" เฟล์ม "น้ำเสียงผสมความทะเล้นที่่เรียกเพื่อนด้วยรอยยิ้มแบบกวนๆ" นัตน์ "เด็กชายคนนี้เหมือนจะมาเพื่อก่อกวนความสงบสุขของเพื่อนเขาอีกแล้ว
" อะไรอีกหล่ะนัตน์ ไม่อ่านหนังสือสอบหรือไงคาบต่อไปก็สอบฟิสิกส์แล้วนะ "เสียงของเฟล์มที่บ่นพึมพำให้กับนัตน์ที่เอาแต่กวนเขาตลอดเวลาถึงหัวใจของเฟล์มจะเต้นโครมครามตลอดเวลาที่นัตน์เข้ามาไกล้ก็ตาม
" แหม~เรื่องสอบอ่ะเรื่องเล็กไว้ค่อยลอกเฟล์มเอาก็ได้แล้วป่ะ "นัตน์พูด เขานั่งลงข้างๆเฟล์มพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างทะเล้น "อ่านหนังสือไปก็ไม่เข้าหัวหรอกนะเราว่าเล่นเกมยังดีกว่าอีก พักสมองบ้างนะเฟล์มอ่ะ"
" พักสมองเยอะๆเดี๋ยวก็สมองเน่ากันพอดี "เฟล์มใบหน้าแดงก่ำแต่ก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงอย่างกับกำลังรำคาญเสียอย่างนั้น
นัตท์แอบมองเฟล์มซักพัก แต่คราวนี้เหมือนเขาคิดจะทำอะไรซักอย่างเพื่อทำให้เฟล์มหันกลับมาสนใจเขา หลังจากเสียงในหัวของนัตว์เงียบลง นัตน์ก็แย่งหนังสือที่เฟล์มกำลังอ่านมา
" นี่! นัต์เอาหนังสือเรามานะ "เฟล์มขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสีย
" มาเล่นเกมกับเราก่อนสิแล้วเราจะให้คืน "นัตน์บอกคำท้ากับเฟล์ม
" เกมอะไร? "เฟล์มถามออกมาพร้อมกับใบหน้าที่สงสัย
" มาเล่นเกมเป็นแฟนกับเราดิแล้วเราจะให้หนังสือเฟล์มคืน คิกคิก "นัตน์หัวเราะออกมาแบบชอบใจเหมือนกับกำลังรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเฟล์ม
" พ...พูดอะไรออกมาหน่ะ!!! "เฟล์มตะโกนออกมาด้วยอาการเขินพร้อมกับลำตัวที่กลมดิกได้แดงไปหมด
" แกล้งเฟล์มแบบนี้แล้วสนุกจังเลยน้า~ "นัตน์พูดจบประโยคก็เอื้อมตัวไปหอมแก้มเฟล์มพร้อมกับกระซิบข้างหูอีกฝ่ายว่า
" ถือว่าเฟล์มตกลงเป็นแฟนเราแล้วน ะ"หลังจากพูดจบนัตน์ก็คืนหนังสือให้เฟล์มที่ตัวเกร็งไปหมดและรีบเดินออกไปพร้อมโบกมือให้กับรอยยิ้มที่ทะเล้นของนัตน์
" ไอ้นัตน์แกล้งกันอีกแล้วนะ!!!" ถึงเฟล์มจะโดนแกล้งแบบนี้มาหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ขัดขืนไม่ได้อยู่ดีเพราะที่เฟล์มยอมให้โดนแกล้งเพราะเฟล์มนั้นแอบชอบนัตน์มาโดยตลอดแต่ไม่เคยกล้าที่จะบอกออกไปและก็คงจะเป็นแบบนี้ไปจนจบเทอม.
|
|
|
|
การแอบชอบเพื่อนถึงจะแค่โดนแกล้งก็ทำให้เรารู้สึกดีได้แล้วนะต่อให้เขาจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ตาม และนี่คือเรื่องราวของเพื่อนไรท์เองที่แอบชอบคนๆนึงมาตั้งแต่ม.ต้นจนขึ้นม.ปลายได้มาอยู่ห้องเดียวกัน จริงๆอยากให้พวกมันสมหวังกันมากแต่เหมือนจะมีแค่เพื่อนไรท์ที่แอบชอบอยู่ข้างเดียวทั้งที่รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้
(ชื่อที่ปรากฎเป็นเพียงชื่อสมุตติทั้งหมดและไม่มีตัวตนอยู่จริงๆ)
