ยิมตอนนี้ได้คบกับโซะดะได้5ปีเเล้วค่ะเเต่ตอนนี้พวกเรายังไม่เคยมีอะไรกันเลยเเต่ก็เเอบนอยเหมือนกันนะรักเขาเหมือนกันมาก
"มาเเล้ว"ตอนกลับมาถึงบ้านทุกเย็นกลับมาด้วยถ้าท่าทีเหนื่อยเเละอ่อนเเรงเเต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะไปเที่ยวกับเพื่อนต่อให้ได้
" มากินข้าวกันโซะดะ "
"วันนี้เขาขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนนะ"พูดด้วยน้ำเสียงอ้อน
จนเราก็ไม่ได้กินข้าวด้วยกันทำไทเขาถึงต้องทำอย่างนี้กับเราด้วยเขาเริ่มเบื่อเราเเล้วใช่ไหม
01.00น.
"นี่เราต้องนอนคนเดียวใช่ไหม"
หลังจากยิมทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ได้มาอ่านหนังสือเเก้เหงาคนเดียวเเละคิดเรื่องของเราสองคนว่าจะไปกันรอดไหมเราควรเลิกกับเขาเลยดีไหม
03.00น.
ฟับ ฟุบ
"กลับมาเเล้วครับ"ยิมที่หันมามองเขาเเล้วกำลังลุกออกจากเตียงนอน
"จะไปไหนยิม"โซะดะเอ่ยถามยิมด้วยความอยากรู้
"จะไปหาอาหารมาให้"ยิมเอ่ยก่อนจะเดินหนีไป
"ไม่กิน"โซะดะตอบก่อนมองยิมด้วยตั้งคำถาม
"ฉีดน้ำหอมหรอ"ยิมรู้สึกคุ้นกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงที่มาจากตัวโซะดะ
"อย่ามายุ่งได้ป่ะ"
คำตอบสั้นๆทำให้ใจของเราโครตเจ็บ
"นี่จะไม่สนใจกันเเล้วใช่ไหม"
"มาคุยกันใหม่ดิ"
"จะนอนเเล้ว"
"เราเเค่จะ"
"คนจะนอนอย่ากวนดิ"
"เเต่ฉันมาเรื่องจะถามนายๆ"
"กูบอกว่าอย่ามายุ่งไง"โซะดะกระชากเเขนยิมอย่าเเรงก่อนจะพูดใส่ยิมเสียงดัง
"คือ ผมอธิบายได้นะ"หลังจากที่ตะโกนใส่ยิม
"หยุด หยุดอยู่ตรงนั้นเเหละฉันไม่ได้อยากได้ยินจากปากของนายอีกเเล้ว"
ยิมได้เดินหนีโซะดะออกจากห้องก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ
วันต่อมาเวลา09.00ตื่นมาโดยสภาพอิดโรยหลังจากเมื่อคืนร้องไห้อย่างหนัก
"ยิมตื่นเเล้วหรอ"ยิมผิดหวังอีกเเล้วที่ต้องตื่นมาเจอใครบางคนที่นั่งรออยู่ก่อนเเล้ว
"ทำไมวันนี้นายไม่ไปทำงานของนายละ"ยิมมองมาที่เขาโดยสายอันเย็นชา
"เอ่อออคือว่าที่ทำงานน่ะเขาหยุด2เดือนต้องปรับปรุงสิ่งก่อสร้างอีก"
"ออ อย่างงั้นหรอ"ยิมไม่ได้สนใจโซะดะเหมือนที่ผ่านมาเเล้วไม่เยื้อใยต่อกัน
"งั้นออกไป ปข้างนอกไหม"
"วันนี้มีธุระอ่ะ"ยิมได้พูดตัดบทโซะดะเหมือนที่เขาเคยคุยกับยิม
"ขอโทษนะ"เอ่ยบอกเบาๆเเต่ยิมกลับได้ยินทุกอย่างเเต่ก็ไม่สนใจโซะดะเหมือนเเต่ก่อน
"ยิมเดียวก่อนอย่าพึ่งไป"
"นี่ น ปล่อยนะ"ยิมตกใจที่เขามาทำกับยิมเเบบนี้
ผมของโทษนะที่ให้ยิมอยู่คนเดียวมาตั้งนานเเต่ผมก็ได้รู้เเล้วว่าผมรักคุณมากนะยิมเเต่ผมก็ไม่ได้ือะไรให้คุณบ้างเลยเเต่ยิมกลับทำเพื่อผมมาโดยตลอดอย่าทิ้งผมไปได้ไหม อย่าทิ้งผมน่ะผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมาโดยตลอดว่าผมมันเห็นเเก่ตัวมากๆ
ขอโทษอย่าไปจากผมเลยน่ะยิม
กลับมาอยู่กลัยผมเหมือนเดิมน่ะ
ยิมได้พยายามเเกะมือโซะดะออกจากเอวของตัวเอง
"เรื่องผู้หญิงคนนั้นที่ไปด้วยกันเป็นเรื่องจริงสินะ"
"ถ้าเราเลิกกันคุณจะไปมีอะไรกับผู้หญิงของคุณก็เเบ้วเเต่คุณเลยผมจะไม่ยุ่งกับคุณอีกเเล้ว"
โซะดะได้เเต่ตกใจกับคำพูดของยิม
"ผม ผ ไม่เลิกอ่ะยิมก็รู้ว่าผมรักยิมมากนะของร้องอย่าไปเลยน่ะยิม"
โซะดะอ้อนวอนขอร้องยิมอย่างหนัก
"ฉันขอพอเเค่นี้กับคุณนะฉันให้โอกาสคุณจนไม่รู้จะให้ยังไงเเล้ว"
"เฮ้ออ ฉันต้องใช้วิธีนี้กับเธอเเล้วสินะ"เดินมากนะชากเเขนยิมอย่างรุนเเรง
ก่อนจะผลักยิมเข้ามาที่ห้องก่อนจะล๊อกห้องเเล้วเอาบางอย่างที่เกะ
"จะทำอะไร อือ อือ อือ"โซะดะได้จูบปากคุณอย่างดิบเถื่อน เเละนำยาปรุกเซ็กใส่ปาก...
ตอนนี้ยิมรู้สึกร้อนมากมองอะไรไม่ค่อยชัดเบลอ
จนไดเห็นเขายืนถืออะไรบ้างอย่าง
ยิมกำลังพบายามคลานนี้เเต่ก็หนีไม่พ้นเขาได้จับขายิมเเละลากมาทำให้หัวชนกับขอบเตียงจนหัวยิมมีเลือดออก
"อยู่นิ่ง"เขาก่อนจะลากเเละอุ่มมาที่เตียง
"ปล่อย ปล่อย ฉันนะ"พยายามที่จะหนีเขาเเต่ก็โดนโซะดะตบเข้าที่หน้าอย่างเเรง
"'เด็กมันไม่ยอมอยู่นิ่งคิดเเต่จะหนีก็ต้องโดนอย่างนี้ซะบ้าง"
โซะดะเข้ามาจูบยิมร้อนเเรงทำให้ปากของยิมเจ็บมากเขาได้สอดนิ้วเข้ามาที่น้องสาวของยิม
"อ๊างงง อ๊ะ"ยิมได้ครางออกมาอยากกลั้นไม่ได้
โซะดะได้เร่งจังหวะจนยิมเสร็จก่อนจะจับหัวยิมมาที่เเกนกายเขาใส่เข้าที่ปากของยิม
"ฮึก อ อึก อือ"ยิมร้องออกอย่างเจ็บก่อนโซะดะจะเสร็จในปากของยิม
"กลืนลงไปซะ"โซะดะเดินมาผมยิมก่อนจะกระชากตัวยิมลงไปที่เตียง
โซะดะได้สอดเเกนกายของตัวเองเขามาที่ตัวของยิม
"ทำไมเเน่น เเเละคับจังว่ะ"
เเละเข้าไปที่จุดลึกที่สุดก่อนโซะดะจะขยับเร็วขึ้น
ยิมร้องออกมาอย่างเสียวเมื่อโดนตจดที่ลึกที่สุด
"อ๊างง อ๊ะ...เจ็บไม่ไหวเเล้ว"
ยิมจิกที่นอนเพื่อระบายความเสียว
โซะดะกระเเทกถี่ขึ้น
"อ๊ะ...อ๊างงง..จะเสร็จเเล้ว"ก่อนจะเร่งความเร็วเเละเเตกใส่ในตัวยิม
โซะดะได้หันข้างมานอนกอดยิมเเล้วหลับไปเเต่ยิมยังไม่ได้นอนจะย้อนไปเรื่องที่ทำมาเมื่อกี้ย้อนกลับเข้ามาในหัว
เวลา00.00กว่า
เดินมาที่ประตูเเละพยายามเปิดอย่างหนักเเต่ก็เปิดไม่ออกสักที
ขณะที่ยิมกำลังหาวิธีเปิดประตูนั้นเเต่ไม่ทันได้สังเกตว่าโซะดะว่าได้ตื่นขึ้นมาเเล้ว
"ยิมจะไปไหน"โซะดะเดินมากอดยิมจากด้านหลัง
หายเจ็บเเล้วสินะถึงได้ลุกขึ้นมาได้เรื่องที่คุณขอหยุดเรื่องผู้หญิงหยุดก็ได้อยู่เเล้วเเต่ยิมต้องมาเป็นที่รองรับอารมณ์ให้ผมนะครับ
ก่อนภาพตัดไป
