คุณเพื่อน
Ep. 0
"เห้ยย!! มึง!ตื่นได้แล้ว! สายแล้วนะ!!"
"อืม....แม่...อีกห้านาที"
"แม่มึงอ่ะ! จะตื่นหรือไม่ตื่น!!..ไม่ตื่นใช่มั้ย!? ได้ อย่าหาว่าไม่เตือน"หญิงสาวแชมป์คาราเต้เอ่ยก่อนจะถอยห่างเตียงนอน พอได้ระยะเทอก็พุ่งตัวไปอย่างเร็วแล้วใช้เข่าคู่ทุ่มไปที่หลังของชายหนุ่มทันที...
"อัก!?#/@^# ย!! ทำอะไรของมึงเนี่ย!!!"
"เอ้าถามได้ ก็ปลุกมึงไง"
"อูยยยย เจ็บๆ "
ชายหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นนั่งพลางลูบหลังตัวเอง
"ถ้ากูหลังหักขึ้นมาทำไงวะ!?"
"อ้าว...ก็ยังไม่หักนี่ ไปๆอย่าสำออยนักเลย กูจะไปรอหน้าห้อง ถ้ามึงขืนช้านะ!"เทอเอ่ยพลางชี้หน้าชายหนุ่มเหมือนจะบอกว่าตายแน่นอน
แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างสบายอารมณ์
ปล่อยให้ชายหนุ่มจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย
.
.
.
สวัสดีครับผมชื่อเกมส์ เป็นคนดวงซวยมากถึงขั้นปานกลาง ส่วนนั่นน่ะชื่อเบส...ชื่อผู้ชายมาก...ก็นะผมก็ไม่อยากเป็นเพื่อนมันนักหรอก แต่แม่นี่สิ!
เมื่อ 12ปีก่อน....(ตอนที่เกมส์อายุ4ขวบ)
'เกมส์นี่เลเวียนะลูก เทอเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่เอง เป็นเพื่อนกันนะลูก เล่นด้วยกันดีๆนะจ๊ะ'
'ซาหวัดดีฮะ ผมชื่อนนท์นะ เรามาเล่นขายของรึว่า เลเวียอยากเล่นพ่อแม่ลูกก็ได้นะ รึว่าเล่นบาบี้กันมั้ยฮะ?'
'....ม่าย เบสอยากเล่นต่อซู่!'
'เล่นยางงายหรอ?'
'มาเบสจาสอนนนน '
นับแต่นั้นมาผมก็เป็นเพื่อนกับเบสยมาโดยตลอด..เพราะผมโดนเจ้าตัวข่มขู่ ...แต่พักหลังๆมานี้จากที่เบสชอบแกล้งผมดูเหมือนเดี๋ยวนี้ผมจะเป็นฝ่ายพูดหยอกล้อแกล้งเวียเสียเอง...พวกเราเรียนม.ต้นคนละโรงเรียนกันแต่...พอม.ปลาย......
.
.
.
"เห้ยเสร็จยังวะ สายแล้วนะๆ"
"เออ เสร็จแล้วๆ"
"เร็วๆ เลย คุณน้าคะ เบสไปก่อนนะคะ"เทอเอ่ยพลางไหว้แม่ของเกมส์แล้วกระชากเกมส์ออกจากบ้านทันที
"เห้ย!เบส!! กูยังไม่ได้แดกข้าวเช้าเลยนะเว้ย!"
"ไปแดรกอยู่โรงเรียนก็ได้นี่ "
"เห้อออออออออออออออออ"
ชีวิตในม.ปลายอันแสนสงบสุขของผมมันก็หายไปตลอดกาลนับตั้งแต่เวียย้ายเข้ามา........ผมต้องหาวิธีแก้เผ็ดบ้างแล้วหละ
