จะพูดก่อนที่นางเอกจะ

ตาย

วันหนึ่งมีหญิงสาวอายุ23กว่าๆเดินกลับบ้านเเต่เห็นยายเเก่คนหนึ่งนั่งอยู่ข้างถนนเทอนึกสงสารจึงเป็นไปหายหญิงชลาเเล้วยื่นข้าวน้ำเเละขนมให้ยายเเก่ขอบใจเทอเเล้วเทอก็เดินไปเเต่ไม่ทันได้ดูรถก็พุ่งมาอย่างเเรงเทอนั้นได้ตายคาที่เเละยายเเก่ก็มายิ้มให้เทอเห็นก่อนตายพอลืมตามาอีทีก็พบว่าตัวเองยังไม่ตายเทอเเหลือบมองที่มือของเทอเทอบอกกับตัวเองว่า'มือนิ้วของข้าเล็กคัวของเราด้วยมีอะไรมั้ยนะ' เทอเดินลงจากเตียงที่นอนอยู่ไปที่กระจกเเละมองดูเทอกรี๊ดลั่นจวนเเละมีสาวใช้วิ่งมา:สาวใช้:คุณหนูเป็นอะไรค่ะ: เทอพูดด้วยความกังวลเเละห่วงนางเอกยังไม่รู้ชื่อตัวเองเลยถามสาวใช้ว่า:เจ้าข้ามีชื่อว่าอะไรรึ: สาวใช้จึงพูดว่า:สาวใช้:ข้ามีชื่อว่าหรงหรงค่ะคุณหนูข้าเป็นสาวใช้มาใหม่ค่ะ: เเล้วนางเอกก็ถามชื่อนาง เอก:นางเอก:ข้าชื่ออะไรรึข้าจำไม่ได้' สาวใช้จึงตอบว่า :หรงหรงสาวใช้:เอ่อคุณหนูมีชื่อว่าหยุนหลี่ค่ะ' ขอบใจเจ้ามากเลยนะกรงกรง:หรงหรงสาวใช้:ไม่ต้องขอบคุณข้าก็ได้เพค่ะคุณหนู' หยุนหลี่จึงถามว่า:หยุนหลี่:ท่านพ่อล่ะอยู่ที่ไหน'สาวใช้พูดขึ้นว่า:หรงหรงสาวใช้:ที่นี้ดป็นโลกเเห่งวิญญาณเเต่คุณหนูท่านอ่อนเฌอมากจึงมีอาการป่วยข้าจะย้อนอดีตให้ท่านฟังนะค่ะเมื่อตอนนั้นคุณหนูฝึกฝนวิชาอยู่เพค่ะพี่สาวต่างมารดาของท่านรู้ว่าท่านจะดื่มน้ำนางจึงใส่พิษลงไปในน้ำเพค่ะเเละหลังจากที่ท่านดื่มน้ำเข้าไป1ชั่วโมงก็เกิดอาหารกระอักออกมาเป็นเลือดเเละล้มลงกับพื้นเพค่ะ'หยุนหลี่จึงถามไปอีกว่า:หยุนหลี่นางเอก:ทำไมเจ้าถึงรู้ล่ะ'สาวใช้หรวหรงพูดตอบไปว่า:หรงหรงสาวใช้:ตอนนั้นหรงหรงอยู่ในเหตุการณ์นั้นเเต่หรงหรงกลับไม่กล้าออกไปขัดขวางเพราะหรงหรงกลัวเพค่ะ'หยุนหลี่จึงถามว่า:หยุนหลี่นางเอก:เพราะพี่สาวต่างมารดาเเละเเม่เลี้ยงของข้าใช่หรือไม่สักวันคนพวกนั้นจะต้องชนใช้กับสิ่งที่ทำ

ติดตามตอนต่อไป

ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ

ต่อกันเลย

หลังจากหยุนหลี่พูดจบนางก็เริ่มฝึกวิชาจึงหรงหรงรู้สึกเป็นห่วง:หรงหรงสาวใช้:คุณหนูท่านพักก่อนสิค่ะหรงหรงเป็นห่วงนะคะ' :หยุนหลี่นางเอก:หรงหรงเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราจะได้ต้องเเก้เเค้นเเน่' :หรงหรง:คุณหนูคุณหนูยังมีหรงหรงนะเจ้าค่ะกรงหรงจะรับใช้คุณหนูจนถึงเเก่ชีวิตเเละตายเเทนคุณหนูได้//เคารพวะ' :หนุยหลี่:หรงหรงเจ้าไม่ตายหรอกนะข้าปกป้องเจ้าเองนะ' :หรงหรง:ไม่ค่ะหรงหรงจะปกป้องคุณหนูเองค่ะหรงหรงจะไม่ให้คุณหนูปกป้องหรงหรง' :หยุนหลี่:หรงหรงพาจ้าไปหาท่านพ่อเเละเตรียมชุดที่เก่าที่สุดของข้ามา' :หรงหรง:จะเอาไปทำอะไรหรอค่ะคุณหนู' :หยุนหลี่:ข้าจะทำให้ท่านพ่อเห็นว่าข้าลำบากเเละทนมาตลอดเเละข้าจะทำการเเก้เเค้น' :หรงหรง:ค่ะคุณหนู'จวนใหญ่เเม่ทัพหลี่โถงหยุนหลี่ได้สอบถามชื่อขอมูลของทุกคนมาจากหรงหรงมาเเล้วห้อวโถงจวนใหญ่:เย่วหลี่เเม่ทัพพ่นางเอก:ตอนไหนหยุนหลี่จะมาสักทีล่ะพวกเจ้าไปตามนางมา' เเกร่ก :หยุนหลี่:ท่านพ่อลูกมาเเล้วเจ้าค่ะ//ทำตัวอ่อนเเอน่ารักๆ' :หน้าหลิวหลี่:ทำไมหลานสาวข้าถึงใส่ชุดโทรมเช่นนี้' พวกคนใหญ่คนโตเเละองค์ชายทั้งหลายพูดกันว่านั้นรึคุณหนูใหญ่ตระกูลหลี่ช่างตัวสกปรกยิ่งนักนี่รึสวยที่สุดไม่จริง :หยุนหลี่:ท่านพ่อข้าไม่มีชุดดีดีใส่มีเเต่ชุดนี้เจ้าค่ะข้าผิดเอง' :เย่วหลี่:พอได้เเล้วข้ามีข่าวร้ายให้กับหยุนหลี่ข่าวดีกับเวินหลี่นะ' :หยุนหลี่:ค่ะท่านพ่อข้ารับได้ค่ะ' :เย่วหลี่:อืมจ่าวร้ายคือองค์ชายสามยกเลิกหมั้นหมายของเขาเเลัเจ้านะหยุนหลี่ข่าวดีคือเวินหลี่จะได้หมั้นหมายกับองค์ชายสามเพราะเขาขอมาส่วนหยุนหลี่ได้หมั้นกับองค์ชายเจ็ดหรือท่านอ๋องนี้เเหละ' :หยุนหลี่:เจ้าค่ะทีานพ่อข้ามิเป็นไรขอเเค่ท่านฮ๋องรักข้าค่ะ' :เย่วหลี่:ต้องเเบบนี้สิลูกข้า' :อวิ๋นเทียนองค์ชายสาม:หยุนหลี่ดีใจด้วนเจ้าได้หมั้นกับท่านลุงของข้า//หัวเราะเยาะ' :หนุนหลี่:ขอบพระทัยเพคะองค์ชายสาม' :เย่วหลี่:หยุนเจ้ากลับจวนของไป' :หยุนหลี่:เจ้าค่ะท่านพ่อ//เดินออกไป' จวนหยุนหลี่ :หยุนหลี่:หรงหรงข้าจะเข้าป่าเก็บสมุนไพรมารักหาอาการป่วยที่ทำให้ข้ามีกลิ่นเหม็นเเต่ตอนนั้นที่ข้าเข้าห้องโถงใหญ่ข้าได้นำหยกหอมโบราณมาจ้าเลยมีกลิ่นหอมอ่อนๆ' :หรงหรง:ค่ะคุณหนูหรงหรงจะช่วยคุณหนูอยากสุดเลยเพค่ะ

ต่อ

:หยุนหลี่:ข้าไปก่อนนะหรงหรงดูเเลตัวเองด้วยนะ' :หรงหรง:คุณหนูดูเเลตัวเองดีดีนะคะ' รถม้าได้ขับออกไป :หยุนหลี่:เห้อตอนไหนจะถึง' ลงรถม้า :หยุนหลี่:เอ๊ะนั่นใครหรอต้องไปดู' เเคว่ก! :หยุนหลี่:หมาป่าคิดว่าข้าจะหนีหรอหึ' ชึบ! :หยุนหลี่:หึพวกหมากากไปดูคนคนนั่นก่อน' เเค่กๆ :หยุนหลี่:ป่วยหรอ' ชึบ :ท่านอ๋อง:ใคร!' :หยุนหลี่:ข้าเป็นหมอข้ารักษาท่านได้' :ท่านอ๋อง:เจ้านามว่าอะไร' :หยุนหลี่:หยุนหหลี่ค่ะท่านล่ะ' :ท่านอ๋อง:เสิ่นหยุน' :หยุนหลี่:ชื่อเพราะจังงั้นข้ารักษาเเผลก่อนนะ' ทำการรักษาบาดเเผล :เสิ่นหยุนอายุเจ้าเท่าไหร่' นางจึงตอบว่า :หยุนหลี่:14ค่ะ' :เสิ่นหยุนอืมข้า18นะ' :หยุนหลี่:ค่ะ' เสิ่นหยุนลูบหัวหยุนหลี่' :หยุนหลี่:เอ๊ะ!ท่านข้าไปก่อนนะ' รีบวิ่งออกไป:หยุนหลี่:เสิ่นหยุนหรอหล่อจังเย็นชาดีน่ารักนิดๆ' วันต่อมา :หยุนหลี่:หรงหรงข้ามาเเล้ว' ฟึ่บ :หรงหรง:คิดถึงจักเลยค่าวันนี้ท่านจะได้เจอหน้าท่านอ๋องนะคะ' :หยุนหลี่:อืมไปเตรียมชุด' :หรงหรง:คะคุณหนู' :หยุนหลี่:ต่อไปเจ้าเรียกข้าว่าน้องหยุนนะเพราะข้าเป็นน้องเจ้าพี่หรงหรง' :หรงหรง:อืมน้องหยุน//ซึ่ง' :หยุนหลี่:ไปเถอะอาบน้ำ' :หรงหรง:น้องหยุนชุดของเจ้าอยู่นี้นะ' :หยุนหลี่:ค่ะพี่หรง' หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ไปนั่งหวีผมเเต่งหน้า :กรงกรง:น้องหนุนวันนี้ผมเจ้าหอมเเละสวยมาก' :หยุนหลี่:ขอบคุณค่ะพี่หรง' :หรงหรง:อืมเจ้าใส่ชุดเถอะ' :หนุนหลี่:อืม' :หยุนหลี่:รอก่อนนะ' ชึบ ชับ ฟุบ :หยุนหลี่:พี่'มอง

:กรงกรง:เจ้าสวยมากๆน้องหยุน' :หยุนหลี่:ขอบใจมากเลยค่ะพี่หรง' หลังจากนั้นก็ไปที่ห้องโถงใหญ่ :เวินหลี่:พี่ใหญ่ยังไม่มาเลยหรอนี่' ตึกๆ :หยุนหลี่:ใครว่าพี่ไม่มาล่ะน้องรัก' ทุกคนต่างตะลึงในความงามของหยุ่นหลี่' :เย่วหลี่:ล฿กข้าชั่งงามดั่งดอกไม้' :หยุนหลี่:ค่ะท่านพ่อลูกดีใจมาก' :เย่วหลี่:มาพบกับท่านอ๋อวสิ' :หยุนหลี่:ค่ะท่านพ่อ' ตึกตึก :เย่วหลี่:เข้าไปสิ' ตึกตึก :เวินหลี่:ท่านพี่สวยมากเลย//นางขยะหยุนหลี่เอ้ย' :เสิ่นหยุน:เเม่นางน้อยจำข้าได้หรือไม่' :หนุนหลี่:หม่อมชั้นไม่รู้.....' :เสิ่นหยุนเจ้าเเน่ใจหรอ' :หยุนหลี่:ท่านเสิ่นหยึนหรอ!' :เสินหยุน:อืมข้าขอบใจเจ้ามาก