จังเลยชวนกินข้าวด้วยดีกว่าวันนี้อยากมีเพื่อนคุย

"มามากินข่าวด้วยกันวันนี้อารมณ์ไม่ดีอยากมีคนด่า"

อันที่จริงอยากมีคนคุยด้วยต่างหาก เเต่เเค่พูดไปอย่างนั้นละอยากรู้ว่าหมอนั้นจะทำยังไง

"งือใจร้ายทำไม่ต้องอยากด่าฉันด้วยฉัน ฉันแค่คิดถึงเลยมาหาทำไม่เธอใจร้ายอย่างนี้ "

พอพูดจบนางก็นั่งลงพื้นแล้วก็งอแงยังกะเด็กน้อย ฉันเลยกะจะทำเป็นไม่สน ใจแล้วเดินออกไป

"มะไม่ห้ามกันหนอยหรอฉันยอมลงทุ่นนั่งพื้นเลยน่ะ"

" ก็มาสิไม่ได้ห้ามนี้น่ามามากินข้าวด้วยกัน"

ระเหว่างที่กำลังกินข้าวกับเคชอยู่ก็มีการทะเลอะวิวาทกันเกิดขึ้น

"คะคารินเราหนีกันเถอะนะ เดียวเราจะโดนหางเลขกันไปได้"

"อื่อ"

ขณะที่เรากำลังหนีนั้น ก็มีคนมาจับมือฉันไป

เป็นคนใจง่ายคะ ลงในนี้ด้วยละกะ ลงทุกๆจันทร์นะจะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***