เจนกำลังเก็บของขึ้นรถเเละนั่งรถมากับพ่อ จากชนบทเข้าเมืองระยะทางก็ไกลฉันได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นมันน่าทึ้งสุดๆเลยล่ะหลังจากนั้นเจนก็เผลอหลับไป ลูก เสียงพ่อเรียกเจน

โจ-ตื่นเถอะลูกถึงเเล้วล่ะ

เจน-ถึงเเล้วหรอคะ//พึ่งตื่น+เสียงงัวเงีย

เจนมองออกไปทางกระจกรถบ้านหลังใหญ่ก็อยู่ตรงหน้าเจนไม่เคยเห็นบ้านหลังใหญ่เเบบมาก่อนเนื่องจากเธออยู่ชนบท

เจน-": ว้าวนี่บ้านเราหรอคะใหญ่จังเลย//ดีใจ

โจ-": ใช่นี่เเหละบ้านที่เราจะอยู่มันใกล้โรงเรียนลูกด้วยหน่ะ

เจนชำเลืองมองด้วยความสงสัย

เจน-": เอ๊ะ!นั่นใครล่ะคะ ส..สองคนนั้นภรรยาพ่อหรอคะทำไมหนูถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย

โจ-": ฮ่าๆผิดเเล้วล่ะลูกนั้นคือน้าษาเเละส่วนพ่อหนุ่มหน้าตาดีนั่นก็คือลูกน้าษาเห็นว่าอายุเท่ากันกับลูกนะโจ-": เรารีบลงไปกันเถอะพวกขารอเรานานเเล้วเจน-": ค่ะงั้นเราลงกันเถอะค่ะ

เจนลงจากรถเสียงผู้หญิงที่อ่อนโยนก็ดังขึ้น

น้าษา-": สวัสดีค่ะคุณโจสวัสดีจ้ะหนูชื่ออะไรล่ะจ๊ะหึ้มหน้าตาหน้ารักเชียว

เจน-": สวัสดีดีค่ะคุณน้าหนูชื่อเจนค่ะฝากตัวด้วยนะคะ//โค้งตัวลงเล็กน้อย

น้าษา-": ยินดีต้อนรับจ้าาส่วนเจ้านี่คือลูกของน้าชื่อคีย์น่ะถ้าเขาไม่ดีก็อย่าใส่ใจเลยนะนิสัยเขาก็เเบบนี้ล่ะสวัสดีลุงโจกับเพื่อนสิ//สกิตเเขน

คีย์-": เอ่อ..สวัสดีครับลุงโจสวัสดียัยเตี้ย

เจน-": นี่ว่านายว่าใครยัยเตี้ยย้ะเขาเรียกว่าส่วนสูงน่านักต่างหากย่ะ//หงุดหงิด

คีย์-": ก็ว่าเธอนั่นเเหละยัยเตี้ยเอ้ยย//พร้อมเอามาจับหัวเเล้วก็อมยิ้ม

เจน-": หนอย!ไอ้สูงเอ้ย//หน้าตาจริงจัง

น้าษา-": เอาล่ะๆอย่าทะเลาะกันเลยจ้ะรีบขนของลงเเล้วไปทานมื้อเย็นกันเถอะจ้ะ

หลังจากยกของเจนก็ไปอาบน้ำ

เจน-": ค..คะ..ใครอยู่ข้างนอกคะช่วยหยิบผ้าขนหนูไห้หน่อยสิคะ

จู่ๆมือที่ถือผ้าขนหนูก็ค่อยๆยื่นมาในห้องน้ำ

เจน-": ขอบคุณค่ะ//เดินออกจากห้องน้ำ

เจนเงยหน้าขึ้น

เจน-": นี่นายคีย์นายมาทำอะไรที่นี่ย้ะ//ตกใจ

คีย์-": ก็เธอไห้ฉันเอาผ้ามาไห้ไม่หรอ//เดินเข้าไปเรื่อยๆ

เมื่อนายคีย์เดินเข้ามาทางเจนเขาถอยไปจนถึงกำเเพงคีย์ก็เอามือมาจับเเขนข้าหนึ่งของเจนยกขึ้นก้มหัวลงมาเจนหลับตาด้วยความกลัวเเล้วคีย์เขาก็พูดว่า

คีย์-": จะอายทำไมเดี๋ยวก็ได้อยู่บ้านอยู่ด้วยกันอยู่ดี//พร้อมกับเเสยะยิ้มเเล้วก็เดินจากไป

เจนที่โดนคีย์ยืนค่อมอยู่ใช้มือผลักคีย์ออกไป

เจน-":ทำบ้าไรของนาย//เขินจนหน้าเเดง+โกธร

เจน-":นายนี่มัน..//วิ่งออกไปจากกห้องน้ำ

เจนวิ่งมาที่ห้องของเธอพร้อมความสับสนเธอก็คิดว่าคีย์เเกล้งเเน่ๆเจนใส่เสื้อผ้าเเล้วก็ลงมาน้าษาก็ทำอาหารเสร็จเเล้วเจนจึงไปช่วยยกมาวางโต๊ะ

เจนนั่งลงบนเก้าอี้คีย์ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเจนพูดในใจว่าเขากำลังคิดอะไรกันเเน่เจนคิดจะเเกล้งคีย์คืนก็เลยตักพริกใส่จานข้าวคีย์

เจน-":นี่คีย์ฉันรู้ว่านายชอบกินพริกใช่มั้ยล่ะงั้นลองกินนี่สิอร่อยนะ//พรางจักใส่จานคีย์

น้าษา-":อ้าวคีย์นี่ลูกไปหัดกินพริกมาตอนไหนเนี่ย

เจนตัดบทเเล้วพูดว่า

เจน-":รีบกินเถอะค่ะเดี๋ยวมันดึกนะคะคุณน้าคุณพ่อ

คีย์เขาก็กินเข้าไปหน้าตาเฉย//คิดในใจว่าหนอยยัยเตี้ยเดี๋ยวเธอเจอฉัน

เจนที่เห็นคีย์กินหน้าตาเฉยเจนก็โกธรที่เเผนพังไม่เป็นท่าเจนลุกขึ้นหันไปมองทางคีย์ด้วยความโกธร เเล้วหันกลับมายิ้มกัดฟันพูด

เจน-":ขอตัวก่อนนะคะอิ่มเเล้ว

น้าษา-":หนูยังไม่ได้กินอะไรเลยนะเจนกินก่อนสิ

โจ-":ปล่อยเขาเถอะครับคุณษาเจนก็เป็นเเบบนี้ของเจนพวกเรากินต่อกันเถอะครับ

คีย์-":ขอตัวก่อนนะครับ

โจ-":นี่ก็เป็นอีกคนเด็กสมัยนี่น่ะครับ

คีย์ที่อยู่ในห้องน้ำก็พูดว่าจะเเก้เเค้นเจนไห้ได้พรางบ้วนปากเพราะกินพริกมาเมื่อกี้

......เช้าวันต่อมา............

โจ-":เจนลูกเสร็จหรือยังวันนี้เดินไปโรงเรียนกับคีย์ก่อนนะพ่อจะไปหาลูกค้าก่อน

เจนตอบด้วยความไม่พอใจ

เจน-":ค่ะพ่อ//หน้าบึ้ง

โจ-":เอาน่ะลูกรีบไปได้เเล้วคีย์จะรอนาน

เจนหยิบกระเป๋าเเล้วสวัสดีพ่อเเล้วเดินไปกับคีย์

คีย์-":นี่ยัยเตี้ย..ค..คื..คือเรื่องเมื่อวานฉันขอโทษนะ

เจน-":ได้เเต่นายเลิกเรียกฉันว่ายัยเตี้ยซักทีเถอะ//โมโห

คีย์-":ก็เธอมันเตี้ยเองหนิช่วยไม่ได้

เจน-":หนอยไอ้บ้าเอ้ย

คีย์-":รีบเดินเร็วเถอะหน่าา

...เมื่อถึงโรงเรียนเเล้ว...

คีย์-":นี่ยัยเตี้ยเธอเรียนห้องเดียวกันกับฉันนะห้อง6/2หน่ะ

เจน-":อ..อื้มเเล้วนายก็เลิกเรียกฉันว่าเตี้ยซักที//หน้าตาจริงจัง

ครูเเอน. นี่เด็กใหม่มานี่สิมาเเนะนำตัวหน้าชั้นเรียนซิ

เจน. สวัสดี.ฉันชื่อเจนมาจากต่างหวัดหน่ะ

ครู.เเอน เดินไปนั่งที่สิจ๊ะ

เจน. ขอบคุณค่ะ

...ครู.เเอน ทุกคนอยู่เงียบๆนะครูมีประชุมด่วนเรียนอีกที. ตอนบ่ายนะคะ...

เพื่อนๆ. เย้ๆ ไม่ได้เรียนอ่ะ. เอออสบายเลยอ่ะ

ครู.เเอน เงียบหน่อยสิจ๊ะ

^^^เพื่อนในห้อง. A-โหมึงดูดิโคตรน่ารักว่ะ.B.-เออว่ะตัว. ก็เล็ก.-เเม่งน่ารักว่ะสเป๊คเลยว่ะ^^^

...เเม็ก. นี่เธอตรงข้างหลังฉันว่างนะนั่งได้ส่วนยัยที่นั่ง ข้างเธอก็.คือ....ยัยบ๊องประจำห้องอ่ะ...

ซี. !!นี่ไอ้เเม็กพูดๆไห้มันดีๆหน่อยฉันคือพี่เเกนะ

เจน. สวัสดีฉันเจนยินดีที่ได้รู้จัก

เเม็ก. อืมหวัดดีฉันเเม็ก

ซี. อย่าหลงตัวเองสิย้ะเเม็ก เจนพูดกับฉันต่างหาก

เจน. อย่าเถียงกันนะฉันพูดกับทุกคนเเหละจ้ะ. ฮือ!

...ซี. สวัสดีจ้าเจนฉันชื่อซีนะเป็นพี่สาวฝาเเฝดเเม็กยินดีที่ได้รู้จัก...

เจน. จ้าาขอบคุณนะฉันขอนั่งตรงนี้ก็เเล้วกัน

เจน. เอ่อ..เเล้วข้างเเม็กใครนั่งล่ะ

ซี. ก็นายหน้าหล่อปากเสียหน่ะสิคู่หูเเม็กไง

...เเม็ก. โธ่ยัยอ่อนต่อโลกพูดเเบบนั้นเจนจะรู้ได้ไง. เล่า...

เเม็ก. คู่หูที่หน้าตาหล่อ.น้อยกว่าฉันนิดหนึ่ง

เเม็ก. เขาคนนั้นก็คือออออ

คีย์. คือ..ฉันเอ็ง

เจน. ห้ะนายเองหรอออ

ซี..เเม็ก.. อ้าวรู้จักกันด้วยหรอ//พูดพร้อมกัน

เจน. ก็นายนี่อยู่ข้างบ้านฉันหนิ//ยิ้มเเล้วเกาหัว

โต็ะข้างๆ

ซันนี่. ห้ะ ..นี่หรอเด็กใหม่หน้าตาก็เชย

คริส. นั่นดิ...รู้จักกับเเม็กเเล้วก็คีย์ด้วย

ซันนี่. มันชื่ออะไรนะ

คริส. ชื่อเจนอ่ะ

ซันนี่. ไปรับน้องกัน

ต๊อก..เเต๊กก (เสียงเดิน)

ซันนี่. สวัสดียัยบ้านนอก

...คริส. เอาหน่า.บ้านนอกเเล้วหน้าตายังสวยอีกเเต่. น้อยกว่าพวกเรานะ...

...ฮะ..ฮ่าๆ(เสียงหัวเราะ)...

...เจน. ใช่ฉันบ้านอกเเล้วมันหนักผมเส้นไหนของ. หล่อนย้ะ...

ซันนี่. ปากดีไม่เบาเลยหนิ

ซี. พูดในใจ/สู้ๆเจน..ตบมันเลย.มั่นหน้าเนาะดีออก

คริส. หนอยนางนี่เเกกล้าว่าฉันหรอ//ง้างมือจะตบ

คีย์. หยุดนะ//จับเเขนคริสไว้

...คีย์. คิดว่าพวกเธอเป็นใครกล้ายุ่งกับเพื่อนฉัน//เพื่อนที่หมายถึงเมียในอนาคต...

...เเม็ก.. พวกเธออย่ามายุ่งกับพวกเราจะดีกว่านะซันนี่ คริสติน่า...

เเม็ก. พวกเราไปข้างนอกกันเถอะไหนๆครูไม่อยู่ล่ะ

...ซี. ใช่ๆเรียนอีกทีตอนบ่ายเเหนะ.อยู่ตรงนี้เหม็น สาบชะนี...