ทำใจ

ใช่ครับทิวกับดาวมาเที่ยวด้วยกัน น้ำตาไหลสิครับ แต่ตอนที่ผมมอง มันหันมาสบตาผมพอดี ผมรีบวิ่งออกจากร้าน พี่แทนวิ่งตามผม(พี่แทนแกเป็นคนดีซื่อสัตย์อะครับ วิ่งไปเช็คบิลก่อนค่อยวิ่งตามผมมา)ผมวิ่งห่างจากร้านมาประมาณ500เมตร ผมนั่งตรงฟุตบาทรอให้ตัวเองหยุดร้องไห้ พี่แทนค่อยๆเดินมาหาผมแล้วนั่งข้างผม พี่แทนพูดว่า มึงชอบมันสินะ นี้กูจะบอกให้มึงอย่าไปรักคนที่ไม่รักมึงเลย เจ็บใจป่าวๆวะ ผมตอบทั้งน้ำตา มันเป็นเพื่อนผมอะพี่แล้วมันก็ทิ้งผมไปมีเพื่อนใหม่แล้วผมจะอยู่กับใคร พี่แทนบอก กูไงทุกวันนี้มึงก็อยู่กับกู ตอนเที่ยงกูไปหามึงก็ได้โรงเรียนเดียวกันปะ ป่ะ ผมถามไปไหนพี่ พี่แทนบอกไปร้านอื่นไง ปะ ผมเลยลุกขึ้น ป่ะไปกัน

ผ่านมา 2 ปีแล้วครับ ที่ผมห่างหายจากทิว มันไม่ส่งข้อความอะไรมาหาผมเลย ผมเลยคิดว่ามันก็ดีแล้วแหละ มันคงจะมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับผม 😔แต่.... ผมกับพี่แทนตอนนี้ความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นแล้วนะครับ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันน ตอนนี้อยู่ ม.5แล้ว งานก็เยอะ กิจกรรมก็เยอะ ไหนต้องมาทำงานพาร์ทไทม์ ตอนเลิกเรียนอีก ผมลืมบอกครับผมทำงานพาร์ทไทม์ร้านกาแฟ ใกล้โรงเรียน เจ้าของร้านชื่อ พี่กาย หรือเฮียกายผมเรียกแบบนี้บ่อยครับ วันนี้เฮียกายไม่อยู่ร้านครับ ต้องไปหาหุ้นส่วนต่างจังหวัด เพื่อขยายสาขาของร้าน เฮียบอกผมแค่ว่า เฮียไม่อยู่ร้านนะ เดี๋ยวน้องเฮียจะไปดูร้านให้ ตู้ดๆ~~

นี้มันก็16:16 แล้วนะ น้องชายเฮียยังไม่มาอีก เฮ้ออ~อยู่ร้านคนเดียวอีกแล้ว โทรหาพี่แทนดีกว่า

ไม้: พี่แทนครับ วันนี้จะมารับผมมั้ย?

พี่แทน : พี่ยังไม่รู้เลยแทน จัดสถานที่สำหรับกิจกรรมวันพรุ่งนี้ยังไม่เสร็จเลยครับ

ไม้: ไม่เป็นไรครับพี่ ไม้กลับได้ใกล้เเค่นี้เอง

พี่แทน :โอเครครับ ดูเเลตัวเองดีๆนะครับ

ไม้ : ค้าบบผม รับทราบครับ ตู้ด..

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ ผมสังเกตเห็นเงา ดำๆใหญ่ๆข้างหลังผม ผมกลัวมากครับ ผมก็เลยนิ่งๆไว้ ไม่ทันไร ก็มีมือมาจับไหล่ผม ผมตกใจหันหลังไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว