ปรัชญาของเรา(ชีวิต)
สายรุ้งและสายฝน 1
-ปรัชญาแห่งความทุกข์และความสุข 1
กาลครั้งครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ อยู่ในสถานที่ ที่ไกลแสนไกล
เป็นหมู่บ้านที่มีความสุขอยู่เรื่อยมา
ฟ้า
หนูออกไปเดินเล่นได้ไหมคะ
แม่ของฟ้า
ได้สิจ๊ะลูก แต่ลูกต้องกินข้าวก่อนนะ
แม่ของฟ้า
อืม ดูเหมือนฝนใกล้จะตกนะ
ฟ้า
หนูออกไปเดินเล่นไม่ได้แล้วหรอ
แม่ของฟ้า
ไม่เป็นไร ใช่ไหมจ๊ะ
ฟ้า
ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้ออกไปเดินเล่นก็ได้ค่ะ
ฟ้า
ฝนยังไม่หยุดตกเลยค่ะแม่
ฟ้า
หนูไปหายายประจำหมู่บ้านได้ไหมคะ
แม่ของฟ้า
ระวังเปียกและหกล้มล่ะ
แม่ของฟ้า
ฝนยังไม่หยุดตกเลย
ระหว่างไปหายายประจำหมู่บ้าน
พอถึงบ้าน ยายประจำหมู่บ้าน
ฟ้า
สวัสดีค่ะ มีใครอยู่ไหมคะ
ยายประจำหมู่บ้าน
มีอะไรหรอ หนู
ยายประจำหมู่บ้าน
อ่า ใช่ เรื่องของฝน
ยายประจำหมู่บ้าน
นั่งตรงนี้ก่อนเลยจะ
ยายประจำหมู่บ้าน
เดี๋ยวยายมีเรื่องเล่าให้ฟัง พร้อมกับกินชานะ
ผู้แต่ง
โปรดติดตามตอนต่อไป
สายรุ้งและสายฝน2
-ปรัชญาแห่งความทุกข์และความสุข
ยายประจำหมู่บ้าน
ยายจะเล่าแล้วนะ เด็กน้อย
ยายประจำหมู่บ้าน
นานมาแล้ว
ยายประจำหมู่บ้าน
ที่หมู่บ้านแห่งนี้
ยายประจำหมู่บ้าน
มีความสุขสงบดี
ยายประจำหมู่บ้าน
แต่แล้ว ก็ได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น
ยายประจำหมู่บ้าน
ฝนตกแบบนี้ 5วัน 5คืน
ยายประจำหมู่บ้าน
จนกระทั่งมีนักเดินทางคนหนึ่ง เดินทางมาที่แห่งนี้ท่าทางเขาแปลกใจว่าทำไมฝนตกแรงขนาดนี้ เขาจึงขออนุญาตเข้าบ้านของคนในหมู่บ้านตอนนั้น
ยายประจำหมู่บ้าน
คนในหมู่บ้านก็เล่าให้เขาฟังว่าเกิดอันใดขึ้น
ยายประจำหมู่บ้าน
เขาครุ่นคิดอยู่สักพัก
ยายประจำหมู่บ้าน
เขาก็นึดบางอย่างได้ เขาจึงออกจากบ้านของคนในหมู่บ้าน เดินไปอยู่ตรงลานกว้างของหมู่บ้านนี้
ยายประจำหมู่บ้าน
และเงยหน้าขึ้นฟ้าและคิดถึงเรื่องนึง
ยายประจำหมู่บ้าน
แล้วจู่ๆฝนก็หยุดตก
ยายประจำหมู่บ้าน
ตอนนั้นเขาก็ได้บอกเคร็ดลับกับคนในหมู่บ้านว่าเขาทำอย่างไรซึ่งฉันก็อยู่หนึ่งในนั้น
ยายประจำหมู่บ้าน
*หยุดพูดและหยิบชาขึ้นมาจิบ
ยายประจำหมู่บ้าน
เรื่องนี้ฉันก็จำไม่ได้จะ
ยายประจำหมู่บ้าน
มันผ่านมา60ปีแล้ว
ยายประจำหมู่บ้าน
แต่ที่แน่ๆ
ยายประจำหมู่บ้าน
เขายอกว่ามันเกี่ยวข้องกับความรู้สึกสองอย่างนี่แหละจะ
ยายประจำหมู่บ้าน
ฉันจำได้แค่เท่านี้จริงๆ
ยายประจำหมู่บ้าน
ระวังล่ะ อย่าพึ่งวิ่ง มันลื่น
ฟ้า
(รีบวิ่งไปหาแม่ดีกว่า)
แม่ของฟ้า
ไม่เป็นไรแม่ไปช่วยแล้ว
ผู้แต่ง
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
สายรุ้งและสายฝน(ตอนจบ)
ปรัชญาแห่งความทุกข์และความสุข
แม่ของฟ้า
หายเพี้ยง หายเพี้ยง
แม่ของฟ้า
ลูกรัก!จะไปไหน เอาร่มไปด้วย!
ตัวประกอบ
(ซุบซิบ)เด็กคนนั้นทำอะไรน่ะ ที่รัก
ตัวประกอบ
(ซุบซิบ)ไม่รู้เหมือนกันนะ ที่รัก
ฟ้า
(ที่แท้แล้วความสุขนั้นอยู่หลังความทุกข์ เปรียบเหมือนสายรุ้งหลังสายฝนนี่เอง)
แม่ของฟ้า
ลูกนี่ร่ม- เอ๊ะ ฝนหยุดตกแล้วหรอ
แม่ของฟ้า
แล้วลูกทำไมอยู่ตรงนั้นหรอจ๊ะ
ตัวประกอบ
เด็กหยุดฝนได้ด้วย
ตัวประกอบ
จริงๆหรอเนี่ย เด็กเนี่ยนะ
แม่ของฟ้า
ลูกหยุดฝนหรอจ๊ะ?
แม่ของฟ้า
อธิบายแม่ได้ไหมจ๊ะ
ฟ้า
มันเป็นอย่างนี้ค่ะ คือ(บอกรายละเอียดนั่นแหละ)
ยายประจำหมู่บ้าน
*เดินออกมาดู
ยายประจำหมู่บ้าน
(ทำสำเร็จแล้วสินะ อีหนู)
ผู้แต่ง
ข้อคิดก็คือ หลังความทุกข์ย่อมมีสุข อย่าท้อถอยกันนะคะ
ผู้แต่ง
รอเรื่องต่อไปกันเลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
