นิยาม

คุณรู้.. ฉันรู้.. ไม่มีใครรู้..

เพราะฉันคือวิญญาณ!

เช้าวันหนึ่ง

หนูนา:พ่อๆ เดี๋ยวหนูไปทำงานก่อนนะ พ่ออยู่บ้านกับน้องล่ะอย่าให้ออกจากบ้านนะ

พ่อ:จ่ะ เดี๋ยวพ่อดูแลน้องเอง

ทุกอย่างต่างปกติดี แต่มีบางสิ่งที่ไม่ปกติ...

หนูนา:ผู้จัดการคะ คอมพิวเตอร์หนูเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ

ผู้จัดการ:ไหนดูสิ?

ผู้จัดการ:เอ๊ะ มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะ

หนูนา:หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ

ผู้จัดการ:อะไรขึ้นบนหน้าจอน่ะ

หนูนา:ห้ะ!

??:สวัสดีหนูนา ฉันชื่อ ตาล ฉันอยากให้เธอมาช่วย

หนูนา:ยังไงล่ะ

??:เธอต้องไขให้ได้ว่าฉันตายได้อย่างไร

หนูนา:แต่ฉันไม่มีพลังวิเศษนะ ฉันทำไม่ได้หรอก

??:แต่เธอทำได้!!!

หน้าจอคอมพิวเตอร์ในตอนนั้นดับลง หนูนาจึงกลับบ้านแล้วหาพลังในตัวตนว่าเธอมีพลังวิเศษอะไร

เช้าวันต่อมา ณ ที่ทำงานของหนูนา...

หนูนา:ฉันมีพลังอะไรนะหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เห้อ ท้อจัง

อยู่ดีๆในหัวของหนูนามีเสียงดังว่า

"เธอหาได้ เธอต้องหาให้ได้ ไม่งั้นฉันจะไม่ได้ไปเกิด"

หนูนาจึงไม่ย่อท้อแล้วไปหาตำราในห้องสมุด

หนูนา:บรรณารักษ์คะ มีหนังสือตำราที่เกี่ยวกับวิญญาณไหมคะ

บรรณารักษ์:มีค่ะ อยู่ตรง ชั้น A13 ค่ะ

หนูนา:ขอบคุณค่ะ

หนูนา: A1 A2 A3 A4 A5 A6 A7 A8 A9 A10

A11 A12 นี่ไงเจอแล้ว A13

หนูนา:นี่ไง หนังสือลับฉบับตำรา

หนูนา:บรรณารักษ์คะ หนูขอยืมหนังสือเล่มนี้หน่อยนะคะ

บรรณารักษ์:ได้ค่ะ ภายใน 7 วันเอามาคืนนะคะ

หนูนา:ขอ 1 เดือน ได้ไหมคะ

บรรณารักษ์:แต่มันแพงนะคะ

หนูนา:กี่บาทคะ

บรรณารักษ์:217 บาทค่ะ

หนูนา:ตกลงค่ะ

บรรณารักษ์:งั้นเอาไปเลยค่ะ

หนูนา:ขอบคุณค่ะ

เมื่อหนูนากลับมาถึงบ้าน หนูนาก็ได้หาบทที่เกี่ยวข้องกับการไขการตายของวิญญาณ หาได้สักพักก็เจอกับหน้า 666 เมื่ออ่านไปได้สักพัก จู่ๆ บุคคลปริศนาก็ได้บอกกับหนูนาว่า...

??:เธอต้องทำให้ได้ พยายามทำตามที่ตำราบอกเอาไว้ เชื่อฉัน...

เมื่อหนูนาได้ยินดังนั้น จึงเชื่อมั่นในตนเองและพยายามหาทางให้ได้มากที่สุด

หนูนา:ตาล เธอช่วยบอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอตายที่ไหน

??:ฉันตายที่... ฉันจำไม่ได้

หนูนา:แต่ฉันว่าเทอนึกได้

??:อ๋อ ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ข้างๆกับเซเว่น หาให้ได้นะ

หนูนา:ขอบคุณนะสำหรับคำตอบ

เมื่อหนูนาได้ยินดังนั้นจึงนึกขึ้นได้ว่ามีข่าวเมื่อไม่กี่ปีเธอจึงไปที่นั่นโดยทันที โดยได้ชวนเพื่อนสนิทของหนูนา 3 คน ได้แก่ ฝ้าย น้ำ และผึ้ง

หนูนา:พวกเธอไปกันได้ใช่ไหม

ฝ้าย น้ำ และผึ้ง:ใช่

หนูนา:งั้นเราไปกันเลย เดี๋ยวฉันขับรถให้เอง

ฝ้าย:แล้วเธอชวนพวกเรามาทำไม

หนูนา:เดี๋ยวฉันค่อยบอกทีหลังนะ เรื่องมัน

ยาวน่ะ

ฝ้าย:ได้

10 นาทีผ่านไป

หนูนา:ถึงแล้ว

ฝ้าย:ฉันเคยผ่านมาแถวนี้บรรยากาศมันมืดมากรกร้างไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนบ้า

หนูนา:จริงเหรอ

ฝ้าย:จริง

น้ำ และผึ้ง:กลัวจัง

หนูนา:เอาเป็นว่าเข้าไปกันเถอะ

??:เธอพาเพื่อนมาด้วยเหรอ หนูนา

ฝ้าย น้ำ และผึ้ง:เสียงใครน่ะ

??:ไม่ต้องกลัวฉันไม่ทำร้ายพวกเธอหรอก

เพราะฉันจำเป็นต้องให้หนูนามาช่วยฉันเฉยๆน่ะ

ฝ้าย น้ำ และผึ้ง:คุณไม่ทำร้ายพวกเราจริงๆใช่ไหม

??:ใช่จ้ะ

ฝ้าย น้ำ และผึ้ง:ขอบคุณนะคะคุณ...เอิ่มมม

??:ตาลจ้ะ

ฝ้าย น้ำ และผึ้ง:ตาลค่ะ

เช้าวันต่อมา...

??:สวัสดีตอนเช้านะ หนูนา

หนูนา:สวัสดีตาล เธอเข้าบ้านฉันทำไมเหรอ

??:เอิ่มมม...ฉันโดนแดดไม่ได้น่ะ

หนูนา:อ๋อ

??:ตอนนี้มีอะไรคืบหน้าบ้างไหม

หนูนา:ฉันรู้แล้วใครฆ่าเธอ

??:ใครเหรอ

หนูนา:นาย ..... .....

??:งั้นไปฆ่ามันกันจะได้เป็นตัวตายตัวแทนให้ฉัน

หนูนา:จะดีเหรอตาล มันยิ่งบาปนะ ฉันว่าจับมันขังคุกดีกว่านะ

??:ก็ได้😕 ว่าแต่คนที่ฆ่าฉันอยู่ไหนเหรอ

หนูนา:จังหวัด.....

??:โอเค ไปกันเลย

สายโทรศัพท์

ผู้จัดการ:วันนี้ไม่มาเหรอ

หนูนา:ใช่ค่ะ หนูขอลาสัก 3 วัน ได้ไหมคะ

ผู้จัดการ:ได้ครับ☺️

วางโทรศัพท์

หนูนา:งั้นเดี๋ยวฉันไปเรียกพ่อนะ เธอไปแอบก่อนเดี๋ยวพ่อฉันตกใจน่ะ

??:ได้ๆ

หนูนา:พ่อๆ

พ่อ:จ้ะ มีอะไรจ๊ะ

หนูนา:พ่อเราไปจังหวัด....กัน

พ่อ:มันไกลนะ ลูกไปไหวเหรอ

หนูนา:ไหวจ่ะพอเงินเดือนตั้ง 200,000 จะเป็นอะไรไปพ่อ

พ่อ:เออ แล้วแต่ พ่อไปด้วยนะ

หนูนา:เยสส! ดีใจด้วยนะตาล

พ่อ:ใครเหรอลูก

หนูนา:ไม่มีอะไรค่ะ อิๆ

ณ สนามบิน

สายโทรศัพท์

หนูนา:ฝ้าย ไปเที่ยวกันไหม

ฝ้าย:ที่ไหนเหรอ

หนูนา:จังหวัด...

ฝ้าย:ไปสิอยากไป

หนูนา:Ok

วางโทรศัพท์

สายโทรศัพท์

หนูนา:น้ำ ไปเที่ยวไหม

น้ำ:ที่ไหน

หนูนา:จังหวัด...

น้ำ:ไปสิไป

หนูนา:ฝากบอกผึ้งด้วยนะ

น้ำ:ได้ๆ

วางโทรศัพท์

20 นาทีผ่านไป

ฝ้าย:กว่าจะถึง เห้ออ~

น้ำ:ขอโทษที่มาช้านะ พอดีรถติด

ผึ้ง:ใช่ๆ

หนูนา:ไม่เป็นไร มาถึงได้ก็ดีแล้ว

ฝ้าย:ว่าแต่ตาลไปไหน

หนูนา:ไม่รู้สิเดี๋ยวพอขึ้นเครื่องบินคงมาเอง

พ่อ:ไปเถอะลูก ไปซื้อตั๋วเครื่องบินกัน

หนูนา:จ้ะ

2 นาทีผ่านไป

หนูนา:ซื้อเสร็จแล้ว ไปขึ้นเครื่องกัน

ฝ้าย น้ำ และผึ้ง:เย่~~

หนูนา:ฉันขอนั่งกับฝ้ายนะ

ฝ้าย:ได้เลย ไม่มีปัญหา

น้ำ:เดี๋ยวฉันนั่งกับผึ้งเอง

ผึ้ง:อืม

??:ขอโทษนะหนูนาที่มาช้า

หนูนา:เอ้า! ตาล ไปไหนมา หากันตั้งนาน

??:อ๋อ! ไปเดินเล่นน่ะ

หนูนา:อืม

หลังจากที่นั่งได้สักพัก จู่ๆ หนูนาก็ได้ปิ๊งคนหนึ่ง เขาคนนั้นชื่อ หนึ่ง หนูนา พยายามหาทางที่จะขอเบอร์แต่ทำอย่างไร หนูนาก็ไม่กล้า จึงให้ฝ้ายไปขอให้เอง...

หนูนา:ฝ้าย ไปขอเบอร์พี่คนนั้นให้หน่อยสิ!

ฝ้าย:ไม่มีทางค่ะ!!!

หนูนา:น้าาาา~~

ฝ้าย:ก็ได้

ฝ้าย:พี่คะหนูขอเบอร์พี่หน่อยได้ไหมคะ

หนึ่ง:ได้ครับ☺️ 0xx-xxx-xxxx

ฝ้าย:ขอบคุณค่ะ

ฝ้าย:ได้แล้ว เอา!

หนูนา:ขอบคุณงับบ~🥺

หนูนา:ว่าแต่ พี่เค้าชื่อไรเหรอ?

ฝ้าย:ลืมถามอ่ะ

หนูนา:งือออ ไม่เป็นไร😑

น้ำ:ทำไรกันอ่ะ

หนูนา และฝ้าย:ไม่มีไร😅

น้ำ:จ้าา~

1 ชั่วโมงผ่านไป

แอร์ฮอสเตท:ได้เวลาเครื่องบินลงแล้ว กรุณาลัดเข็มขัดนิรภัยไว้ ขอบคุณที่ทำตามนะคะ

หนูนา:ลัดเข็มขัดด้วยนะฝ้าย

ฝ้าย:จ้า

น้ำ:ลัดเข็มขัดด้วยนะผึ้ง

ผึ้ง:จ้า

หนูนา:เธอต้องลัดเข็มขัดด้วยไหม ตาล

??:555 ไม่ต้องดีกว่า

หลังจากที่ลงเสร็จก็ได้เวลาที่ต้องตามหาผู้ก่อการร้ายที่ฆ่าตาล...

โปรดติดตามชมตอนต่อไป...