เเม่เอ๋ย:เอ้าสำเภามาๆ มานั่งม่องนี้
เเม่เอ๋ยลุกขึ้นจากเเคร่อีกตัวเพื่อให้สำเภานั่งพอสำเภานั่งลง จากนั้นเเม่เอ๋ยก็ถามสำเภาขึ้นว่า
เเม่เอ๋ย:สำเภาเป็นจังได๋ล่ะ
สำเภา:กะดีครับเเม่ เเล้วนวลเป็นจังได๋ครับ
เเม่เอ๋ย:กะคือจังเห็นหน่ะหล่ะ นวลมันกะยังบ่ตืนนิหล่ะ
ไม่ทันขาดคำ นวลก็รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมพูดว่า
นวล:ลูกข่อยอยู่ไสๆ !!!
นวลพูดด้วยความวิตกกังวล เเต่เเม่เอ๋ยก็ได้ทำการอุ้มเด็กคนนั้นมาให้นวล
เเม่เอ๋ย:นินวลหลานเเม่
นวล:ลูกเเม่
นวลพูดพรางน้ำตาก็พลั่งพลูออกมา
ยายจันทร์:ละหนิมึงสิตั้งซื่อลูกมึงว่าจังได๋
นวล:ลูกข่อยมีผิวโตเนียนสะอาดท่าอาบน้ำเเล้ว ท่าสั่นข่อยสิตั้งซื่อว่า “นวลตา”
ทุกคนพูด:นวลตา
นวล:เเมนจ้า
สำเภา:ซื่อกะเบิ่งเข้าใจง่ายข่อยมักเด้
ยายจันทร์:ยายกะคึดว่ามันกะดูง่าย เเต่มันมีความหมายของมันคือกันเด้
นวล:เเม่ล่ะจะ
เเม่เอ๋ย:มึงว่าจังไสกะจังสั่นล่ะ ล่ะพ่อมักบ่ ?
พ่อสม:ข่อยมักหลายเลยหละ เเต่ที่พ่อดีใจที่สุดคือพ่อมีหลานเลี้ยงเเล้ว
พ่อสมพูดด้วยความดีใจออกมา ทุกคนต่างยิ้มเเย้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน เเต่นวลนั้นดันทำหน้าเครียดเพราะคิดเรื่องพ่อกำนัน เเละกลัวว่าลูกของตนจะไม่ปลอดภัยจากกำนันเพิ่ม
เรื่องราวนั้นผ่านไปไวเหมือนโกหกจนปัจจุบัน นวลตานั้นอายุ 24 ปี บริบูรณ์
เสียงข้าวสารที่เสียดสีกับกระด้งเกิดเสียงดัง เเกร๊บ เเกร๊บ นวลที่นั่งอยู่ที่เเคร่ใต้ถุนบ้านนั้นได้เก็บกากสิ่งสกปรกออกจากข้าวเปลือก ส่วนนวลตานั้นได้ตากผ้าอยู่บนเรือนเสียงสะบัดน้ำออกจากเสื้อผ้าดัง สาด สาด เสียงเอี๊ยด อ๊าดดังตามเสียงเหยียบเท้าของนวลตาที่อยู่บนเรือน เเต่ในระหว่างที่กำลังกำลังเดินลงบรรไดก็ต้องหยุดในที่สุด เพราะราวจับของชานพักบรรไดมีงูดำตัวหนึ่งเเต่ไม่ได้ดำไปหมดทั้งตัว เพราะหัวของงูตัวนั้นมีจุดสีน้ำเงิน 2 จุดอยู่บนหัวงูตัวนั้นทำท่าเป็นมิตรกับนวลตาจนผิดเเปลกสัญชาติญาณของงูที่มีกับคน นวลตาที่รู้สึกว่าผูกพันธ์กันงูกว่าสัตว์อื่นมาเเต่เดิมเเล้วนั้น ก็ได้เข้าไปใกล้งูตัวนั้นทีละนิดๆ จนนวลตาเข้าไปลูบหัวมันได้ในที่สุด สำเภาที่มาจากการล่าเเย้เห็นว่างูมาเข้าใกล้นวลตาจึงรีบวิ่งขึ้นไปไล่งูตัวนั้น เเล้วใช้มือทั้งสองข้างกอดตัวของนวลตาเอาไว้ให้ห่างจากงูตัวนั้น นวลที่อยู่ใต้ถุนบ้านรีบวิ่งมาดูอย่างรวดเร็วเเต่ก็ต้องตกใจเมื่องูตัวนั้นเลื้อยลงมาตามราวจับบรรไดเเละกระโดดลงยังพื้นหญ้าหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว เเต่นวลนั้นรีบวิ่งขึ้นไปยังชานพักบรรไดตรงที่สำเภากับนวลตาอยู่ สายตาของทั้ง 3 คนจับจ้องไปที่งูตัวนั้นที่เลื้อยหนีไป
“ติดตามตอนต่อไป” #เรียกน้ำย่อย
