"เอ๊ะ นี้มันเลือดนี้ ฉันจำได้ว่าฉันนั่งรถเพื่อไปงานมอบรางวัลนิ ไม่น่ะ!!ชั้นยูเอล นักแสดงมากความฝีมือจะตายตรงนี้ไม่ได้"

~ คิดในใจ ~ เฮ้อ! ชั้นไม่คิดเลยว่านั้นคือคำพูดของชั้นก่อนที่ชั้นจะเกิดใหม่ ส่วนร่างที่ชั้นกำลังอยู่นี้เธอคือ บุตรสาวคนแรกของตระกูลมาร์ควิส

"ยูเร เซคาเนส" __ มิเอล ยูเร เซคาเนส__ ถึงจะเป็นถึงบุตรสาวคนแรก แต่ก็โดนใส่ร้ายจนต้องโดนประหาร ชั้นเกิดใหม่ในร่างของเธออีกครั้ง ชั้นจะไม่ยอมโดนแบบนั้นหรอกย่ะ!!

"คุณหนูคะ คุณหนูคะ คุณหนู!!" มิเอลสะดุ้งเพราะกำลังคิดเรื่องเกิดใหม่ จนทำให้ไม่ได้ยินเสียงของ เรว สาวใช้ที่จงรักภักดีต่อชั้นจนตัวตาย

เรว:"คุณหนูคะ เรวเรียกหลายครั้งแล้ว คุณหนูหูหนวกรึเปล่าคะ

มิเอล(ชั้น): ขอโทษด้วยนะเรวพอดี คิดอะไรเยอะไปหน่อย"

เรว:"คุณหนูต้องคิดอะไรอีกหรอคะ นอกจากเรื่องคุณหนูคริสต์"

มิเอล:เอาน่า ชั้นไม่ยอมให้คริสต์มาแกล้งชั้นได้อีกแล้ว"

__คริสต์ ยูเร เซคาเนส__น้องสาวต่างแม่ของชั้นที่ค่อยกลั้นแกล้งเจ้าของร่าง จนสุดท้ายเจ้าของร่างต้องตาย

คริสต์<ชาติก่อน>:ท่านพี่ ท่านช่างโง่ยิ่งนักที่คิดว่าจะทำให้ท่านพ่อยกโทษให้ท่านแล้วดูท่านพี่เพเรนที่ท่านรักนักรักหนาสิ ตอนนี้ได้ตายไปแล้ว สุดท้ายท่านก็ต้องตายพร้อมพี่ของท่านอยู่ดีสินะ"

และแม่ของเธอ ฟรานส์เดรส เซนเดอร์ ที่ค่อยหนุนหลังเธอ ค่อยดูเถอะชั้นจะทำให้พวกแก2คนต้องตายเพราะชั้น!

คริสต์:"ท่านพี่! ข้าได้ยินมาว่าท่านแกรนดยุก จะกลับมาถึงเมืองหลวงพรุ่งนี้ ข้าอยากจะชวนท่านไปซื้อชุดเพื่อเตรียมไปงานเลี้ยงในวังในอาทิตย์หน้า"

~คิดในใจ~ หึ! นางโง่แกคิดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าได้ไปดีงั้นรึ ข้าเตรียมแผนที่ทำให้เจ้าไม่ได้กลับมาอีก

มิเอล:"ได้สิน้องพี่ เจ้าคงอยากไปซื้อชุดใหม่ งั้นเราไปขอท่านพ่อกันเถิด"//ยิ้มแบบฝืนๆ เพราะรู้แผนการของคริสต์

ก๊อก! ก๊อก!//เสียงเคาะประตู

ท่านมาร์ควิส:"ให้เข้ามา"

มิเอล:"ท่านพ่อพวกข้าทั้ง2คนจะไปซื้อชุดใหม่เพื่อไปงานต้อนรับการกลับมาของท่านแกรนดยุกในคืนอาทิตย์หน้าค่ะ ข้ามาเพื่อขออนุญาติจากท่าน"

มาร์ควิส:"ได้สิ พวกเจ้าจะไปทำอะไรก็ไป"//กำลังยุ่งกลับงาน

มิเอล:"ขอบคุณคะ งั้นข้ากับน้องไปก่อนนะคะ"

ท่านมาร์ควิส:"เดี๋ยว! คริสต์ออกไปก่อน พ่ออยากคุยกับเจ้ามิเอล"//ลุกยืนขึ้นและเดินตรงมา

_______ดอร์เรส ยูเร เซคาเนส______ ท่านพ่อของข้า ท่านพ่อคือมาร์ควิสที่ได้รับการไว้เนื้อเชื่อใจของจักรวรรดิ ออกรบมากมายจนมีทหารในมือถึง1ใน3ของจักรวรรดิ

--หลังจากที่คริสต์ออกไป ท่านมาร์ควิสก็เข้ามากอดลูกสาวด้วยความรัก--

มิเอล:"ท่านพ่อเป็นอะไรรึเปล่าคะ"//มิเอลกอดตอบด้วยความคิดถึง เพราะเป็นคนที่ช่วยเธอจนวินาทีสุดท้ายของชีวิตถึงแม้จะช่วยอะไรมิได้เลย

ท่านมาร์ควิส: "พ่อไม่ได้เป็นไร ตอนนี้ลูกก็18ปีแล้ว ลูกเหมือนแม่ของลูกมากเลยนะ พ่อคนนี้ตั้งแต่ที่เจ้าเกิดมาข้าไม่เคยเหลียวดูเจ้าเลย"

มิเอล:"ลูกทราบ ว่าท่านรักลูกมากแค่ไหน ลูกก็เข้าใจว่าท่านก็มีงานที่ต้องทำเช่นกัน"

ท่านมาร์ควิส:"นี้คือสิ่งที่แม่ของลูกมอบให้พ่อก่อนจะจากโลกนี้ไป ลูกจงรักษาสิ่งนี้ไว้ให้ดี

มิเอล: "ลูกจะรักษาใว้อย่างดีค่ะ"

ท่ารมาร์ควิส:"นี้เงินส่วนตัวของเจ้าเดือนนี้5,000โกลด์ เจ้าควรได้รับมันไว้"

มิเอล:"ได้ค่ะ"

เมื่อมิเอลออกมา คริสต์ก็ตรงดิ่งมาหามิเอลทันที

คริสต์:"ท่านพี่เราไปกันเถอะ น้องเตรียมรภม้าไว้รอแล้ว"//ก้มหน้าแล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย

มิเอล:"ได้สิ "/~คิดในใจ~ หยุดตอแหลต่อหน้าคนรับใช้ได้แล้ว ชั้นเอียนเต็มทนแล้วโว้ยย

เมื่อไปถึงรถม้าทั้ง2ก็ขึ้นไป เมื่อรถม้าออกตัว คริสต์ในร่างความเป็นจริงก็เผยตัวขึ้นมา

คริสต์:"นี้!แกนะไม่สมควรนั่งกับชั้นด้วยซ้ำ ต้องขอบคุณชั้นนะที่แกได้นั่งรถม้าที่หรูหราเช่นนี้"

มิเอล:"ข้าก็ไม่อยากจะนั่งข้างเจ้าหรอนะกลัวเสนียดจะติดตัว"

คริสต์:"นี้! เจ้ากล้าด่าข้างั้นรึ เจ้ามันก็เป็นแค่ลูกไม่มีแม่ ไม่มีใครสอนมารยาทผู้ดีให้เจ้า"

มิเอล:"ถึงข้าจะเป็นลูกไม่มีแม่ แต่ข้าก็เกิดก่อนเจ้า แม่ของเจ้ามาหลังข้าและแม่ของข้า ถ้านับตามศักดิ์แล้วเจ้าก็เป็นแค่ลูกของอนุภรรยา'ชั้นต่ำ'เท่านั้น"

คริสต์:"นี้เจ้า!"//ง้างมือตะตบหน้ามิเอล

มิเอล:"คิดว่าข้าจะยอมเจ้าอีกงั้นรึ//จับมือคริสต์แล้วตบก่อน"

คริสต์:"เจ้ากล้าตบข้างั้นรึ!"

มิเอล:"ข้าทำได้มากกว่านั่นจะลองมั้ยหละ"

--ทั้ง2คนคุยกันยาวมาก จนถึงถนนย่านชนชั้นสู

งคริสต์จึงรีบลงจากรถม้าโดยไม่รอมิเอล--

คริสต์:"นังผู้หญิงชั้นต่ำ ข้าจะคอยดูเจ้าว่าเจ้าจะปากดีได้แค่ใหนกัน''

มิเอล:"ไปกันเถอะเรว ไปหาซื้อชุดและอัญมณีกัน

เรว:"ได้ค่ะคุณหนู"

--มิเอลและเรวเดินไปยังร้านขายชุดที่โด่งดังแห่งหนึ่ง{ตะวันและจันทรา} ที่ดังเรื่องให้แค่คนบางคนเข้าเท่านั้น ขนาดคนในราชวงศ์บางคนยังเข้าไม่ได้--

เจ้าของร้าน:เจ้าเข้าร้านผิดรึเปล่าแม่หนู ร้านนี้ไม่ใช่ใครก็เข้าได้

มิเอล:งั้นรึ ข้าว่าข้าสามารถเข้ามาได้นะ

เจ้าของร้าน:ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าเข้าได้ เข้าก็ต้องตอบคำถามข้าให้ได้ก่อน2ข้อ เจ้าจึงจะผ่าน

มิเอล:"ไม่จำเป็น 'ฟ้าสีครามที่มัวหมอง แสงอุทรอันส่องจ้า'

สิ่งที่ชั้นพูดไป ทำให้เจ้าของร้ายตกใจแต่กลับพูดตอบกลับมาว่า

เจ้าของร้าน:"เชิญค่ะคุณผู้หญิง ท่านสนใจสินค้าชิ้นไหนมั้ยคะ"

--ประโยคสั้นๆที่ได้ใจความเพียงเล็กน้อยเป็นสิ่งยืนยันถึงการมีอำนาจและได้รับการยอมรับจากเจ้าของร้านที่แท้จริงที่ยังคงเป็นปริศนามีเพียงคนไม่กี่คนที่ได้รับมัน--

ชายผู้หนึ่ง:"โห้~ นางเป็นคนจากตระกูลใดกัน ถึงได้รับประโยคนั้นกัน ข้าจำไม่ได้เลยว่าเคยมอบให้นาง"//ชายปริศนาที่แอบฟังสิ่งที่มิเอลคุยกับเจ้าของร้าน

มิเอล:"ข้าอยากซื้อชุดที่สวยที่สุดในร้าน และอัญมณีที่ดูเข้ากับชุด"

เจ้าของร้าน:"รอสักครู่ค่ะ ข้าจะเตรียมมาให้"

มิเอล:"อ้อ! 'มีดที่หันคมดาบฟันสิ้นซากเหลือเพียงทุรี''

--สิ่งที่มิเอลพูดไปอีกครั้งทำให้เจ้าของร้านและชายที่แอบฟังอยู่ไกลๆตกใจกว่าเดิม ก็แน่หละสิ มีเพียงคนไม่กี่คนเช่นกันที่รู้ว่าร้านขายเสื้อผ้านี้ คือร้านขายอาวุธดีที่สุดเลยก็ว่าได้--

เจ้าของร้าน:"จะรับแบบใหนดีคะคุณผู้หญิง"

มิเอล:"อืม ขอแบบยาวหละกันค่ะ"//ยิ้มอย่างมีเลศนัย

เจ้าของร้าน:"นี้ค่ะ ชุด อัญมณีที่สวยที่สุดของร้าน

และนี้ค่ะสิ่งที่คุณหนูสั่ง"

//พลางยืนดาบที่สวยงามมากให้//"ทั้งหมด 4,500โกลด์ค่ะ"

มิเอล://ชั้นหยิบกระเป๋าใส่เงินและวางไว้ แล้วจึงให้เรวมาขนของต่อ//

พอมิเอลเดินออกจากร้าน มิเอลก็รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังตามมา มิเอลจึงบอกให้เรวไปรอที่รถม้า แล้วมิเอลจึงค่อยเดินไปในตรอกแห่งหนึ่ง

หัวหน้าโจร:"น้องสาว เจ้าอยากจะเล่นสนุกกับเรามั้ยหละ "

มิเอล:"ข้าขอผ่าน พอดีข้าไม่อยากไม่อยากโดนโคลนเลอะชุดของข้า//ชั้นหยิบดาบยาวขึ้นมา แล้วพุ่งตัวไป//~คิดในใจ~ โจรมีประมาณ30คนได้ คงใช้เวลานานน่าดู น่าหงุดหงิดชะมัด

--อย่าลืมไปสิว่าชั้นคือยูเอลนักแสดงมากฝีมือ ชั้นเก่งศิลปะต่อสู้ทุกด้านโดนเฉพาะฟันดาบและยิงธนู ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ตอนนี้ ฆ่าโจรไปหลายสิบคน จู่ๆจึงมีชายที่แอบฟังมิเอลในร้านเสื้อผ้าเข้าช่วย--

ชายผู้หนึ่ง:~คิดในใจ~ไม่คิดเลยว่าจะเจอหญิงสาวนางใดที่เก่งเพียงนี้ โชคดีที่ข้าแอบตามมาด้วยเลยช่วยนางได้ ถึงแม้นางอาจจัดการได้ก็เถอะ