.....จุดเริ่มต้นของผมเริ่มจากที่ผมนั้นเป็นคนอ้วนตั่งเเต่เด็กจนมั่งจะถูกเพื่อนนั้นกลั่นเเกล้งเสมอมา เเต่ฐานะบ้านผมค่อนข้างรวยส่วนมากคนที่มาตีสนิทผมมักจะสนใจเเค่เงินที่มาจากทางบ้านเท่านั้นรวมถึงเเฟนของผมที่ชื่อว่านัสซึเมะ
ณ ย้อนไปเมื่อ1ปี...ผมชื่อว่าคาโต้ ผมนั้นอยู่ที่โรงเรียนธรรมดาถึงเเม้ผมจะรวยเเต่ก็มีเหตุผลบางอย่างที่ผมไม่สามารถเข้าที่โรงเรียนชื่อดังได้นั้นก็คือ....ผมนั้นเป็นลูกคนที่2ของบ้านเเละมั่งจะถูกคนที่บ้านดูถูกเสมอถึงเเม้ผมจะพยายสักเท่าไรก็ไม่สามรถ
ทำให้พ่อเเม่หรือพี่ชายที่ห่างกันแค่ ปี เดียว พอใจได้เลย จนผมขึ้น ม.ปลาย
...เสียงกริ่งดัง..... ผ.อได้พูดเปิดพีธีการเรียน.....เเละได้เชิญนักเรียนที่สอบได้คะเเนะเเยอะที่สุดในการสอบเข้า.....ซึ้งคนนั้นก็คือ...ผมเอง เเต่ผมไม่สามารถขึ้นไปบนเวทีได้เพราะพ่อเเละเเม่ไม่ให้ผมขึ้นไป พ่อเเละเเม่ได้บอกผมว่าขึ้นไปก็มีเเต่อายคนเขา หลังจากผมไม่สามารถขึ้นไปได้ ผ.อ เลยเรียกคนที่สอบได้ที่ สอง ของการสอบเข้า..ขึ้นไปเเทน
..............คนๆนั้นก็คือนัสเมะนั่นเอง........จากนั้นผู้ชายใน ร.ร ก็เรียกได้ว่า......................
หลงรักนัสซึเมะกันเป็นว่าเล่นเรยละเเละนั้นก็รวมถึง.......ผมเองก็เช่นกัน
เเละเดือนร.ร ก็คือเพื่อนผมที่มาจาก ม.ต้นที่เดียวกันเพื่อนผมคนนี้มีชื่อว่าอาราตะ
...กริ่งดัง....ครู...สวัสดีดีนักเรียนครูมีชื่อว่าโอโตเมะนะวันนี้ครูจะมาเป็นครูให้กับพวกเทอตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไป....เสียงคุยกันของนักเรียนเสียงดังขึ้น.....ครู....เอาละๆเงียบๆนักเรียน
....ครูได้จัดที่นั่งให้กับนักเรียนเเล้ว นั่งตามที่ครูเขียนไว้บนกระดานเลยนะจ้ะ
ผ.ผ.ผมได้นั่งข้างนัสซึเมะด้วยละฮ่าๆๆ....ส่วนอีกข้างของนัสซึเมะก็คืออาราตะสินะ
เเต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ไม่รู้.ไม่รู้เลยว่านัสเมะนั้นมองเเต่ผมทำไม..หรือว่าเทอจะ....ชอบเรากันนะ..ฮ่าๆ
พักกลางวัน วันนี้ผมต้องหาเพื่อนให้ได้ หลังจากนั้นนัสซึเมะได้เดินเข้ามา
นัซึเมะ...นายชื่อคาโต้ใช่ไหม ค ครั..ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะฉันชื่อนัสซึเมะ....เอ่อ....
เเล้วทำไมนายกินข้าวคนเดียวละ เอ่อผมยังหาเพื่อนไม่ได้น่ะครับ..ฮ่าๆ
อ้อ..งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันไหม...หว่าาา....ว่าเเล้วนัสซึเมะน่ารักเเถมนิสัยดีด้วย...
......อย่างผมเป็นเพื่อนนัสซึเมะได้หรอครับ. นัสซึเมะ...ได้สิได้อยู่เเล้วทำไมจะไม่ได้ละ...นัสซึเมะตอนยิ้มน่ารักจังงน้า
น่ะตอนนั้นน่ะนะตอนนี้กิจการที่บ้านผมนั้นล้มละลายเเล้ว
หลักจากนั้นนัสซึเมะก็เริ่มตีตัวออกห่างจากผมเรี่ยยๆจนตอนนี้กลับมาเป็นคนที่ทุกคนไม่ต้องการอีกครั้ง....เเละวันนี้ก็ด้วย......คาโต้นั่งอยู่ที่กองขยะกำลังถูกนักเลงรังเเก
จากนั้นคาโต้ก็ได้ร้องไห้เเล้วมองบนก็เห็นนัสซึเมะกับอาราตะกำลังกอดกัน...
หลักจากนั้นคาโต้ได้พูดขึ้นมาว่านัสซึเมะทำอะไรน่ะ!! หา !! อะไรของเอ็งไออ้วน
อาราตะได้พูด ทำไมทำเเบบนี้นัสซึเมะเทอไม่รักฉันเเล้วหรอคาโต้พูด
....รัก!!? รักหรอฉันไม่เคยรักเเกเรยไออ้วนนัสซึเมะพูด...
เอ๋!! ไหนเทอบอกว่าฉันน่ารักจะอ้วนยังไงก็น่ารักไง
หา!!ฉันเคยพูอหรออ? ฝันรึเปล่าอย่างฉันอ่ะนะจะรักคนอย่างเเกฮ่าๆๆ.นัสซึเมะพูด
ไปกันเถอะนัสซึเมะ ฮ่าๆๆอาราตะพูด
เเละตอนนี้ผมหมดความอดทนเเล้วคาโต้พูดเเละร้องไห้ไปด้วยฉันไม่ไหวๆไม่ไหว
จิงๆ ..หลังจากนั้นคาโต้ก็ได้มายืนบนสะพาน....ลาก่อน..ไอ้โลกเฮงซวย...คาโต้โดนลง
หลังจากก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้นในขณะที่คาโต้กำลังจมนํ้าลงไปเรื่อยๆ
สวัสดีเจ้าหนุ่ม เอ๋...ไครน่ะ!! ข้าน่ะหรอ..ข้าคือความหวังของเจ้าไงเจ้าหนุ่ม
ความหวัง..?
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
