คุณเคยไหมในความคิดเกลียดเเม่ตัวเองซึ่งพาเรามาตกนรกทั้งเป็นซึ่งมันไม่ใช่เรื่องเขาเราเลยปานนี้ถ้ายายยังอยู่น้าเรายังอยู่เราคงไม่ตกอยู่ในสภาพเเบบนี้เกลียดเเม่ซึ่งไม่เคยคิดที่จะปกป้องลูกของตัวเองเลยเคยมีครั้งหนึ่งตอนเราเรียนอยู่มัธยมม.3 เราได้ทุนเเล้ววันนั้นที่ร.ร.คุณครูเขาได้ข้อมูลไม่ครบเเล้วครูบอกว่าเลิกเรียนไปให้ข้อมูลครูเพิ่มเติม เราก็ตอบไปว่าค่ะ พอเราเลิกร.รเราก็เอากระเป๋ามาเก็บเเล้วไปบ้านครูบ้านครูก็ไม่ได้ไกลมากใกล้ๆเองตอนนั้นเเม่เรากับผัวใหม่ไม่อยู่บ้านเราก็เลยไปหาคุณครูซึ่งเป็นครูผู้หญิงนะเเล้ววันนั้นเราให้ข้อมูลเสร็จเตรียมตัวกลับเเต่ฝนดันตกทำให้ต้องหลบฝนฝนหยุดตกประมาณ ห้าโมงครึ่งเเล้วเเม่ของผัวเเม่เราเขาเรียกอะไรนะนั้นเเหละใส่ร้ายเราว่าเราไปเล่นเเต่จริงเราไม่ได้ไปเล่นทำให้เราทะเลาะกันผัวเเม่เราด่าเราเราพูดให้ฟังก็ไม่ฟังคนอื่นจะว่ายังกับเราก็เเล้วเเต่เราอยากให้เเม่ปกป้องเราบ้างเราก็เลยบอกไปว่าถ้าไม่เชื่อไปถามครูได้เลยพอตื่นเช้ามาเงินก็ไม่ให้เราไปร.ร.ข้าวก็ไปได้กินพอเราไปถึงร.รครูก็เรียกเราเข้าไปพบครูถามว่าไม่ได้บอกพ่อเเม่เธอหรอว่าได้ทุนเราก็เลยตอบว่าบอกเเต่เขาไม่เชื่อจะให้หนูทำยังไงครูก็เลยบอกครูเข้าเเม่เธอเชื่อฟังผัวครูก็เคยเจอเราก็เลยตัดสินใจพูดออกไปว่าครูค่ะหนูขอสละสิทธิ์ให้คนอื่นได้ไมค่ะหนูไม่ได้ว่าหนูหยิ่งหรือหนูไม่อยากได้หรอกนะใครบ้างละค่ะที่จะไม่อยากได้ทุนเเต่ถ้ามันมีปัญหามากหนูห็ไม่ไหวค่ะ ครูก็เลยบอกว่าทำได้ยังไงชื่อเธอครูส่งไปให้ผอเเล้วเราก็เลยคิดเเล้วตอบครูไปว่าก็ได้ค่ะหนูรับทุนก้อนนี้2,000เเต่ถ้ามีทุนมาอีกหนูขอให้ครูเรียกคนอื่นเถอะให้คนที่เเม่เขาเข้าใจลเถอะคะหนูไม่อยากมีปัญหา
นี้เเหละคือเรื่องจริงในชีวิตของเรา ใครไม่เป็นเราไม่รู้
เกลียดเเม่
