มีคำถามมากมายที่เข้ามาในหัวและจิตใจ..เราจะต้องอดทนอยู่กับชีวิตที่แสนเจ็บปวดนี้ไปถึงเมื่อไหร่เหรอ..มันเหมือนกับบททดสอบจากผู้เป็นเจ้า..ท่านอาจเพียงแค่ทำการลงทัณฑ์ให้เราอยู่กับมันก็ได้..แต่มีชีวิตก็เหมือนกับไม่มีชีวิต..ความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามามันเกินจะรับไหวจริงๆ....
ครั้งหนึ่งเราเป็นแค่เด็กน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่งที่อยากรู้อยากเห็น..มีอะไรให้สงสัยไปหมด..ทำอะไรก็ไม่ได้สนใจผลที่ตามมา..เพียงแค่ชั่ววูบในครั้งยังเด็กเราอาจจะกลายเป็นเด็กที่แปดเปื้อนไปแล้วก็ได้..จากผ้าขาวบริสุทธิ์อาจแปดเปื้อนไปด้วยสีมลทิน..จากสิ่งรอบตัวและคนรอบข้าง..พวกเขาก็ใช้ชีวิตของพวกเขานั่นแหละ..แต่การกระทำของพวกเขาก็ส่งผลกระทบต่อเด็กน้อยไร้เดียงสาได้เช่นกัน..คำพูดการกระทำ..
ท่าทีที่มีต่อเรา..เป็นเพียงแค่ชั่ววูบแต่ส่งผลในระยะยาว..และกลายเป็นผลกระทบที่ใหญ่โต..
ครั้งหนึ่งเราก็เป็นเด็กน้อยที่เอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้..ต่อให้สิ่งนั้นไม่มีอยู่ก็ตามแต่เราก็อยากจะได้มันมา
ทุกคนรอบตัวตามใจต่างๆนาๆชอบเรียกร้องความสนใจเอาแต่ใจตัวเอง.และไม่คิดถึงความรู้สึกของคนรอบตัวเลย..
