สัญญารักจอมนาคราช[รามเกียรติ์] *รีไรท์ ชาติภพใหม่กับครอบครัวใหม่

มินตรา

อึก...!

มินตรา

//ลืมตา

ท่ามกลางความเงียบและมืดมิดมีร่างของหญิงสาวที่เปลื้อยเปล่าล่องลอยอยู่อย่างไร้จุดหมาย

มินตรา

(หือ?)

มินตรา

(ที่นี่...)

มินตรา

......//มองไปรอบ ๆ

มินตรา

ม.. มืดจัง...

มินตรา

ธ... ธีร์...!

มินตรา

ธีร์อยู่ไหน//น้ำตาคลอ

มินตรา

ม.. ไม่เอานะ

ร่างบางเริ่มหวาดหวั่นเมื่อตื่นมาพบแต่เพียงความมืดจึงเอ่ยเรียกชื่อคนคุ้นเคยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคลือ

มินตรา

มองอะไรไม่เห็นเลย//น้ำตาไหล

มินตรา

น่ากลัว//ร้องไห้

???

เจ้านาย...

มินตรา

เสียงทุ้มนุ่มลึกสองเสียงที่ประสานกันดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด

มินตรา

ค.. ใครน่ะ//สั่น

???

เรารอมานานเหลือเกิน

มินตรา

อะไร.. นะ?

???

เราจะได้พบกันอีกครั้งเสียที

มินตรา

ห้ะ?

???

เจ้านายของข้า...

มินตรา

น.. นี่!

มินตรา

เดี๋- อ้ะ!

เมื่อสิ้นเสียงปริศนาลอบตัวที่มืดมิดก็เเปรเปลี่ยนเป็นที่สว่างแสบตาไปทั่วบริเวณ

???

ดูสิ

???

น่าเกลียดน่าชังเสียจริง ๆลูกสาวข้า

???

อืม...(เสียงใครอีกกัน?)

???

//ลืมตา

???

หือ?

[???]

ลืมตาแล้ว

???

(เอ้ะ?)

???

(ข... เขี้ยว?)

[???]

ตื่นแล้วรึ?

[???]

เจ้าตัวน้อยของพ่อ//ยิ้ม

???

(ค... ใครเนี่ย?)

???

(แล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกัน?)

ด้วยความงุนงงมินตราเริ่มกรองตามองรอบ ๆสถานที่ตนอยู่

ห้องสีทองเหลืองอร่ามอันกว้างขวางเสียยิ่งกว่าห้าสรรพสินค้าขนาดกลางพร้อมประดับแซมด้วยพลอยเม็ดเล็ก

สิ่งของต่าง ๆล้วนสร้างจากทองคำทั้งสิ้น

???

(ไม่ใช่โรงพยายาบาลแน่ ๆ!!)

[???]

ดูที่ดวงตาของนางสิ//ตื่นเต้น

[???]

งดงามนัก

[???]

ราวกับขังดวงดาวเอาไว้มิมีผิด

???

(พูดอะไรของเค้าเนี่ย)

[???]

จริงอยากเจ้าว่า

???

(นี่มันสถานการณ์อะไรกัน!?)

???

(วางชั้นลงนะ!)

???

อ.. แอ้!!

???

....(เอ๋?!)

[???]

นางพูดแล้ว

???

(พูดไม่ได้!!?)

???

(ท.. ทำไมกัน)

???

(ถ.. แถมมือนี่มัน...)

???

(มือเด็กทารกนี่หว่า!!)

[???]

(อะไรกันเนี่ย!!!!)😱

[???]

(ม... มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่)

[???]

อ...😢//น้ำตาซึม

[???]

ง แงงงงงงงง้😭

[???]

มินตราตัวน้อยที่ไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ของตนเองในปัจจุบันในที่สุดก็ได้ปล่อยโฮออกมาในทันใด

ทำเอาชายปริศนาทั้งสองตกใจถึงขั้นสดุ้งและเริ่มล้นลาน

[???]

แงงงงงง!!!!!

[???]

ฮื่อ~!(ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ~!)

[???]

ฮืออออออออออออออ

[???]

อ.. โอ๋ ๆ//พยายามปลอบ

[???]

ย อย่าร้องเลยหนาลูกพ่อ

ชายปริศนาผมสีคล้ายผักชีญี่ปุ่นค่อย ๆเขย่าเด็กน้อยในอ้อมแขนของตนอย่างเบามือเพื่อหวังปลอบโยน

[???]

งื้อฮืออออ

[???]

ล... ลางทีนางอาจจักกลัวพระพักข์ของเสด็จพี่เป็นแน่

[???]

ถึงได้ร่ำไห้หนักถึงเพียงนี้!

[???]

....💢

ชายผักชีญี่ปุ่นพอได้ยินคำพูดดังกล่าวของน้องชายก็ทำเอารู้สึกหงุดหงิดเลือดขึ้นทันที

[???]

กุมภกรรณ...

กุมภกรรณ

พระเจ้าข้า?

[???]

^=^ ๋

ชายผักชีญี่ปุ่นยกมุมปากขึ้นแล้วส่งรอยยิ้มที่เย็นเยือกให้น้องชายของตนพร้อมกับแถมกำปั้นแห่งความเอ็นดู(?)ให้เป็นโปรโมชั่น

กุมภกรรณ

อั้ก!!

[???]

แงงงง😭

[???]

โอ๋ ๆ

แล้วจึงหันกลับมาปลอบลูกสาวต่อทันที....

[???]

เด็กดี~

[???]

ร้องไห้ไปใย

[???]

พ่ออยู่ตรงนี้หาได้มีผู้ใดมาทำอันตรายเจ้าได้

ร่างหนาที่โอบอุ้มเด็กน้อยค่อย ๆโน้มศีรษะลงแล้วจุมพิศที่หน้าผากของลูกน้อยอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล

กุมภกรรณ

😒

กุมภกรรณ

(นี่ไม่ใช่พี่ข้า)

[???]

(อ.. เอ๋?)

[???]

ฮ.. ฮึก...

[???]

😇//ยิ้ม

[???]

😶//มอง

[???]

เก่งมากเด็กดีของพ่อ

[???]

(ท.. ทำไมกัน...)

[???]

(ความอบอุ่นของคน(?) ๆนี้...)

[???]

(เป็นความอบอุ่นที่ต่างจากธีร์)

[???]

(ไม่เคยได้รับที่ไหนมาก่อนเลย)

[???]

(...มีความสุขจัง)

???

เจ้าพี่...

น้ำเสียงหวานนุ่มดังขึ้นจากทางประตู

[???]

มณโฑ... อินทรชิต

นางมณโฑ

//ยิ้ม

อินทรชิต

//พยุงมณโฑอยู่

[???]

(มณโฑ...?)

[???]

(อินทรชิต?)

[???]

(ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหน?)

[???]

(อ้ะ!)

[???]

(ใช่แล้ว...)

[???]

(ถ้านั่นคือนางมณโฑกับอินทรชิตจริง)

[???]

(อีกคนก็... คงจะเป็น...)

[???]

(ทศกัณฐ์น่ะสิ!?)

ทศกัณฐ์

ร่างกายดีขึ้นแล้วรึ?

นางมณโฑ

เพคะ

นางมณโฑ

หม่อนชั้นอยากดูหน้าลูกเพคะ

ยักษ์หนุมค่อย ๆพยุงมารดาไปยังแท่นทองคำที่ปูด้วยผ้าไหมสีทอง

อินทรชิต

ลูกเองก็อยากอุ้มน้องด้วยพระเจ้าข้า

ทศกัณฐ์

เช่นนั้นก็มาสิ

ทศกัณฐ์

น้องเจ้าพึ่งหยุดร้องไปเมื่อครู่

อินทรชิต

//ดีใจ

ได้ยินเช่นนั้นแล้วยักษ์หนุมจึงรีบเดินเข้าไปหาบิดาแล้วค่อย ๆช้อนร่างทารกน้อยเข้ามาในอ้อมแขนที่แข็งแรงของตนทันที

อินทรชิต

//เดินมาหามณโฑ

อินทรชิต

พวกนางตัวเล็กดูบอบบางนักพระเจ้าข้า//จับมือนางเอก

อินทรชิต

ตัวนางมีกลิ่นของน้ำผึ้งอ่อน ๆด้วยพระเจ้าข้าเสด็จแม่😃//ดมตัวนางเอก

[???]

(เอ๋? จริงดิ?)

นางมณโฑ

ตอนเจ้าเองก็โตกว่านี้เพียงนิดเท่านั้นแลอินทรชิตเอ๋ย

[???]

....//กำนิ้วอินทรชิต

อินทรชิต

[???]

อู

อินทรชิต

💘//โดนดาเมจ

ทศกัณฐ์

กุมภกรรณ

พระเจ้าข้า?

ทศกัณฐ์

ไปเรียกโหนทุกคนและพิเภกมา

กุมภกรรณ

หืม?

กุมภกรรณ

เหตุใดเป็นข้าล่ะ?

ทศกัณฐ์

ข้าใช้เจ้า ๆก็ไปซะ

ทศกัณฐ์

หรืออยากโดนอีกสักรอบ//กำหมัด

กุมภกรรณ

.....

แล้วยักษ์กุมภกรรณก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง....

???

อาอู้~

[???]

(หืม?)

เสียงเล็กหวานที่ไม่เป็นภาษาดังขึ้นจากบนแท่นทองคำ

นางมณโฑ

เจ้าตัวเล็กอีกคนน้อยใจเสียแล้วรึเนี่ย~

นางมณโฑ

//อุ้ม??

นางมณโฑ

ดูหน้าพี่สาวเจ้าสิเด็กน้อย

[???]

หู?

[???]

//หัน

[???]

อือ~

[???]

.....

[???]

(น.. น่ารักจัง~)😍

มินตราน้อยที่โดนดาเมจเข้าจัง ๆเผลอยื่นมือน้อย ๆเข้าไปจิ้มแก้มอีกฝ่ายอย่างลืมตัว

[???]

อืน~😄

[???]

....

[???]

อู๊~😆

[???]

อิอิ~//หัวเราะ

[???]

อาหย๋า~>v<

[???]

อาแหะ

[???]

อูอู้~

ทารกน้อยทั้งสองโต้ตอบกันไปมาอย่างสนุกสนานราวกับกำลังพูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว

ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างฟังไม่รู้ความแต่อย่างใด....

อินทรชิต

😶

นางมณโฑ

คิก😊

ทศกัณฐ์

ฮึ ๆ^^//ยิ้ม

สามพ่อแม่ลูกมองดูร่างน้อยทั้งสองหยอกล้อกันด้วยความเอ็นดู

ในยามนี้เป็นเวลาของครอบครัวที่อบอวลไปด้วยความปิติสุขสม

หากแต่เวลาเช่นนี้นั้นไม่เคยอยู่ได้นานนัก...

ก็อก ก็อก ก็อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

กุมภกรรณ

เสด็จพี่

กุมภกรรณ

เหล่าโหนกับพิเภกมาถึงแล้วพระเจ้าข้า

ทศกัณฐ์

เข้ามาได้

ประตูสีเหลืองทองที่ถูกแกะสลักลายกนกอย่างสวยงามถูกเปิดออกพร้อมกับร่างหนาจำนวนนับสิบค่อย ๆคลานตามยักษ์ทั้งสองตนที่เดินเข้ามา

ตปก.

ถวายบังคมสูงสุดแด่เจ้าเหนือหัวพระเจ้าข้า//กราบ

ทศกัณฐ์

อืม//ยช.

พิเภก

ถวายบังคมเสด็จพี่//ทำความเคารพ

ไม่ได้กราบนะจ้ะ

ทศกัณฐ์

พิเภก

พระเจ้าข้า

ทศกัณฐ์

ตรวจดวงชะตาของลูกสาวข้าทั้งสองคน

พิเภก

รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า

พิเภกกล่าวรับคำสั่งของพระเชษฐา*ของตนแล้วเริ่มคำนวนตรวจดวงชะตาของหลานสาว

*แปลว่าพี่ชายนะจ้ะ

ทั่วทั้งห้องบัดนี้เหลือเพียงเสียงหยอกล้อกันของธิดาน้อย

เนื่องจากเหล่าครอบครัวราชวงศ์อสุรา*ต่างก็พากันลุ้นระทึกกับดวงชะตาของพระธิดาฝาแฝด

*ยักษ์ อสูร

พิเภก

.....

โหรยักษ์พิเภกที่ตรวจดวงชะตาของสองธิดาน้อยอยู่ก็แปลกใจจึงเงยหน้าแล้วใช้แว่นวิเศษที่องค์ศิวะเคยประทานให้ตนเพ่งมองไปยังทางสองธิดาแฝด

พิเภก

ไม่น่าเชื่อ...

ทศกัณฐ์

ทำไมรึ?

กุมภกรรณ

อินทรชิต

ยักษาทั้งสามอุทานถามออกมาด้วยความแปลกใจ

พิเภก

ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า

ไม่รู้เขียนถูกมั้ย😅

พิเภก

นางทั้งสองล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีบุญาธการมาเกิด

พิเภก

ยิ่งอีกนางยังมีชะตาที่แปลกนัก

ทศกัณฐ์

แปลกอย่างไรรึ

พิเภก

ขอประทานอภัยเสด็จพี่

พิเภก

เรื่องนี้ข้าคงมิอาจกราบทูลท่านได้

ทศกัณฐ์

เพราะอะไรกัน?

พิเภก

มันเป็นเรื่องอดีตชาติของนาง

พิเภก

ซึ่งข้ามิอาจบอกได้

[???]

(เฮือก!)

[???]

(พิเภกเห็นอดีตชั้นหรอ!?)

นางมณโฑ

หืม?

นางมณโฑ

เป็นกะไรไปลูกแม่

[???]

....

[???]

อู้//ส่ายหัว

นางมณโฑ

.....

ทศกัณฐ์

เจ้าว่าต่อเถิด

พิเภก

พระเจ้าข้า//พยักหน้า

พิเภก

ธิดาผู้เล็กนางมีชะตาให้คอยติดตามพี่สาวไป

พิเภก

และในอนาคตนางทั้งคู่จักได้พบกับคู่ครองที่มีบุญาธิการเช่นเดียวกัน

เมื่อได้ฟังเช่นนั้นพญายักษ์ก็รู้สึกปลื้มปลิมเป็นยิ่งนัก

พิเภก

แต่...

ทศกัณฐ์

แต่กะไร

พิเภก

ธิดาคนแรกของท่านหากปล่อยให้นางอยู่ในเมืองของเรานางจักนำพาหายนะมาสู่เมืองและเผ่าพันธุ์ยักษาของเรา

พิเภก

จำเป็นต้องประหารเสียให้สิ้นพระเจ้าข้า

ทุกผู้ในที่นั้นเมื่อได้ยินคำทำนายดังกล่าวก็พากันใจเสียไปเสียทั้งหมด

[???]

(ประหารเลยหรอ?)😱

[???]

อู๋?😶

อินทรชิต

หายนะ....

นางมณโฑ

ไม่จริง...

นางมณโฑ

โกหก!!

[???]

อุ๊//สดุ้ง

ทศกัณฐ์

มณโฑ

นางมณโฑ

เมื่อครู่ก็พูดอยู่หยก ๆว่าพวกนางเป็นผู้มีบุญมาเกิด

นางมณโฑ

แล้วจักนำหายนะมาให้ได้อย่างไรกัน!!

นางมณโฑ

อ้ายมุสา!!

นางมณโฑ

บังอาจป้ายสีลูกกูรึ!!

มเหสีแห่งพญายักษ์รู้สึกโมโหเมื่อได้ยินคำกล่าวของน้องผัวจึงตะหวาดเสียงด่าทอพิเภกในทันที

อินทรชิต

เสด็จแม่...

พิเภก

สิ่งที่กะหม่อมกลาบทูลไปเป็นความสัตย์จริงทั้งหมดหาได้มีวาจามุสาอยู่ไม่

ทศกัณฐ์

....

กุมภกรรณ

(จริงรึเนี่ย....)

ทศกัณฐ์

(ต้องประหารพวกนางรึ...)

นางมณโฑ

ไม่นะเพคะ

นางมณโฑ

เจ้าพี่อย่าทรงปักใจเชื่อเลยหนาเพคะ

นางมณโฑเข้าไปกอดแขนอ้อนวอนขอพญายักษ์อย่าได้เชื่อคำทำนายประหารลูกสาวตน

ทศกัณฐ์

พวกเจ้าที่เหลือ

ตปก.

พ.. พระเจ้าข้า!

ทศกัณฐ์

ตรวจดวงชะตาลูกสาวเราอีกครั้ง

ทศกัณฐ์

แล้วบอกเราด้วยความสัตย์จริง

ทศกัณฐ์

หากมันผู้ใดริอาจพูดปรตแม้เพียงคำเดียว...

ทศกัณฐ์

เราจะประหารมันทั้งโครต!

ตปก.

ร.. รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า//กราบ

พญายักษ์สั่งเหล่าโหนหลวงที่เหลือด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือกสร้างความหวาดกลัวให้เหล่าข้าราชบริพาณทั้งหลายในที่นั้น...

[???]

(ฆ่าทั้งโครตเลยหรอ...)

เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า ชั่วยามแล้วชั่วยามเล่า...

เหล่าโหนหลวงนับสิบล้วนแต่ถวายคำทำนายแก่นายเหนือหัวของตน

แต่ไม่ว่าจะผู้ใดก็ล้วนกล่าวเช่นเดียวกับพิเภก

นางมณโฑ

ม... ไม่นะ...//ร้องไห้

นางมณโฑ

ลูกแม่...

ชายาพญายักษ์กอดร่างลูกสาวฝาแฝดพร้อมร่ำไห้น้ำตาเเทบเป็นสายเลือดเมื่อคิดว่าลูกในไส้ของตนที่พึ่งคลอดออกมายังไม่ถึงวันก็จะต้องถูกฆ่าเสียแล้ว

อินทรชิต

....

อินทรชิต

(จะต้องฆ่าพวกนางจริง ๆน่ะรึ)

บุตรชายสุดรักของพญาทศกัณฐ์เองก็เศร้าใจที่ตนจักไม่ได้คอยเฝ้าดูน้องสาวร่วมอุทรเติบโต...

กุมภกรรณ

(ข้ายังมิทันได้อุ้มหลานข้าเลย...)

พญากุมกรรณเศร้าเสียดายที่ตนยังมิทันจักได้อุ้มชูเอ็นดูหลานตัวน้อย ๆเลยเสียด้วยซ้ำ

พิเภก

.....

พิเภก

(ช่างเป็นโชคชะตาที่น่าสังเวชนัก...)

พิเภกโหนผู้ที่ทำนายชะตาของพระธิดาทั้งสองรู้สึกเสียใจต่อลิขิตชะตาของหลานสาวตน...

ทศกัณฐ์

....

ทศกัณฐ์

//เดินไปหามณโฑ

ทศกัณฐ์

ส่งพวกนางมาให้ข้า

นางมณโฑ

พระองค์ทรงคิดจักทำอะไรเพคะ

ทศกัณฐ์

ข้าไม่คิดจะฆ่าลูกสาวในไส้ดอก

นางมณโฑ

....

นางมณโฑส่งตัวลูกสาวทั้งสองให้แก่พญายักษ์ด้วยมือที่สั่นเคลือ

ทศกัณฐ์

//อุ้มเด็กทั้งสอง

ลำแขนแข็งแรงโอบอุ้มธิดาน้อยของตนด้วยความอ่อนโยน

[???]

อู...

[???]

.....

[???]

//ค่อย ๆเงยมองหน้าทศกัณฐ์

[???]

พญาทศกัณฐ์ร่ำไห้น้ำตาสีใสหลั่งไหลอาบสองแก้มด้วยความเศร้าโศกา...

พร้อมใช้หัตถา*ที่เหลือนำถุงผ้าไหมสีทองขนาดเท่าฝ่ามือคนออกมาแล้วหยิบสิ่งของในนั้น

*มือ

[???]

(แหวนคู่..?)

ทศกัณฐ์

ราชวงศ์แห่งกรุงลงกามีวัฒนธรรมที่ทำกันมาทุกรุ่น...

ทศกัณฐ์

คือบิดาจักต้องมอบเครื่องประดับที่ถูกปลุกเสกเป็นเครื่องรางให้กับบุตรของตน

ทศกัณฐ์

พ่อใช้เพลาเก้าเดือนเต็มเพื่อสร้างสิ่งนี้ให้พวกเจ้า

ทศกัณฐ์

เดิมทีตั้งใจว่าจักรอพวกเจ้าอายุสัก ๕ ขวบแล้วจึงค่อยมอบมันให้...

ทศกัณฐ์

แต่คงต้องให้ตั้งแต่บัดนี้...

ทศกัณฐ์

ขอให้มันช่วยคุ้มครองเจ้าแก้วตาของพ่อให้แคล้วคลาด...

ทศกัณฐ์

หากว่าพ่อยังมีวาสนาหวังว่าจักได้พบเจอและโอบอุ้มพวกเจ้าอีกครา...//ใส่ให้ทั้งสอง

เจ้ากรุงลงกากล่าวคำพูดออกมาพร้อมน้ำตาพรางสวมสร้อยคอที่ร้อยแหวนปลุกเสกให้ธิดาน้อยของตนด้วยมือที่สันเทา

[???]

....//กำแหวนไว้

[???]

อูน~//เล่นแหวน

ทศกัณฐ์

ลาก่อน... ลูกสาวข้า

หลังจากเอ่ยคำลาแล้วพญายักษาจึงโน้มศีรษะลงจุมพิศที่หน้าผากของทารกน้อยทั้งสอง

เป็นการบอกลาพร้อมน้ำตาแห่งความอาลัย....

[???]

อาฮ่า~😄

[???]

....

[???]

//ยิ้ม

ทศกัณฐ์

.....

ทศกัณฐ์

ถ่ายทอดคำสั่ง...

ทศกัณฐ์

พระธิดาทั้งสองเกิดมาเป็นกาลกิณีต่อบ้านเมืองแลเผ่าพันธุ์ยักษ์

ทศกัณฐ์

จงนำตัวพวกนางใส่ผอบลอยลงทะเลไป!!

นางมณโฑ

เจ้าพี่!!

อินทรชิต

เสด็จพ่อ!

พิเภก

....

ตปก.

รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า

เหล่าโหนหลวงคลานเข้ามารับร่างของพระธิดาน้อยไป

นางมณโฑ

ไม่!!

นางมณโฑ

เอาลูกข้าคืนมา!!

ทศกัณฐ์

//หยุดมณโฑไว้

นางมณโฑ

ปล่อยหม่อนชั้นนะเพคะ!!

นางมณโฑ

ลูกแม่~!!

นางมณโฑ

ฮ.. ฮึก...

นางมณโฑ

//เป็นลม

นางมณโฑตะโกนสุดเสียงเรียกให้คืนลูกสาวตนพร้อมน้ำตาแล้วเป็นลมไปด้วยความอ่อนล้า

จบตอน...

แอด

วันนี้แอดแต่งเพลินไปหน่อย(แต่ก็แก้หลายรอบอยู่นะ)

แอด

ตอนนี้เลยอาจจะยาวกว่าปกติ"นิดหน่อย"นะคะ

แอด

นิดหน่อยจริงจร๊ง~

แอด

แล้วก็ตอนที่แล้วลืมบอก

แอด

เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่รามเกียรติ์เพลียว ๆนะ

แอด

อาจจะมีรามยณะแทรมด้วยนิดหน่อย

แอด

บวกกับตำนานอื่น ๆมาเพิ่มอีก

แอด

อาจมีการไปเที่ยวทะเลบ่อย ๆนะ

แอด

แค่นี้แหละ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ