เกมมรนะ
.
.
.
กลุ่มเพื่อนสี่คนได้รับคำเชิญปริศนาให้เข้าร่วม "เกมล่าสมบัติ" ภายในบ้านร้างที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายสิบปี ผู้ชนะจะได้รับเงินรางวัลมหาศาล แต่เมื่อพวกเขาเริ่มเกม กลับพบว่ากฎของเกมนั้นไม่ได้มีแค่การแก้ปริศนา แต่ยังมีบางสิ่ง...ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด คอยตามล่าและลงโทษผู้ที่ทำผิดกติกา พวกเขาต้องหาทางเอาชีวิตรอดก่อนที่ "รอบสุดท้าย" จะมาถึง
"พวกมึงได้ยินอะไรหรือเปล่าวะ?"
สาวสวยอย่างแอปเปิ้ลถามเสียงเบา ดวงตากลมโตของเธอปรือขึ้นมองรอบๆ ห้องมืดๆ ที่พวกเขานั่งอยู่ในห้องโถงของบ้านร้าง ทุกอย่างรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบ แต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง
"อย่าโง่เลยน่าแอปเปิ้ล มันแค่เสียงลม หรือไม่ก็คงมีหนูในบ้านเท่านั้นแหละมั้ง"
ต้นชายหนุ่มผู้กล้าหาญตอบด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ แม้ว่าในแววตาของเขาจะเต็มไปด้วยความวิตกกังวล แต่ก็ยังพยายามทำตัวให้ดูมั่นคง
"กูไม่น่าตามมาที่นี่เลย"
ชาลี เสียงห้าวๆ ของเธอกล่าวออกมา ท่าทางแสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน
"เห็นไหมล่ะ บ้านห่านี่แม่งน่ากลัวจริงๆ"
"กูว่ามันแค่เกมเท่านั้นแหละ"
บอมที่มีท่าทางมองโลกในแง่ดีเข้ามาพูดปลอบเพื่อนๆ เขาคิดว่าเกมนี้จะเป็นแค่การผจญภัยธรรมดา แต่ก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาจะปลอดภัยหรือไม่หลังจากได้รับคำเชิญที่แปลกประหลาด
"แล้วอีเกมที่ว่าคืออะไร?" แอปเปิ้ลถามอีกครั้งด้วยเสียงตื่นเต้น “เราจะต้องทำอะไรกันบ้างวะ?”
บอมยิ้มและชูมือขึ้นในท่าทางพิธีกรอย่างกวนตีนเพื่อนๆ
"ตามกติกาเลยนะ! เราจะได้ทำภารกิจไปทีละขั้น แล้วจะมีรางวัลให้ตามจำนวนภารกิจที่สำเร็จ โดยในแต่ละภารกิจ ก็จะมีข้อกำหนดบางอย่างที่เราต้องปฏิบัติตาม แต่..."
เขาหยุดเสียงลงก่อนจะมองหน้าเพื่อนๆ อย่างลึกซึ้ง
"พวกเราจะต้องทำให้สำเร็จทุกด่าน เพราะถ้าไม่สำเร็จ หรือทำผิดกติกา..."
เขาหยุดครู่หนึ่ง เสียงพูดของเขาทำให้ห้องมืดไปชั่วขณะ
"จะมีบางอย่างที่คอยลงโทษเรา ซึ่งกูก็ไม่รู้ว่าคืออะไร"
เสียงหัวเราะของเขาดูเหมือนจะช่วยให้พวกเขาผ่อนคลาย แต่ไม่นานพวกเขาก็ได้รู้ว่ามันไม่ได้แค่เป็นเกมธรรมดา พวกเขาเริ่มทำภารกิจแรกตามที่ได้รับคำแนะนำ บางทีอาจจะเป็นการหาผลไม้ในสวนหลังบ้านร้าง หรือบางทีก็เป็นการแก้ปริศนาในห้องที่มีแต่ของเก่าๆ แต่เมื่อพวกเขาทำสำเร็จ พวกเขาก็ได้รับคำเตือนจากเสียงแปลกๆ ที่ดังขึ้นจากที่มืดมิดในมุมห้อง
"คุณทำผิด" เสียงนั้นดังออกมาจากความมืดอย่างน่ากลัว ก่อนที่ห้องจะดับไฟลงทันที
"เหี้ย! ไฟดับ!"
ต้นร้องขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ เข้ามาใกล้ๆ เสียงหวีดร้องของแอปเปิ้ลที่กลัวจนตัวสั่นดังขึ้น จนบอมที่เป็นคนเดียวที่ดูเหมือนจะมั่นใจลุกขึ้นมา
"มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ อยู่ที่นี่ พวกมึงใจเย็นๆ" บอมพูดเสียงเข้มในความมืด
พวกเขาค่อยๆ ใช้ไฟฉายจากโทรศัพท์เพื่อหาทางออก แต่เมื่อแสงสว่างไปตกที่มุมห้อง ทุกคนหยุดชะงัก เห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวท่ามกลางความมืด... เสียงบางอย่างดังเข้ามาใกล้ พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
เสียงจากเครื่องลำโพงดังขึ้นอีกครั้ง "ใครก็ตามที่ทำผิดจะต้องชดใช้... ตอนนี้ถึงเวลาที่จะเริ่มตัดสิน"
ทันใดนั้นเอง... เสียงปืนดังขึ้นในความมืด
"แอปเปิ้ล!"
เสียงตะโกนของต้นดังออกมาพร้อมกับการวิ่งไปที่แหล่งเสียง กระทันหันก็เห็นร่างของแอปเปิ้ลล้มลงอยู่ที่พื้น ดวงตาของเธอเบิกโพลงด้วยความตกใจ ร่างกายของเธอไร้เรี่ยวแรงกองอยู่กับพื้น เสียงหัวใจของเธอดังก้องในหูทุกคนก่อนจะค่อยๆดับลง
"มัน...มัน...ตายแล้วหรอ?"
ชาลีสะอื้นออกมา ขณะที่มองไปยังร่างของเพื่อนที่ตายไปอย่างเงียบๆ
"เรื่องเหี้ยอะไรเนี่ย!!?"
บอมพูดด้วยเสียงที่หนักหน่วงและโกรธแค้นในขณะที่เขาคุกเข่าข้างร่างของแอปเปิ้ล
"ไหนบอกเกมธรรมดาไงวะะ!"
"ถ้าใครทำผิด ก็ต้องชดใช้..." เสียงจากเครื่องลำโพงที่ดังขึ้นอีกครั้ง "แอปเปิ้ลทำผิด... ต่องชดใช้" เสียงนั้นเย็นชาและเรียบเรื่อย ทำให้ทุกคนเริ่มรู้สึกกลัวจนแทบขาดใจ
พวกเขาตัดสินใจที่จะหนีออกจากบ้านร้างนี้ แต่มันสายเกินไป ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มถดถอยไปสู่ความตายและการล้างแค้น เมื่อการลงโทษเริ่มไม่ยั้งมือ ทุกคนต่างพากันตะเกียกตะกายเพื่อเอาชีวิตรอด
ในที่สุด... บอมก็ต้องเผชิญกับความจริงที่โหดร้าย เขาพยายามวิ่งไปหาเพื่อนๆ แต่ก็พบว่าตัวเองหลงทางในบ้านร้างที่ไม่มีทางออก ร่างของชาลีกลายเป็นอีกหนึ่งเหยื่อที่ถูกตามล่า เสียงของเขาดังจางไปในความมืด เสียงกระซิบที่อ่อนลงของเขา "ทุกอย่างมันจบแล้ว..." ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไปในเงามืด
แต่ยังมีเพื่อนคนหนึ่งที่รอดชีวิตจากความโหดร้ายนี้... เขาคือต้น...
ต้นที่เหลือรอดจากการตามล่าของเกมมรณะ เขาได้กลับมามองไปที่ร่างของเพื่อนๆ ที่เสียชีวิต แต่สิ่งที่หลอกหลอนเขาคือคำถามที่ไม่อาจ
"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?" เขาถามตัวเองในใจ
เมื่อเกมจบลง... ความตายที่ไม่มีวันหวไปนกลับมาจะยังคงหลอกหลอนพวกเขาตลอดไป
"เกมมรณะ... ทุกคนต้องชดใช้" เสียงนั้นกระซิบในความมืด และต้นก็ไม่สามารถหนีพ้นจากมันได้เช่นกัน
แม้ว่าเขาจะรอด แต่ก็ต้องจ่ายในที่สุด... ความสยดสยองยังคงตราตรึงในใจของเขาไปตลอดกาล
penname:คุณพี.
•——————•°•✿•°•——————•
#:อึ้ยยย อีกสักเรื่อง ถ้าสนใจสามารถเอาไปแต่งนิยายเป็นเรื่องยาวได้นะคะ จะแนวย้อนเวลา หรือเกิดใหม่ หรือยังไงก็ได้ค่ะ ขอแค่ให้เครดิตพีก็พอค่ะะ✨
