ผมได้รู้จักความรักเพราะคนๆหนึ่ง พอเริ่มคบกันเขาก็เริ่มออกห่างจากผมไปทีละนิด แอบมีคนอื่นอยู่หลายครั้งและผมก็ให้อภัยเขาทุกครั้งเพราะผมรักเขามากแม้จะมีอีกกี่คนผมก็พร้อมจะยอมรับและให้อภัยขอแค่ได้รักเขาก็พอถึงเขาจะไม่หันมาหาผมแม้แต่น้อย แต่ผมรู้อยู่แก่ใจว่าสุดท้ายก็ได้เลิกกันอยู่ดี ซึ่งสุดท้ายวันนั้นก็มาถึงวันที่ต้องลากัน ผมเสียน้ำตากับเขาไปเยอะมากแม้จะไม่ได้เห็นเขาเหมือนทุกวันแต่ผมก็จะเก็บเขาไว้ในความทรงจำในวันที่เคยมีเรา ที่ผมรักเขาผมไม่เคยเสียดายและการที่รักทำเสียเขาไป.
