คำเตือน : การจูบของพี่น้อง
*โปรดใช้วิจราณญาณในการอ่าน*
(1)
“คิดถึงคนเก่า”
มาลีวางแก้วชาลงกับพื้นโต๊ะทันทีหลังจากเหลือบไปเห็นหยดน้ำตาของผู้ที่นั่งร้องไห้ด้วยความโศกเศร้าอยู่ต่อหน้าเธอในตอนนี้
เธออยากจะรู้เหตุผลว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้
มันเจ็บปวดมากเลยหรือ
มาลีแอบคิดอยู่สักพักหนึ่ง เธอไม่สามารถละสายตาจากคนตรงหน้าได้เลย ในใจก็แอบคิดเหตุผลไปไกลเสียแล้วในขณะที่อีกคนก็ร้องไห้ไม่หยุด อีกคนเริ่มร้องไห้มากขึ้นเรื่อยๆ จนขอบตาทั้งสองข้างของเขาแดงก่ำราวกับถูกแต่งเติมด้วยสี มาลีมองเขาด้วยสายตาสงสาร
‘ใช่สิ ที่เธอสงสารก็เพราะว่า เขาคนนี้คือ ‘พี่ชาย’ แท้ๆ ของเธอ’
ชายหนุ่มในนามของพี่ชายทิ้งตัวลงกับพื้นทันที ตอนนี้เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยกับการที่กระแทกลงกับพื้นแบบนี้
“เสียใจว่ะ”
“เสียใจกับทุกอย่าง”
“ทำไมกัน ทำไม”
ชายหนุ่มเริ่มเอ่ยออกมาเบาๆ ท่ามกลางความเงียบสะงัดภายในห้อง น้องสาวอย่างมาลีเริ่มเข้าไปปลอบพี่ชายของเธอ เธอใช้ผ้าเช็ดน้ำตาของเขาแล้วถามว่า
“ดีขึ้นไหมคะ พี่ชาย”
พี่ชายนิ่งไปในทันทีโดยไม่ตอบอะไร เขาเริ่มนิ่งไปสักพักก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาถามเธอว่า
“คิดถึงคนเก่า อยากทำเหมือนเดิม เหมือนที่เคยทำบ่อยๆ”
“จูบได้ไหม”
คำขอประโยคนั้นมันทำให้ฝ่ายหน้าแดงในทันทีทั้งที่รู้ว่ามันทำไม่ได้ แต่ยังไงนั่นก็คือคำขอของพี่ชาย
“ได้…ค่ะ-“
นี่คือจูบแรกระหว่างเธอกับพี่ชาย
มันทั้งเจ็บปวดและมีความสุขไปพร้อมๆ กัน
รสชาติจูบของพี่ชายเหมือนบอระเพ็ดเลย
*ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ ถ้าอยากให้คู่พี่น้องคู่ใหม่ในตอนต่อไปก็คอมเมนท์มาบอกได้นะ
