ณ.โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
ตึก ตึก ตึก.. เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบวิ่งตรงไปที่หน้าห้องฉุกเฉิน "ไอรินนนน แกอยู่ที่ไหน" เหมยตะโกนพร้อมกับร้องไห้ เรียกหาไอรินที่เป็นเพื่อนของตนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน "ญาติคนไข้ใจเย็นๆก่อนนะคะ" พยาบาลบอกให้เหมยทำใจเย็นๆแล้วนั่งรอก่อน "พี่คะเพื่อนหนูเป็นยังไงบ้างคะ" เหมยถามหาเพื่อนอย่างร้อนใจ "ญาติคุณไอรินอยู่ที่ไหนครับ" คุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินอย่างกังวล "อยู่นี่ค่ะคุณหมอ เพื่อนหนูเป็นยังไงบ้างคะ" เหมยถามหมออย่างร้อนใจ "ผมต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คนไข้มาช้าไปตอนนี้สารเคมีกระจายไปทั่วอวัยวะสำคัญหมดแล้วครับ"สิ้นสุดเสียงหมอ เหมยเข่าทรุดลงพื้นแล้วปล่อยโฮออกมาพักใหญ่ "ทำไม แกมีอะไรแกไม่บอกฉันว่ะ"เหมยนั่งร้องไห้และโทษตัวเอง
เหมยพาร่างตัวเองเดินออกมาจากโรงพยาบาล ขณะที่กำลังข้ามถนน มีแสงไฟจากรถบรรทุกส่องมาที่หน้าของเหมย ตู้ม! ร่างของเหมยกระเด็น และเสียชีวิตทันที "ทำไมแกไม่รอฉันก่อนว่ะไอริน ฉันยังไม่ทันได้บอกชอบแกเลยด้วยซ้ำ"เหมยเสียใจและรู้สึกว่ารอบข้างมืดไปหมด "ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะทำให้แกมีความสุขไม่ต้องมาเจอคนเฮงซวยแบบนั้นเด็ดขาด" แสงสว่างปรากฏอยู่ตรงหน้าเหมย "เหมย ไอ่เหมย เหม่ออะไรในคาบเนี้ย ฉันเรียกตั้งนานแล้วเดี๋ยวอาจารย์ก็ดุหรอก"เสียงอ่อนโยนของไอรินปลุกเหมยให้ได้สติขึ้น เหมยมองภาพที่อยู่ตรงหน้าไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ได้แต่ปล่อยโฮออกมาพร้อมกอดไอรินไว้แน่น "ไอริน ฉันคิดถึงแก ทีหลังแกอย่าทำอย่างนี้อีกนะ" เหมยกอดไอรินไว้ไม่ยอมปล่อย "ไอ่เหมย แกเป็นอะไรของแกเนี้ยปล่อยฉันนะเว้ย" เสียงไอรินตกใจที่จู่ๆเหมยก็เข้ามากอด "ไอริน เหมย ออกมายืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้" เสียงอาจารย์เรียกทั้งคู่ออกไปยืนหน้าห้องเพื่อลงโทษ "ไอรินฉันขอโทษนะเว้ย"
เหมยได้สติแล้วจึงขอโทษไอริน "ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แกเป็นอะไรไป" ไอรินถามเหมยด้วยความเป็นห่วงพร้อมจับหน้าผากเหมยดูว่าไม่สบายตรงไหนรึป่าว "อ๋อ ฉันแค่ฝันร้ายอ่ะ" เหมยตอบปัดไปไม่อยากให้ไอรินเป็นห่วง "ก็ว่าอยู่ ตกใจหมดเลย" ไอรินตอบพร้อมกับขำเหมย "เอ่อ ไอรินวันนี้พักเที่ยงแกขึ้นไปบนดาดฟ้ากับฉันหน่อยดิ" เหมยพูด "เอ่อ ได้ดิงั้นเดี๋ยวแวะซื้อขนมขึ้นไปกินด้วยเนาะ" ไอรินตอบด้วยแววตาวิบวับเมื่อคิดถึงขนม "อืม"เหมยตอบสั้นๆ
บนดาดฟ้า
ทั้งสองเปิดประตูขึ้นมา เหมยปิดประตูและดันไอรินเข้ากำแพง "เห้ยเหมย แกจะทำอะไรอ่ะ"ไอรินถามด้วยความตกใจ "ไอริน ฉันว่าฉันชอบแกว่ะ" เหมยตอบไปพร้อมกับหน้าแดง "แกพูดบ้าอะไร ฉันว่าจะลองคบกับพี่แม็คอยู่" ไอรินตอบด้วยความสงสัย "ก็ฉันไม่ชอบเวลาที่แกอยู่กับไอ่พี่แม็คนั่น" เหมยตอบพร้อมสบตาไอริน ต่างฝ่ายต่างหน้าแดง เขินกัน เหมยเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ "ฉันชอบแกจริงๆนะไอริน" เหมยพูด พร้อมก้มหน้าลงไปจูบไอริน ไอรินตกใจเบิกตาโต แต่ก็ไม่ขัดขืน แล้วหลับตาพร้อมจูบตอบ "ฉันชอบแก ฉันอยากเป็นแฟนกับแก" เหมยยืนยันคำเดิมกับไอริน "แต่ว่าเราเป็นเพื่อนกันนะ"ไอรินตอบพร้อมกับหน้าแดงไปด้วย "เพื่อนกันได้ที่ไหน" เหมยพูดจบก็ก้มลงจูบไอรินซ้ำอย่างอ่อนโยน
จบบริบูรณ์.
