สวัสดีค่ะ ดิฉันขอเรียกตัวเองว่า แอด นะคะ ฉันจะมาเล่าประสบการณ์จริง แอดเนี้ยมีสัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง ชื่อเสือ มันเป็นหมานะคะ ไม่ใช่เสือ มันอยู่กับแอดมา8 ปี ตั้งแต่แอดอยู่ป.2 สาเหตุที่ได้รับหมาตัวนี้มาเลี้ยง ที่จริงมันเป็นหมาของคุณตาแอดเอง มันชอบมาแถวๆบ้านแอด แม่แอดเห็นก็ใจดีให้ของกินมันอยู่เรื่อย ปกติแม่ไม่ชอบเลี้ยงพวกแมวหมาอะไรพวกนี้นะคะ แต่ไอเสือ หรือ อีกชื่อหนึ่งที่แอดชอบเรียก ไออ้วน มันทำยังไงก็ไม่รู้นะคะทำให้แม่ใจอ่อนแล้วก็รับเลี้ยงมัน แอดดีใจมากๆ ที่แม่รับมันมาเลี้ยง ตลอดแปดปีที่ผ่านมา เวลาที่เหนื่อยมากๆหรือแอบแม่ไปร้องไห้ ก็มีแต่ไอหมาตัวนี้แหละคะ ที่คอยนั่งอยู่ข้างๆไม่ไปไหน แอดร้องไห้แถมยังระบายให้ฟัง ยังกะคนบ้า เกือบจะทุกๆวันที่โดนแม่ว่าแล้วไปแอบร้องไห้ แล้วก็มีหมาตัวนี้แหละ ที่คอยอยู่ด้วยมาตลอด ขนมันทั้งนุ่ม ตัวก็เตี้ย ตัวอ้วนๆ เวลาอยู่กับแม่ก็จะได้กินอิ่มตัวกลมปุกปิกเลย แล้วนางเป็นหมาตัวเมียนะคะคนอ่าน นางเนี้ยกลัวแม่มากๆ แรกตอนนางมาอยู่กัดรอยเท้าตลอด แม่เอารองเท้าตีปากตั้งแต่นั้นมาไม่เคยกัดอีกเลย แล้วก็เป็นหมา ที่กลัวรองเท้ามากๆ ที่แอดแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะอยากให้อยู่ในความทรงจะตลอดไป ไอเสือมันได้จากโลกไปแล้ว เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2564 แอดจำได้ขึ้นใจว่าก่อน 2 วันที่ไอเสือจะตาย แอดเห็นนางหงอยๆแต่แอดนึกว่าไม่สบายเฉยๆก็เล่นด้วยตามปกติ แต่แววตาดูเศร้าหมอง นอนอยู่แต่ที่เดิม เวลาจับก็อ่ออนแรง จนวันที่ 28 แทนที่ไอเสือมันจะได้อยู่ต่อเวลาชีวิตอีก แด่ดันมีคนใจบาปขี่รถซาเล้งมาชนแต่ที่พี่สาวบอกพี่เเกเห็นว่าโดนเฉียดๆ หลังจากนั้นพี่สายรีบวิ่งไปบอกว่าหมาโดนรถชน ไอเราก็วิ่งมา เห็นไอเสือเดินเซไปเซมา จะล้มอย่างเดียว ณ ตอนๆนั้น พี่สาวบอกว่ามีอาการเหมือนแมวที่ตายไปเลย พอได้ยินน้ำตามันไหลออกมา แล้วก็เรียกชื่อหมาไม่หยุด พี่พยายามปลอบ เหมือนคำพูดที่ไม่ตั้งใจพูด แต่ดันพูดออกมา น้าเรียกไปกินข้าว น้าบอกว่ากินข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวฉีดยาให้ แอดเดินไปกินข้าว แอดกินไม่ลงพยายามกินข้าวแต่น้ำตาไหลไม่หยุดคนรอบๆก็พยายามปลอบใจว่าไอเสือยังไม่ตายฉีดยาก็หายแล้ว แอดเองก็พยายามกลั้นน้ำตา แต่มันกลั้นไม่อยู่ร้องไห้ไม่หยุด จนน้าต้องเลิกกินข้าวแล้วไปฉีดยาให้ พาไปที่บ้านช่วยกันยกไป แอดลืมบอกว่าแม่แอดไปเที่ยวไม่ได้อยู่บ้าน แอดอยู่กับน้า ยกมาไว้ที่บ้านแม่ แอดโล่งใจ ข้างๆบ้านมีบ้านหลังเก่า พาไอเสือไปอยู่ในนั้น แอดก็อยู่กับไอเสือนานมาก แล้วแอดก็ออกไป
เสียงร้องของไอเสือดังขึ้นมาตอนแรกแอดก็ไม่แน่ใจ แต่เหมือนไอเสือมันพยายามแรงเฮือกสุดท้ายที่มีดันประตูออกมาแล้วร้อง เดินเซมา ไอเราก็ตกใจมาก ทั้งที่ไม่มีแรงแต่เดินออกมา แอดเรียกน้ากับป้ามาดู ที่บ้านมีใบสมุนไพรแอดรีบทำตามที่ป้าบอก ไอเสือร้องดังจน น้าผู้ชาย ที่ไปเดินดูนาตอนดึก เขาบอกว่าได้ยินเสียก็เลยรีบกลับมา ทั้งๆที่น้าอยู่ไกลมากแต่ดันได้ยิน เสียงร้องอันเจ็บปวดของมัน ทำไห้น้ำตาไหลไม่หยุด น้าผู้ชายบอกว่า คงต้องทำใจแล้ว ไอเรารู้สึกไม่ยอมรับ ร้องไห้ไม่หยุด นั่งเฝ้า กลัวน้องจะจากไป พยายามโทรหาแม่หลายสายแม่ไม่รับ แอดแค่คิดว่า อย่างน้อยให้ได้ยินเสียงแม่ โทรไปเท่าไหร่ก็ไม่รับ แอดให้ฟังคลิปเสียงที่แม่ส่งมาเมื่อนานแล้ว แอดกดให้ฟัง น้องก็จากไปเลย ... หัวใจแม่งเหมือนแตกสลายพยายามเขย่าๆ มันแม่งโคตรเจ็บในใจ ร้องตะโกนชื่อน้องไม่หยุด จำได้ว่าตะโกนไปว่า ไอเสืออย่าทิ้งพี่ไป ร้องไห้จนตาบ่วม ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยร้องไห้จนตาบวม เป็นครั้งแรกในชีวิต เป็นการสูญเสียครั้งแรก ตลอดเวลาที่ผ่านๆมาไม่เคยเสียสิ่งที่รักไป เป็นครั้งแรก ที่เจ็บที่สุด หลังจากน้องตาย 21:30 น. ร้องไห้ไม่หยุด ไม่ยอมขึ้นบ้าน ป้ายกตัวขึ้นก็ไม่ยอมลุก ร้องไห้กอดขาป้า จนเที่ยงคืน ขึ้นบ้าน แม่โทรมา อารมณ์ตอนนั้น พูดกับแม่คำแรก ทำไมแม่ไม่รับสายหลังจากนั้นน้ำตาก็ไหล พูดกับแม่ต่อไม่ได้ ร้องไห้ไม่หยุด ไอเสือจะอยู่ในความทรงจำของแอดตลอดไป สาเหตุการตายที่แท้จริงเพราะมีคนเลวคนใจบาปมันวางยา ขอให้มันเจ็บยิ่งกว่าแอด ... ขอบคุณนะคะ คนที่เข้ามาอ่านจนจบ
