หน้าผาแห่งหุบเขาคุนหลุนอันเป็นที่ลงทัณฑ์ของเหล่าเซียนที่มีโทษหนัก บัดนี้กำลังถูกใช้เพื่อทำหน้าที่ของมัน สายฟ้าสายแล้วสายเล่าฝาดลงมายังร่างของเซียนวารีโดยมีร่างของเซียนเมฆาที่ยืนอยู่บนกระบี่จ้องมองมายังร่างของเซียนวารีอย่างเย็นชา
“เมี่ยวซู!!”
เทพวารีตะโกนก้อง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจนกระทั่งเทพวารีถูกทัณฑ์สวรรค์จนสิ้นใจ
คุกใต้ดิน
“ท่านทราบข่าวนี้หรือยัง”
เซียนเมฆา เอ่ยกับหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าขดอยู่บนมุมของห้องขัง ผ่านไปซักพักก็ไม่มีเสียงตอบรับ
“เทพวารีถูกลงทัณฑ์จนสิ้นใจบนแท่นลงทัณฑ์ วิญญาณเเหลกสลายกลายเป็นเถ้าไม่สามารถกำเนิดได้อีก”
เซียนเมฆาเอ่ยอย่างได้ใจ หญิงสาวที่ถูกเรียกยังคงเงียบ เเต่ก็มีเสียงเอ่ยที่จากเบากลายเป็นดังถูกเอ่ยขึ้น
“เสี่ยวจิ้งมิมีทางถูกทัณฑ์สวรรค์สังหาร”
บนเวียนอยู่แบบนั้น
“อาจารย์ ท่านยอมรับความจริงและกลับไปทำหน้าที่ของท่านในนามเทพเเห่งแดนนรกเสีย”
นํ้าเสียงเย็นชาของเซียนเมฆา มิได้ทำให้หญิงสาวยอมแต่อย่างใด แต่กลับเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด
“ไสหัวไป!!!!”
พลังสีแดงดำเข้าปกคลุมร่างของเทพเมฆา พร้อมที่จะสังหารเต็มที่ เเต่ก่อนที่เทพเมฆาจะถูกสังหารด้วยนํ้ามืของหญิงสาวที่ถูกเอ่ยตำแหน่ง เเสงสีขาวสว่างดังขึ้น
“หยุด”
ในที่สุดเทพอเวจีก็เงยหน้าขึ้นพร้อมฉีกยิ้มที่ดูแล้วน่ากลัว
“เทพสวรรค์เจ้ามาทำหน้าที่พิทักษ์ความยุติธรรมอันใดยามนี้”
“จิ้งหว่านถูกทัณฑ์สวรรค์จนดับสูญเป็นเพราะความผิดของเขา-”
ก่อนที่เทพสวรรค์จะเอ่ยไปมากกว่านี้เทพอเวจีก็เอ่ยอย่างเกรี้ยวกราดออกมาก่อน
“เป็นแค่เทพรุ่นหลังถือสิทธิอันใดมาเกลี้ยกล่อมข้ากัน”
ไอพลังสีดำสนิทเข้าปกคลุมร่างของหนึ่งเทพหนึ่งเซียน
“ในเมื่อเจ้าเอ่ยว่าเป็นความผิดเขา ดังนั้นนี่ก็คือความผิดของพวกเจ้าที่ก่อโทสะเเก่ข้า”
ณหน้าผาแห่งหุบเขาคุนหลุน อัสนีสีดำรุนแรงกระหน่ำฟาดลงยังร่างของหนึ่งเทพหนึ่งเซียน พร้อมเสียงอันเย็นชาของเทพอเวจีที่เอ่ยอย่างเย็นชาอยู่เหนือน่านฟ้า
“เจ้าไม่ต้องห่วงเหล่าเซียนะวกนั้นตามเจ้าไปแน่นอน:))))”
จากนั้นเทพอเวจีก็ทำตามได้อย่างที่พูด พร้อมจบชีวีของตนลงเช่นกัน
