การกลับมาของเดกุคุง
1: คำสัญญาที่ไม่มีอยู่จริง
เนื้อหาไม่มีความตรงกับเรื่องจริง
เดกุ(ตอนเด็ก)
คัตจังอยู่ไหน
เดกุ(ตอนเด็ก)
คังจั-//สดุดก้อนหินล้ม
บาคุโก(ตอนเด็ก)
เจ้างังไม่เป็นไรใช่ไหม//ยื่นมือ
เดกุ(ตอนเด็ก)
ขะ ขอบคุณคัตจัง//จับมือพยุงตัวขึ้น
บาคุโก(ตอนเด็ก)
เจ้าบ้าวันหลังเดินตามให้ทันสิ
เดกุ(ตอนเด็ก)
ก็คัตจังเดินเร็วนิ
บาคุโก(ตอนเด็ก)
อะไร//หันหลัง+เดินต่อ
เดกุ(ตอนเด็ก)
สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งกัน//เดินตาม
บาคุโก(ตอนเด็ก)
ได้สิเชื่อใจชั้นได้เลย//หยุดเดิน+ควงนิ้วสัญญา
หลังจากที่มิโดริยะได้กลับโรงพยาบาล
ก็มีข่าวลือว่ามิโดริยะเขานั้นได้ไร้อัตลักษณ์
และ'คัตจัง'เพื่อนคนเเรกของเขาก็ได้เปลี่ยนไป
เด็กเปตร
แกนี่มันอ่อนแอชิบ*เลยว่ะ
บาคุโก(ตอนเด็ก)
ไร้ค่าแล้วยังมาทำเป็นขึ้นเสียงอีก!!!//ปล่อยระเบิดใส่คนตัวเล็ก
เดกุ(ตอนเด็ก)
โอ้ย!!!//โดนเต็มๆ+นอนลงกลับพื้น
บาคุโก(ตอนเด็ก)
ไปกันเถอะไอ้พวกตัวประกอบ//มองเหยียด+เดินจากไป
เด็กเปตร
เฮ้ยรอด้วยดิบาคุโก//วิ่งตาม
เดกุ(ตอนเด็ก)
...//เดินกลับบ้าน
เดกุ(ตอนเด็ก)
กลับมาแล้วครับ//เดินเข้าห้องครัว+มองเห็นกระดาษที่ติดตรงห้องครัว
ในกระดาษ:มิโดริยะลูกแม่ออกไปทำงานก่อนนะพรุ่งนี้แม่กลับ
เดกุ(ตอนเด็ก)
นอนดีกว่า//กลับขึ้นห้อง+นอน
หมอก็ได้โทรมาบอกว่ามิโดริยะมีอัตลักษณ์แต่แค่ออกมาช้า
ทำให้มิโดริยะนั้นดีใจเป็นอย่างมาก
แต่ก็ยังโดนแกล้งอยู่เหมือนเดิม
2: ไร้อัตลักษณ์
มิโดริยะก็ยังคงถูกกลั่นแกล้งอยู่เหมือนเดิม
ครู
นักเรียนวันนี้ครูจะให้นักเรียนเขียนกระดาษว่าอนาคตนักเรียนไปต่อที่ไหน
ครู
รู้สึกยังไงกับอัตลักษณ์ของตนเอง
ครู
ออ!!นี่บาคุโกสอบติดโรงเรียนยูเอด้วยนะ
ด้วยความที่อัตลักษณ์ของบาคุโกนั้นมีความวิเศษณ์เอามากๆ
ครู
ออ!!มิโดริยะก็สอบติดด้วยนิ
บาคุโก
หาา!!!ไอ้งั่งนั้นอะนะ
บาคุโก
ไอ้เดกุนี่คิดจะแกดูถูกฉันหรอ
มิโดริยะ(เดกุ)
ปะ ป่าวนะ//กลัว
บาคุโก
ยังไงแกก็เป็นได้แค่เดกุวันยังค่ำ
ครู
เอานี่นักเรียนกลับบ้านได้
หลังจากทำความเคารพครูเสร็จทุคนก็ออกจากห้องไป
และมิโดริยะที่กำลังเก็บของ ก็...
บาคุโก
นี่เเกจะไปต่อยูเอจริงๆหรอ//ทุบ โต๊ะของคนตัวเล็ก
มิโดริยะ(เดกุ)
เอ๋!!!//สดุ้ง+ทำสมุดตก
บาคุโก
นี่อะไร//หยิบขึ้นมาดู
บาคุโก
สมุดเรียนรู้เพื่อฮีโร่อย่างงั้นหรอ//ยิ้ม
บาคุโก
ปัญญาอ่อน//ระเบิดสมุด
บาคุโก
แกหน่ะเป็นได้แค่"เดกุ"วันยังค่ำหล่ะ//เดินจากไป
มิโดริยะ(เดกุ)
อึก...//รีบเก็บของใส่กระเป๋า+วิ่งลงบันได
มิโดริยะก็ได้วิ่งมาเก็บสมุด
มิโดริยะ(เดกุ)
นี่..เจ้าปลากระดาษมันกินไม่ได้นะ//หยิบสมุดขึ้นมาจากน้ำ
มิโดริยะ(เดกุ)
...กลับบ้านดีกว่า//เอาสมุดไปทิ้ง+เดินกลับบ้าน
มิโดริยะ(เดกุ)
วันนี้แม่ทำอะไรให้กินนะ//กำลังเดิน
เสียงนั้นทำให้มิโดริยะได้ไปวิ่งดู
บาคุโกที่กำลังติดอยู่ในโคลน
มิโดริยะ(เดกุ)
คัตจัง!!!//วิ่งไปช่วย+พยายามช่วยบาคุโก
บาคุโก
เดกุ..อึก//มองเห็นมิโดริยะ
มิโดริยะ(เดกุ)
คัตจัง!!//พยายามช่วย
วิลเวิล
ทำยังไงมันก็ปล่าวประโยชน์อยู่ดี//พยายามเอาโคลนมาทำร้ายมิโดริยะ
มิโดริยะ(เดกุ)
อึก..//ตกใจ+หลับตา
ออลไมล์
ไม่เป็นไรชั้นมาเเล้ว//ช่วยมิโดริยะ
หลังจากนั้นก็ช่วยบาคุโกและได้แยกจากกัน
มิโดริยะ(เดกุ)
ออลไมล์ผมเป็นฮีโร่ได้ไหมครับ
ออลไมล์
แล้วเธอมีอัตลักษณ์อะไรหรอ
มิโดริยะ(เดกุ)
มะ ไม่มีครับ//ก้มหน้า
ออลไมล์
เสียใจด้วยนะเธอไม่สามารถเป็นฮีโร่ได้เพราะเธอไม่มีอัตลักษณ์เพราะเธอมัน"ไร้อัตลักษณ์"
ออลไมล์
คนที่ไร้อัตลักษณ์หนะเป็นฮีโร่ไม่ได้หรอก
เพราะคนที่ตัวเองชอบและนับถือมาที่สุดพูดในสิ่งที่เดกุนั้นคาดไม่ถึงออกมา
ใจของเขาก็ได้สลายไปภายในไม่กี่วิหลังจากที่ได้ยินคำพูดจากปากออลไมล์
ออลไมล์
เสียใจด้วยนะหนุ่มน้อย//จับที่ไหล่ของเดกุ+เดินจากไป
มิโดริยะ(เดกุ)
...ครับ//ก้มหน้า+เดินจากไป
มิโดริยะ(เดกุ)
เราคงไร้ค่าสินะ//เดินต่อ
หน้าปากซอยเข้าบ้านมิโดริยะ
ช่วยด้วยมีวิลเลินจับคนมาเป็นตัวประกัน
มิโดริยะ(เดกุ)
หา...//เห็นแม่ของตนเอง+ตกใจ
มิโดริยะ(เดกุ)
แม่!!!//วิ่งไปช่วย+โดนคนห้าม
ป้าข้างบ้าน
นี่อย่าเข้าไปนะ//ห้ามเดกุ
มิโดริยะ(เดกุ)
แต่นั้นมันแม่ผมนะ//พยายามสบัดมือออก
พวกฮีโร่โง่ๆ
ยังไงก็ต้องรอฮีโร่ที่แข็งแรงกว่า
มิโดริยะ(เดกุ)
(แต่คุณเป็นฮีโร่นะ)
วิลเวิล
นี่อย่าเข้ามานะ//ลั่นไกร
มิโดริยะ(เดกุ)
แม่//ตกใจสุดขีด+น้ำตาไหล
พวกฮีโร่โง่ๆ
ไม่เป็นอะไรหรอกคนเราก็ต้องเสียสละกันบ้างหล่ะ//ยิ้ม+จับไหล่เดกุ
มิโดริยะ(เดกุ)
หมายความว่าไง//โกรธ+ปัดมือ
พวกฮีโร่โง่ๆ
คนเราหนะเกิดมาก็ตัองมีตายกันบ้างหละ//เดินจากไป
คำพูดนั้นทำให้เดกุเปลี่ยนจากชอบฮีโร่เอามากๆเป็นเกียจฮีโร่เอามากๆ
หลังจากเดกุได้สติจึงวิ่งไปหาคนเป็นแม่
มิโดริยะ(เดกุ)
แม่...//กอดศพแน่น+ร้องไห้
มิโดริยะ(เดกุ)
ผม...เกียจพวกฮีโร่//พูดเบาๆ
หลังจากที่ทุกคนจัดงานศพให้
มิโดริยะ(เดกุ)
...//ยืนอยู่ข้างประตู+น้ำตาซึม
เหล่าฮีโร่ก็มอบเงินรวมกันจากฮีโร่อื่นๆให้เดกุ
หลังจากนั้นเดกุ็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง
...จากดวงตาที่สดใสใครเห็นก็อบอุ่นกลับกลายเป็นดวงตาที่หมองหม่นเศร้าหมอง
3: วิลเลินบุกบ้าน
หลายอาทิตย์ต่อมาเดกุก็รู้สึกแปลกๆกับตัวเอง
มิโดริยะ(เดกุ)
อึก...//ปวดหัว+เดินเซพยายามจะไปหยิบยา
ดาบิ
นี่เปิดเบาๆไม่เป็นหรอ
มิโดริยะ(เดกุ)
เอ๋!!!//ตกใจ+เซล้ม
มิโดริยะ(เดกุ)
นี่คุณเป็นใคร//มึน
ดาบิ
เขาเป็นอะไรอะ//กระซิบ
โทมูระ
จะไปรู้ไหมล่ะ//กระซิบกลับ
มิโดริยะ(เดกุ)
อ่า...ผมหน้ามืดนิดหน่อยจะทำอะไรก็เชิญครับ//พยายามรุก+จะล้ม
มิโดริยะ(เดกุ)
นี่คุณไม่ฆ่าผมหรอ//เย็นชา
โทมูระ
พวกฉันไม่ฆ่าคนแบบไม่มีเหตุผลหรอก//มอง
ดาบิ
งั้นพวกชั้นขออยู่ซักแปปนิ่งนะ//นั่ง
มิโดริยะ(เดกุ)
เชิญครับ//นอนคลุมโปรง
มิโดริยะ(เดกุ)
ไหวครับ//หน้าซีด
โทมูระ
ปกติพวกชั้นจะฆ่าทุกคนที่เห็นชั้นนะแต่ยกเว้นนาย
ดาบิ
อยากเข้าร่วมสมาพันธ์กับพวกชั้นไหม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
