“คิวเร็วๆสายแล้วนะ!!” มีเสียงคนๆหนึ่งดังขึ้น “เออ กูรีบอยู่เนี่ย!!” แล้วมีเสียงขานรับตอบ “เสร็จแล้วเหรอคิว” “เออ ใส่เกียหมาดิครับรอไรว่ะ!!” พูดเสร็จก็รีบจูงมือกันวิ่งไปโรงเรียน “เพราะกูต้องมาเอาสมุดการบ้านคืนกูเลยสายเลยเนี่ย ละแม่งมีเรียนวิชาแรกอีกไอบ้าเอ้ย ทีหลังกูไม่ให้ลอกแล้วไอเชี้ยเอ๊ย!” แล้วภาพก็ตัดไปที่หน้าห้องเรียน ทั้ง2คนโดนอาจารย์ทำโทษให้คาบไม้บรรทัดอยู่หน้าห้อง “เอาะอึงเอยไออิว!” “เอียบๆเออะอ่าเอน” ทั้ง2คนยืนเถียงกันอยู่หน้าห้องจู่ๆก็มีแปลงลบกระดานลอยมาเขกหัวทั้ง2คน “เงียบๆกันไม่เป็นเหรอห้ะพวกเธอ!” อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ในห้องได้กล่าว “จารผมเจ็บนะ!!” ทั้ง2พูดพร้อมกัน “มึงจะพูดตามกูทำไมเชน” “มึงสิพูดตามกู อย่ามาว่ากูนะ” “ฮึ่ย! ไปวิ่งรอบสนามสิบรอบ เดี๋ยวนี้เลย!!” ว่าแล้วอาจารย์ก็ชี้ไปที่สนามโรงเรียน “จาร!!” ทั้งพูดพร้อมกัน “ไม่ ไปเดี๋ยวนี้!!!” แล้วทั้ง2คนก็ต้องจำใจไปวิ่งรอบสนามสิบรอบ เพื่อนในห้องก็ต่างพากันหัวเราะ แล้วก็มีเพื่อนคนนึงพูดขึ้นว่า “คนอื่นมองอาจจะคิดว่า2คนนั้นสนิทกันแต่ถ้าดูดีๆกัดกันเป็นหมามาตั้งแต่ประถมแล้วล่ะ555” “นั่นสิ555” แล้วพอทั้ง2วิ่งเสร็จเวลาก็เลยไปถึงตอนเรียนคาบ2 “กูมาก่อนกูต้องเข้าก่อนสิเว้ยไอเชน” “เอ้าได้ไงว่ะ กูมาก่อนมึงอีก!” “ไปนั่งที่เลย มาสายแล้วยังจะทำเสียงดังอีก!!” “ขอโทษครับจาร”ว่าแลั้วทั้ง2ก็เดินไปนั่งที่ คิวกับเชนก็ได้นั่งที่ในระหว่างนั้นคิวได้มองหน้าเชนแล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย ตัดภาพไปตอนพักเที่ยง “เชน ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย” ในระหว่างที่เชนกับคิวคุยกันอยู่ ก็ได้มีเพื่อนผู้หญิงในห้องที่ชื่อเมย์ชวนไปกินข้าว “เอ๊ะได้เหรอ ไปสิไป” คิวด้วยความที่ได้ยินแบบนั้นเลยรู้สึกหงุดหงิดโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวจึงพูดออกไปว่า”ได้ไงไหนบอกจะให้กูเลี้ยงข้าวเพื่อไถ่โทษไง” แล้วพอพูดจบก็ลากเชนออกไป ตัดภาพไปที่โรงอาหาร “มึงจะลากกูออกมาปลูกมะเขือรึไงฟะ สาวอุตส่าห์ช่วนไปกินข้าว” เชนได้พูดไปแล้วทำแก้มป่องไป แล้วอยู่ๆคิวก็คิวว่า (เชี้ย! น่ารักชิบหาย!) “มึงเป็นอะไรว่ะหน้าแดงๆ” พูดแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้คิว (ใกล้เกินไปแล้วไปสัส!!) “ป..ป่าวแค่ร้อน” ว่าแล้วก็หลบสายตาเชน “เออๆชั่งเถอะไปหาไรแดกกันกูหิว” “มึงจะแดกกูมั้ยล่ะ”ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เชน “เหี้ย! ม..ไม่เอาเว้ย พูดไรว่ะ!” ว่าแล้วก็หน้าแดงแล้วเดินหนีไปซื้อข้าว “หึ ดูท่าจากคู่แข่งจะกลายเป็นคู่รักซะแล้วว่ะ” คิวพูดเบาๆ ตัดภาพไปตอนเรียนคาบบ่าย อยู่ๆเชนก็นึกถึงคำที่คิวพูดตอนกลางวัน “แล้วทำไมกูต้องเขินด้วยว่ะ” เชนพูดเบาๆแต่คิวดันได้ยิน (หึ ตอนมึงหน้าแดงโครตน่ารักเลยว่ะ) ตัดไปตอนที่ทั้ง2คนถึงห้องแล้ว เชนได้ทักไปหาคิวว่าให้ออกมาตรงระเบียงหน่อย ทั้ง2คนที่ห้องติดสามารถคุยกันได้ผ่านระเบียงห้องนอน “มีอะไร”คิวถาม “คือแบบ..ไม่รู้จะพูดไงว่ะมึงมาที่ห้องกูแทนได้ป่ะ” เชนได้บอกออกไป “เออๆ รอกูแปป” คิวว่าแล้วก็เดินไปที่หน้าประตูห้องเชน แล้วเชนก็เดินมาเปิดประตูให้ แล้วทั้ง2คนก็ได้เดินไปนั่งที่โซฟา “แล้วสรุปมึงมีอะไร” คิวถามด้วยความสงสัย “คือแบบว่า..กุชอบคนบางคนอ่ะ” คิวได้ยินก็คิ้วขมวดติดกันทันที “กูควรบอ-“ เชนพูดยังไม่ทันจบก็โดนคิวจูบลงไปที่ปาก แล้วคิวก็ปล่อยจูบ “มึงจะชอบใครก็หัดคิดถึงความรู้สึกกูบ้างดิว่ะ กูชอบมึงแล้วมึงจะไปสารภาพรักกับคนอื่นได้ไงว่ะ แล้วความรู้สึกกูล่ะ!” คิวพูดไปก็น้ำตาคลอเบ้าไป “มึงบ้ารึป่าว ก็กูชอบมึงไง จะให้กูไปสารภาพรักกับผีรึไงว่ะ” “มึงชอบใครนะ?” “ถ้าให้กูพูดซ้ำกูจะไม่ชอบมึงแล้วนะ” “งั้นมึงก็เงียบไปเลย” แล้วอยู่ๆก็เงียบไปชั่วขณะนึง แต่ด้วยความอึดอัดของเชน เชนจึงจะลุกเพื่อแก้เขิน แต่อยู่ๆคิวก็พูดขึ้นว่า “เป็นแฟนกับกูนะ” ทำให้เชนนั้นอึงไปขณะนึง “ตกลงมั้ย?” คิวได้ถามด้วยสีหน้ามีความหวัง “อ..เออ!!” เชนที่กำลังเขินอย่างหนักนั้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยความเขิน “หึ มึงน่ารักอย่างงี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ” จบบริบูรณ์
ขอบคุณทุกคนที่อ่านค่าา🙏🙏
