(ย่อยเนื้อเรื่อง)---(ที่จะแต่งเป็นนิยายแชท)
ฉันมีชื่อว่าโม เธอเรียนในโรงเรียนเล็กๆ(มั่ง) เธอพึ่งเริ่มเข้าชีวิตวัยมอต้น เะอมีเพื่อนสนิทหนึ่งคนที่ชื่อว่าใยไหม ทั้งคู่สนิทมาทั้งแต่เด็กๆแล้ว อยู่มาวันหนึ่ง ฉันก็ได้ไปส่องเฟสคนในโรงเรียน แล้วเจอผู้ชายคนหนึ่งที่น่าตาดี ดูเป็นผู้ใหญ่เธอจึงลองที่จะทักดู ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีจนกระทั่ง "อ๊ะ!! นี่มัน!!" เมื่อใยไหมเห็นสตอรี่ของคนที่โมชอบก็รู้เลยว่าเป็นใคร จึงรีบที่จะไปบอกโมเลยว่า"หยุดชอบคนนี้เลย คนนี้ฉันไม้ปลื้ม" ใยไหมอธิบายต่อมา นั่นคือ เมฆ แก๊งอันธพาลในโรงเรียนชอบยิงรถ มีเรื่อง พกปืนอีกด้วย แต่ฉันก็รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าเป็นยังไง แต่คนมันชอบจะให้ทำไง? ต่อมาทั้งคู่ได้ตัดสินใจคบกันโดยที่ไม่ได้บอกให้ใครทราบ จนมันหลายเดือนๆเข้าไปฉันก็เริ่มรู้สึกไม่อยากให้คนรักของตัวเองไปทำเรื่องแบบนั้นอีก จึงพูดตรงๆไปเพื่อให้อีกฝั่งเข้าใจ ฝั่งของเมฆยอมรับความคิดเห็นของฉัน และสัญญาที่จะไม่ทำอีก ยกเว้นถ้ามันจำเป็นจริงๆ ทั้งคู่เข้าใจกันแหละกัน และใช้ชีวิตด้วยกัน -
-
- ต่อมา ครอบครัวของเมฆได้เชิญโมมาร่วมรับประทานอาหารที่บ้าน ฉันก็ดูเข้ากับครอบครัวนี้ดีเลยแหละ ทุกอย่างเริ่มไปด้วยดีแต่ กลับมีสายหนึ่งโทรหาเมฆและให้ช่วยเนื่องจากแก๊งของเราโดนทำร้าย เมฆจึงต้องไปช่วยแก๊งค์ก่อน แต่ฉันนั้นห้ามไว้เพราะว่ากลัวคนรักจะตาย จึงบอกเมฆว่าจะไปเอง ตอนแรกเมฆก็ไม่อนุญาตแต่ด้วยว่า "เมียพูดอะไรผัวก็ต้องฟัง" เมฆจึงยอม โมจึงใส่เสือผ้าของเมฆพรอมปิดบังหน้าตัวเองไว้และไปสู้ต่อ แก๊งค์ของเมฆหลังจากที่โมเขเรามาช่วยทำให้จัดการแก๊งค์นั้นได้เกือบหมด คนในแก๊งค์นั้นเริ่มสงสัยว่าทำไมเมฆดูเก่งขึ้น และบางคนก็ชมเมฆ แต่ที่จริงคือเมียเมฆ ก่อนที่จะกลับก็มีงานฉลองทำให้โมต้องอยู่ต่อสักพักนึง แต่!มีเพื่อนคนหนึ่งที่กำลังเมาจึงได้ถอดหมวกของโมออกจึงทำให้เห็นผู้หญิงรางบางที่ดูน่ารัก มันทำให้ทุกคนนั้นอึ้งมากๆเลยแหละ โมนั้นไม่รู้จะทำไงจึงรีบขี่รถกลับบ้านไป ใยไหมที่รู้เรื่องนี้ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่า สองคนที่มันไปกัยรอด(มั่ง)
(โนสปอยตอนจบบบบบบบ)
