สวัสดีครับผมคริสนะครับ ผมอยู่มัธยมศึกษาปีที่2 ผมมีเพื่อนในห้องคนนึงเป็นเด็กใหม่ ซึ่งเค้าน่ารักเอามากๆ และนิสัยกวนๆเค้าชื่อเวย์ ตอนแรกก็ไม่อะไรหรอกครับ แต่พอเค้าเริ่มมาชวนคุยและมาค่อยอยู่ใกล้ๆผมก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวผมเลยขอเฟสเวย์ จากเพื่อนสนิทของผม ผมเลยทักหาเวย์ชวนคุยเรื่องสนุกๆ คุยเรื่องเกม เรื่องผี เรื่องความรัก เรื่องสเปค พอเริ่มคุยกันไปนานๆ ผมก็รู้สึกชอบเค้ามากขึ้น แต่ยังไม่กล้าเอ่ยปากบอกออกไป ผมเก็บไว้คนเดียวจนมาถึงวันนึกที่เวย์ทักมาบอกผมว่าเค้ามีคนคุยแล้วนะ ตอนนั่นผมทำอะไรไม่ถูกเลยซึ่งตอนนั้นผมกำลังคุยกับผู้หญิงคนนึงเธอคือเพื่อนผมเพราะผมชอบไปเล่นที่บ้านเธอบ่อยๆ ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เวย์ทักแชทถามว่านายชอบเรารึป่าวผมเลยฟืนบอกจะบ้าหรอไม่ได้ชอบเว้ย ผมเลยเปลี่ยนสีแชทที่เคยตั้งกันเป็นสีดำเค้าถามว่าเป็นอะไร ผมเลือกที่จะไม่ตอบเพราะอัดอั่นใจที่แอบชอบเค้ามา ผมใจสลายเพื่อนผู้หญิงเลยปลอบผมยิ้มทั้งน้ำตาบอกว่าไม่เป็นไรผมลบแชทเค้าออก และเค้าก็ทักมาบอกผมว่าเราแค่มีคนคุยนาย จะตัดเพื่อนเราเลยหรอผมบอกว่าป่าวนิก็เป็นเพื่อนกันปกติเนี่ยแหละ เค้าบอกว่าผมคือคนสำคัญของเค้า ถ้าไม่มีผมก็ไม่สนุก พอได้อ่านทำให้ผมรู้สึกเศร้าเข้าไปอีกเหมือนเค้าให้ความหวังกับผม ผมเลยบอกเรามีเรื่องจะบอกนาย..."เราชอบนาย" และเค้าก็เลยบอกผมว่าเค้าก็"เคยชอบผม"เหมือนกัน ผมถามว่าแล้วทำไมไม่บอก เวย์บอกว่าเค้าคิดว่าผมคิดกับเวย์แค่เพื่อน สิ่งที่เค้ากลัวก็เหมือนกับผมกลัว ที่คิดว่าอีกฝ่ายคิดกับตนแค่เพื่อนเค้าบอกว่าถ้านายชอบเรา เราก็ไม่ติดนะ ผมเลยบอกอืมหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกมาเรียนผมก็เลยนิ่งๆจนปัจจุบันเค้าได้คุยกับผู้หญิงในห้องคนนึง ซึ่งเธอชอบเวย์มาก เป็นคู่ที่น่ารักเนอะ...ผมก็ดูพวกเค้าหวานกันแต่เธอชอบเรียกผมว่า"แฟน"ผมก็ไม่ติดอะไรเพราะสำหรับผมเพื่อนคนไหนเรียกผมว่าอะไรผมก็ไม่ติด ผมไม่รู้ว่าเวย์ชอบเธอรึป่าวแต่ผมกลัวว่าเวย์จะให้ความหวังเธอเหมือนกับที่ให้ความหวังผมเพราะเธอหน้าตาดี เก่ง ร่าเริง สดใสมาก " แต่ตอนนี้ผมได้กลับมาคุยกับเวย์แล้วนะครับแต่ไม่ได้คุยแชท ปกติคุยที่รร.คุยในถานะ[เพื่อนร่วมห้อง] " จบแล้วครับ...
