...วันหนึ้งในตอนที่ผมยังเด็กผมได้เจอกับเรื่องมากมายวันนั้นเป็นวันที่ฝนตกค่อนข้างหนักเลยเป็นเวลาตอนเย็นคุณยายของผมยังไม่มารับ...โรงเรียนของผมอยู่ติดกับสุสานเลยเดินไปสักประมาณ10ก้าวถึงผมจำได้ว่าอยู่ๆก็มีอีกาตัวค่อนข้างใหญ่บินมาเกาะอยู่ที่รั้วโรงเรียนตรงหน้าผมเลยผมก็สงสัยว่า "เอ๊ะนกตัวนี้ทำไมมันถึงไม่กลัวกูเลยว่ะ"ผมก็เดินไปใกล้ๆมัน มันร้องออกมาเสียงดังเลยแล้วมันก็บินเข้าไปในสุสานผมก็วิ่งตามไปจากนั้นมันก็มีรถตู้มาจอดหน้าสุสาน(คือเมื่อก่อนผมกลัวรถตู้นะครับ)ผมก็เลยรีบวิ่งไปหลบหลังต้นไม้พอผมหันหลังไปตรงนั้นมีหลุมศพอยู่แล้วอีกาตัวนั้นก็อยู่บนหลุมครับตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าตรงนั้นมันเย็นมากอีกาตัวนั้นมันก็จ้องผมไม่หยุดเลยทำให้บรรยากาศแถวๆนั้นมันน่ากลัวมากแล้วผมก็ได้ยินเสียงคนดังมาจากทางด้านโรงเรียนผมหันไปหาปลายเสียงนั้นแค่แปปเดียวพอผมหันกลับมาอีกาตัวนั้นก็หายไปแต่กลับมีชายคนหนึ้งมองผมมาจากไกลๆแล้วส่งยิ้มให้ผมก่อนที่ชายคนนั้นจะหายไปแล้วคุณยายกับคุณ คูรอีกสองคนก็มาเจอผมที่สุสานพร้อมกับขนอีกาที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อของผมจากนั้นผมก็กลับบ้านไปแล้วเล่าให้คุณยายฟังแต่ก็ไม่มีใครเชื่อเลยกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนวันที่12เมษา2564ผมได้กลับไปดูสถานที่ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงบ้างผลประกดว่าทุกอย่างเหมือนเดิมเลยแต่มีอีกอย่างที่ผมสงสัยคืออีกากับชายคนนั้นคือตัวอะไรกันแน่.................ขอบคุณที่รับฟังนะครับเนื้อเรื่องวันนี้เป็นเรื่องจริง100%ครับ...

...อันนี้ก็เป็นเนื้อเรื่องสั้นๆนะครับที่ตัวผู้แต่งอยากเอาประสบการณ์หรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงมาแชร์ให้ทุกคนรู้ก็ถ้าพิมผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะครับใครมีประสบการณ์แบบนี้หรืออยากปรึษาอะไรก็...

...

...ด้วยความที่ว่าตัวหนังสือไม่ขออนุญาติ

เรา:พี่ครับๆพี่ไม่อายบ้างหรอครับ

คนซ้อมรถ:อายเรื่องอะไรหรอครับ

เรา:ก็พี่โดนล้อทุกวันเลย

เพื่อน:อะ!หนึ้งดอก

ทุกคนครับเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เองอันนี้เป็นเรื่องในความฝันนะครับแต่ก่อนที่จะเข้าเรื่องเรามาทำความรู้จักกับวังวนกันก่อนนะครับสำหรับใครที่ยังไม่รู

วังวนในพจนานุกรมแปลว่าห้วงนำ้ที่หมุนวนจนดูน่ากลัวหรือว่าสิ่งที่ทำซำ้ๆไปเรื่อยๆนั้นเองครับ

มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาผมได้ฝันซำ้ๆอยู่แบบนี้หลายครั้งในความฝันนั้นมีบ้านเก่าอยู่หลังนึงตั้งอยู่กลางทุ่งนาแต่รอบๆทุ่งนากลับเต็มไปด้วยป่ามืดบ้านหลังนี้เก่ามากมีใยแมงมุมเต็มไปหมดไม่มีไฟให้ใช่หน้าต่างแตกเกือบทุกบานจนดูน่ากลัวอยู่ๆลมก็พัดเข้ามาในบ้านแต่ลมก็ไม่ได้แรงอะไรแต่แจกันใบเก่าสีขาวลายลูกไม้สีทองก็ล้มและแตกทำให้เกิดเสียงดังผมตกใจมากและได้เห็นเงาประหลาดอยู่ข้างนอกของตัวบ้านแต่ผมไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไรกันแน่แต่ผมก็ออกไปไม่ได้ผมเดินวนอยู่ในบ้านแบบไร้จุดหมายและด้วยความที่ว่ามันเป็นความฝันผมจึงควบคุมอะไรไม่ได้ผมได้เดินวนไปเรื่อยๆซำ้ๆเห็นเงาประหลาดซำ้ๆจนผมเริ่มสติแตกก่อนจะสดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเท้าของผมได้มีบาดแผลที่เกิดจากการโดนอะไรแหลมๆแทงเข้าที่เท้าและมีรอยชำ้ที่ขาและแขนเต็มไปหมดไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรพอวันต่อๆมาผมก็ได้ฝันแบบเดิมซำ้ๆวนอยู่ที่เดิมเห็มเงาประหลาดนั้นอยู่ที่เดิมทุกครั้งจนวันที่ผมเขียนอยู่ตอนนี้ก็ยังฝันเหมือนเดิมจนน่ากลัวแฟนผมบอกว่าควรที่จะไปพบหมอทางจิตว่ามันเกิดอะไรขึ้น

วันที่ผมฝันเป็นครั้งเเรกคือวันที่ 3-4เดือนมีนาคม2564จนถึงวันนี้ก็ยังฝันอยู่จนหลอนแล้วเนี่ยผมเริ่มเห็นเงานอกบ้านในความเป็นจริงจนแฟนให้ไปพบหมอขอจบเรื่องไว้เเค่นี้นะครับ เรื่องนี้เป็นความจริงแค่95%เท่านั้นนะครับเพราะว่าถ้าจะจำความฝันได้ขนาดนี้มีน้อยมากที่จะจำได้แต่ผมรู้สึกว่าฝันนี้เหมือนเดิมทุกครั้งจนเกิดอาการหลอนผมไปนะครับ

ใครสนใจอยากจะมาแชร์เรื่องเล่าแบบนี้ก็แอดเฟสมาเลยนะครับเฟสผมไปดูได้ที่ตอนที่1นะครับทักมาปรึษาได้ทุกเรื่องเลยนะ

บายครับ~