สวัสดีเราชื่อมาย เรามีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคนที่ชื่อว่าภูมิ เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆบ้านเราอยู่ใกล้กัน ตอนเด็กเราชอบแอบแม่ปีนรั่วไปเล่นกับภูมิบ่อยๆถึงแม่เราจะรู้แต่ท่านก็ไม่ว่าโตมาเราก็ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับภูมิเราสองคนสนิทกันมากๆ แต่อยู่มาวันหนึ่งภูมิได้ไปเล่นกับเพื่อนผู้ชายตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะผู้ชายก็ต้งเล่ยกับผู้ชายเป็นธรรมดา จนเวลาผ่านไปหลายวันเพื่อนบ้างคนเริ่มสงสัยเพราะว่าปกติเราสองคนจะมานั่งหนอกล้อกันแต่ตอนนี้กลับเงียบและเราก็ไม่ได้นั่งด้วยกัน เราก็เริ่มแปลกใจแต่ก็บอกเพื่อนไปว่า"อ่อ แยกกันเชย" ตอนพักเที่ยงเราจะเดินไปหาภูมิแต่ภูมิกลับเดินไปหาเพื่อนไม่สนใจเราแม้แต่นิดเดียว เราเริ่มน้อยใจที่ภูมิเป็นแบบนี้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำให้ตอนนี้เราไม่มีเพื่อนเล่นด้วย ธรรมดาเพื่อนคนเดียวของเราคือภูมิตลอด ในตอนเราเราก็ไม่ำด้คุยกับภูมิเป็นเวลา 1ปีเต็มๆเรา ในตอนนี้เรามีเพื่อนใหม่แล้วแหละเขาชื่อว่า ฟ้า เป็นเพื่ินในห้องถึงฟ้าจะดูเงียบๆไปหน่อยก็เถอะแต่เขาก็ถือว่าเพื่อนที่ดีของเรา ฟ้าเป็นเด็กเงียบๆ เรียนเก่ง และรู้เรื่องที่บางคนไม่รู้ด้วย แต่ให้เราอยู่กับฟ้าแค่ไหนเราก็ไม่ค่อยสนุกเท่าได้อยู่กลัยภูมิเลย
ต่อมา.....
ถึวเวลาที่เราจะปัจฉิมม.6แล้วในวันนี้เราคิดไว้ว่าเราจะเข้าไปถามภูมิตรงๆว่าทำไมถึงไม่มาสนิทกับเราแล้วแต่ก่อนที่เราจะถามเราๆปปรึกษาฟ้าก่อน ฟ้าก็บอกกับเรามาว่า "เธออาจจะได้รู้บางสิ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน" เรางงกับคำพูดของฟ้ามากๆ เราจึงตัดสินใจเองและเขาไปถามภูมิ แต่เป็นเหมือนทุกครั้งเมื่อเราจะเดินไปหาภูมิจะเดินหนี เราจึงรีบไปและจับมือไว้พร้อมถามว่า" ทำไมเราถึงไม่สนิทกันเหมือนเดิมแล้วละ รึเราทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่า" ภูมิหันมาพร้อมสีหน้าที่ดูเศร้าๆ ก่อนที่จะตอบเรามาว่า" ขอโทษ" ฟ้าจึงเขามาแล้วพูดกับภูมิว่า"บอกไปเถอะ ก่อนมันจะสายไป" ภูมิหันมามองหน้าเรา แบบเขินๆกลัวๆ "คือตอนนั้นเราชอบมาย"ทำให้เรานั้นช็อตไปพักนึง เพราะในมจเราเราก็ชอบภูมิเหมือนกัน แล้วที่กำลังจะบอกภูมิว่าเราก็ชอบภูมิเหมือนกันแต่ภูมิกลัยพูดแทรดมาก่อนว่า "แต่ตอนนี้ เราคบกับฟ้าแล้วนะ" เราเงยหน้าไปมองห้ากับภูมิพร้อมใจที่แตกสลาย ไม่คิดเลยว่าเพื่อนของเราจะคบกัน เราเสียใจมากก่อนที่จะวิ่งกลับบ้านไป พอถึงบ้านเราก็ได้แต่นั่งนึกถึวคำพูดของภูมิที่คบกับฟ้าตลอดเวลา จนแม่สงสัย เราจึงเล่าทุกอย่างให้ฟัง แม่จึงตัดใจสินว่าจะพาเราไปอยู่ต่างประเทศด้วยกัน เราตอบตกลงโดยไม่ลัเล
/////วันต่อม๊าาาา
เราเตรียมตัวเก็บของพร้อมติดผ้ายขายบ้าน พ่อแม่ของภูมิและภูมิก็มาเห็นพอดีจึงถามว่า "ขายบ้านทำไมกันลั" แม่เราจึงจึงไปว่าจะย้ายไปต่างประเทศแล้ว ภูมิที่ไเยินแบบนั้นสีหน้าก็เริ่มไม่ดีปละมองมาที่กน้าเรา เราจึงรีบให้พ่อแม่รีบไป
สนามบิน...
ในเวลานั้นเราได้มองที่นี้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะตามพ่อแม่ขึ้นเครื่องไป แต่ในตอนนั้น ภูมิก็วิ่งมาพร้อมกับพูดว่า "เราขอโทษ ที่เราพูดไปเราแค่แกล้งเธอ เราจะมาขอเธอแฟนในวันนี้" เราที่ได้ยินก็ดีใจและเสียใจ แต่เราได้ตัดสินใจไว้แล้ว ว่าเราจะไป เราเลยบอกลาภูมิก่อนที่จะขึ้นเครื่องไป
**เครื่องบินกำลังจะออก**
เราได้แต่นั่งคิดไม่อยู่นิ่ง จนเครื่องเริ่มขึ้น เราจึงมองไปที่หน้าต่างก็พบว่า ภูมินั้นวิ่งตามเครื่องบินมา เราแถบจะร้องให้ออกมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราแม้แต่ไม่ได้ยินเสียงของภูมิเลย ได้แต่ยิ้มให้ก่อนที่ร่างนั้นจะหายไปตลอดไป.
(ทั้ง2ไม่ได้เจอกันอีกเลย และใช้ชีวิตของตัวเอง)
