นายคนนี้ชื่อว่าการเป็นลูกเจ้าของบริษัทเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกเป็นเจ้าของ บริษัทนำเข้าของจากต่างประเทศของประเทศไทยกรเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเเต่วันๆไม่ทำอะไรเลยเที่ยวเล่นไปๆวัน

เเต่วันนั้นก็เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นกรได้เข้าไปหาพ่อที่ บริษัทเพราะเขานั้นถูกพ่อเขาระงับบัตรเครดิตนายกร จึงรีบขับรถสุดหรูมาจอดตรงหน้าบริษัทเเล้วเปิดรถเเล้วเดินขึ้นไปในบริษัท อย่างหล่อ เขาสูงมากใส่สูทผูกไทด์เเว่นตาดำตัวโปรดเเล้วรีบเดินเข้าลิฟต์ไปนั้นพอประตู ลิฟต์เปิดออกก็เดินไปยังห้องทำงานของพ่อเข้าอย่างรวดเร็ว จนเลขาห้ามเกือบไม่ทัน

เลขาเลยพูดขึ้นมาว่า คุณกรค่ะ เข้าไม่ได้นะคะ นี้เธอฉันเป็นใครเธอเป็นใครอยากเสือก กรทำหน้าโมโหเเล้วรีบเดินเข้าห้องไปเเล้วปิดประตูห้องเสียงดังจนพนักงานหันไปมอง กรพูดขึ้น อย่างโมโหใส่พ่อ พ่อทำเเบบนี้ทำไม พ่อทำสีหน้าเเบบยั่วโมโหกรเข้าไปใหญ่ ฉันทำอะไร

ก็พ่อ ระงับบัตรเครดิตผมไง

ก็เเกไม่เอาไหน จะให้ฉันให้เงินเเกใช้ไปวันหรือไง ก็พ่อบอกผมดีๆก่อนได้

เเล้วทำไมฉันต้องบอกเเกดีๆถ้าฉันไม่ระงับบัตรเครดิตเเกจะเข้ามาหาฉันที่ บริษัทไหม

ก็ไม่ไง

ฉันก็เลยต้องทำเเบบนี้

ตัดมาข้างนอกที่พ่อลูกคุยอยู่ข้างไหนจนเสียงดัง จนพนักงานเดินมาถามตั้งหลายคนเดินถามว่าพี่เลขา เขาเป็นอะไรกันนะ ไม่ต้องยุ่งได้ไหมพวกเธอกลับไปทำงานเลยไม่ต้องมายุ่งเรื่องของเจ้านาย ไปๆ เเหมๆดูนิดดูหน่อยก็ไม่ได้

ไปๆไม่ได้ก็คือไม่ได้

ตัดไปข้างในนั้นห้องนั้นที่พ่อลูกำลังคุย

กันอยู่นั้น

กรก็พูดขึ้นอีก ก็ผมยังอยากใช้ชีวิตเเบบนี้ในตอนนี้อยู่ไงครับ

เเกอะมันก็เที่ยวเล่นได้ ไปไหนมาไหนได้เเต่ก็มาช่วยงานที่บริษัทฉันบ้าง กร

พ่อขอละเเกมาช่วยพ่อบริหารบริษัทให้พ่อได้ไหม เเล้วเเกอย่างได้อะไรพ่อให้เเกทุกอย่าง เเล้วก็จะยกเลิกนะงับบัตรเครดิตเเกตอนนี้

ก็ ได้งั้นผมจะเข้ามาเรียนรู้งานที่นี่ก็ได้

งั้นดีเลยเเต่ในคำพูดกรนั้นในใจลึกรู้เหนื่อยไม่อยากทำเเต่ก็ต้องทำ งั้นผมไปล่ะนะพ่อ วันนี้ผมไม่กลับบ้านนะบอกเเม่ด้วย

กรก็พอพูดเสร็จก็เปิดประตูออกไป เเล้วพ่อที่กำลังจะอ้าปากพูด ว่ากรกลับไปทานข้าวที่บ้านนะลูกเเต่ก็ไม่ทัน เพราะกรออกไปเเล้วกรก็เดินขึ้นลิฟต์ ไปเเล้วโทรหาเพื่อนสนิทที่ชื่อว่ารัน เฮ้ยไอ้รัน ว่างไหมกูว่าจะชวนมึงไปปาร์ตี้กันสักหน่อย ได้ดิเพื่อนเดี๋ยวกูไปขอเคลียร์งานเเปปหนึ่งเเล้วเจอกันที่ร้านเดิมนะ

เดี๋ยวกุชวนไอ้ชินกับไอ้เนมไปด้วย ได้

okเเล้วเจอกันเพื่อน

พอลิฟต์เปิดออกเเล้วกรก็รีบเดินไปที่รถเเล้วขับออกไปอยากเร็วเพื่อไปปาร์ตี้เเต่ต้อง

ขับรถไปทางมหาวิทยาลัยถ้าไปอื่นมันอาจจะรถติด ก็เลยขับรถไปอย่างเร็ว

ตัดภาพไปที่นายเอกของเราที่กำลังเลิกเรียนที่เดินลงมาจากมาตึก เขาชื่อว่ากันต์เป็นนักศึกษาปี4เขาเรียน นิเทศศาสตร์สาขาเอก

การเเสดง เเละภาพยนตร์ เเล้วเขายังเป็นลูกชายของเจ้าบริษัท ส่งออกสินค้าจากไทยไปต่างประเทศที่เป็นที่ต้องการของทั่วโลกแล้วยังเป็นจิตอาสาของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแล้วเขามีเพื่อนสนิทชื่อว่าวันพุธ วันพุธได้ถามกันต์ว่าวันนี้จะไปไหนไหมกันต์เลยบอกว่าจะไปโรงพยาบาลแหละไปทำงานจิตอาสาก่อนแล้วกัน

กูนึกว่ามึงจะว่างกูก็เลยว่าจะชวนมึงไปห้างนิดหน่อยวันนี้กูไม่ว่างกูจะรีบไปโรงพยาบาลแหมๆเป็นถึงลูกเจ้าของบริษัทใหญ่ยังใจดีไปเป็นจิตอาสาอีกกูละอิจฉาพ่อมึงจริงๆมีลูกน่ารักขนาดนี้แกก็พูดเกินไปไอ้วันพุธ

งั้นกูไปละ

ok

ตัดภาพไปที่กรกำลังขับรถเขามาไกล้ทุกๆที่ เเล้วกันต์ก็เดินข้ามถนนมาเพื่อจะไปเอารถเเต่ตอนนั้นรถของกรวิ่งมาอย่างเร็วจนเกือบชนแต่เบรคทัน ไอ้เชี้ยเกือบชนแล้วไม่ล่ะ

และกระเป๋าของกันต์ปลิวขึ้นบนหัวอย่างรวดเร็วจนทำให้กันต์ลื่นล้มแล้วโกรธมากจึงลุกขึ้นทั้งที่กำลังเจ็บตูดอยู่ แล้วเขาพยายามพูดออกไปว่านี่นายขับรถยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรอวะไอ้เด็กนี่ พูดให้มันดีๆหน่อยใครน้องแกวะ

ฉันเป็นรุ่นพี่แกต่างหากแกจะดูบัตรประชาชนไหมล่ะไอ้นี่

นายทำฉันเจ็บยังมาพูดให้ฉันอีกแล้วยังไงก็นายทำไมไม่ดูทางล่ะใครกันแน่ที่ขับรถไม่มองดูคนน่ะมองไม่เห็นหรือไงวะ

ในตอนนั้นที่ทะเลาะกันอยู่นั้นมีรถหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็วจึงทำให้กรดึงกันต์เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างรู้สึกใจว่านายคนนี้โคตรมีเสน่ห์น่ารักตากลมดวงโตโคตรใช่เลยอ่ะ ก็จ้องตากันอยู่แสนนานจนรถวิ่งมาอีกคันแล้ววินอีกฝั่งหันมาบอกว่าเฮ้ยพวกมึงจะจ้องตากันอีกนานไหมเดี๋ยวก็ตายห่ากันหมดหรอกคิดว่าถนนเป็นพรมแดงหรือไงวะไม่เท่นะเว้ย

เฮ้อ (กรคิดในใจ)กำลังได้ฟิวหายไปเร็วชิบหายเลยว่ะ

ในใจกรอยากจะแกล้งกันต์จึงปล่อยตัวกันต์ลงอย่างแรง โอ๊ยไอ้เชื้ยบอกกูก่อนก็ได้มั้งจะปล่อยกูลงกูก็จะได้ไม่เจ็บเออกูขอโทษกูไม่ได้ตั้งใจ

แล้วนายชื่ออะไรล่ะอยากรู้จัก

ก็ไปถามพ่อมึงดูสิ

ไอ้ บ้านี่พูดดีๆก็ได้เดี๋ยวกูจับมึงจูบเลยไอ้นี่เออกูบอกก็ได้กูชื่อกันต์มึงอ่ะชื่ออะไรกูชื่อกรเออ

กรถามชื่อเสร็จก็กำลังจะชิงหนีไปขึ้นรถแต่พอกันต์หันไปแล้วดึงเสื้อกรไว้เเล้วบอกว่ามึงจะไปไหนมึงไปไหนไม่ได้

มึงมาช่วยกูเก็บของที่ตกริมถนนก่อนนะเก็บช่วยกันต์ก็บ่นขึ้นมากรเลยพูดว่ากูก็ช่วยมึงเก็บแล้วเนี่ยมึงจะบ่นอะไรนักหนาวะกูไม่ได้บ่นไอ้เชื้ยนี่ ถ้ามึงไม่บ่นใครบ่น ผีมั้งเออกุนี้เเหละบ่น

กูกับมึงคุยกันอย่างกับรู้จักกันมาเป็นปีๆเนาะ

เออเดี๋ยวมึงก็จะได้รู้จักกูบ่อยขึ้นกรพูดแล้วยิ้มใสให้อย่างรู้สึกดี

เเต่กุไม่อยากเจอมึงวะไอ้กร

มึงพูดให้มันดีๆหน่อยได้ไหมกูรุ่นพี่มึงนะไอ้นี่เออกูจะพูดดีๆกับมึงก็ได้ว่ะ

ทำไมวะทำไมมึงไม่อยากเจอกูวะ

เเต่กูอยากมึงนะเว้ยกันต์ก็มึงน่ารักอ่ะเวลาโกรธยิ่งน่าจูบว่ะ

ไอ้บ้านี่พูดอะไรก็ไม่รู้แต่กันต์น่ะรู้สึกเขินนิดๆข้างใน งั้นกูไปละเออรีบไปเลยมึงอ่ะโคตรทำกูเสียเวลาว่ะไปเลย

จากนั้นเก็บของเสร็จทั้ง 2 คนก็ได้แยกย้ายกันไปขึ้นรถกันต์จะไปโรงพยาบาลเป็นจิตอาสาส่วนกรก็จะได้ขับรถไปปาร์ตี้กับเพื่อน

พอดี

รันก็โทรเข้ามาหากรพี่กำลังขับรถเพื่อไปปาร์ตี้

มึงถึงไหนแล้ววะทำไมช้าจังแต่ก่อนมึงมารอพวกกูก่อนเพื่อนเลยนะเพื่อนทำไมวันนี้มึงมาช้าจังเออโทษทีว่ะมีปัญหานิดหน่อยวะมึงคืออะไรวะไอ้กรปัญหานิดหน่อยของมึง

เจอตำรวจหรือเจอหนุ่มๆวะแหมมึงนี่รู้ใจกูจริงๆเลยนะเพื่อนงั้นมึงรีบมาเลยนะเพื่อนรอโอเคกูกำลังไป

กรก็รีบขับรถแล้วเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วพอไปถึงหน้าผับก็จอดรถแล้วเดินเข้าไปเจอหนุ่มๆแล้วก็เดินหว่านเสน่ห์ไปทั่วเจอหนุ่มก็อ่อยไปทั่วกว่าจะถึงโต๊ะเพื่อนจะเมาหมดแล้ว

เฮ้ยว่าไงจ๊ะเพื่อนเมากันหรือยังเอ่ย(เเบบขำเบาๆ)

แหมๆป่านนี้มึงเพิ่งจะโผล่มา

กูติดธุระนิดหน่อยว่ะรัน

มึงจะไม่ชวนกูนั่งเลยหรอไอ้รันเออนั่งเพื่อนนั่ง

แล้วพวกไอ้ชินไอ้nameล่ะพวกมันขอตัวกลับก่อนแล้วมึงมาช้าเกินไป

ส่วนไอ้ชินน้องมันป่วยมันเลยขอกลับก่อนส่วนไอ้เนมน่ะเมียมันโทรตามเหลือแค่กูกับมึงสองคนนี่แหละเพื่อนครับเพื่อนกูมรอะไรมึงซิมนิดหน่อย

น้องๆจัดสูตรพิเศษให้เพื่อนพี่หน่อย ได้ครับ

เพื่อมึงเลยนะเพื่อน

แก้วเดียวจบแต่วนหลายรอบ พี่เดี๋ยวผมจัดเครื่องดื่มสุดพิเศษให้เพื่อนพี่เลยครับ

หลังจากนั้นเด็กเสิร์ฟก็หันกลับไปชงเหล้าให้กับคุณกรแล้วเด็กเสิร์ฟก็หันเอามาวางไว้เพื่อเสิร์ฟให้กรแล้วก็หันไปทำงานเหมือนเดิม

รันก็ถามว่าเฮ้ยเป็นไงวะชีวิตความรักมึงช่วงนี้กูก็เรื่อยๆว่ะไอ้รันเด็กก็เข้ามามีแต่คนน่ารักนะแต่กูไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่อ่ะอยากเจอคนที่กูรักเขาจริงมากกว่าเออมึงอย่ามัวแต่เลือกเดี๋ยวมึงก็ไม่ได้หรอก ไอ้นี่เดี๋ยวกูก็มี

สองคนนั้นคุยกันอยู่กรก็ได้ยกแก้วขึ้นดื่มแล้วบอกเด็กเสิร์ฟว่าจัดให้พี่อีกไอ้น้องขอแบบเดิมเด็กเสิร์ฟเลยบอกว่าได้ครับหลังจากนั้นเด็กเสิร์ฟก็หันไปชงเหล้าให้เหมือนเดิมสายตากรนั้นมองไปเห็นคนหนึ่งโดยบังเอิญ(แฟนเก่า)แล้วรันก็บอกเพื่อนว่าเฮ้ยกร(แฟนเก่า)มึงนิเออกูรู้แล้วตากูไม่ได้บอดมากับแฟนใหม่ซะด้วยกูรู้แล้วมึงจะพูดทำไมเนี่ยแล้วมอส(แฟนเก่า)ก่อนก็หันมาแล้วยิ้มให้กรแล้วก็นั่งลงโต๊ะอีกฝั่งแล้วหันมามองกรบ่อยแต่กรเมื่อเห็นเขามากับแฟนใหม่แล้วกรก็คิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองเคยเจ็บกับคนนี้ก็เลยสั่งเหล้ามาเพื่อเเก้ช้ำใจอีกครั้งให้เขาดูไอ้น้องพี่เอาแบบเดิม 10 แก้วแล้วรันก็พูดขึ้นมาว่าพอแล้วไอ้กรพร้อมใช้มือดึงแก้วเหล้าออกจากปากกรแล้วบอกว่าพอแล้วไอ้กรเดี๋ยวมึงก็ตายห่าหรอกแดกเยอะขนาดนี้มึงจะขับรถกลับบ้านไม่ไหวนะ บ้านกูกลับมึงยิ่งคนละทางยุได้สิ กูเก่งจะตาย

กูไม่ ตายง่ายๆหรอกขับรถชนต้นไม้ก็ไม่ตายว่ะเออมึงอย่ามาพูดแบบนี้นะไอ้นี่เออกูไม่เป็นไรหรอกน่ะแค่ 10 แก้วไม่ถึงตายหรอก

พอพูดกันอยู่นั้นกรรู้สึกซึ้งๆรันพูดบอกว่าเออกูรู้แล้วว่ากรมึงเจ็บรันใช้มือข้างขวาของเขานั้นไปตบที่บาของกรแล้วพูดว่ากูรู้วะเพื่อนว่ามึงเคยเจ็บอดีตของมึงมันเลวร้าย

(ย้อนภาพกับไปตอนอตีด)

อดีตตอนนั้นกรเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เขาชอบมอสมากเขาเป็นดาวมหาลัยที่หน้าตาดีมากหล่อคมมากเป็นลูกเจ้าของโรงงานผลิตชื่อเสื้อดังแต่นิสัยค่อนข้างหยิ่งมีรุ่นน้องชอบเขามากไปขอถ่ายรูปเขาพี่มอสครับผมขอถ่ายรูปได้ไหมครับเขาทำหน้าตาหยิ่งเหมือนรังเกียจไม่ได้ครับพี่ไม่ว่างพี่ต้องไปเรียนนะพี่รูปเดียวเองนะๆแล้วพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้แล้วบอกว่านะครับพี่บอสพี่บอกแล้วว่าไม่ว่างไงแล้วบอสก็ใช้มือของเขานั้นผลักมือถือที่ยื่นโทรศัพท์นั้นตกลงไปแล้วบอกว่าโทษทีนะพี่ไม่ว่างผู้ชายคนที่ไปขอถ่ายรูปนั้นก็คือกรนั้นเองพี่ขอโทษนะพี่ไม่ได้ตั้งใจอ่ะคราวหน้าแล้วกันนะถ้าน้องทำตัวน่ารักกว่านี้แล้วค่อยมาถ่ายรูปกับพี่นะฮือ และกรก็รู้สึกแบบนี้ก็น้อยใจแล้วเดินไปกับเพื่อนในกลุ่มแล้วไม่หันมามองเขาอีกเลยจนกระทั่งกรขึ้นปี 2 กรได้เปลี่ยนตัวเองหล่อเหลาน่ารักคมเท่มีเสน่ห์ กรเลิกเรียนเเล้วเลยไปนั่งกินเหล้าที่ผับแห่งหนึ่งจึงไปเจอมอสที่นั่งร้องไห้เพราะอกหักกรที่รู้สึกน้อยใจแต่ยังรักพี่เขามากจึงเดินเข้าไปบอกว่า

พี่ครับผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ

มอสเลยบอกว่านั่งสิน้องพี่ก็เหงาพอดีเเฟนพี่พึ่งทิ้งพี่ไป เเล้วมอสก็มองหน้าเเล้วนู้สึกว่าหน้าตาคุ้นๆ

น้องๆพี่คุ้นๆหน้าน้องจังเราเคยเจอกันที่ไหนหรือป่าว พี่ดูหน้าผมดีๆสิครับพี่จะได้จำได้

ออพี่จำได้เเล้วน้องคนไหนที่ขอพี่ถ่ายรูปนั้นเอง ใช่สิครับจำเเม่นเหมือนกันนะเนี้ย

เออวันนั้นพี่ขอโทษละกันพี่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร "กรได้ยินเเบบนั้นหลังจากที่เคยน้อยใจความน้อยใจนั้นก็หายไปจากใจเขาเเล้ว

กับมารักเขาอีกครั้ง น้องๆกินเหล้ากับพี่ก่อนนะพีีไม่เพื่อนกิน ได้ครับกร หลังจากคืนนั้นก็ได้ไปรับไปส่งหาไปเที่ยวไปนุ้นไปนี้จน1เดือนกร ได้ขอมอสเป็นเเฟนมอสก็ตอบตกลง ก็เป็นเเฟนกันพอยิ่งไม่นานกรก็ไปรับส่งมอสตลอดเเต่มาวันหนึ่งทะเลาะเพราะเเฟนเก่ามอสกลับมาขอคืนดีเเล้วกรก็ไปเห็นจึงเข้า พูดให้เพราะสองคนนั้นคุยกันหน้าหอจึงเดินเข้าไปเเล้วพูดว่า เฮ้ยพี่มอสใคร เเฟนเก่า พี่เองล่ะพี่นัทไง

เเล้วเเฟนเก่าไหนเลยพูดขึ่นมา นี้หรอเเฟนใหม่มึงคบเพื่อลืมกุหรอ มึงลืมไม่ได้หรอไอ้มอส เออเขาก็ดีกว่ามึงหรอ เเล้วก็ดึงเเขนกรออกไปเเล้วไปคุยกันที่ห้อง กรจึงถามว่าที่พี่เขาพูดมันจริงไหมพี่มอส

มอสบอกว่าที่

พี่เขาพูดไม่จริงหรออย่าไปฟังนะ

งั้นเเล้วทำไมเข้าตกพูดเเบบนั้นด้วย หรือว่ามันจริงที่พี่ไปเอาพี่นัททุกคืน

จนคนอื่นพูดกันทั้งมหาลัย คนอื่นเขาพูดกัน เเต่พี่ไม่ไดพูดนิ กรเชื่อใครกันเเน่หระว่างคนอื่นกับปากพี่ กรคึดไปคึดมาในใจว่า เขาคงไม่กูเราหรอ มั้ง เเล้วก็เลยเลิกเลาะกันเเล้วดีออกไปจากห้อง เเล้วก็ยังมีหน้าบอกว่า

เออกลับดีๆนะไปเถอะ หลังจากนั้นมอสก็โทรหาเเฟนเก่าเขาเพื่อใหเข้ามาเจอที่ห้องเขาก็มาเเล้วพูดว่า มีอะไรถึงเรียกกูมาห้อง เเฟนเก่ามอสคนนั้นชื่อนัท นัทฉันขอโทษเรากลับมาเป็น

เหมือนเดิมได้ไหม นัทพูดว่าจะเป็นไปได้ยังมอส

มอสยังไม่เลิกกลับไอ้จืดคนนั้นอยู่ เเต่มอสไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยนะ ถึงคบกันมาเป็นเดือนสองเดือนมอสยังรักนัทเหมือนเดิม นัทรู้ว่ามอสพูดจริงเลยบอกว่า กุก็ยังรักมึงเหมือนเดิมเเละมอส เข้าสองคนก็กอดกันอยู่ในห้อง เเล้วนัทก็บอกว่า กูขอนะวันนี้ นัทได้ผลักกับมอสลงไปที่เตียงนอนเเล้วเอามือของนัทนั้นจับไปตามต้นขาของมอสเเล้วจากนั้น นัทใช้ปากของเขาค่อยๆเลียนขึ้นไปตามขาของมอสเเล้วจูบขึ้นไปจนถึงปากเเล้วไลลงมาดูดดื่มที่คอของมอสอย่างรู้ อ๊าๆ เเล้วก็ทำการเผด็จศึกในคืนนั้น

วันต่อมากรได้โทรหามอสเเต่เช้ามอสจึงไม่รับสาย กรเลยจะไปหาที่หอเเต่รันมาพอดีเฮ้ยกรมึงไปไหนว่า กุช่วยไปหาข้าวกินหน่อย เอองั้นไป เเล้วกรก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้รันฟัง รันรู้เเล้วว่ามอสไม่เคยรักกรเลยเเต่ไม่พูดเพราะไม่อยากให้เพื่อนเสียใจ กรมึงรีบกินข้าวเถอะเดี่ยวไปเรียนไม่ทัน เเต่กุต้องไปรับพี่มอสเออเดี่ยวกุไปรับให้เองมึงไปเรียนเถอะ เอองั้นขอบใจมึงมากที่รันพูดไปเเบบนั้นเพราะมันอยากให้กรเสียใจเพราะเมื่อคืนนั้นรันเห็นทุกอย่าง เพราะจะไปหากรคิดว่ากรอยู่กับมอสจึงเดินเข้าไปเจอเเล้วเดินออกไปเพราะรู้ว่าไม่ใช่กร รันสืบเรื่องนี้มานานจนนั้นกรกับมอสไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเพราะมอสบอกกรว่าไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดเเล้วบอกว่าไม่ต้องโทรไม่มีสัญญาณ รันรู้เลยว่าสองคนนั้นเเอบไปกินกันเจอจริงด้วย พี่มอสโกหกกรจริงด้วยมอสไปอยู่กับนัทเเล้วไปเอากันอยู่ตลอดระหว่างที่คบกับกรอยู่ กรที่ไม่รู้อะไร เลยยิ่งรักกเขามาก ขึ้นๆยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

จนวันนั้นรันสินใจว่าจะพากรไปดูให้เห็นกับตาเพราะไม่อยากให้เพื่อนเจ็บไปมากว่านี้ กรกุมีเรื่องจะบอกมึงวะ มึงต้องไปกับกุเเล้วมึงรับเรื่องนี้ให้ไหว เรื่องอะไรวะ พี่มอส

ทำไมวะ พี่มอสเป็นอะไร

รันได้พากรไปดูจึงเปิดห้องเข้าไปเจอว่านัทมอสกำลังเอากันหน้าต่อหน้าต่อตากร จนกรทนดูไม่ได้ เเล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย

(กลับมาปัจจุบัน)

เออเรื่องพวกนี้เเหละมันทำให้กุเจ็บเเต่กูผ่านไปได้เเล้ว กุก็ไมาอยากกลับไปเจอ ความเหี้ยอะไรเเบบนี้อีกเเล้ว หลังกรพูดจบก็บอกว่า น้องเช็คบิลหน่อยเเล้ว เอาตังออกเเล้วยื่นให้บอกว่าไม่ต้องทอน ครับเเล้ว ก็เดินเชออกไปนอกร้านโดยรันประคับประคอรงไปเเล้วบอกว่า กรให้กูเรียกเเทกชี่ให้ไหมวะไม่เป็นไรกุกลับไหวไม่เดี่ยวไม่ไหวก็นอนรถนี้เเหละ เอองั้นกุกลับกูนะ เออโชคดีไอ้รัน

หลังจากที่รันขับรถออกไปเเล้วกรก็ได้ขับรถตามออกไปเเต่บ้านของกรเเละรันอยู่คนละเส้นทางกรขับรถหรูไปอย่างรวดเร็วตอนแรกก็มองใกล้ๆแล้วเริ่มขับไปเรื่อยๆขับไปเรื่อยๆตาเริ่มมัวๆมองไม่เห็นทางจึงเสียหลักพุ่งชนกับต้นไม้เข้าอย่างจัง ตัดไปที่กันต์ที่อยู่โรงพยาบาลตั้งแต่เลิกเรียนไปนั่งทานข้าวคุยกับพี่อรเรื่องชายคนนั้นที่ชื่อกรพูดให้พี่อรฟังก็คือเรื่องของกรพี่อรเป็นกู้ภัยจิตอาสาอยู่ที่นั่นมาตั้งนานพอคุยกันได้สักพักพี่แมวผู้ที่รับสายโทรศัพท์เข้าเดินมาบอกว่าพี่อรมีผู้เกิดอุบัติเหตุแล้วมีคนขับรถชนต้นไม้ข้างทางด่วน พี่อรพี่กำลังนั่งกินข้าวกับกันต์ก็เลยลุกขึ้นอย่างไรรีบเร่ง วิ่งไปโดดขึ้นรถกู้ภัยที่ขับออกไปอย่างรวดเร็ว ตัดภาพไปที่กรที่ขับรถชนต้นไม้จนไม่ได้สติ เลือดไหลอาบตัวตั้งเเต่หัวถึงเท้า พอรถกู้ภัยมาถึง กันต์ก็รีบวิ่งลงไปจากรถไปเปิดประตูรถออกเเล้ว เห็นว่าคนนั้นเป็นกร จึงร้องออกไปว่า เฮ้ย ไอ้เชี้ยกร พี่อรที่กำลังถ่ายภาพเก็บหลักฐาน ก็หันมาพูดว่า เป็นอะไรกันต์เป็นคนรู้จักหรอก ใช่ครับเป็นคนที่ผมเล่าในให้พี่อรฟังเลยครับ พี่อรตกใจ เเล้วคิดในใจเอ้า( ทำมันโลกมันกลมจังวะ)กรเริ่มได้สติเเล้วหันหน้าไปมอง ว่าเป็นกันต์เลย บอกกันต์ว่า ช่วยผมด้วย เเล้วยื่นโทรศัพท์และกระเป๋าให้กับกันต์ก็ได้รับไว้เเล้วบอกพี่เเมวมาช่วยยกเขาไปหน่อย ได้ครับน้องกันต์พี่เเมวก็มา ประครองไปนั่งลงบนรถ เเล้วกู้ภัยก็มาช่วยกันดูว่าเป็นอะไรมากหรือป่าว พี่อรจึงดูเเผลให้ เเล้วบอกว่า น่าไม่เป็นอะไรมาหรอก เเค่หัวเเตก เเต่ไม่รู้ว่าภายในร่างกายจะเป็นอะไรไหม พี่เเเมวเลยพูดขึ้นว่างั้น ก็พาไปส่งโรงบาลที่ไกล้เเล้วกันนะครับ พี่อรโอเคงั้นให้กันต์นั่งไปเป็นเพื่อนกรเเล้วกันเนาะ

กันต์ทำหน้างงๆ เเล้วพูดว่า ผมหรอครับ

ใช่ก็กันต์ไง กันต์ผยักหน้าเเล้วขึ้นรถกู้ภัยไป พอนั่งรถไปสักพัก กรก็พูดว่า กันต์ฉันขอบใจนายมากนะ ไม่เป็นไรหรอกฉันก็ทำตามหน้าที่นั่นเเหละ เเต่กันต์คิดในใจอีกว่า

(เฮ้อ รู้จักกันไม่ถึง ชั่วโมงยังมาเจอเเกอีกหรอกว่าไอ้เชี้ยกร)

นี่กันต์กุขอจับมือมึงได้ไหมพอดีกุหนาวอยากได้ความอบอุ่นจากมือมึงอะ มึงจะบ้าหรอกใครก็ไม่รู้จะมาจับมือกันได้ไงวะ เเบบนี้ไม่ได้หรอเเถมมือกูก็ไม่ใช่น้ำร้อนนะจะมาจับเเล้วจะอุ่นได้อะ เออน่า เป็ปเดี่ยวเองไปถึงโรงพยาบาลเเล้วกูค่อยปล่อยมือมึงล่ะกัน เออก็ได้ ถ้าไม่คิดว่ามึงช่วยกูเก็บของตอนนั้นกูคงไม่ให้จับหรอก กรได้ไปดึงมือกันต์มาจับไว้ เเล้วก็พูดขึ้นว่า มือมึงก็นุ่มเหมือนผู้หญิงเลยนะ เเถมน่าจับน่าจูบจังวะ

กันต์รู้สึกโมโหที่กรพูดเเบบนั้นจึงพูด ว่าไอ้บ้ามึงยังมาทำนิสัยทะลึ่งอีกนะมึงนี่ เออโทษกุก็มือน่าจูบนี่น่า โอ้ย กันต์ได้ดึงมือออกมาเเล้วพูดว่า เดี่ยวกูจะต่อยปากมึงให้เจ็บกว่า มึงขับรถต้นไม้อีกนะมึง

กร เออกูไม่พูดเเล้วก็ได้กูจะจับมือนอนนิ่งๆเงียบๆไม่พูดอะไรนะ เออ กรก็ได้ไปขว้ามือกันต์ มาจับเเล้วนอนเงียบไปจนถึงโรงพยาบาล พอถึงหน้าโรงพยาบาล กู้ภัยก็เข็นกรลงมาเเล้วเข็นเข้าห้อง ฉุกเฉินไป กรที่กำลังเข้าไปเเล้วหันมาบอกกันต์ว่าคุณอย่าพึ่งกลับอยู่เป็นเพื่อนผมก่อน พี่อรเลยตอบเเทนว่า โอเคเดี๋ยวพี่ให้น้องกันต์อยู่เป็นเพื่อนนะ ขอบคุณครับพี่ กันต์ที่ยืนอ้าปากค้างยืนงงเป็นไก่ตาเเตก เเล้วพี่อรก็หันไปบอกว่า กันต์อยู่เป็นเพื่อนเขาเนาะ พวกพี่ขอกลับก็เเล้วกันนะ มีงานต่อ ครับกันต์รับคำไปเเต่ยังยืนค้างอยู่ เเล้วพี่อรกำลังจะก้าวขึ้นรถเเล้วหันมาบอกกันอีก เออน้องกันต์พี่ลืมบอก อย่าโทรบอกพ่อเขา นะ ครับ เเล้วก็ยืนนิ่งมาก เเบบงงไม่รู้เรื่อง พี่อรก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง ออ กันต์เดี่ยวรถพี่ให้พี่เเเมวขับไปจอดที่บ้านให้เเล้วกันเนาะ ครับเเล้วกันต์ก็ยังอยู่ท่าเดิม เเล้วรถกู้ภัยก็ออกไปไกลจนกันต์เเริ่ม หายงง เเล้วคิดได้ว่าพี่อรบอกให้โทรพ่อเเม่ของคุณกร กันต์ได้จับโทรศัพท์กรเเล้วค้นหาเบอร์ของพ่อกรเเล้วรีบโทรหา สวัสดีครับคุณพ่อ คุณเป็นพ่อคุณกรใช่ไหมครับ พ่อได้รับโทรศัพท์ก็รีบลุกจากเตียงนอนเเล้วเดินไปข้างนอกเเล้วพูดว่า ครับใช่ครับ มีอะไรหรือป่าวครับไอ้กรไปก่อเรื่องที่ไหนอีกหรอครับ กันต์(คิดในใจ)

(เเสดงว่านายกรคนนี้ต้องดื้อมากเเน่เลยนะพ่อเขาถึงพูดเเบบนี้)

ออป่าวครับ เเล้วมีอะไรครับ คุณพ่อตั้งใจฟังดีๆนะครับ ตอนนี้คุณกรประสบอุบัติเหตุที่ถนน เเต่ตอนนี้ปลอดภัยเเล้วครับ

พ่อที่ได้ยินข่าวก็ตกใจเเล้ว เเล้วเงียบไปสักพักจนกันต์ถามขึ้นว่า เป็นอะไรหรือป่าวครับ ออป่าวครับ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ตอนนี้พยาบาลเข็นกรไปที่ห้องพักพื้นเเล้วครับ พรุ่งนี้เช้าคุณพ่อค่อยมาก็ได้ครับ เดี่ยวผมดูเเลให้ครับตอนนี้ พ่อได้ยินเเบบนั้นก็โล่งใจ ก็เลยบ่ว่าขอบคุณครับ ผมฝากดูแลไอ้ตัวเเสบด้วยนะครับ

งั้นผมว่างสายเเล้วนะครับ

ครับ

พอว่างสายเเล้วกันต์ก็รีบตามกรไปที่ห้องพักเเล้วพยาบาลก็บอกว่า อย่าลืมให้คนไข้ทานยานะคะ ครับ พยาบาลออกไปจากห้องเเล้วกันต์พูดว่า คนไข้มันไข้ตรงไหนวะ หน้าก็สดใสนิเเค่รถชนไม่ได้ตาย เเกพูดอะไรวะ ก็มาอยู่โรงพยาบาลก็เป็นไข้คนป่วยหมดนั้นเเหละ เออกูรู้ไม่ได้เถียงมึงหรอกมึงเป็นยังบ้างมึงรีบพักผ่อนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อก็มาเยื่ยมเเล้ว

มึงโทรบอกพ่อกูหรอ ก็เออสิวะ ไม่ให้กูโทรบอกพ่อมึงจะให้กูโทรผีไม่มีญาติหรือไงวะ

อ้าวไอ้นี่ พอๆมึงไม่ต้องพูดนอนลงไปเดี๋ยวมึงมาเลาะกับกูทั้งคืนเดี่ยวมึงก็ไม่ได้นอนหรอ งั้นมึงนอนเฝ้ากูนะ เออกูนอนอยู่เเล้ว มึงติดหนี้บุญคุณกูนะไอ้กร เออ กูไม่ลืมหรอก นอนได้เเล้ว

หลัง เลิกจากทั้งสองคนหยุดพูดเเล้วก็หันไปนอนใครนอนมันกรก็นอนที่เตียงของผู้ป่วยกันต์นอนที่โซฟาเยื่ยมผู้ป่วย หลังจากนั้นก็พากันหลับจนถึงเช้า ตัดภาพไปที่พ่อของกรที่กำลังลุกขึ้นไปเเต่งตัวไปหาลูกที่โรงบาลจนภรรยาถามว่าคุณจะรีบไปไหนเเต่เช้าค่ะ ผมจะไปดูลูกคุณไม่ต้องห่วงไปหรอก ลูกเป็นอะไรค่ะคุณ ออมันเป็นไข้ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล

อองั้นคุณไปดูลูกด้วยนะเดี่ยวฉันไปข้าวต้มไปฝากลูก ที่พ่อของกรโกหกเพราะไม่อยากให้เเม่เขาคิดมากเพราะเเม่เขาเป็นโรค❤️

พ่อก็เเต่งตัวเสร็จเเล้วคุณแม่ก็ทำข้าวต้มเสร็จเตรียมใส่ปิ่นโตเเล้วยื่นให้คุณพ่อที่หน้าบ้านเเล้วรีบรับเอาคุณพ่อก็รีบขับรถออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำกับคุณเเม่ ตัดที่กรกับกันต์ กันต์ตื่นเเล้วบอกว่า พี่กร ผมกลับก่อนนะมีเรียน เเต่เช้า ทั้งที่กรนั้นไม่รู้ว่ากันต์พูดดูอะไร เพราะมัวเเต่หลับจนพ่อของกรมาถึงหน้าประตูหน้าเเล้วกำลังจะเปิดเข้ามาเเล้วมาเจอกันต์ที่กำลังจะเปิดออกไป อ้าวน้องกันต์เอง สวัสดีครับคุณลุง จ่ะ จะกลับเเล้วหรอกมาคุยก่อนสิลูกกันต์ ต้องขอโทษด้วยนะครับวันนี้ผมมีเรียนเช้าเอาไว้วันหลังนะครับ จ๊ะๆไงไปเถอะ ครับ

กันต์คิดไปเดินไปว่า นายกรเป็นลูกของคุณลุงเพื่อนพ่อจริงหรอกเนี่ย เเล้วก็เดินลงลิฟต์ไปเพื่อกลับบ้านไปเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย เพราะกันต์มีเรียนเเต่เช้า ตัดภาพไปที่กร ที่นอนไม่รู้สึกตัวจนพ่อเดินเข้า มาเเล้วเดินไปดึงหูของกร จนกรร้องเสียงดังลั่นโรงพยาบาล โอ้ยๆๆพ่อ จะดึงหูผมทำไหมเนี่ยมันเจ็บ นะ เเกจะได้จำไง เเค่นี้ทำเป็นร้องทีขับรถชนต้นไม้ ยังไม่ตายเลย ก็มันไม่เหมือนกันนะพ่อ เออไม่เหมือนก็ไม่เหมือน เเล้วกันต์ละพ่อ เข้ากลับไปตั้งเเต่ เช้าเเล้ว

พ่อมาเเล้วทำไมพ่อไม่ปลุกผมล่ะ ทำไมฉันพ่อต้องต้องปลุกเเกด้วย

น้องกันต์เเกจำไม่ได้หรอก จำไม่สิกันไม่ได้ล่ะ

กันต์ลูกชายเพื่อนพ่อ ลูกลุงทิวาไง จำไม่ได้หรอก

เพื่อนพ่อมีเป็นพัน

เออจำไม่ได้็ก็ไม่ต้องจำ เเล้วเเกทำอีกท่าไหนเขาถึงได้มานอนเฝ้าเเกละ ก็พอดีเข้าเป็นกู้ภัยจิตอาสา ครับ ผมไม่มีคนเฝ้า เขาเลยมาเฝ้าให้ เออดีเเล้วที่เเกไม่เป็นอะไรมาก ใช่ไหม ไม่หรอกครับหัวเเตกนิดหน่อย

นิดหน่อยอะไรเย็บ10กว่าเข็ม

เออน่าพ่อ

เเล้วพ่อก็หันกับไปเอาข้าวต้มที่เเม่ทำให้มายื่นให้ เอาไปเเม่ฝากมาให้เเล้วกินให้หมดด้วยล่ะ พ่อไปทำงานเเหละมีประชุมเช้า

ตอนเย็นเดี๋ยวพ่อเอาปิ่นโตนะ

ครับ เเหมะนึกว่าจะมาเยื่ยมผมจะเอาปิ่นโตหรอกนี่ เห้อ

พ่อ หลังจากนั้นพ่อของกรก็เดินออกไป เเล้วกรนึกขึ้นได้ว่ายื่นโทรศัพท์ให้กันต์กับกระเป๋าสตางค์ เเต่หันไปเห็นโทรศัพท์เเต่ไม่เห็นกระเป๋าสตางค์ไม่เห็นจึง คิดได้ว่าเข้าต้องกลับเอามาคืนเราเเน่เลย เเล้วกรไปทำความสะอาดร่างกายเเล้วก็ออกมานั่งทานข้าวที่โต๊ะ เเล้วรันเพื่อนของกรก็ได้เห็นข่าวในทีวีว่า (ลูกเจ้าของบริษัทชื่อดังขับรถชนต้นไม้ตอนนี้ปลอดภัยเเล้ว )รันได้ยินข่าวเเบบนั้นก็รีบมา เเล้วโทรกันกร เฮ้ยกรเเกอยู่โรงพยาบาลไหนวะ ที่คุยกันอยู่นั้นรันได้รีบมาหากรที่ห้อง เเล้วเปิดประตูห้องเข้ามาเเล้ว พูดว่า เฮ้ยกรเป็นไงบ้างวะ กุบอกเเล้วว่าให้เรียกแท็กซี่ เออไม่เป็นไรหรอกน่า มันผ่านมาเเล้ว กูก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก เออดีเเล้ววะที่มึงไม่ตาย เออสองคนนั้นก็คุยกันไปเรื่อย ตัดภาพไปที่กันต์กำลังเก็บของเพื่อไปมหาวิทยาลัยเเต่เก็บของไปของมา จึงเห็นกระเป๋าเงินของกร จึงพูดขึ้นว่า เฮ้ยไอ้เชี้ย กูต้องกลับเอากระเป๋าตังค์ไปคืนไอ้พี่กรอีกเเล้วหรอกวะ ทำไมต้องลืมวะ ยิ่งไม่ชอบหน้าไอ้พี่กรอยู่ เเล้วพูดเสร็จขับรถไปเรียน

มหาวิทยาลัยตามปกติ พอไปถึงมอก็เจอวันพุธเพื่อน อ้าวกันต์ มาพร้อมกันเลยนะวันนี้ เออก็ว่าไงเเหละเเละสองคนนั้นก็เดินคุยกันไปจนถึงตึกตัวเองเรียนจึงพากันเข้าไปเรียนตามปกติ ตัดภาพไปที่รันกรที่นั่งคุยกันจนรันลืมดูเวลา เเล้วรันหันดูนาฬิกาเเล้ว พูดออกมาว่า เฮ้ยไอ้เชี้ย กุไปเเล้วนะเพื่อนมีนัดลูกค้า เอองั้นกูไปก่อนละ เออโชคดีเพื่อน ตัดไปกันต์กำลังจะเลิกเรียนแล้วจะเอากระเป๋าไปคืนกรที่โรงพยาบาล เเล้วก็จะเเวะไปทำงานเป็นจิตอาสาเหมือนเดิมเกือบทุกวันจนชินกันต์ทำงานจิตอาสามาตั้งเเต่สมัยม.5ม 6จนถึงปจัจุบัน ที่อยู่นต์อยู่ปี4

จากนั้นกันต์ออกจากตึกแล้วเดินไปที่ลานจอดรถของมหาวิทยาลัยแล้วก็เดินไปขึ้นรถแล้วก็ขับรถออกไปหากรที่โรงพยาบาลเพราะกันต์จะเอากระเป๋าตังไปคืน เเล้วกันต์(คิดในใจ)ว่ากลัวจะรู้สึกดีกับคนนี้เขาจึงขับรถไปเรื่อยๆจนจะใกล้ถึงโรงพยาบาลคิดได้ว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลยจึงจอดรถข้างทางแล้วมองไปเห็นร้านหมูปิ้งกับร้านผลไม้พอเห็นก็ลงจากรถแล้วเดินไปซื้อหมูปิ้งที่ตัวเองชอบพอถึงร้านก็บอกว่าพี่ครับผมเอาหมูปิ้ง 5 ไม้กับข้าวเหนียว 2 ห่อครับได้จ้าพ่อหนุ่มแม่ค้าเลยมองหน้าแล้วพูดว่าหน้าคุ้นๆนะเราเนี่ยเป็นดาราหรือเปล่า

เปล่าครับอ๋อครับยังไม่ได้เป็นยังเรียนอยู่แค่เป็นนายแบบเฉยๆครับออจ้างั้นพี่ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะได้ครับขอถ่ายรูปตรงหน้าร้านเลยได้ไหมครับจะได้มีคนมาอุดหนุนพี่เยอะๆโอเคจ้าช่วงนี้พี่ก็ไม่ค่อยมีรายได้ให้น้องมาโปรโมทร้านพี่หน่อยละกันเนาะหลังจากนั้นแม่ค้าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถ่ายรูปของกันต์เพื่อมาโปรโมทร้านตัวเองแล้วพอถ่ายได้ 3-4 รูปเขาก็บอกว่าขอบคุณมากนะน้อง

น้องชื่ออะไรหรอผมชื่อกันต์ครับเดี๋ยวผมจะแวะมาซื้อหมูปิ้งพี่บ่อยๆนะครับขอบใจจ้าพอกันต์ถ่ายรูปแล้วแม่ค้ายื่นหมูปิ้งให้กันต์แล้วบอกว่าหมูปิ้งได้ค่ะขอบคุณมากครับแล้วกันต์ก็เดินว่าจะกลับไปที่รถแต่บังเอิญเห็นร้านผลไม้จึงคิดขึ้นได้ว่าจะไปหากรก็เลยจะซื้อผลไม้ไปฝากกรแล้วก็แวะร้านผลไม้แล้วถามพ่อค้าว่าพ่อค้าครับเอาแอปเปิ้ลกับมะม่วงอย่างละครึ่งโลครับแล้วพ่อค้าก็ใส่ถุงแล้วยื่นให้กับกันต์เเล้วกันต์ก็เลยถามว่าพ่อค้าเท่าไหร่ครับพ่อค้าเลยบอกว่า 100 บาทครับแล้วกันต์ก็ยื่นเงินให้กับพ่อค้าพ่อค้าเลยบอกว่าขอบคุณมากครับกันต์ก็ถือถุงหมูปิ้งแล้วก็ผลไม้ที่ซื้อข้างทางกลับเอาไปเก็บไว้ข้างคนขับแล้วก็เดินกลับไปขับรถไปที่โรงพยาบาลที่ตึกจอดรถแล้วก็เดินเข้าไปขึ้นลิฟท์แล้วขึ้นลิฟท์ไปชั้น 7 แล้วเดินไปที่ห้องของนาย

กรณ์หรือนายกิตติกรแล้วเปิดประตูเข้าไปเห็นว่ากรหลับอยู่จึงวางกระเป๋ากับผลไม้ไว้ข้างแล้วพูดเบาว่าฉันซื้อมาฝากแล้วนะไอ้พี่กรแล้วก็ว่าจะออกไปทำงานแต่ท้องของกันต์นั้นร้องหนักมากจึง(คิดในใจ)ว่าขอกินหมูปิ้งในห้องพี่กรก่อนแล้วกันค่อยไปทำงานตอนนี้ท้องฉันร้องไม่ไหวแล้วกันต์จึงเดินถือหมูปิ้งไปนั่งทานที่โต๊ะอาหารอย่างเอร็ดอร่อยแต่กรก็รู้แล้วว่ากันต์มาเลยแกล้งทำเป็นหลับแล้วนอนดูกันกินข้าวแล้วก็นอน(คิดในใจ)ว่าเวลามึงกินข้าวยังน่ารักแล้วเวลามึงทำอย่างอื่นจะน่ารักขนาดไหนวะกร(คิดในใจ)

พอกันต์กินไปเรื่อยๆกรเริ่มลุกขึ้นมานั่งแล้วพูดว่ามาเยี่ยมผมหรอทำไมไม่บอกหมูปิ้งของกันต์นั้นที่กำลังจะเอาเข้าปากก็พุ่งออกจากปากตกลงบนพื้นแล้วกันต์พูดว่าไอ้เชิ้ยกูตกใจหมดเห็นไหมหมูปิ้งกูตกพื้นแล้วไอ้บ้านี่เออโทษทีกูเห็นมึงกินแล้วน่ารักกูเลยแกล้งมึงนิดหน่อยบ้านมึงหรอดีนะกูไม่วิ่งหนีกูขอโทษแล้วไงต่อไปถ้ามึงจะแกล้งกูอีกกูจะวิ่งหนีมึงแล้วนะแล้วกระเป๋าตังค์ผมล่ะก็เอามาคืนแล้วไงวางไว้ที่โต๊ะกับผลไม้นั่นซื้อผลไม้มาฝากนะมะม่วงกับแอปเปิ้ล

มาฝากนะไอ้พี่กร กันต์ก็กลับไปกินหมูปิ้งให้เสร็จแล้วหันมาบอกพี่กรว่ากลับก่อนนะผมมีธุระจะไปทำงานแล้ว แล้วกันต์ก็หยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินกำลังจะออกไปแต่กรเรียกกันต์ว่าเฮ้ยกันต์มึงซื้อแอปเปิ้ลกับมะม่วงมาให้กูมึงจะให้กูกินยังไงวะ พี่กรก็ปอกกินเองสิ กันต์ซื้อมาให้แล้วยังจะมาให้ปอกให้พี่กรกินอีกหรอ

กรก็เลยบอกว่ากันต์ปอกกินให้พี่กินหน่อยนะนะๆๆก็ได้แล้วกันต์ก็เดินกลับมาเอากระเป๋าสะพายวางไว้แล้วก็เดินไปหยิบเอาจานกับมีดมานั่งปอกเปลือกแอปเปิ้ลให้พี่กรแล้วพี่กรก็มองหน้ากันต์อย่างกับจะกินกันต์แทน apple เฮ้ยพี่กรมองอะไรวะเหมือนจะกินผมแทน apple อย่างนั้นแหละ

มึงนี่รู้เยอะนะก็มันจริงไหมล่ะพี่มองผมขณะนั้นเออกูไม่มองก็ได้วะแล้วกรก็ใช้มือไปจับโทรศัพท์แล้วพอดีรันโทรมาเฮ้ยว่าไงกรเป็นไงบ้างวะกูกำลังจะเข้าไปเยี่ยมมึงนะเว้ย มึงมาวันใหม่ไม่ได้หรอวะไอ้รัน

วันนี้กูไม่ว่างรับแขกว่ะกูอยู่หน้าห้องมึงแล้วอ้าวทำไมมึงไม่โทรมาบอกตั้งแต่ที่แรกแหมมีหนุ่มๆมาเยี่ยมหรือไงวะเออรู้ดีจังนะมึงเนี่ยเอองั้นกูเข้าไปเลยนะหลังจากนั้นรันก็เปิดประตูเข้ามาเจอแล้วตกใจทั้งกันต์และรันเฮ้ยไอ้กันต์เฮ้ยพี่รันแล้วกรบอกว่าอ้าวรู้จักกันด้วยหรอก รู้สิน้องชายกูเองอ้าวหรอแล้วกันต์ก็อ้าปากค้างเเล้วจะพูดว่าพี่รันเป็นเพื่อนกับไอ้พี่กรณ์หรอก็เออสิวะกันต์(คิดในใจ)ว่าไอ้เชี้ยแม่งเอ้ยทำไมโลกมันกลมจังวะ แกเป็นอะไรหรือเปล่าวะเปล่างั้นผมไปก่อนละกันนะพี่รันฝากปอกผลไม้ต่อให้พี่กรด้วยนะ เอ้าไอ้กันต์มึงจะรีบไปไหนวะกูยังไม่ได้ถามมึงเลยว่ามึงรู้จักกับเพื่อนกูได้ไง

ผมไปก่อนนะผมมีธุระ มึงถามกูก็ได้รันแต่มึงไปเอาเก้าอี้มานั่งก่อนเรื่องมันยาวแล้วเอาผลไม้ที่ไอ้กันต์มาวางให้กูด้วยเออเดี๋ยวกูเอามาให้แล้วรันก็ไปลากเอาเก้าอี้มานั่งแล้วถามกรเลยว่ามึงรู้จักน้องกูได้ไงวะแล้วมึงเจอมันที่ไหนแล้วมันเป็นอะไรกับมึงวะเออๆทีละคำถามได้ไหมไอ้นี่กูตอบไม่ทันมึงหวงน้องมึงหรือว่ามึงหวงกูเนี่ย ก็หวงน้องกูสิวะเดี๋ยวมันจะมารู้สึกดีกับไอ้เพลย์บอยตัวพ่ออย่างมึง แล้วถ้ากูจริงจังกับน้องมึงจริงๆล่ะมึงก็พูดไปนะกูยังไม่รู้เลยว่ามันชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกูรู้ว่ามันชอบกูไอ้เชี้ยนี่เข้าข้างตัวเองจังนะมึง เข้าข้างกูดิตัดไปที่กันต์ที่ขับรถไปทำงานที่พักรถกู้ภัยเหมือนเดิมแล้วก็ไปนั่งทำรายงานที่โต๊ะเดิมที่เคยคุยกับพี่อรแล้วก็กันต์ได้คิดอะไรไปเรื่อยๆจนเผลอคิดไปถึงเรื่องไอ้พี่กรแล้วรู้สึกแล้วเผลอยิ้มออกมาแล้ว(คิดในใจ)

ว่าทำไมกูรู้สึกดีกับไอ้พี่กรวะแล้วก็คิดเห็นภาพต่างๆจนวันที่เริ่มต้นที่เจอกรจนถึงวันนี้พี่อรเดินมาเห็นกันต์นั่งคิดก็เลยเดินเข้ามาพูดว่าทำอะไรอ่ะคิดถึงใครอยู่หรือเปล่า

เปล่าๆหรอกพี่อรคิดเรื่องงานอยู่อะครับ อ๋องั้นแล้วไปพี่ว่าจะมาถามว่าเขาเมื่อคืนนี้เป็นยังไงบ้างเขาไหนก็เขาที่กันต์ไปนอนเฝ้าไงอ๋อไอ้พี่กรนั่นหรอดีขึ้นแล้วครับเขารู้จักกับพี่ผมซะด้วยก็ดีสิทำไมถึงดีล่ะครับ

พี่อรก็เลยบอกว่าจะได้สนิทสนิทกันไว้ไงพี่รู้สึกว่าเขาน่าจะชอบกันต์จริงๆนะบ้าพี่อรก็พูดไปเรื่อย กันก็ทำหน้าตาเขินแล้วก็บอกพี่อรว่าพี่อรผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเอองั้นไปเถอะเดี๋ยวพี่นั่งรอพี่มีเรื่องจะปรึกษานิดนึงครับเดี๋ยวผมรีบมานะครับกันต์ก็ได้เดินไปเข้าห้องน้ำแล้วทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็เดินออกมาเพื่อจะมาคุยกับพี่อรว่าไงครับพี่อรพี่อรมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับมีอยู่นิดหน่อยอ่ะกันต์ลูกชายพี่อ่ะจะทำงานแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะไปทำงานที่ไหนก็เลยว่าจะฝากกันต์ให้เข้าไปทำงานที่บริษัทกันต์ได้ไหมอ๋ออันนี้ผมต้องไปถามคุณพ่อก่อนนะครับเพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่นั่นยังรับพนักงานอยู่หรือไม่อ๋อโอเคจ้าถ้าได้คำตอบแล้วบอกพี่ด้วยนะ

ครับแล้วหลังจากนั้นพี่อรก็บอกกันต์ว่างั้นพี่ไปละนะวันนี้พี่ลานะเพราะว่าพี่จะรีบกลับบ้านวันนี้สามีพี่ไม่อยู่บ้านพี่ต้องไปดูแลลูกอ๋อครับไม่เป็นไรครับวันนี้เดี๋ยวผมอยู่เวรเองวันนี้ผมว่างครับงั้นพี่ไปก่อนนะกันต์ตัดไปที่รันกลับกรที่ถามขึ้นว่าเฮ้ยพวกมึงเป็นน้องชายกันจริงๆหรอทำไมกูไม่รู้เรื่องว่ะมึงไม่เคยใส่ใจที่ไหนไอ้กร

จริงแหละแล้วมึงมีเบอร์โทรศัพท์น้องมึงกับไลน์ป่ะกูขอได้ป่ะมึงจะเอาไปทำอะไรวะกูก็แค่อยากติดต่อน้องมึงอ่ะน้องมึงมันน่ารักน้องกูนะเว้ยไม่ใช่น้องคนอื่นที่มึงจะมาเล่นๆทำตัวเป็นเพลย์บอยไปเรื่อยๆเออกูรู้กูอาจจะจริงจังกับน้องมึงก็ได้มึงก็พูดว่าอาจจะจริงจังแต่คนอื่นที่เข้ามามึงไม่เคยจริงจังเลยก็คนอื่นไงไม่ใช่น้องมึงกูก็รู้ไงว่าน้องกูกูก็เลยไม่อยากให้มันมาเจอกับมึงทำไมวะกูไม่ดีตรงไหนกูทั้งหล่อทั้งเท่พ่อรวยไอ้เชี้ยทำไมชอบเข้าข้างตัวเองจังว่ะไอ้เหี้ยกร

มึงสัญญากับกูก่อนถ้ากูให้เบอร์น้องกับ line ไปมึงจีบมันติดมึงจะเลิกทำตัวเจ้าชู้เที่ยวเล่นไปวันแล้วกลับไปทำงานกับพ่อมึงเรื่องงานมันไม่ยุ่งยากหรอกกูจะกลับไปทำงานแล้วถ้ากูหายเออถ้ามึงทำตัวดีกูอาจจะไม่ขัดขวางมึงก็ได้ถ้ามึงทำให้น้องกูเสียใจนะมึงกับกูไม่ต้องมาอยู่ด้วยกันเออกูไม่ทำให้มันเสียใจหรอกน่าเอามาเอามากูอยากได้ละเออกูให้ก็ได้หลังจากนั้นสองคนนั้นก็คุยกันไปเรื่อยๆรันก็ได้เอาเบอร์กับไลน์ให้กรแล้วรันก็บอกว่ากรงั้นกูกลับก่อนนะวันนี้กูว่าจะเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัทกับพ่อนิดหน่อยเมื่อวานมีประชุมว่ะเออๆไปเถอะขอบใจมากนะที่มึงซื้อข้าวต้มมาฝากกูเออก็ของโปรดมึงไม่ใช่หรอข้าวต้มอ่ะมึงบอกว่าข้าวต้มโรงพยาบาลไม่อร่อยจืดกูก็เลยซื้อข้าวต้มแม่ยายเอียดมาให้มึงกินไงเออโอเคกูก็กินของมึงจะกินให้หมดเลยแหละเออดีแล้วงั้นกูไปก่อนนะเพื่อนไว้เจอกันพรุ่งนี้กูออกโรงพยาบาลนะบอกน้องมึงมารับกูด้วยทำไมกูต้องบอกน้องกูอ่ะเดี๋ยวกูมารับมึงเองไอ้นี่หวงน้องชิบหายไอ้นี่อย่ามานะเออกูไปก่อนละจากนั้รันก็ได้เปิดประตูออกไปแล้วก็จะไปเคลียร์งานที่บริษัทตัดไปพรุ่งนี้เช้า