ในโลกที่ไร้สีสันและเต็มไปด้วยความว่างเปล่าฉันยืนอยู่บนอากาศด้วย ความสงสัยสิ่งที่พบได้มีเพียงหญิงสาว วัย50ที่กำลังทำอาหาร พราง ยิ้มและร้องเพลงต่อมาความรู้สึกคุ้นเคยของ ฉันที่มีต่อเธอคนนั้นก็พูด ขึ้นมาในหัวร่างกายของฉันขยับ เหนือนกับโดนคำสั่ง ฉันเดินเข้าไปโอบกอดเธอคนนั้นด้วยความรัก แม่ผมขอโทษ เธอยื่นมือเข้าไปลูบหัวผมพรางพูด เย่วลูกทำดีที่สุด แล้ว ความรักและความอบอุ่นทำทำให้ฉันเผลอร้องไห้โดยที่ไม่รู้ตัว สุดท้ายผมก็ปกป้องใครไว้ได้ พอคำพูดของผมจบลงเธอก็ค่อยค่อยสลายหายไป พร้อมกับแสงสีขาวรอบตัวที่ค่อยแรงขึ้นเรื่อยเรื่อย ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย นี่ตัวฉันอยู่ที่ไหนกัน
ติดตามต่อได้ในรักนิรันดร์ราชันย์อัคคี
