รักที่เป็นไปไม่ได้

‘’ สวัสดีครับ‘’ผมมีหลานสาว1คน ตอนนี้กำลังน่ารักมากครับอายุได้2ขวบครึ่งตอนนี้ก็ได้เข้าเรียนศูนย์พัฒนาเด็กเล็กแล้วครับอยู่ชั้นเตรียมอนุบาล1 เปิดเทอมวันแรกก็มีการประชุมผู้ปกครองของนักเรียน ทำให้ ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งเขาดูน่าตาน่ารักมากอายุน่าจะประมาณ20กว่านิดๆครับเธอนั่งโต๊ะอยู่ข้างผมตอนนั้นมันก็ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยครับก็เหมือนคนที่ทำความรู้จักกันทั่วไปเพราะหลานสาวของผมกับลูกชายของเธอนั้นอยู่ห้องเดี่ยวกันครับ ตอนนั้นเราก็ได้พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องอายุของเด็กและชื่อของเด็กๆครับหลังจากประชุมเสร็จก็กลับบ้านแล้ววันถัดไปก็เป็นวันเปิดเรียนวันแรกเด็กที่ไม่เคยมาเรียนก็ต้องร้องให้กันเป็นธรรมดาหลานสาวผมก็ร้องให้ครับลูกชายของเธอก็ร้องครับผมหันไปมองเธอเธอกำลังกอดลูกชายของเธออยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่หลานสาวผมนี่ลงไปชักกับพื้นปูนแล้วครับ ทำให้พวกคุณครูถึงกับต้องอุ้มเข้าห้องกันเลยครับเป็นอย่างนี้มาตลอดเลยครับผมกับเธอก็เจอกันบ้างไม่เจอกันบ้างเพราะบางที่ผมไม่ได้ไปส่งหลานสาวที่โรงเรียนครับผมทำงานกับบ้านดึกบางวันผมก็นอนที่ร้านครับ

ผมเปิดร้านขายทุกอย่าง20ในตัวเมือง หลานสาวผมเป็นลูกของน้องชายผมครับซึ่งได้เลิกลากับแฟนเขาไปแล้วน้องชายผมจึงขอลูกมาเลี้ยงเองครับ แต่ก็เลี้ยงได้ไม่นานก็ติดทหารครับ

แม่ของผมซึ่งเป็นย่า นี่รักหลานคนนี้มากครับเพราะแม่ผมชอบเด็กผู้หญิงมากผมเลยทำหน้าที่รับส่งหลานสาวที่โรงเรียนอยู่ตลอดครับ แม่ผมขับรถไม่เป็นเลยซักอย่างส่วนพ่อผมก็ไม่ค่อยอยู่บ้านครับ เขาเป็นอาสาสมัคร อสม ครับ งานเยอะ

แต่บางที่ก็ไปรับส่งหลานสาวบ้างครับ เวลาผมไม่อยู่

ทำให้ผมได้เจอกับเธออยู่บ่อยๆ เธอมาส่งลูกชายเธอตลอดเลยครับที่ผมรู้ว่าเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นลูกชายของเธอก็เพราะวันที่ประชุมผู้ปกครองลูกชายเธอวิ่งเล่นอยู่เธอเรียกลูกชายว่ามาหาแม่เร็วก็ทำให้ผมรู้ว่าเธอกับเด็กเป็นแม่ลูกกัน ก็เป็นมาอย่างนี้ตลอดครับ ผมแอบมองเธออยู่ตลอดเลยครับตอนเช้าจะเห็นใบหน้าของเธอที่ดูน่ารัก แต่พอตอนบ่ายได้เวลารับเด็กจะไม่เห็นใบหน้าแล้วครับเพราะตอนบ่ายแดดร้อนเธอจะใส่เสื้อแขนยาวและหมวกคลุมใบหน้าของเธอ หลานสาวผมชอบนั่งรถยนต์ไปโรงเรียนครับผมจึงขับรถยนต์ไปส่งหลานสาวบ่อยกว่ารถมอไซค์ครับ ส่วนเธอก็จะขับมอไซค์มาส่งลูกชายตลอดผมว่า ผมว่าเธอคงขับรถยนต์ไม่เป็นครับแต่ แต่เวลาฝนตกก็จะมีคนขับรถยนต์มากับเธอผมก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรกับเธอครับเพราะคนที่มาด้วยนั้น ค่อนข้างอายุเยอะผมว่าน่าจะเป็นพ่อเธอมั้งครับเวลาก็เป็นแบบนี้ไปนานครับเกือบจะสิ้นปีผมก็ ผมก็ไม่เคยเห็นเธอมากับแฟนเธอเลยเธอจะมาส่งลูกชายของเธอเองตลอดเวลาผมไปตลาดกับ เวลาผมไปตลาดกับแม่และหลานสาวผมก็เจอเธอครับเธอมากับผู้หญิงดูมีอายุคนหนึ่งแล้วก็ลูกชายเธอน่าจะเป็นแม่เธอครับ เราเจอกันที่ตลาดอยู่บ่อยบ่อยครับแต่เธอก็มากับแม่เธอครับเวลาที่ เวลาที่หลานสาวผมกับลูกชายของเธอเจอกันที่ตลาดเค้าก็จะเรียกชื่อของกันและกันครับก็วิ่งมาหากันครับทำให้ผมกับเธอก็ต้องหยุดมองเด็กทั้งคู่เล่นกันตอนนั้ ตอนนั้นเราก็ต่างส่งยิ้มให้กันครับมันก็เหมือนคำทักทายปกติครับเวลาขับรถสวนกันก็จะยิ้มให้กันบ้างครับ เป็นอย่างนี้จนเด็กทั้งสองคนขึ้นอนุบาลหนึ่งก็ยังอยู่ห้องเดียวกันครับ ผมที่ไม่เคยเห็นแฟนของเธอเลยก็คิดว่าเธอน่าจะโสดเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวหรือเปล่านี่แหละครับ ผมก็อายุเกือบ 30 แล้วครับเวลาผมชอบผู้หญิงผมก็ชอบเลยมันไม่สำคัญเลยครับว่าเค้าจะมีลูกติดมา ผมเคยมีแฟนมาก่อนแต่ก็ต้องเลิกกันเพราะเธอต้องไปทำงานต่างประเทศครับ ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่ได้มีแฟนอีกเลยครับวันวันก็ทำแต่งานครับ จนผมได้มาจนผมได้มาเจอเธอนี่แหละครับไม่รู้ทำไมผมรู้สึกว่าใจมันเต้นแรงทุกครั้งที่เจอเธอครับ มันทำให้ผมอยากเจอเธอทุกวันเลยครับถึงจะเห็นกันแป๊บเดี๋ยวก็ยังดีครับ ผมก็ได้เล่นเฟสไปสักพักก็ไปเจอกับรูปที่ทางโรงเรียนลงไว้ซึ่งก็มีเด็กๆมากมายวิ่งเล่นกันอยู่ ผมก็กดเข้าไปดูคนที่มากดไลท์และกดหัวใจให้กับโพสต์โรงเรียนครับและผมก็ได้เจอเฟสเธอครับ เป็นชื่อเฟสที่เป็นชื่อเล่นครับและรูปโปรไฟล์ของเธอเป็นรูปเธอที่กำลังยิ้มหวานอยู่ครับผมกดเข้าไปดูพูดง่ายง่ายเลยครับก็เหมือนส่องเฟสเขาและก็ได้ และก็ได้ขอเค้าเป็นเพื่อนครับ ระหว่างที่ผมรอเค้าตอบรับเป็นเพื่อนผมก็ดูว่าเค้าโพสต์อะไรบ้าง แต่ผมก็ต้องเลื่อนไปเจอรูปที่เค้าถ่ายคู่กันกับผู้ชายคนนึ่งที่อุ้มเด็กน้อยแรกเกิดในห้องพิเศษมันก็เมื่อสามปีที่แล้วผมไม่รู้ว่าปัจจุบันนี้เค้าอยู่ด้วยกันไหมครับผมรอเธอตอบรับเป็นเพื่อนในเฟสก็ประมาณ4ชั่วโมงครับเธอตอบรับ ผมโคตรดีใจมากเลยครับตลอดเวลา1ปีกว่าที่ผมชอบเธอแต่ตอนนี้ความรู้สึกผมมันไม่ได้แอบชอบแล้วครับมันเป็นความรู้สึกตกหลุมรักเธอในหัวของผมคิดถึงแต่เธอครับผมอยากเห็นเธอทุกวันเลยครับผมกดไลค์รูปโปรไฟล์ของเธอเธอก็มากดไลค์ให้ผมครับจากที่ผมไม่ค่อยเล่นเฟสสักเท่าไรตอนนี้ผมแทบไม่อยากออกจากเฟสเลยครับเข้าไปดูสถานะของเธอก็ไม่ขึ้นว่าเธอคบกับใครครับผมโคตรดีใจมากครับเธอคงโสดผมแอบดูเฟสเธอแบบนี้มาสักเดือนกว่าๆผมจึงตัดสินใจทักเธอไปครับ เพื่อจะจีบเธอครับ

#สวัสดีครับ ทำไรอยู่ครับ🙂

#ไม่ได้ทำอะไรค่ะ

#กินข้าวยังครับ

#กินแล้วค่ะ😊

#คือว่าผมอยากจะถามว่า คุณมีแฟนหรือยังครับ

เธออ่านแต่ยังไม่ตอบผมครับผ่านไปหลายนาทีเธอก็ยังไม่ตอบครับ จนตอนเช้าผมไปส่งหลานสาวที่โรงเรียนผมถึงกลับตะลึงเมื่อเห็นผู้ชายที่ผมเคยเห็นในเฟสของเธอมากับเธอและลูกชายของเธอผมอยู่ในรถยนต์ยังไม่กล้าออกไปครับแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงข้างนอกซึ่งเป็นเสียงลูกชายของเธอเรียกผู้ชายคนนั้นว่าป๊า ทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยครับมันเป็นความรู้สึกที่ต้องเสียคนที่ผมมรักเลยครับ อกหักตรงๆเลยครับ ผมรักคนมีเจ้าของครับ ผมรีบลบข้อความที่ส่งไปหาเธอเลยครับ แล้วก็ขอโทษเธอครับ

# ขอโทษด้วยนะครับผมส่งผิดครับ

เธอเข้ามาอ่านแล้วก็ส่งยิ้ม☺️กลับมาให้ผมครับและผมก็ได้เลิกเป็นเพื่อนในเฟสกับเธอครับ แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยครับ

ผมก็เสียใจครับความจริงก็คือความจริงครับผมต้องยอมรับความจริงให้ได้ ผมใช้เวลาอยู่ในห้องนอนทั้งวันฟังเพลงที่เกี่ยวกับการลืมใครสักคน 🎵ไปรักใครไม่รักไปรักคนที่มีเจ้าของ

ถึงผมจะเสียใจมากแค่ไหนผมก็ต้องไปส่งหลานสาวครับผมไม่อยากเจอเธอตอนนี้เลยครับผมเลยให้แม่ไปด้วยครับผมจะรออยู่ในรถครับให้แม่เดินเข้าไปส่งหลานสาวแทนครับ เหมือนกับวันนี้ ผมก็ได้เห็นภาพครอบครัวพ่อแม่ลูกที่ดูมีความสุขอีกครั้ง ผู้ชายคนนั้นเขาโชคดีจังที่ได้เธอไปครอง แล้วผมก็มารู้ว่าสามีของเธอนั้นเป็นทหารครับ ทำให้ไม่ได้อยู่บ้านบ่อยๆครับ

ผมพยายามลืมเธอครับแต่มันก็ทำยากจังครับ จนถึงตอนนี้เราก็ยังเจอกันอยู่ตลอดครับ จนกว่าเด็กๆจะจบ อนุบาล2 ก็ต้องย้ายโรงเรียนเพื่อไปต่ออนุบาล3ครับ มันยากนะครับที่ต้องหลบหน้ากันอยู่ตลอดและมันยากยิ่งกว่าหลานสาวผมกับลูกชายของเธอสนิทกันครับชอบเล่นด้วยกันครับผมได้แต่ก้มหน้ามองพื้นไม่กล้าสบตาเธอครับเพราะผมยังตัดใจไม่ได้ครับ

สุดท้ายแล้วก็ต้องใช่เวลาครับถึงทรมานก็ต้องทนครับ รักที่เป็นไปไม่ได้ครับ