(เป็นเเค่เรื่องสมมุติ ไม่ใช่เรื่องจริงนะครับ)
สวัสดีครับ ผมธามนะครับ ตอนนี้อายุ48 ผมอาศัยอยู่ที่โรงแรมเเห่งหนึ่ง ราคาไม่เกิน500ครับ ห้องก็จะเละเทะหน่อยเพราะราคามันถูก ผมอยู่คนเดียวนะครับ พ่อเสียไปตั้งแต่ผมอายุ25 ส่วนเเม่.. ไม่รู้สิครับ ผมไม่ได้เห็นหน้าเเม่ตั้งเเต่เกิดมา ผมถามพ่อ พ่อก็เอาเเต่เงียบ เห้อ ชีวิตผมนี้มันเเย่จริงๆนะครับ
วันจันทร์ที่สดใส เเดดร้อนๆ
ธาม:เห้อ เหนื่อยจริงๆเลย
(?):เร็วๆเห็นไหมคนเขารีบ
ธาม:ครับๆ
ห้อง
อึก ได้พักสักที เห้อทำงานวันเเรกก็เหนื่อยเเทบตาย จะบ่นทำไมวะธาม ชีวิตมึงเกิดมาเเย่เองนิ ผมได้เเต่พูดว่าตัวเอง
เห้อ เเค่ได้พักก็ดีเเล้ว งั้นก็ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี
(?):ไอ้ธามตื่นได้เเล้ว
ธาม:อือ
(?):ไอ้ธามมึงตื่น
ธาม:ครับ
ธาม:...
เมื่อผมลุกขึ้นมาจากที่นอน สิ่งเเรกที่ผมเห็นก็คือ
ธาม:พ...พ่อ
(ขอจบเเค่นี้นะครับ พอดีคิดไม่ออก)
