｛ฤดูหนาวที่พบพาน｝『なりたい夢、』
ตอนที่ 1ไม่ลืมเลือน
เสียงฝนที่กระทบกับพื้นของถนนอย่างหนักทำให้
เกิดเสียงดังก้อง
ฮาริการุ ชิโอมิ
นายยังลืมเธอไม่ได้อีกเหรอ??
โทคิชิกะ ฮารุ
ถึงเวลาจะผ่านมานานมากๆ
โทคิชิกะ ฮารุ
แต่ความทรงจำมันไม่เคยจางหายเลยนินะ
ฮาริการุ ชิโอมิ
นายมาอยู่ในเมืองหลายปีเลยนี้เนอะ
โทคิชิกะ ฮารุ
นั้นสิน้าา//มองออกไปนอกกระจก
คาวาริกะ ฮิเมะ
ฝนหยุดตกแล้วสินะ
คาวาริกะ ฮิเมะ
กลับบ้านได้สักที
ชิจิกะ คุราจิ
จะกลับแล้วเหรอฮิเมะจัง
คาวาริกะ ฮิเมะ
ขอบคุณมากนะคะที่ให้หลบฝน
คุณยายเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม
คาวาริกะ ฮิเมะ
แต่ยังไงก็ขอขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณยาย
ชิจิกะ คุราจิ
รีบไปเถอะเผื่อฝนจะตกอีก
คาวาริกะ ฮิเมะ
//เดินกลับบ้าน
คาวาริกะ ฮิเมะ
แถวนี้น้ำท่วมหรอกเหรอ
คาวาริกะ ฮิเมะ
สงสัยคงต้องถอดรองเท้าส่ะแล้วสิ
คาวาริกะ ฮิเมะ
//ถอดรองเท้าออกแล้วเดินฝ่าแอ่งน้ำไป
ฮิเมะก็ได้เดินฝ่าน้ำจนถึงบ้าน
คาวาริกะ ฮิเมะ
เจ็บเท้าจังเลย
โทคิชิกะ ฮารุ
กลับมาแล้วคร้าบบ
โทคิชิกะ วาราบิ
กลับมาแล้วเหรอลูก
โทคิชิกะ วาราบิ
ไปเตรียมข้าวปลาอาหารให้ลูกขายฉัน
โทคิชิกะ วาราบิ
ชิโอมิ คู่หมั้นลูกมาบอกแม่ว่าลูก
โทคิชิกะ วาราบิ
ยังลืมนังคาวาริกะ ฮิเมะไม่ได้
โทคิชิกะ วาราบิ
ลูกรีบๆลืมนังคนชั้นต่ำนั้นไปเถอะ
โทคิชิกะ ฮารุ
ผมไม่กินข้าวเย็นนะครับ//เดินขึ้นห้อง
โทคิชิกะ วาราบิ
พอพูดถึงนังนั้นลูกก็ลืมแม่คนนี้เลยนะ
โทคิชิกะ ฮารุ
หยุดคิดเรื่องของเธอไม่ได้เลยแหะ
โทคิชิกะ ฮารุ
เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ
โทคิชิกะ ฮารุ
ฉันเป็นห่วงจริงๆ
ฮาริการุ ชิโอมิ
"ฉันเกลียดแกนังคนชั้นต่ำ"
คาวาริกะ ฮิเมะ
เจ็บเท้าจริงๆ
คาวาริกะ ฮิเมะ
แถมมีการบ้าน
คาวาริกะ ฮิเมะ
วันนี้คงได้นอนดึก
คาวาริกะ ฮิเมะ
//เดินเอาของไปเก็บเเล้วไปเข้าห้องน้ำ
คาวาริกะ ฮิเมะ
สดชื่นจังเลย
คาวาริกะ ฮิเมะ
รีบอาบแล้วไปทำการบ้านดีกว่า
คาวาริกะ ฮิเมะ
//นั่งทำงาน
คาวาริกะ ฮิเมะ
//และการบ้าน
คาวาริกะ ฮิเมะ
คงไม่ได้นอนแน่ๆเลย
คาวาริกะ ฮิเมะ
//หยิบน้ำมาดื่ม
คาวาริกะ ฮิเมะ
ง่วงด้วย//ตาจะหลับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
