7 ปีก่อน

ณ พิพิธภัณฑ์ภาพวาด แม่จ๋าพ่อจ๋าถ้ากวางโตขึ้นกวางจะเป็นจิตกรที่วาดรูปสวยๆเหมือนพ่อให้ได้ กวางอยากมีภาพวาดอยู่ในพิพิธภัณฑ์​ที่สวยแบบนี้เหมือนพ่อ

จ้าวตา : จ้าแม่กับพ่อมั่นใจว่าน้องกวางทำได้แน่นอน

สิงโต : งั้นน้องกวางพร้อมรึยังคะเข้าไปดูผลงานของพ่อกับคุณลุงคนอื่นๆกันเถอะ

กวางผา : น้องกวางพร้อมแล้วค่าาา~

_________________________________

ตั้งแต่ฉันจำความได้ฉันก็เป็นคนที่ติดการวาดภาพเอามากๆพ่อกับแม่ก็คอยสนับสนุนฉันอยู่เรื่อยๆ ท่านทั้งสองถึงแม้ตอนนี้พวกท่านจะอายุมากแล้วแต่ก็ยังมีความสุขกันดีสวีทหวานแว๋วกันได้ทั้งวันเฮ้ออออ~~กวางผาเป็นท้อ

ในขณะที่กวางผากำลังคิดอะไรเลื่อยเปื่อย​อยู่เสียงโทรศัพท์​ก็ดังขึ้น

จ้าวตา : น้องกวางลูกกก.แม่จ๋าคิดถึงน้องกวางจังเลย~~ เมื่อไหร่​น้องกวางจะกลับมาจากญี่ปุ่​นสักที

กวางผา : แม่ก็รอน้องกวางหน่อยสิอีก2วันน้องกวางก็จะกลับแล้วเดี๋ยวน้องกวางจะซื้อสีน้ำดีๆไปฝากพ่อจ๋า

แล้วก็เสื้อผ้าสวยๆไปฝากแม่จ๋าด้วย

จ้าวตา : งั้นแม่จ๋ารอน้องกวางก็ได้แต่ยังไงก็เวลาไปเที่ยว​เล่นหรือไปไหนก็ระวังตัวด้วยนะแม่จ๋าเป็นห่วง

กวางผา : งั้นน้องกวางวางสายแล้วนะบ๊ายบายยย

ไหนๆก็ไม่มีไรทำแล้วไปเดินเล่นในเมืองสักหน่อยดีกว่า

ณ ในเมืองใหญ่ใจกลางญี่ปุ่น

กวางผา : ไหนดูสิเห็นพ่อบอกว่าอยากได้ ผงคาร์บอน พู่กันจีน แล้วก็สีน้ำ

กวางผาได้หยิบอุปกรณ์​ต่างๆลงในตะกร้า เมื่อคิดตังเสร็จ​แล้วกวางผาก็ได้ไปซื้อเสื้อผ้าให้แม่ต่อ

กวางผา : ว้าวชุดนี้น่ารักจังเป็นชุดกระโปงที่ดูมินิมอลมากแม่ต้องชอบแน่ๆเลยงั้นก็เอา3ตัวนี้ละกัน

_________________________________

กวางผา : เฮ้อออออออ~~เสร็จสักที

รีบกลับไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เตรียมของด้วย

2 วันต่อมา

ณ สนามบิน

กวางผา : แม่~~น้องกวางกำลังขึ้นเครื่องนะเดี๋ยวถ้าถึงแล้วเดี๋ยวน้องกวางโทรเรียก

จ้าวตา : โอเคลูก เดี๋ยวแม่จะทำอาหารรอน้องกวางนะมาถึงก็จะได้กินข้าวเที่ยงพอดี

กวางผา : งั้นแค่นี้ก่อนนะคะน้องกวางวางแล้วนะ

เฮ้ออออ~เหนื่อยจังไหนๆก็ไหนๆแล้วขอพักสักงีบหน่อยเถอะ🧸✨

_______________________________________________________________•-•

ณ สนามบิน

เวลา 11 : 53 am.

จ้าวตา : น้องกวางอยู่ไหนลูกแม่กับพ่อจ๋าอยู่โซนร้านเบเกอรี่​นะ

กวางผา : แปบนึงนะคะน้องกวางว่า..... น้องกวางเจอคุณแม่แล้ว

กวางผาได้วิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นแม่และพ่อด้วยความดีใจ

จ้าวตา : แม่คิดถึงหนูมากเลย~~~

กวางผา : กวางก็คิดถึงแม่จ๋าเหมือนกานนน~

สิงโต : เฮ้ออ~~น้อยใจจังไม่เห็นมีใครคิดถึงพ่อบ้างเลย

กวางผา : โอ๋เอ๋​~น้องกวางก็คิดถึงพ่อจ๋าเหมือนกานน

จ้าวตา : งั้นเรากลับบ้านกันเถอะน้องกวางคงหิวข้าวแย่แล้วแน่เลย

_________________________________

บนรถ

กวางผา : พ่อจ๋าเปิดเพลงด้วยสิน้องกวางอยากฟัง~~

สิงโต : ก็ได้เดี๋ยวพ่อเปิดให้นะเอาเป็นเพลงสบายๆแล้วกันจะได้ผ่อนคลาย

...ธรรมดาแสนพิเศษ "อนาโตมี่ แรบบิต"...

...ที่เธอเป็นเธออย่างนี้นะดีอยู่แล้ว...

...ที่เป็นเธอแบบนี้นะดีอยู่แล้ว...

...เป็นความธรรมดาที่แสนจะพิเศษ...

...มากกว่าใครใดๆ ทั้งนั้น..............

...กวางผา : เย้!!! ถึงบ้านแล้วดีใจจังเลย~...

สิงโต : เข้าบ้านกันเถอะน้องกวางจะได้ขึ้นห้องไปอาบน้ำอาบท่าแล้วลงมากินข้าวด้วยกัน

จ้าวตา : พอดีเลยอาบน้ำเสร็จแล้วแม่จะพาน้องกวางไปสวัสดีคุณป้า ธารน้ำ ด้วย

กวางผา : ใครหรอคะ??

จ้าวตา : คุณป้าธารน้ำเป็นเพื่อนบ้านเรานะรีบๆอาบน้ำละถ้าอยากเจอคุณป้า

กวางผา : ค่ะเดี๋ยวรอกวางแปบเดียว

...กวางผาวิ่งขึ้นบ้านด้วยความ เร็วแสง...

กวางผา : 🧸อาบน้ำถูสบู่​ ล้างหน้า สีฟันล่าลา~~

กวางผา : อื้ม​เสร็จ​แล้วเรียบร้อย​หอมฉุยเลย

...กวางผา : ใส่ชุดนี้นี่แหละที่ไทยค่อนข้างร้อน...

จ้าวตา : หนูกวางเสร็จ​รึยังลูก

กวางผา : เสร็จ​แล้วค่ะเดี๋ยวน้องกวางลงไป

...หน้าบ้านของกวาง...

จ้าวตา : ธารน้ำนี่กวางผาลูกสาวฉันเอง

กวางผา : สวัสดีค่ะคุณป้าธารน้ำ

ธารน้ำ : โอ๊ยยยลูกหนูกวางน่าตาน่ารักจริงเชียว~~~

ธารน้ำ : คุณคะมาดูลูกสาวคุณจ้าวตาเร็วน่าตาน่ารักน่าชังมากเลย

หมอก : ไหน ไหน

กวางผา : สวัสดีค่ะ

หมอก : สาธุลูกเอ้ยย.. ลุงชื่อหมอกนะเป็นเพื่อนกับพ่อเรานี่แหละ

ธารน้ำ : ว่าแต่กวางลูกหนูอายุเท่าไหร่หรอทำไมหนูตัวเล็กจังเลย

กวางผา : หนู 22 ปีค่ะ

หมอก : งั้นก็เป็นพี่ไอ้ขุนเขามันนะสิเพราะไอ้ขุนมัน 21 งั้นก็พอดีเลยจะได้เป็นเพื่อนไอ้ขุนมันได้รู้สึกว่าจะหาเพื่อนรุ่นนี้ยากซะจริง

จ้าวตา : ธารน้ำงั้นเธอก็ไปเรียกลูกชายมากินข้าวด้วยกันสิจะได้สนิทๆกันไว้

ธารน้ำ : ได้สิพวกเธอไปรอก่อนได้เลยนะ

ธารน้ำ : หนูกวางลูกถ้าหนูไม่ว่าอะไรหนูมาช่วยป้า ยกถาดผลไม้ได้ไหมจ๊ะ

กวางผา : ได้ค่ะเดี๋ยวน้องกวางช่วย

จ้าวตา : งั้นเราก็เข้าไปรอในบ้านกันเถอะพี่หมอกสงสัยสามีคนเก่งของฉันต้องจัดโต๊ะรอแล้วแน่เลย

หมอก : เค ได้ๆ

...บ้านคุณป้าธารน้ำ...

ธารน้ำ : เดี๋ยวป้าเก็บเองหนูกวางไปเรียกเจ้าขุนให้ป่าหน่อยนะห้องอยู่ชั้นบนซ้ายสุดเลย

กวางผา : ได้ค่ะเดี๋ยวน้องกวางไปเรียกให้

...กวางเดินขึ้นบันได​ไปยังห้อง ของขุนเขา...

กวางผา : ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก..ขุนเขาป้าธารน้ำให้มาเรียกไปกินข้าวววว~~

มาเรียกเขาสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้เขาคงไม่ว่าเราหรอกนะ

กวางผา : ก๊อก... ก็อก... เอ๋ทำไมเงียบละงั้นกวางขออนุญาต​เปิดเข้าไปนะ

...ในห้องของขุนเขาเป็นห้องสีครามเข้มเหมือนสีทะเลเฟอร์นิเจอร์​ต่างๆ...

...ตกแต่งได้ลงตัวกับห้องนี้มาก...

กวางผา : เอ๋?? ทำไมไม่เห็นมีใครเลย ขุนเขา น้องขุนเขาอยู่ไหมมมม ขุน.ว๊ายยย

...กวางไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่จู่ๆร่างกายของกวางก็เหมือนถูกใครสักคนฉุดไปทางด้านหลังอย่างแรง...

กวางผา : โอ๊ยยย เจ็บ

ขุนเขา : เธอเป็นใครเข้ามาอยู่ในห้องคนอื่นได้ยังไงมารยาทไม่มีหรอ!!

...ภาพที่กวางเห็นคือผู้ชายร่างสูงใหญ่ถ้าวัดจากตาก็คงประมาณสูงสัก180ได้กำลังยืนผลักกวางใส่กำแพงพร้อมกับแขนสองข้างที่ยกดันกำแพงไว้กวางได้สบตากับดวงตาคู่นั้นนานมากจนกวางทนไม่ไหวกวางผาจึงได้ก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตคู่นั้น...

ขุนเขา : ตอบสิหูหนวกรึไง

กวางผา : รู้แล้ว กวางได้ยิน.. ฟังนะกวางเป็นลูกของแม่จ้าวตา กวางแค่มาเรียกขุนเขาให้ไปกินข้าวด้วยกันเฉยๆกวางไม่ได้เข้ามาขโมยอะไรเลยนะ

ขุนเขา : แล้วไงมีสิทธิ์​เข้ามาในห้องคนอื่นแบบไม่ได้ขออนุญาต​แบบนี้ก็ได้หรอ!!

กวางผา : ก็ตอนแรกกวางเรียกขุนแล้วแต่ขุนไม่ตอบแต่กวางก็ขออนุญาต​แล้วนะ

ขุนเขา : แล้วเรียกชื่อคนอื่นแบบนี้ได้ด้วยหรอเจ้าตัวเขาให้เรียกหรือยัง

กวางผา : ถึงเจ้าตัวจะไม่อณุญาต​แต่ป้าธารน้ำอณุญาต​แล้ว

...กวางผาได้ผลักแขนทั้งสองข้างของขุนเขาออกแล้วรีบวิ่งลงไปหาป้าธารน้ำ...

ขุนเขา : เธอกล้าดียังไงมาต่อกอนกับฉันฮะ!! เดี๋ยวเราจะได้เจอดีกัน

____________________________

ขอขอบคุณ​ทุกคนนะคับที่เข้ามาอ่าน🥰นี่เป็นเรื่องแรกของเราที่แต่งแบบจริงจังคับใครมีความคิดเห็นแบบไหนก็สามารถ😚คอมเมนท์​ไว้ได้เลยน้าาาา🧸✨